Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[vragensteller]

Johannes Calvijn

Maar gij zult zeggen: indien 't alzo is, zo zal er weinig vastigheid zijn in de beloften des Evangeliums, dewelke, wanneer ze van Gods wil getuigen; verklaren dat hij wil datgene 't welk tegen Zijn onverbrekelijk besluit strijd.
Maar ik zeg neen daar toe. Want alhoewel de beloften der Zaligheid algemeen zijn, zo strijden ze nochtans niet tegen de Predestinatie der verworpenen, gelijk wij bevinden zullen, zo wij maar onze ogen slaan op de kracht en vervulling der zelve. Wij weten dat de beloften ons alsdan eerst krachtig en voordelig zijn, wanneer wij die door 't geloof aannemen; en dat daarentegen, wanneer het geloof, verijdeld is, de belofte meteen ook is te niet gemaakt. Indien dit is de aard en natuur der zelve, zo laat, ons nu zien of deze twee dingen tegen elkander strijden; te weten, dat God ge¬zegd wordt van eeuwigheid af geordineerd te hebben wie Hij met Zijn liefde omhelzen, en tegen wie Hij Zijn toorn oefenen wil; en dat Hij allen zonder onderscheid de Zaligheid verkondigt en voorstelt; ik zegge, voorwaar dat ze zeer wel overeenkomen. Want als Hij in zulken voegen Zijn beloften doet, zo wil Hij niet anders beduiden, dan dat Zijn barmhartigheid open staat en bereid is voor alle de gene, die maar dezelve begeren en verzoeken. 't Welk geen andere doen, dan alleen die, die Hij verlicht; en Hij verlicht die, die Hij ter Zaligheid verordineerd en geschikt heeft. De dezen, zegge ik, staat de waarheid der beloften zeker en onbeweeglijk, zodat men niet kan zeggen dat er enige strijd zij tussen Gods eeuwige verkiezing, en het woord en getuigenis Zijner genade, hetwelk Hij de gelovigen voordraagt.
Maar waarom spreekt Hij tot allen in 't gemeen?
Hij doet zulks, opdat de consciënties der Godvruchtigen te vreedzamer zouden rusten, wanneer zij verstaan dat God geen onderscheid maakt tussen de Zondaren, zo ze maar geloof hebben; en opdat de Godloze niet zouden klagen dat ze geen toevlucht hebben, waarheen zij van de dienst¬baarheid der zonden hun wijk nemen mochten, de¬wijl zij de toevlucht die hun voorgedragen wordt, door hun ondankbaarheid verwerpen. Hieruit volgt dan, nadien hun beiden de barmhartigheid Gods door het Evangelie wordt aangeboden; dat het gelove, dat is, dat de verlichting Gods het onderscheid maakt tussen de gelovige en de godlozen; zo dat de gelovige de kracht en nuttigheid des Evangeliums vernemen, en dat de godloze daaruit geen vrucht bekomen.

Heb jij voor mij de vindplaats van dit citaat?

[eilander]

Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen.

Weet iemand hier een Bijbels voorbeeld van iemand die de genade opeiste?

De term "eisen" klinkt alsof wij ergens uit onszelf recht op hebben. Nu, daar kunnen we eenvoudig van zeggen dat iemand met zo'n gebedshouding geen verhoring kan verwachten.
Maar als de Heere iets belooft, doet Hij het ook; in zekere zin kun je dan zeggen dat we dan "recht hebben" op de vervulling, omdat God niet van Zijn Woord af kan. Maar dat recht is dus niet uit onszelf, maar vanuit de belovende God Zelf.
Daar zijn wel voorbeelden van te vinden:

Psalm 119:58:
Ik heb Uw aanschijn ernstelijk gebeden van ganser harte, wees mij genadig naar Uw toezegging.

Daniël 9:18 en 19:
18 Neig Uw oor, mijn God! en hoor, doe Uw ogen op, en zie onze verwoestingen, en de stad, die naar Uw Naam genoemd is; want wij werpen onze smekingen voor Uw aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.
19 O Heere, hoor! o Heere, vergeef! o Heere, merk op en doe het, vertraag het niet! Om Uws Zelfs wil, o mijn God! Want Uw stad, en Uw volk is naar Uw Naam genoemd.

Toch blijkt uit de teksten die je aanhaalt niet, dat er geëist werd, vanuit de gedachte dat men er recht op heeft, omdat God het beloofd had. Ik lees het pleiten op Gods beloften meer als versterking van de smeekbede. Smeken geeft voor mij juist rechteloosheid aan. Eisen zie ik meer als: "U hebt het beloofd en daarom kom ik nu het beloofde opeisen."

Maar misschien zijn er nog andere voorbeelden? Of staat hier in de Engelse tekst een woord dat wellicht beter vertaald had kunnen worden?

Stel dat iemand op grond van een misdaad terecht ter dood veroordeeld was. Daarna wordt er verordend dat hij vrij uit mag gaan, mits hij daarom vraagt.
Zo iemand zou dan kunnen komen en zeggen: "u hebt verordend dat iedereen die erom vraagt, vrij uit mag gaan. Bij deze vraag ik er om, en dus mag ik eisen dat u mij vrij laat."
Dat zou kunnen.
Maar logischer zou zijn dat zo'n persoon, wetende dat hij terecht is veroordeeld, en dat het alleen maar genade is dat hij vrij man is, in zijn verzoek iets laat doorklinken als: "ik weet dat ik terecht veroordeeld was; ik kan het bijna niet geloven dat ik zomaar vrij uit mag gaan, als ik er om vraag. Maar toch hebt u dat gezegd. Bij deze vraag ik er u om, hoe wonderlijk het ook is".

Ik vraag me dus af (ik meen dat huisman dat ook bedoelt) of er uiteindelijk wel zoveel verschil is tussen eisen/vragen/smeken. Ik zou daar ook niet al te zeer op focussen.

[huisman]

Als je niet wilt eisen, smeek dan maar; Ja Heere maar ook de hondenkens eten van de kruimels van uw tafel ...Eis/pleit/smeek om de genadige gunst van de HEERE, de Verbondsgod.

Het punt is niet het willen/ kunnen eisen/ smeken, maar of we werkelijk het recht hebben om te eisen. Ik meen toch van niet. Mocht ik mij daarin vergissen, dan laat ik me graag corrigeren d.m.v. een Bijbels voorbeeld.

Hand 2: 39. U komt de belofte toe en uw kinderen. Als je de belofte toekomt mag je ook rechtens vragen om de vervulling van de beloften.

Zie hierbij de uitleg van de Erkines en Fisher in hun "Kennis der zaligheid" De kleine catechismus van Westminster toegelicht.

81. Aan wie worden de beloften van het verbond voorgesteld?
Aan allen die het Evangelie horen mét hun zaad, Hand. 2:39: "U komt de belofte toe en uw kinderen".

82. Welk recht hebben zij, die het Evangelie horen, op de beloften als ze hun zo in het algemeen overgemaakt worden?
Een recht van aanneming van de beloften en van al de goederen die erin vervat zijn, zodat ze daardoor niet te verontschuldigen zijn, als ze niet geloven, Joh. 3:18.

83. Welk recht geeft het geloof of de daad van het geloven op de beloften?
Een recht van bezit, uit kracht van de vereniging met Christus in Wie al de beloften "Ja en amen" zijn. Johannes 3:36: "Hij die gelooft ... heeft het eeuwige leven."

[Johann Gottfried Walther]

Johannes Calvijn

Maar gij zult zeggen: indien 't alzo is, zo zal er weinig vastigheid zijn in de beloften des Evangeliums, dewelke, wanneer ze van Gods wil getuigen; verklaren dat hij wil datgene 't welk tegen Zijn onverbrekelijk besluit strijd.
Maar ik zeg neen daar toe. Want alhoewel de beloften der Zaligheid algemeen zijn, zo strijden ze nochtans niet tegen de Predestinatie der verworpenen, gelijk wij bevinden zullen, zo wij maar onze ogen slaan op de kracht en vervulling der zelve. Wij weten dat de beloften ons alsdan eerst krachtig en voordelig zijn, wanneer wij die door 't geloof aannemen; en dat daarentegen, wanneer het geloof, verijdeld is, de belofte meteen ook is te niet gemaakt. Indien dit is de aard en natuur der zelve, zo laat, ons nu zien of deze twee dingen tegen elkander strijden; te weten, dat God ge¬zegd wordt van eeuwigheid af geordineerd te hebben wie Hij met Zijn liefde omhelzen, en tegen wie Hij Zijn toorn oefenen wil; en dat Hij allen zonder onderscheid de Zaligheid verkondigt en voorstelt; ik zegge, voorwaar dat ze zeer wel overeenkomen. Want als Hij in zulken voegen Zijn beloften doet, zo wil Hij niet anders beduiden, dan dat Zijn barmhartigheid open staat en bereid is voor alle de gene, die maar dezelve begeren en verzoeken. 't Welk geen andere doen, dan alleen die, die Hij verlicht; en Hij verlicht die, die Hij ter Zaligheid verordineerd en geschikt heeft. De dezen, zegge ik, staat de waarheid der beloften zeker en onbeweeglijk, zodat men niet kan zeggen dat er enige strijd zij tussen Gods eeuwige verkiezing, en het woord en getuigenis Zijner genade, hetwelk Hij de gelovigen voordraagt.
Maar waarom spreekt Hij tot allen in 't gemeen?
Hij doet zulks, opdat de consciënties der Godvruchtigen te vreedzamer zouden rusten, wanneer zij verstaan dat God geen onderscheid maakt tussen de Zondaren, zo ze maar geloof hebben; en opdat de Godloze niet zouden klagen dat ze geen toevlucht hebben, waarheen zij van de dienst¬baarheid der zonden hun wijk nemen mochten, de¬wijl zij de toevlucht die hun voorgedragen wordt, door hun ondankbaarheid verwerpen. Hieruit volgt dan, nadien hun beiden de barmhartigheid Gods door het Evangelie wordt aangeboden; dat het gelove, dat is, dat de verlichting Gods het onderscheid maakt tussen de gelovige en de godlozen; zo dat de gelovige de kracht en nuttigheid des Evangeliums vernemen, en dat de godloze daaruit geen vrucht bekomen.

Heb jij voor mij de vindplaats van dit citaat?

Institutie Boek 3 Hoofstuk 24 paragraaf 17. Ben je het er mee eens? Of juist niet? Met wat Calvijn hier zegt.

[vragensteller]

Johannes Calvijn

Maar gij zult zeggen: indien 't alzo is, zo zal er weinig vastigheid zijn in de beloften des Evangeliums, dewelke, wanneer ze van Gods wil getuigen; verklaren dat hij wil datgene 't welk tegen Zijn onverbrekelijk besluit strijd.
Maar ik zeg neen daar toe. Want alhoewel de beloften der Zaligheid algemeen zijn, zo strijden ze nochtans niet tegen de Predestinatie der verworpenen, gelijk wij bevinden zullen, zo wij maar onze ogen slaan op de kracht en vervulling der zelve. Wij weten dat de beloften ons alsdan eerst krachtig en voordelig zijn, wanneer wij die door 't geloof aannemen; en dat daarentegen, wanneer het geloof, verijdeld is, de belofte meteen ook is te niet gemaakt. Indien dit is de aard en natuur der zelve, zo laat, ons nu zien of deze twee dingen tegen elkander strijden; te weten, dat God ge¬zegd wordt van eeuwigheid af geordineerd te hebben wie Hij met Zijn liefde omhelzen, en tegen wie Hij Zijn toorn oefenen wil; en dat Hij allen zonder onderscheid de Zaligheid verkondigt en voorstelt; ik zegge, voorwaar dat ze zeer wel overeenkomen. Want als Hij in zulken voegen Zijn beloften doet, zo wil Hij niet anders beduiden, dan dat Zijn barmhartigheid open staat en bereid is voor alle de gene, die maar dezelve begeren en verzoeken. 't Welk geen andere doen, dan alleen die, die Hij verlicht; en Hij verlicht die, die Hij ter Zaligheid verordineerd en geschikt heeft. De dezen, zegge ik, staat de waarheid der beloften zeker en onbeweeglijk, zodat men niet kan zeggen dat er enige strijd zij tussen Gods eeuwige verkiezing, en het woord en getuigenis Zijner genade, hetwelk Hij de gelovigen voordraagt.
Maar waarom spreekt Hij tot allen in 't gemeen?
Hij doet zulks, opdat de consciënties der Godvruchtigen te vreedzamer zouden rusten, wanneer zij verstaan dat God geen onderscheid maakt tussen de Zondaren, zo ze maar geloof hebben; en opdat de Godloze niet zouden klagen dat ze geen toevlucht hebben, waarheen zij van de dienst¬baarheid der zonden hun wijk nemen mochten, de¬wijl zij de toevlucht die hun voorgedragen wordt, door hun ondankbaarheid verwerpen. Hieruit volgt dan, nadien hun beiden de barmhartigheid Gods door het Evangelie wordt aangeboden; dat het gelove, dat is, dat de verlichting Gods het onderscheid maakt tussen de gelovige en de godlozen; zo dat de gelovige de kracht en nuttigheid des Evangeliums vernemen, en dat de godloze daaruit geen vrucht bekomen.

Heb jij voor mij de vindplaats van dit citaat?

Institutie Boek 3 Hoofstuk 24 paragraaf 17. Ben je het er mee eens? Of juist niet? Met wat Calvijn hier zegt.

Zolang je de laatste alinea van paragraaf 16 er ook bij betrekt, ja.
(Ik maak hieruit echter niet op dat wij iets mogen opeisen.)

[Johann Gottfried Walther]

(Ik maak hieruit echter niet op dat wij iets mogen opeisen.)

Daarom heb ik het hier niet geplaatst. Wel in de kader van het topic als citaat van een oudvader over het onvoorwaardelijk aanbod van genade.

[refo]

Eisen niet zo zwaar opnemen.

Psalm 81:12 berijmd is nogal vrij ten opzichte van de bijbeltekst: Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
Maar de berijmer is ook van mening dat als God verwijst naar Zijn verbond de bondeling kan 'eisen' omdat God gezegd heeft doe uw mond open en Ik zal hem (ver)vullen.
Openr uwe mond. Eist van Mij vrijmoedig. Niet: vrijpostig.

[huisman]

(Ik maak hieruit echter niet op dat wij iets mogen opeisen.)

Zie mijn posting van ma feb 27, 2012 10:26 am

[vragensteller]

Hand 2: 39. U komt de belofte toe en uw kinderen. Als je de belofte toekomt mag je ook rechtens vragen om de vervulling van de beloften.

Zie hierbij de uitleg van de Erkines en Fisher in hun "Kennis der zaligheid" De kleine catechismus van Westminster toegelicht.

82. Welk recht hebben zij, die het Evangelie horen, op de beloften als ze hun zo in het algemeen overgemaakt worden?
Een recht van aanneming van de beloften en van al de goederen die erin vervat zijn, zodat ze daardoor niet te verontschuldigen zijn, als ze niet geloven, Joh. 3:18.

"Als je de belofte toekomt mag je ook rechtens vragen om de vervulling van de beloften." Dat "rechtens vragen" moet idd op waarde worden geschat.

Uit Hand. 2 blijkt niet dat men de beloofde zaak kwam opeisen. Het lijkt misschien een te grote focus op 1 woord, maar er ligt een bepaald Godsbeeld aan ten grondslag (een God Die in eerste instantie aan jóuw eisen voldoet, terwijl je eigenlijk niet in de positie bent om te eisen, gezien de val). Wanneer je uitgaat van een God, Die terecht vertoornd is over de zonde en wonder boven wonder een genademiddel heeft uitgedacht, zie je eerder je rechteloosheid (de verslagenheid uit Hand. 2) en waardeer je het wonder dat je het recht hebt gekregen om te vragen m.i. des te meer. Het gevaar van teveel uitgaan van de rechten van de mens is, dat de vergeving van zonden en recht op het eeuwige leven als iets vanzelfsprekends beschouwd kunnen worden en je als het ware over Gods weldaden (die Christus verdiend heeft!) kunt beschikken. Dit lijkt me niet de bedoeling.

Het recht van aanneming van de beloften is m.i. dat jij o.a. de belofte hebt gekregen, dat God geen bidder laat staan. Het 'zodat'-zinnetje zegt namelijk niet, "zodat hun zonden vergeven zijn", maar geeft aan, dat verloren gaan je eigen schuld is.

Ik ga ervan uit dat je het geloof als gave Gods ziet (bij vraag 83), in dat geval kan ik me daarin vinden.

[vragensteller]

Eisen niet zo zwaar opnemen.

Psalm 81:12 berijmd is nogal vrij ten opzichte van de bijbeltekst: Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
Maar de berijmer is ook van mening dat als God verwijst naar Zijn verbond de bondeling kan 'eisen' omdat God gezegd heeft doe uw mond open en Ik zal hem (ver)vullen.
Openr uwe mond. Eist van Mij vrijmoedig. Niet: vrijpostig.

Ik vraag me af of 'eisen' in de 18e eeuw dezelfde gevoelswaarde had, als het nu heeft.

Zo ja, dan opteer ik toch voor de berijming van ds. Meeuse:
Opent wijd uw mond
voor Mijn zegeningen.
Ik vul hem terstond
uit de overvloed
van Mijn heilrijk goed,
waar u van mag zingen'.

[-DIA-]

Eisen niet zo zwaar opnemen.

Psalm 81:12 berijmd is nogal vrij ten opzichte van de bijbeltekst: Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
Maar de berijmer is ook van mening dat als God verwijst naar Zijn verbond de bondeling kan 'eisen' omdat God gezegd heeft doe uw mond open en Ik zal hem (ver)vullen.
Openr uwe mond. Eist van Mij vrijmoedig. Niet: vrijpostig.

Ik vraag me af of 'eisen' in de 18e eeuw dezelfde gevoelswaarde had, als het nu heeft.

Zo ja, dan opteer ik toch voor de berijming van ds. Meeuse:
Opent wijd uw mond
voor Mijn zegeningen.
Ik vul hem terstond
uit de overvloed
van Mijn heilrijk goed,
waar u van mag zingen'.

Ik denk bij "eisen" gevoelsmatig niet zo aan dwingen...
Voorbeeld: "En als hij een schrijftafeltje geëist had..."
Het lijkt me dat hier meer een vragen wordt bedoelt...
Niet een hard afdwingen...
Maar dit is natuurlijk als leek, zoals gezegd, gevoelsmatig.

[-DIA-]

Hoewel... De geweldigers nemen het met geweld...

Ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent...

Dat is toch meer zo: Doe het om Uws groten Naams wil, want waarom zouden de heidenen zeggen...
Maar dan heeft die mens Gods eer op het oog gekregen...
Dan kan er wel eens van een heilig geweld worden gesproken...

[Ad Anker]

Waarom verdedig je het toch? Wees blij (als belijdend lid van de GG) dat onze uitgetreden broeders en zusters nu blijkbaar te taal aanpassen en misschien wel inzien dat ze wat betreft het leerstuk van het aanbod van genade toch verkeerd zaten. Dan moet je juist de koerswijziging van ds Roos toejuichen!

Wat kan jij toch grappig uit de hoek komen. Dit is wel een inlog waard: Toch verkeerd zaten... Koerswijziging. Kom op. Ik zie wel dat de woorden van ds. Roos erg veel aansluiting vinden bij een groot deel van de predikers binnen de GG van dit moment. Daar liggen kansen.

(En ja, vroeger heette ik Ander. )

[Wilhelm]

Waarom verdedig je het toch? Wees blij (als belijdend lid van de GG) dat onze uitgetreden broeders en zusters nu blijkbaar te taal aanpassen en misschien wel inzien dat ze wat betreft het leerstuk van het aanbod van genade toch verkeerd zaten. Dan moet je juist de koerswijziging van ds Roos toejuichen!

Wat kan jij toch grappig uit de hoek komen. Dit is wel een inlog waard: Toch verkeerd zaten... Koerswijziging. Kom op. Ik zie wel dat de woorden van ds. Roos erg veel aansluiting vinden bij een groot deel van de predikers binnen de GG van dit moment. Daar liggen kansen.

(En ja, vroeger heette ik Ander. )

Welkom terug Ander / Anker Ik weet alleen niet wat er grappig aan is. Wel verrast!
Want, als dit de taal is die vanaf 53 in de GGiN gebezigd wordt, dan is de scheuring voor niets geweest. Maar met alle respect, volgens mij sprak ds Mallan zo niet.

[eilander]

Waarom verdedig je het toch? Wees blij (als belijdend lid van de GG) dat onze uitgetreden broeders en zusters nu blijkbaar te taal aanpassen en misschien wel inzien dat ze wat betreft het leerstuk van het aanbod van genade toch verkeerd zaten. Dan moet je juist de koerswijziging van ds Roos toejuichen!

Wat kan jij toch grappig uit de hoek komen. Dit is wel een inlog waard: Toch verkeerd zaten... Koerswijziging. Kom op. Ik zie wel dat de woorden van ds. Roos erg veel aansluiting vinden bij een groot deel van de predikers binnen de GG van dit moment. Daar liggen kansen.

(En ja, vroeger heette ik Ander. )

Welkom terug Ander / Anker Ik weet alleen niet wat er grappig aan is. Wel verrast!
Want, als dit de taal is die vanaf 53 in de GGiN gebezigd wordt, dan is de scheuring voor niets geweest. Maar met alle respect, volgens mij sprak ds Mallan zo niet.

Een scheuring is een verdrietige gebeurtenis. Laten we blij zijn dat er mensen zijn die zich niet uiten in de scherpe bewoordingen die soms wel geuit zijn, maar naar overeenkomsten kijken i.p.v. verschillen.
En als we daar blij mee zijn, past het daar denk ik niet bij om te praten in termen als "verkeerd zaten" en "koerswijziging". We kunnen ook wel stilletjes blij en dankbaar zijn