Heeft God ons in een bepaalde gemeente geplaatst?

[Luther]

Dr. A. Comrie over groei en wasdom in de genade:

Een ander zal zeggen: 'Het is waar, men moet uit de vruchten afleiden of men in Christus is of niet.
Maar dat is nu juist de kwestie waarmee ik bestreden word. Mijn hart kan overeenkomstig Gods Woord niet ontkennen dat ik de wezenlijke geloofsdaden tot vereniging met Christus beoefend heb.
Maar ik bedenk dat Jezus een levende, ja, een levendmakende Wijnstok is.
Als ik door vereniging in Hem zou zijn, zou ik toch vruchten van geloof voortbrengen en steeds in heiligmaking toenemen!
Maar och, ik zie dat niet! Het schijnt integendeel juist zo dat de verdorvenheid groter wordt en ik machtelozer.'

Ik wil hierop het volgende antwoord geven.
Als men in het begin tot verandering komt, is dat zo’n grote zaak en is ook het toenemen in de genade zo duidelijk, dat wij en anderen dat kunnen opmerken. Maar later is dat niet meer zo zichtbaar, hoewel men toch nog wel vordert in de genade.
Zo is het ook met een jong boompje. De eerste paar jaar is het duidelijk zichtbaar dat hij dikker wordt, maar later merken degenen die hem elke dag zien dat niet meer zo op. Maar toch groeit hij; een ander die hem een tijdlang niet gezien heeft, kan dat wel opmerken. Zo is het ook wat het geestelijk leven betreft.

In plaats dat u hierdoor gaat twijfelen, mag dit juist dienen om u ervan te verzekeren dat u beslist geen tijdgelovige maar een ware gelovige bent.
Want als het ware geloof geoefend wordt, valt er licht in de ziel. En dat licht zorgt ervoor dat de ziel haar zonden en tekortkomingen ontdekt waarover ze zich moet beschuldigen. Dit houdt klein en arm.
Het tijdgeloof ondervindt echter weinig strijd en is ook nooit met een droefheid bezet die het hart pijn doet, omdat men vaak zo ongelijkvormig is.
U hebt geen goed begrip over de groei en wasdom in de genade, en daarom kunt u de vruchten die u zo graag wilt ondervinden, niet bij u bespeuren, hoewel u die in werkelijkheid wel hebt.
U denkt dat de vruchten moeten bestaan in een toenemen in kennis, in gebedsgaven en dergelijke. Deze kunnen er echter zijn zonder zaligmakende genade. Maar kijk eens of u de kracht van uw verdorvenheid niet des te inniger leert kennen, en ook de totale machteloosheid, de noodzaak van de vrije genade om het allerminste te kunnen doen. Dat is groei! De bomen brengen niet altijd knoppen, bladeren, nieuwe takken en vruchten voort. Maar toch worden ze dikker, en wortelen ze dieper.
Trek daarom uit uw gebreken nu niet de conclusie dat u geen groei kent, maar geloof nu juist dat het zien en treuren over uw gebreken werkelijk groei betekent.