Ruth de Moabietische.

[GJdeBruijn]

@Memento, ik denk dat jouw voorbeelden hierin niet opgaan. Gods Woord is van een geheel andere orde waarin Gods Geest verborgenheden openbaart aan het hart. Er worden zaken zichtbaar die eerst verborgen waren als het gaat om genadeleven.
Het moeilijke is dat zowel het duiden van analogien als het afwijzen daarvan slechts steekhoudend kan zijn als het voortkomt uit het werk van Gods Geest. Vroeger werd dat geïdentificeerd door het opvoeren van gemeenschappelijke getuigenis van Gods Volk als bewijs. Zoals Gods Volk het leerde, zo was het. En wat daarvan afweek, dat was niet de juiste bevinding. Daarmee vertrouwde onze vaderen op het getuigenis van Gods Geest in het hart van Gods kinderen.
Tegenwoordig wordt er gevraagd om theologische wijze van bewijs om de analogie als Schriftuurlijke waarheid aan te tonen.
Dan moet je of eerst onafhankelijk van mensen op grond van Gods Woord kunnen zeggen wíe Gods Volk is, en dan gaat de oude regel op, óf een objectieve Bijbels verantwoorde dogmatische onderbouwing kunnen geven dat de analogie als aangewezen ook daadwerkelijk een vorm van Schriftuurlijke waarheid is.
Het afwijzen van de analogie op basis van enkel profane voorbeelden heeft hierin geen enkele bewijsvoerende waarde.

[memento]

@Memento, ik denk dat jouw voorbeelden hierin niet opgaan. Gods Woord is van een geheel andere orde waarin Gods Geest verborgenheden openbaart aan het hart. Er worden zaken zichtbaar die eerst verborgen waren als het gaat om genadeleven.

Owja, waar baseer je dat op?

Ik ontken niet dat de Schrift niet steeds nieuwe dingen voortbrengt. Maar dat is dan, omdat de Geest zodanig in het hart werkt, dat wat in de tekst besloten lag opeens zichtbaar wordt, en bevindelijk toegepast wordt. Niet Gods Woord krijgt een nieuwe betekenis, maar de oude betekenis van Gods Woord komt openbaar.

Het moeilijke is dat zowel het duiden van analogien als het afwijzen daarvan slechts steekhoudend kan zijn als het voortkomt uit het werk van Gods Geest. Vroeger werd dat geïdentificeerd door het opvoeren va00n gemeenschappelijke getuigenis van Gods Volk als bewijs. Zoals Gods Volk het leerde, zo was het. En wat daarvan afweek, dat was niet de juiste bevinding. Daarmee vertrouwde onze vaderen op het getuigenis van Gods Geest in het hart van Gods kinderen.

Waarop baseer je dat? Ik kom zulks bij de kerkvaders en oudvaders niet tegen. De enige uitzondering is op concilies, waar men in gevallen van conflicten aangaande wezenlijke waarheden aangaande God, vertrouwde op de bijzondere leiding van Gods Geest om de juiste dogmatische beslissing te nemen.

Het afwijzen van de analogie op basis van enkel profane voorbeelden heeft hierin geen enkele bewijsvoerende waarde.

Dan zal je eerst moeten bewijzen, dat God voor 1001 manieren uitlegbaar is. Tot die tijd ga ik er van uit, dat God bij het communiceren van Zijn Woord gewoon menselijke taal hanteert, en communiceert zoals menselijke communicatie: Dus iets zegt met een bepaald doel, met een bepaalde betekenis, en met een bepaalde toepassing.

God schreef geen non-sense, maar Hij schreef een duidelijk leesbaar boek, waarin duidelijk Zijn boodschap verkondigd. We geloven als gereformeerden tenslotte in de klaarheid van de Schrift, toch? Er zit geen geheime, diepere laag in Gods Woord. Binnen de context van de Schrift, en onder het licht van de Heilige Geest, mogen wij zoeken naar de betekenis van een tekstgedeelte. Zoeken, daar waar die te vinden is. In de tekst, en niet in iets buiten de tekst.

[Kaw]

Meestal kun je aan het begin van de preek al ontdekken hoe het gaat aflopen met betrekking op het gelezen schriftgedeelte.
Als de punten of inleiding van de preek draaien rondom het eigene van een verband/stroming/gedachtegoed, dan geeft dat over het algemeen een goede indicatie dat het schriftgedeelte enkel een kapstok wordt voor de boodschap die de dominee zelf gekozen heeft uit te dragen naar de gemeente.
Dat zit ik als ambtsdrager in de kerkbank te bidden dat de dominee 'binnen de lijnen' blijft en niet uitschiet in uitspraken die hij later niet uitgetypt op Refoforum wil zien staan. Gelukkig zit ik in een kerkverband waar het eigenlijk altijd op dit punt wel goed gaat. Het tekstgedeelte wordt te ver uitgerekt, maar de uitspraken van de dominee passen in bredere zin dan wel weer binnen de lijnen die de Schrift ons geeft.
Slechts een of twee keer is het me tot nu toe overkomen dat ik na een preek naar huis ga met de gedachte dat ik eigenlijk wat in de consistorie over dit punt had moeten zeggen. Maar zelfs dan ging het vaak niet meer dan over oneigenlijke vergelijkingen. Nooit z dat de dominee qua leer fout zat.

Als je als dominee niet de schrift volgt in je preek, dan loop je het levensgrote gevaar foute uitspraken te doen. Wanneer je een rugzakje verkeerde opvattingen bij je draagt, dan komt dat meteen naar buiten tijdens de preek over je eigen gekozen onderwerp.

Als het boekje Ruth behandeld wordt als kapstok voor een schemabekering, dan kan elke amateurtheoloog daar met zijn ogen dicht doorheen prikken zolang je als tegendraad zelf de schrift, in dit geval het boekje Ruth zelf, gebruikt.

Neem bijvoorbeeld het veelgenoemde 'Boaz als losser is een analogie voor Jezus Christus als Losser'. Je volgt de tekst en vrijwel meteen loop je klem: hoe pas ik toe dat er nog een losser is, nader dan Boaz?

[GJdeBruijn]

@Memento, hoe denk jij over onderstaande?

"Uw leven is verborgen". Het is verborgen, zowel ten opzichte van verborgenheid, als van veiligheid.

1e Ten opzichte van verborgenheid, is het voor de wereld geheel verborgen, en is het ten dele voor de gelovigen zelf verborgen.

1. Het is geheel verborgen voor de wereld; voor de goddeloze, onwedergeboren wereld is dit leven geheel en al verborgen. De bewerker van dit leven, Jezus Christus, is verborgen, want "de god van deze eeuw heeft de zinnen van de ongelovigen verblind", zodat zij Hem niet kunnen zien. Hij is in alle eeuwen verborgen geweest, verborgen voor tijden en geslachten. Weinigen onder het Oude Testament hebben Hem gezien in de typen en offeranden vanouds. De Joden, onder het Nieuwe Testament, die Hem in het vlees hebben gezien, ziende zagen zij niet; zij beschouwden Hem slechts als de zoon van de timmerman. Hoe weinigen zijn er nog onder hen, die van Christus horen, die Hem kennen in de kracht van Zijn opstanding! Het onderwerp van het leven is verborgen, want "die alleen is een Jood, die het in ‘t verborgen is, en de besnijdenis van het hart, in de geest, niet in de letter is de besnijdenis, wiens lof niet is uit de mensen, maar uit God" (Rom. 2:29). Het leven van de genade van de gelovige is in de verborgen mens van het hart (1 Petr. 3:4). De middelen van dit leven zijn verborgen, want de gelovige kan met Christus zeggen: "Ik heb een spijze om te eten, die de wereld niet kent"; zijn leven wordt onderhouden door het Woord en de Geest Gods. Het Woord nu is een verborgen Woord, niet zozeer wat de geschiedenis betreft, maar de verborgenheid daarvan; niet wat de letter aangaat, maar in zijn werking op de zielen van de gelovigen. Daarom wordt het Woord van het Evangelie genoemd: "de wijsheid Gods bestaande in verborgenheid" (1 Kor. 2:7), en, (vs 14) "de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn". De natuurlijke wijsheid tot haar hoogste punt opgevoerd kan die niet zien. Daarom zeide Augustinus eens: "De ongeleerden zullen doorgaan en de hemel met geweld nemen". Vele grote geleerden zullen met al hun geleerdheid in de hel vallen, wanneer anderen de hemel met geweld nemen. Evenals het Woord is ook de Geest een verborgen Geest. Hij wordt daarom vergeleken bij de wind; gij weet niet van waar hij komt. en waar hij heengaat; alzo is een iegelijk, die uit de Geest geboren is". Het is voor de geleerden een raadsel wat de wind is, en hoeveel temeer zijn de werkingen van de Geest verborgen! Ook de werkingen van dit leven zijn verborgen. O! Welke verborgen dingen zijn de weeën van de nieuwe geboorte; het werk van overtuiging; de wijze waarop de zonde een last is: de wijze waarop de ziel Christus aanneemt en in Hem rust vindt; het inwendig verlangen en de begeerten van de ziel naar Christus, het hartelijk omhelzen van de belofte en het uitgieten van het hart voor de Heere, onder de uitstortingen van de Geest in de ziel! Er kan iemand naast u zitten, en u weet niet wat een lieflijk werk in zijn ziel gaande is, het is als de witte keursteen en de nieuwe naam, die niemand kent dan, die hem ontvangt. Ook de voorrechten van dit leven zijn verborgen voorrechten. Het zegel van de Geest is een verborgen voorrecht, wanneer zij, nadat zij geloofd hebben, verzegeld zijn met de Heilige Geest der belofte. De vergeving van zonde is een verborgen voorrecht, de bekendmakingen daarvan zijn verborgen; vrede met God en gemeenschap met God zijn verborgen voorrechten. In één woord; de vertroostingen van dit leven zijn verborgen; "een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen".

2. Het is ten dele voor de gelovigen zelf verborgen. Hun leven is voor hen zelf verborgen. Soms is het sprankje genade, door de overblijfselen van de zonde in hen, zo met de as van de verdorvenheid bedekt, dat het voor hun ogen verborgen is. Soms, wanneer de satan hen door zijn verzoekingen zift, evenals hij Petrus deed; wanneer de tarwe gezift wordt komt het kaf boven, en dan is de tarwe verborgen. Soms kan hun leven, door de druk van de verdrukkingen en de winterstormen, voor hen verborgen zijn, evenals het leven van de boom des winters in de wortel verborgen is. Soms zijn hun leven en hun vertroosting door verlating verborgen; wanneer God zijn aangezicht verbergt worden zij verschrikt; het kan zijn, dat zij in de duisternis wandelen en geen licht hebben (Jes. 50:10). Hun leven der gerechtigheid en der genade kunnen beide verborgen zijn onder de donkere wolken van ongeloof, twijfelingen en vrezen; en wat hun leven der heerlijkheid betreft, dit is meer bijzonder in de tijd voor hen verborgen; want, hoewel zij nu kinderen Gods zijn, het is nog niet geopenbaard wat zij zijn zullen (Joh. 3:2).

[memento]

Neem bijvoorbeeld het veelgenoemde 'Boaz als losser is een analogie voor Jezus Christus als Losser'. Je volgt de tekst en vrijwel meteen loop je klem: hoe pas ik toe dat er nog een losser is, nader dan Boaz?

Precies. Zulke elementen uit een geschiedenis neemt men in de analogie niet mee. Waarin de willekeur openbaar komt.

M.i. kan je in deze context wel de concrete analogie maken: In het Goël-schap wat de HEERE in Zijn wet had vastgelegd, en wat hier in een concrete casus uitgevoerd wordt door een zekere Boaz, ligt een verwijzing naar Christus: Zoals een aardse Goël iemands aardse goed, wat hij vanwege zijn eigen schuld kwijtgeraakt was, weer terugkoopt en onverdiend teruggeeft, zo Christus in het geestelijke. Maargoed, dat is dan een (m.i. geoorloofd) zijspoortje, in het betreffende tekstgedeelte zelf liggen toepassingen die minstens even heerlijk zijn.

@Memento, hoe denk jij over onderstaande?

Erskine houdt daarin een dogmatische betoging over het geestelijke verstaan van Gods Woord. Echter, dit geestelijke verstaan moeten we onderscheiden van de klaarheid der Schrift. Beiden belijden we als gereformeerden. We kunnen met ons verstand de Schrift goed begrijpen, inclusief de toepassing van de tekst, maar in ons hart de toepassing ervan missen. Bijvoorbeeld: De toepassing van de oproep: "Bekeert u en gelooft het evangelie" is heel eenvoudig. De taal is helder, wat verwacht wordt ook. Dat is de helderheid en klaarheid der Schrift. Echter, dat wil nog niet zeggen dat wij het geestelijk verstaan, en dat de toepassing van die tekst, namelijk bekering en geloof, ook in ons hart werkelijkheid geworden is. Wij hebben de Geest nodig, om de toepassing van Gods Woord in ons hart te werken.

[GJdeBruijn]

Wij hebben de Geest nodig, om de toepassing van Gods Woord in ons hart te werken.

Precies! En nu gaat de discussie over het verstaan van dat werk in ons hart. Dus hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart? En dat is waar de analogie, naast de uitleg van het boek Ruth in heilshistorisch perspectief (versimpeld uitgedrukt) voor gebruikt wordt. Dus wat jij betoogt is óók het geval, alleen in deze discussie gaat het over het gebruik van de analogie daarnáást om het effect op de prediking mee te nemen in de verhandeling van de stof. Daarmee hebben we nog steeds geen antwoord of de analogie een geschikte methode is om de vrucht op de prediking te toetsen als zijnde waar zaligmakend werk van Gods Geest of nabijkomend, algemeen werk zoals bijv. Comrie en vd Groe dat noemen. En juist die vraag vind ik het waard om over na te denken.

[memento]

Wij hebben de Geest nodig, om de toepassing van Gods Woord in ons hart te werken.

Precies! En nu gaat de discussie over het verstaan van dat werk in ons hart. Dus hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart? En dat is waar de analogie, naast de uitleg van het boek Ruth voor gebruikt wordt. Dus wat jij betoogt is óók het geval, alleen in deze discussie gaat het over het gebruik van de analogie daarnáást. Daarmee hebben we nog steeds geen antwoord of de analogie een geschikte methode is om de vrucht op de prediking te toetsen als zijnde waar zaligmakend werk van Gods Geest of nabijkomend, algemeen werk zoals bijv. Comrie en vd Groe dat noemen. En juist die vraag vind ik het waard om over na te denken.

Jouw vraag betekend eigenlijk: Valt de mening van enkele van Gods kinderen over hoe God een mens bekeerd, te gebruiken als toetssteen van een ware bekering?

Vastgesteld is namelijk:
1. Deze vorm van analogie betreft geen uitleg die objectief terug te voeren is tot de Schrift of daaruit te bewijzen.
2. De geldigheid van de concrete analogie wordt bepaald door het overeenstemmen van de kinderen Gods.

Kortom: Er wordt getoetst aan de mening van een aantal kinderen van God, niet aan de Schrift. Ik hou me dan toch liever aan de uitleg en de toepassing van de tekst zelf. Die zijn geestelijk genoeg. En bieden ook genoeg toetsstenen om ons aan te toetsen. Vaak heel beschamend, want - in tegenstelling tot veel analoge toepassingen, die vaak alleen maar vertroostend zijn voor Gods kinderen en zelden bestraffend - legt Gods Woord de laat vaak erg hoog, zodat je - als God Geest het toepast in je hart - steeds weer met de erkenning blijft zitten: in mijzelf alleen maar tekort. Alleen in Christus alles, buiten Hem niets.

[-DIA-]

Ik dacht dat het toch goed gereformeerd was om te zeggen: Woord en Geest.
"Hoe zou ik toch kunnen zo mij niet iemand onderricht?" sprak de Moorman.

Inderdaad Woord en Geest. De Geest past de toepassing van de tekst toe in het hart. De Geest creëert niet Zijn eigen toepassingen...

Hoe gaat dat dan? De toepassing bedoel ik. Want dat is voor mij een verborgenheid...

[refo]

Wij hebben de Geest nodig, om de toepassing van Gods Woord in ons hart te werken.

Precies! En nu gaat de discussie over het verstaan van dat werk in ons hart. Dus hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart? En dat is waar de analogie, naast de uitleg van het boek Ruth voor gebruikt wordt. Dus wat jij betoogt is óók het geval, alleen in deze discussie gaat het over het gebruik van de analogie daarnáást. Daarmee hebben we nog steeds geen antwoord of de analogie een geschikte methode is om de vrucht op de prediking te toetsen als zijnde waar zaligmakend werk van Gods Geest of nabijkomend, algemeen werk zoals bijv. Comrie en vd Groe dat noemen. En juist die vraag vind ik het waard om over na te denken.

Jouw vraag betekend eigenlijk: Valt de mening van enkele van Gods kinderen over hoe God een mens bekeerd, te gebruiken als toetssteen van een ware bekering?

Vastgesteld is namelijk:
1. Deze vorm van analogie betreft geen uitleg die objectief terug te voeren is tot de Schrift of daaruit te bewijzen.
2. De geldigheid van de concrete analogie wordt bepaald door het overeenstemmen van de kinderen Gods.

Kortom: Er wordt getoetst aan de mening van een aantal kinderen van God, niet aan de Schrift. Ik hou me dan toch liever aan de uitleg en de toepassing van de tekst zelf. Die zijn geestelijk genoeg. En bieden ook genoeg toetsstenen om ons aan te toetsen. Vaak heel beschamend, want - in tegenstelling tot veel analoge toepassingen, die vaak alleen maar vertroostend zijn voor Gods kinderen en zelden bestraffend - legt Gods Woord de laat vaak erg hoog, zodat je - als God Geest het toepast in je hart - steeds weer met de erkenning blijft zitten: in mijzelf alleen maar tekort. Alleen in Christus alles, buiten Hem niets.

Ga je nu niet om de hoofdvraag heen?

En verder: er worden mooie woorden gebruikt, maar wat zegt de Schrift er Zelf over?

[memento]

On topic

Enkele off-topic reacties afgesplitst naar een nieuwe discussie. Hier gaarne ontopic blijven. Dit is een discussietopic.

[memento]

Wij hebben de Geest nodig, om de toepassing van Gods Woord in ons hart te werken.

Precies! En nu gaat de discussie over het verstaan van dat werk in ons hart. Dus hoe onderkennen wij het werk van Gods Geest in eigen hart? En dat is waar de analogie, naast de uitleg van het boek Ruth voor gebruikt wordt. Dus wat jij betoogt is óók het geval, alleen in deze discussie gaat het over het gebruik van de analogie daarnáást. Daarmee hebben we nog steeds geen antwoord of de analogie een geschikte methode is om de vrucht op de prediking te toetsen als zijnde waar zaligmakend werk van Gods Geest of nabijkomend, algemeen werk zoals bijv. Comrie en vd Groe dat noemen. En juist die vraag vind ik het waard om over na te denken.

Jouw vraag betekend eigenlijk: Valt de mening van enkele van Gods kinderen over hoe God een mens bekeerd, te gebruiken als toetssteen van een ware bekering?

Vastgesteld is namelijk:
1. Deze vorm van analogie betreft geen uitleg die objectief terug te voeren is tot de Schrift of daaruit te bewijzen.
2. De geldigheid van de concrete analogie wordt bepaald door het overeenstemmen van de kinderen Gods.

Kortom: Er wordt getoetst aan de mening van een aantal kinderen van God, niet aan de Schrift. Ik hou me dan toch liever aan de uitleg en de toepassing van de tekst zelf. Die zijn geestelijk genoeg. En bieden ook genoeg toetsstenen om ons aan te toetsen. Vaak heel beschamend, want - in tegenstelling tot veel analoge toepassingen, die vaak alleen maar vertroostend zijn voor Gods kinderen en zelden bestraffend - legt Gods Woord de laat vaak erg hoog, zodat je - als God Geest het toepast in je hart - steeds weer met de erkenning blijft zitten: in mijzelf alleen maar tekort. Alleen in Christus alles, buiten Hem niets.

Ga je nu niet om de hoofdvraag heen?

En verder: er worden mooie woorden gebruikt, maar wat zegt de Schrift er Zelf over?

Ik beantwoord die vraag in het kader van dit onderwerp, namelijk dat de analogie-methode - om genoemde redenen - het antwoord niet kan zijn, omdat binnen die methode de objectiviteit van de toetssteen ligt in subjectieve ervaringen van mensen in plaats van in Gods Woord. De vraag zelf is interessant genoeg om een nieuw onderwerp over te starten, wat ik dan ook gedaan heb: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=3&t=10607

[Tiberius]

Hee Kaw, leuk dat je weer actief wordt op het forum!
(Sorry Memento)

[huisman]

En het volgende boek over Ruth. Weet iemand of er ook zo'n geschrift bekent is uit de puriteinse traditie?

[helma]

Kent iemand dit boek?

Onder Gods vleugels
John PiperOnder Gods vleugels
Praktische lessen uit het boek Ruth

Liefde, levensleiding, lijden, huwelijk, man- of vrouw-zijn, asielzoeken, verdriet en vreugde. Al deze thema’s komen tot leven in de geschiedenis van Ruth en wijzen samen naar de komende Christus.

Het boek Ruth is méér dan een liefdesgeschiedenis en méér dan een bekeringsgeschiedenis. John Piper laat zien dat er verschillende lessen voor het dagelijks en het geestelijk leven uit te leren zijn. Ruth gaat over Gods werk in de donkerste tijden om de heerlijke komst van Christus voor te bereiden

Heeft iemand het al gelezen?? Ik ben eigenlijk best benieuwd naar dit boek (en heb nu boekenbonnen....)

[Barmhartigheid]

Ik ben nu de verklaring van het boek Ruth aan het lezen van ds. H.F. Kohlbrugge.
Ik wist niet dat ds. Kohlbrugge een verklaring daarover had. Bij het opruimen van onze studeerkamer kwamen we het tegen.
Ik ben nu ruim over de helft. Het is een korte en heldere uitleg, hij behandeld tekst voor tekst.

Ik zou het iedereen aan kunnen raden die meer wil leren over het bijbelboek Ruth!