jahoor. Ik laat Japin zelf wel aan het woord, maar verwacht geen wereldschokkende inzichten of belangwekkende onderwerpen.Luther schreef:Ik heb deze spreuk een aantal keer gelezen, maar ik snap 'm niet. Kan iemand deze spreuk uitleggen?Zita schreef:Arthur Japin in Elsevier schreef:Als het mogelijk was om jezelf te zien zoals je overkomt, bestonden er geen leggings.
Enzovoorts. Niet heel diepgaand, geen belangwekkend onderwerp, maar over de legging was ik het met hem volkomen eens. En daarmee ben ik weer bij de eerste zin van het citaatArthur Japin schreef: Wie bepaalt wat mooi is? Doen we dat zelf of laten we dat aan een vreemde over? Als het om schilderijen gaat of meubels, de natuur of een film, is het eenvoudig. Niemand hoeft ons te zeggen waar we van houden of waar we van gruwen. Als iemand het niet met ons eens is, halen we onze schouders op over zijn gebrek aan smaak en overtuigd van ons gelijk spreken we de onnozelaar tegen. Maar wat gebeurt er wanneer we diezelfde onnozelaar over onszelf horen oordelen? (...) Over het uiterlijk van anderen vormen we graag zelf een oordeel en dat steken we meestal niet onder stoelen of banken, maar we willen niet dat zij hetzelfde over ons doen. Daarvoor zijn we veel te onzeker. Gunstig of niet, beter of slechter, de kans dat andermans mening over ons samenvalt met die van onszelf, is miniem. Het zou het beste zijn als we het oordeel over onze schoonheid zelf in de hand zouden houden.
Maar kunnen we dat wel? Kunnen we werkelijk weten hoe we eruitzien? En heeft het wel zin om dat te weten, als ons idee toch niet klopt met dat wat anderen van ons hebben? Als het mogelijk was om jezelf te zien zoals je overkomt, bestonden er geen leggings. Als we niet op anderen moeten vertrouwen om te weten hoe we eruitzien, resten ons nog altijd de spiegels. Die geven alleen de feiten weer. Maar ja, om met Luigi Pirandello te spreken: Feiten! Alsjeblieft zeg, wat kan een mens nou over de werkelijkheid te weten komen over feiten?
De oplossing van Japin is overigens de eerste oogopslag. Op één of andere manier is die
'veel te kort om iemands uiterlijk te beoordelen, maar lang genoeg om iemands innerlijk te zien. Het moment waarop ik bepaal of iemand mooi of lelijk is, oftewel of hij of zij goed voor mij zal zijn of slecht, wordt dus niet beinvloed door fysieke kenmerken, maar door iets anders dat ongrijpbaar en eigenlijk onbenoembaar is.
