De wedergeboorte en het ware geloof

[Luther]

Dan heb ik graag dat je op mijn eerdere betoog ingaat. Daar schreef ik onder andere: "De namen van de heilsfeiten zijn namen die gegeven worden aan bepaalde genadegaven om deze te onderscheiden.

Dit lijkt me wel een duidelijk standpunt, waar volgens mij wel een probleem mee is.
Je spreekt hiermee (terecht) tegen dat er een lijn zou lopen vanuit de heilsfeiten naar de beleving, maar beweert het andersom: er wordt iets beleefd en naar analogie daarvan wordt die beleving beschreven aan de hand van heilsfeiten. De vraag is dan: hoe wordt die beleving getoetst? Gaat die zo niet voorop staan?
Ik ben er niet tegen om een analogie te trekken. Maar er zijn twee dingen die mij wel wat huiverig maken:
- het is moeilijk om een analogie strikt apart te houden. Zeker voor veel luisteraars, die dit onderscheid zelf wellicht niet eens goed kennen. We zouden (m.i.) ook juist voor hen oog moeten hebben. Dan kan er juist beter direct gesproken worden over de geestelijke ervaringen zelf. Zou het ook niet zo zijn dat de verwoording van een ervaring in een bepaald beeld (dat hoort bij een bepaalde (bijv. bevindelijke) traditie) voor anderen belemmerend kan werken, terwijl soms misschien dezelfde ervaring wordt gedeeld?
- hiermee samenhangend: er moet duidelijk bijbelse grond zijn voor een geestelijke ervaring. Die kan in ieder geval nooit in de analogie liggen. En deze dingen gaan vaak wel erg door elkaar lopen.

Mijn probleem is ook een beetje dat deze dingen misschien nog wel haarzuiver zijn uit te leggen en te verdedigen (als het onderscheid van de analogie duidelijk wordt aangehouden), maar in de praktijk heel vaak anders fungeren. En zeker in de prediking richting (onbekeerde) hoorders. Dan hoor ik geregeld in de prediking op een 'heilsfeitenmanier' spreken, waarvan ik betwijfel of op dat moment voor de gemeente (en prediker?) het nog duidelijk is dat het gaat om een analogie van een bepaalde beleving.

Om een voorbeeld te geven van wat ik denk dat dit soort dingen voor verkeerd beeld oproepen bij het gemiddelde gemeentelid. In een gesprek over de vierschaarbeleving heb ik verschillende keren Jesaja 1 (Sion zal door recht verlost worden) horen citeren. Ik geloof niet dat dat daar bedoeld wordt. Maar het wordt wel herhaaldelijk als Bijbels argument aangevoerd. Die scheiding is helaas vaak weg.

Van harte mee eens!

[huisman]

Daar lees ik niet van een chronologisch beleven van de heilsfeiten maar dat Christus de pers alleen heeft getreden.

Maar nu pas je deze tekst ook verkeerd toe. Het gaat daar niet over het lijden van Christus, maar over de overwinning van Zijn vijanden. Lees Jes. 63 en beluister dan: http://www.prekenweb.nl/index.php?optio ... serid=4188

Ik had het over het geheel van Christus volbrachte werk van Kerst tot Hemelvaart. Dat heeft Hij gedaan voor Zijn volk zonder dat zij toen of nu nog iets aan die heilsfeiten moeten toedoen. De verlossing is alleen door Hem teweeg gebracht. Hij heeft de pers alleen getreden. Zie verklaring Matthew Henry bij Jes 63:3

Wanneer de Heere zijn volk verloste en deszelfs vijanden verdelgde, schoon Hij zich van middelen en werktuigen bediende, had Hij ze toch niet nodig; maar onder Zijn volk, voor welk de verlossing stond te weeg gebracht te worden, was er niet een, die zich ter hulpe aanbood; zij waren zwak en hulpeloos en radeloos, zij waren niet in staat om iets ter hunner eigene verlossing toe te brengen, mistroostig en hulpeloos en hadden geen hart noch moed, om iets aan te vatten, en geheel niet geschikt, om een slag te wagen, of enigen weerstand te bieden voor de vrijheid. (HENRY).

Ik ben meer benieuwd wat je van de andere twee teksten vind die ik noemde in dezelfde posting?

[huisman]

Ik vond een (zeer mooie) meditatie van Ds P Blok over Hemelvaart waar hij ook spreekt over het "beleven"van de heilsfeiten. Zoals Ds P Blok het zegt kan ik er helemaal mee instemmen.

Christus' ambtelijke bediening
ds. P. Blok

MEDITATIE

De Heere dan, nadat Hij tot hen gesproken had, is opgenomen in de hemel.

Markus 16: 19

Nadat de Heere tot de discipelen gesproken had, kwam het feit van de hemelvaart. Na het onderwijs over de heilsfeiten volgt de ervaring van de heilsfeiten.

Onderwijs gaat altijd aan de beleving vooraf. Door het onderwijs krijgt de ziel de noodzakelijkheid van de feiten in te leven en verwekt de Heilige Geest de begeerte om er deel aan te krijgen. Christus heeft de heilsfeiten alleen beleefd. Uit de vruchten van de heilsfeiten door Hem verworven, worden Gods kinderen bediend. Het is niet zo, dat Gods kinderen de feiten beleven, hoewel dit veel wordt gezegd. In deze uitdrukking wordt weergegeven, wat de ziel ervaren heeft uit het Borgwerk van Christus. Heilsfeiten zien op het eenzijdige werk van Christus, nimmer kan gesproken worden van enig werk in deze van de zijde van de mens. Hij heeft de pers alleen getreden en niemand van de volken was met Hem. De bediening uit Christus doet de ziel ervaren, wat Hij voor hen heeft verworven. Gods kinderen worden deelgenoot gemaakt van de verdiensten uit de feiten. De Heilige Geest zal het uit het Zijne nemen en het Zijn kerk verkondigen. Zelf spreekt Christus: "Die zal u indachtig maken, alles wat Ik u gezegd heb." De opwas in de kennis van Christus wil dus zeggen: Hem te leren volgen in de trappen van Zijn vernedering en daarna in de trappen van Zijn verhoging.
Alles wat Gods kinderen bezitten, is door schenking, dit zal altijd de ziel in verwondering voor de Heere brengen. Het is niets uit ons en alles uit Hem. Met de geschonken weldaden ons verheffen, is in tegenstelling met de arbeid van de Heilige Geest. Het werk van de Heilige Geest is als het suizen van een zachte stilte. Als het werk van Christus alles in ons leven vervult, kan van ons en het onze niets meer overblijven. Paulus schrijft daarvan: "Wat roem zou ik hebben? Wat heb ik, dat ik niet ontvangen heb? " Daarom is de ervaring van de geschonken weldaden in de vrucht op te merken. Waar God verhoogd wordt, wordt de ziel vernederd en vertederd. In de hemelvaart van Christus worden veel heilgeheimen aan Zijn gemeente geleerd. Markus schrijft in de tekstwoorden: "Hij is opgenomen." Opgenomen ziet op een daad van een Ander. Toch zong de kerk eeuwen terug: "Gij zijt opgevaren in de hoogte. Gij hebt de gevangenis gevankelijk genomen." Opvaren is een persoonlijke daad. In de uitdrukking opgenomen en opvaren is een wonderlijke harmonie. Gelijk als in Zijn zending en Zijn persoonlijk komen. Zo sprak Jesaja in hoofdstuk 61, dat Christus gezonden was. En toch meldt de Heilige Schrift ook van Zijn komen: "Zie, Ik kom, o God, om Uw welbehagen te doen."
Zo is Hij de Gezondene en de Gekomene en de Opvarende. Het is een zoete verborgenheid, nauw aan elkander verbonden. Zijn Middelaarsarbeid op de aarde was als 'de Gezondene' en alzo Zijn persoonlijk werk. Zijn hemelvaart is ook Zijn persoonlijk werk. Het is een daad van Christus en toch is Hij opgenomen. Wat is Christus' arbeid een verborgenheid, die maar gedurig verklaard moet worden. Hij is de Gezondene, om de deugden Zijns Vaders te verheerlijken en Zijn kerk een eeuwdge zaligheid te verwerven. Zijn lijden en sterven staat in dit teken: "Ik moet werken de werken Desgenen, Die Mij gezonden heeft." En toch, het is voor Zijn kerk plaatsbekledend en schuldovernemend. De zonde moest uitgedelgd worden, de dood verslonden tot eeuwige overwinning. Het leven moest verworven worden, om alzo een volk, dat zich eeuwig uit Gods gemeenschap had gezondigd, terug te brengen op een volmaakte rechtsgrond. Tot opvaren had Hij het vermogen. Zijn menselijke natuur was onverderfelijk. Het is de triumf van de Paasdag.

Hij is de opgestane Levensvorst. Maar waarom dan in de tekst het woord 'opgenomen'?

Opgenomen? Wel, dat wijst ons tal van zaken aan. Dat wijst op voldoening door Christus' arbeid. Er hoeft, er mag, er kan geen kwadrantpenning meer bij. Zijn Middelaarswerk was volkomen. Opgenomen ziet op de genoegdoening des Vaders. Dat de Vader als handhaver van het Goddelijke recht genoeg gedaan was in de arbeid van de Zoon. Opgenomen wijst op het welbehagen, dat de Vader in Christus en in Hem in Zijn uitverkoren kerk heeft. Dat welbehagen dat door de hand van Christus gelukkiglijk zal voortgaan. Opgenomen MTijst op de vrede die verworven is. Mijn vrede laat Ik u. Mijn vrede geef Ik u. Immers, alle vijandschap ligt nu in Christus verbroken. Wat een heilgeheim voor een volk, dat ontdekt wordt aan het Gode vijandig bestaan. Opgenomen wijst op de gemeenschap die verkregen is. Want door de zonde is alle gemeenschap verbroken. Het is onmogelijk om deze van 's mensen kant te herstellen. Wat een mens ook opbouwt, verzamelt, het is ongenoegzaam. De gemeenschap wordt verkregen in Hem. Hij doorleefde de verbroken gemeenschap. Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Opdat wij nooit meer van God verlaten zouden worden.
Hij herstelde in de hemelvaart de verbroken gemeenschap. Opgenomen ziet op de kroon der heerlijkheid die aan Hem geschonken is. Ja, een onttroond en ontkroond volk zal nu met eer en heerlijkheid gekroond worden op grond van Zijn hemelvaart.
Zie, zo krijgt de hemelvaart betekenis. Want Christus gaat plaatsbekledend Zijn kerk inbrengen. Het feit van de hemelvaart is van ingrijpende betekenis voor Zijn kerk. Wat beseft de wereld van dit doorluchte feit? Wat beseft een godsdienstig mens van dit feit? Wat beseft een rijk en verrijkt mens van dit feit? Hoe weinig wordt dit feit door Zijn kerk doorleefd. Zijn kerk? Waarom zo de nadruk op 'Zijn kerk' gelegd? Wat is die kerk dan? Wel, dat is een gekende kerk. Van voor de grondlegging der wereld gekend in het eeuwige besluit Gods. Verkoren, souverein, schepping en val dienstbaar, om ze in de tijd als gekenden te openbaren. De kerk is een gekochte kerk, een verloste kerk en een geheiligde kerk.
Op de hemelvaart van Christus zal de kerk, gekend, geëigend, gekocht, ver­ lost, geheiligd, voorgesteld worden. Een zwarte, walgelijke, verwerpelijke bruid zal nu voorgesteld worden als een maagd, rein, wit, zonder vlek of rimpel. En dan, straks, o eeuwig wonder, een aanvaarde kerk Gods, aanvaard uit de hand van de Middelaar. Straks volgt de volkomen bate, namelijk een volmaakt verheerlijkte kerk. Ja, Hij is opgenomen en in Hem Zijn erfdeel. Opgenomen!

Opgenomen in de hemel leert ons de tekst. Dat heilgeheim vraagt een brede overdenking. De strijdende kerk wordt er over onderwezen. De volkomen vrucht komt nog. De Heere geve heimwee in de ziel. De oude kerk zong: Hoog, omhoog, 't hart naar boven, Hier beneden is het niet. 't Ware leven, lieven, loven Is daar, waar men Jezus ziet!

Dirksland,

ds. P. Blok

[Jongere]

Ik weet niet zo goed of ik het helemaal eens ben met ds. Blok. De onderstaande zin bijvoorbeeld:

De opwas in de kennis van Christus wil dus zeggen: Hem te leren volgen in de trappen van Zijn vernedering en daarna in de trappen van Zijn verhoging.

Mijn probleem ligt een beetje in het woordje "daarna". Ik vraag me af of je dat zo kunt stellen. Volgens mij ligt dat verschillend en is het beter daar niet zulke (in zekere zin) normerende dingen over te zeggen.

Verder ben ik het ook op een heel aantal punten wel eens met hem, overigens.

[Luther]

Ik ben meer benieuwd wat je van de andere twee teksten vind die ik noemde in dezelfde posting?

Daar ben ik het mee eens.

[huisman]

Ik weet niet zo goed of ik het helemaal eens ben met ds. Blok. De onderstaande zin bijvoorbeeld:

De opwas in de kennis van Christus wil dus zeggen: Hem te leren volgen in de trappen van Zijn vernedering en daarna in de trappen van Zijn verhoging.

Mijn probleem ligt een beetje in het woordje "daarna". Ik vraag me af of je dat zo kunt stellen. Volgens mij ligt dat verschillend en is het beter daar niet zulke (in zekere zin) normerende dingen over te zeggen.

Verder ben ik het ook op een heel aantal punten wel eens met hem, overigens.

Dat is ook het enige woordje uit deze mooie meditatie waar ik moeite mee heb. Maar in het geheel van de meditatie laat Ds P Blok een voor mij verhelderend licht op het "beleven" van de heilsfeiten vallen. Als Ds P Blok zegt: Gods kinderen worden deelgenoot gemaakt van de verdiensten uit de feiten. zie ik dat wel terug in de Schrift. B.v. in de twee tekstgedeelten die ik al eerder aanhaalde. Rom 6 en Efeze 2

4 Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden.
5 Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding;
6 Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen.
7 Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde.
8 Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven;

5 Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden),
6 En heeft ons mede opgewekt, en heeft ons mede gezet in den hemel in Christus Jezus;

[Jongere]

Ja, daar ben ik het uiteraard ook mee eens.

Maar ik kan me eigenlijk geen christen voorstellen die dat niet gelooft. De heilsfeiten betekenen iets voor het heil. In die zin heeft iedere (ware) christen er natuurlijk iets mee te maken.

[Luther]

Maar @Jongere en @huisman, dan is er toch een verschil:

Maar in het geheel van de meditatie laat Ds P Blok een voor mij verhelderend licht op het "beleven" van de heilsfeiten vallen. Als Ds P Blok zegt: Gods kinderen worden deelgenoot gemaakt van de verdiensten uit de feiten.

en

Bij een predikatie over een gestorven Christus zie ik er niets onbijbels in om de lijn te trekken naar hen die zo in de overtuigingen lopen, weleens wat van Christus gezien hebben, maar dat ze nu met alles de dood zijn ingegaan. Precies zoals de discipelen het ervoeren: ze dachten met Jezus alles te hebben en nu was hij gestorven.

[vragensteller]

Ben nieuw hier, maar even een reactie op het beleven van heilsfeiten.
Het gaat om het beleven van de vrucht van de heilsfeiten.
Dit is m.i. Bijbels.

Fil 3: 10 en kanttek. 41, 42.
10 Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende,

41 Dat is, de vruchten en weldaden die Hij door Zijn dood ons verkregen hebbende, door Zijn opstanding krachtiglijk toe-eigent en toebrengt, namelijk onze rechtvaardigmaking voor God, en de kracht om uit den dood der zonden op te staan. Zie Rom. 4:25; 6:3, 4, enz.; 8:11. 1 Petr. 4:1, 2.

42 Dat is, opdat ik deel hebbe aan de vruchten van het lijden van Christus , namelijk dat ik daardoor van de straf der zonden verlost en tot een nieuw leven opgewekt worde, en om Zijnentwil gaarne verdrage alle lijden, kruis en verdrukking, die mij om Zijnentwil zou mogen overkomen.
En:
Zondag 7

20. Vr. Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden?
Antw. Neen zij (a), maar alleen degenen die Hem door een waar geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aannemen (b).

Dus:alles gelijk, maar misschien nog niet in de volle zekerheid.

[huisman]

@vragensteller van harte welkom op dit forum (Ik vind je meer een antwoordgever )

[dennis]

Wij mensen 'beleven' de Heilsfeiten niet. Er is er slecht Een die dat heeft gedaan, en de gelovigen kunnen, mogen noch moeten dit navolgen.
Dat er een opwas in de kennis en genade van de Heere Jezus Christus is, is echter voluit bijbels. Ik heb er op een andere plaats ook naar verwezen, maar ik vind dat ds. Van Eckeveld dit in zijn boek "Christusprediking" heel mooi en duidelijk uitlegt.

[vragensteller]

Precies, hij heeft het daar ook over de vrucht van de heilsfeiten!

[Bert Mulder]

Even een vraag ter clarificatie, geachte vragensteller. In jouw mening, is de toeleidende weg, zoals in je eerste paragraaf, voor of na de levendmaking?

Wij belijden dit met de verwerpingen der dwalingen in de DL: 3/4-4a. Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

[Luther]

Ben nieuw hier, maar even een reactie op het beleven van heilsfeiten.
Het gaat om het beleven van de vrucht van de heilsfeiten.
Dit is m.i. Bijbels.

Inderdaad.
Nog wel even voor de zekerheid: beleven de gelovigen de vruchten van de heilsfeiten precies in de volgorde waarin ze hebben plaast gevonden?

[Bert Mulder]

Dat was niet mijn vraag.... maar die van Luther.