Wat is afhankelijkheid?

[Ander]

Je zult begrijpen dat ik het met (bijna) elke letter van deze post hartelijk oneens ben. Ik heb dat al genoegzaam uitgelegd.

Helemaal mee eens. En beargumenteerd met een beroep op de zendbrief van Jacobus.

Ik heb hierboven getracht aan te tonen, dat dit in deze context een onjuist argument is. Jacobus wijst namelijk nergens op een ritualistische godsdienst, waarbij het belangrijk is dat je een gebed op een bepaalde plek doet.

Nee memento, maar in dit verhaal was de plek helemaal niet belangrijk. Dat maak jij er ten onrechte van. En dat vind ik toch wel wat kwalijk. Ik heb al gezegd: dit is een persoonlijke zaak. Daar moeten en mogen we geen uitleg aan geven. De vrucht die ik zie is een teer leven met de Heere, en dan is de Jacobusbrief wel ter zake doende.

[memento]

Je zult begrijpen dat ik het met (bijna) elke letter van deze post hartelijk oneens ben. Ik heb dat al genoegzaam uitgelegd.

Helemaal mee eens. En beargumenteerd met een beroep op de zendbrief van Jacobus.

Ik heb hierboven getracht aan te tonen, dat dit in deze context een onjuist argument is. Jacobus wijst namelijk nergens op een ritualistische godsdienst, waarbij het belangrijk is dat je een gebed op een bepaalde plek doet.

Nee memento, maar in dit verhaal was de plek helemaal niet belangrijk. Dat maak jij er ten onrechte van.

1. Waarom ging hij dan terug, als de plaats niet belangrijk was?
2. In de uitleg die sommigen hier eraan geven, wordt letterlijk het Roomse "herstellen" genoemd en ook het element van boete doen (niet de makkelijkste weg kiezen).

Beiden zijn m.i. Roomse elementen. 1 gaat over het belang van een bepaalde plaats, het 2e over iets zelf "herstellen"/boete doen.

Nogmaals: Ik geloof vast dat dit hartelijk vanuit de goede intenties gedaan is. Maar ook een kind van God heeft soms last van het Roomse zuurdesum, dat in ons aller hart zit.

En dat vind ik toch wel wat kwalijk. Ik heb al gezegd: dit is een persoonlijke zaak. Daar moeten en mogen we geen uitleg aan geven. De vrucht die ik zie is een teer leven met de Heere, en dan is de Jacobusbrief wel ter zake doende.

Misschien kun je die verbinding met de Jacobusbrief aangeven (bv aan de hand van een treffend Jacobus-citaat), want die is niet echt duidelijk.

[TSD]

Bizar hoe hier met grote stelligheid aan inlegkunde wordt gedaan.

Rome, rituelen.

Mijns inziens volledig ten onrechte, maar ik ga maar stoppen met reageren hierop.

[Ander]

Inderdaad gaat men nu in de reacties deze man veroordelen. Het lust mij niet om daar teveel op in te gaan. Al bevat Jacobus 3 wijze lessen voor hen die op deze wijze reageren als voor de houding van de man in dit verhaal.

Helemaal eens met TSD, dat is dus duidelijk.

[memento]

Inderdaad gaat men nu in de reacties deze man veroordelen.

Nee hoor, hier wordt niemand veroordeeld. Er worden alleen wat elementen uit een verhaal wat ten voorbeeld wordt aangevoerd aangewezen. Juist de elementen die sommigen hier zo mooi vinden uit dit verhaal, blijken dan niet helemaal zo voorbeeldig te zijn als gesuggereerd wordt.

Dit verhaal wordt aangevoerd, omdat juist die bijzonderheden het zo mooi maken voor sommigen. Dáár ageer ik tegen. Wanneer zulke bijzonderheden tot voorbeeld gesteld worden, gaat er iets mis. Dat wordt direct zichtbaar in de uitleg die sommigen (zie de postings van Ander en Willem) eraan geven ("herstellen", "goed maken", puur Roomse elementen, namelijk werkheiligheid en boetedoening).

Nee, niet de bijzonderheden, maar het feit dat deze man niet wilde werken zonder gebeden te hebben, maakt dit verhaal een voorbeeld van afhankelijkheid.

[Ander]

Dit verhaal wordt aangevoerd, omdat juist die bijzonderheden het zo mooi maken voor sommigen. Dáár ageer ik tegen. Wanneer zulke bijzonderheden tot voorbeeld gesteld worden, gaat er iets mis. Dat wordt direct zichtbaar in de uitleg die sommigen (zie de postings van Ander en Willem) eraan geven ("herstellen", "goed maken", puur Roomse elementen, namelijk werkheiligheid en boetedoening).

Blijf maar in die waan, beste memento. Ik zal er verder niet meer op reageren, althans, dat probeer ik.

[memento]

@Ander: Gelukkig maar

Ik denk dat het grootste probleem met voorbeelden van een christelijk leven is, dat we bijzondere voorbeelden veel mooier vinden.

Een voorbeeld:
Lees het verhaal van DIA eens naast dit voorbeeld: Een man ging op weg naar zijn werk. In de bus bedacht hij tot zijn schrik en verdriet dat hij in de haast van de ochtend vergeten was te bidden en Bijbel te lezen. Snel haalt hij zijn Bijbeltje uit zijn koffer, leest een hoofdstuk, en bidt.

De zaak is hetzelfde. Toch zal het verhaal van DIA denk ik meer mensen aanspreken. Ik zie daar een gevaar in. Zo wordt het bijzondere ten voorbeeld gesteld. Terwijl het ware christelijke leven helemaal niet zit in het bijzondere, maar in het gewone. Zoals het in gedachten steeds even bij de Heere komen in de loop van de dag. Of even een kort gebedje na het horen van een ziekte bij het zoontje van die collega. Of dat korte dankgebed onder het strijken over Gods onverdiende en vrije goedheid tegenover een onwaardig mens. Dingen, waar misschien geen mooi voorbeeld van te maken is. Maar die wel wezenlijk zijn voor het christelijke leven. Het in de gewone dingen van elke dag de Heere dienen.

Deze topic gaat over afhankelijkheid. Ik denk dat afhankelijkheid m zit in het alles van de Heere te verwachten. Van die bus die halen moet om niet te laat op een afspraak te komen, tot de zaligheid van je ziel. In een geen zorgen maken om geld, om een huis, om werk, om eten, in de wetenschap dat de Hemelse Vader het ons aan niets nodigs zal doen laten ontbreken. In een onbezorgd zijn wanneer ons levenseinde aangezegd wordt. Een leven vanuit de wetenschap dat ik in leven en sterven niet het eigendom van mijzelf, maar van mijn getrouwe Zaligmaker ben. Dat is ook meteen de ernst wanneer we spreken over afhankelijkheid: We zijn alleen werkelijk afhankelijk, wanneer we Christus' eigendom zijn. Zonder dat is alle praat over afhankelijkheid weinig waard.

[Fjodor]

Nee memento, maar in dit verhaal was de plek helemaal niet belangrijk. Dat maak jij er ten onrechte van.

1. Waarom ging hij dan terug, als de plaats niet belangrijk was?
2. In de uitleg die sommigen hier eraan geven, wordt letterlijk het Roomse "herstellen" genoemd en ook het element van boete doen (niet de makkelijkste weg kiezen).

Beiden zijn m.i. Roomse elementen. 1 gaat over het belang van een bepaalde plaats, het 2e over iets zelf "herstellen"/boete doen.

Nogmaals: Ik geloof vast dat dit hartelijk vanuit de goede intenties gedaan is. Maar ook een kind van God heeft soms last van het Roomse zuurdesum, dat in ons aller hart zit.

Pff, memento...
1. Wie zegt dat hij terugging omdat hij de plaats belangrijk vond? Je zegt enerzijds dat het uit goede intenties gedaan is en anderzijds zeg je dat het gedaan is vanwege ritualistisch denken. Ik zie niet in wat hier de zwaarwegende redenen zijn om te beginnen over ritualistisch denken.
Die man had waarschijnlijk gewoon een instelling waarin hij het belangrijk vond om een goede gewoonte erin te houden. Daar hebben wij helemaal niets van te zeggen. Een manier om zo'n goede gewoonte erin te houden, om de verkilling van het geestelijke leven die zo op de loer ligt buiten de deur te houden, is om vasthoudend te zijn in de gelovige omgang met de Heere. Het teruggaan van die man is daar dan een uiting van. En nogmaals, daar hebben we niet op te reageren met gedachten over ritualisme of papisme.

2. Als mensen hier op RF over 'herstellen' spreken, dan wil dat nog niet zeggen dat die man dat zo ervoer. En verder is de term herstellen helemaal niet verkeerd om te gebruiken. Natuurlijk is dat geen grond van het geloof of van de zaligheid. Maar dingen die verkeerd zijn gegaan moeten gewoon hersteld worden. Lees Jezus' woorden maar over de man die wil offeren terwijl een andere een grief tegen hem heeft. Dat moeten wij herstellen. Dat betekent: in het gelovige leven moeten (mogen) we het zondige achter ons laten en het goede ervoor in de plaats brengen. En dat met vallen en opstaan. Dat is nu juist wat die man deed.

PS. Met je post van vlak hiervoor ben ik het hartelijk eens.

[JolandaOudshoorn]

@Ander: Gelukkig maar

Ik denk dat het grootste probleem met voorbeelden van een christelijk leven is, dat we bijzondere voorbeelden veel mooier vinden.

Een voorbeeld:
Lees het verhaal van DIA eens naast dit voorbeeld: Een man ging op weg naar zijn werk. In de bus bedacht hij tot zijn schrik en verdriet dat hij in de haast van de ochtend vergeten was te bidden en Bijbel te lezen. Snel haalt hij zijn Bijbeltje uit zijn koffer, leest een hoofdstuk, en bidt.

De zaak is hetzelfde. Toch zal het verhaal van DIA denk ik meer mensen aanspreken. Ik zie daar een gevaar in. Zo wordt het bijzondere ten voorbeeld gesteld. Terwijl het ware christelijke leven helemaal niet zit in het bijzondere, maar in het gewone. Zoals het in gedachten steeds even bij de Heere komen in de loop van de dag. Of even een kort gebedje na het horen van een ziekte bij het zoontje van die collega. Of dat korte dankgebed onder het strijken over Gods onverdiende en vrije goedheid tegenover een onwaardig mens. Dingen, waar misschien geen mooi voorbeeld van te maken is. Maar die wel wezenlijk zijn voor het christelijke leven. Het in de gewone dingen van elke dag de Heere dienen.

Deze topic gaat over afhankelijkheid. Ik denk dat afhankelijkheid m zit in het alles van de Heere te verwachten. Van die bus die halen moet om niet te laat op een afspraak te komen, tot de zaligheid van je ziel. In een geen zorgen maken om geld, om een huis, om werk, om eten, in de wetenschap dat de Hemelse Vader het ons aan niets nodigs zal doen laten ontbreken. In een onbezorgd zijn wanneer ons levenseinde aangezegd wordt. Een leven vanuit de wetenschap dat ik in leven en sterven niet het eigendom van mijzelf, maar van mijn getrouwe Zaligmaker ben. Dat is ook meteen de ernst wanneer we spreken over afhankelijkheid: We zijn alleen werkelijk afhankelijk, wanneer we Christus' eigendom zijn. Zonder dat is alle praat over afhankelijkheid weinig waard.

Hier ben ik het van harte mee eens. En dat is ook, wat ik grote gebreke, heb geprobeerd duidelijk te maken.

[huisman]

In alles de HEERE nodig hebben is ook een eigenschap van het geloof in beoefening. Maar dat is wat anders dan ritualisme, waarbij een ritueel (een bepaalde handeling op een bepaalde manier op een bepaalde plaats) belangrijk worden. Rituelen hebben namelijk vaak als vervelende eigenschap, dat het ritueel zelf belangrijker wordt dan de hartelijke uitoefening van de godsdienstplicht (zoals bidden).

Jawel, 't moet niet Rooms worden, daar heb je gelijk in.
Anderzijds is het jammer dat bij zo'n verhaal gelijk reacties moeten komen zoals: maar ja, Jezus is toch gekomen, hij had toch ook in het veld kunnen bidden. De beoefening van het geloof is een persoonlijke zaak, die man nam er geen genoegen mee om in het veld te blijven. Hij wilde de fout herstellen. Niet omdat hij vermogens in zichzelf had, maar omdat de eer van God er mee gemoeid was.

Ander: Dit is mijn grootste probleem met jouw reactie, je lijkt steeds te suggereren of de komst van Christus en Zijn volbrachte werk niet mee mag tellen.
Laat ik het zo zeggen: Als de man uit het verhaal leefde bij de weldaden van Christus die in zondag 23 genoemd worden was hij ter plekke op zijn knieën gevallen en het God gedankt voor Zijn onuitsprekelijke Gave. Dan hoeven wij niets te herstellen maar is Christus een volkomen Zaligmaker geworden. Er is tegenwoordig zoveel geloof waarin Christus gemist word.

[Willem]

Ander: Dit is mijn grootste probleem met jouw reactie, je lijkt steeds te suggereren of de komst van Christus en Zijn volbrachte werk niet mee mag tellen.
Laat ik het zo zeggen: Als de man uit het verhaal leefde bij de weldaden van Christus die in zondag 23 genoemd worden was hij ter plekke op zijn knieën gevallen en het God gedankt voor Zijn onuitsprekelijke Gave. Dan hoeven wij niets te herstellen maar is Christus een volkomen Zaligmaker geworden. Er is tegenwoordig zoveel geloof waarin Christus gemist word.

Mijn grootste probleem is dat de nutteloosheid van de wet in de rechtvaardigmaking leidt tot de gedachte dat de wet als leefregel van dankbaarheid niet zo serieus genomen hoeft te worden.
Daar gaat ook de Jakobusbrief over.

[Ander]

Ander: Dit is mijn grootste probleem met jouw reactie, je lijkt steeds te suggereren of de komst van Christus en Zijn volbrachte werk niet mee mag tellen.

Dan doe je aan inlegkunde. Want dat is niet waar. Natuurlijk telt dat mee, het is zelfs het fundament, maar het is geen doekje voor het bloeden.

Laat ik het zo zeggen: Als de man uit het verhaal leefde bij de weldaden van Christus die in zondag 23 genoemd worden was hij ter plekke op zijn knieën gevallen en het God gedankt voor Zijn onuitsprekelijke Gave. Dan hoeven wij niets te herstellen maar is Christus een volkomen Zaligmaker geworden. Er is tegenwoordig zoveel geloof waarin Christus gemist word.

Hier kan ik niets mee. Je stelt hier eigenlijk dat die man maar een klein geloof had, of zelfs geen geloof. Ik stel dat die man een groot geloof had. En dat grote geloof maakte hem klein en afhankelijk. En dat grote geloof heeft het fundament van de wijze bouwer, wat storm en vloed doorstaan kan. Je begrijpt, dat fundament is Christus.