straf door overschrijven van vijfde gebod

[arti]

Beste allemaal,

'k Heb weer even wat hulp nodig bij een, voor mij, ingewikkeld probleem. Op de school van mijn kinderen wordt er straf gegeven met het overschrijven van bijvoorbeeld bijbelgedeelten of de catechismusverklaring van het vijfde gebod. De directeur ziet er zeer streng op toe dat dit netjes gebeurt (ook al heeft het kind een stoornis waardoor het niet netjes kan schrijven). Gevolg: nog een aantal keer extra en een zeer kwaad kind thuis die niet meer naar school wil.
En, eerlijk is eerlijk, ik geef mijn kind gelijk. Ik vind dit persoonlijk een zeer kwalijke straf. Ik ben alleen nog op zoek naar goede argumenten om dit duidelijk te maken. Het gezag staat op deze school zeer hoog en o wee als je als ouders niet achter de opgelegde straffen staat, dan krijg je helemaal heisa.
Ik weet dat mijn achillespees geraakt is. Toch zou ik ook nog argumenten willen hebben of het misschien in sommige situaties wel goed kan zijn. In mijn optiek is het namelijk ALTIJD fout. Ben ik dan te zwart/wit?

[Mister]

Heel kort door de bocht: de Bijbel is ons niet gegeven om als straf over te (laten) schrijven. Daarmee breng je kinderen geen liefde tot God en Zijn Woord aan. Alleen al om die reden zou het niet moeten gebeuren.

[Fjodor]

En het lijkt me ook behoorlijk raar als iemand die door een stoornis niet netjes kan schrijven daar nog eens extra op gepakt wordt..
Hoewel ik de concrete situatie niet ken denk ik aan de hand van de gegevens die ik nu heb dat de school toch flink fout zit. Misschien kan een doktersverklaring oid van die stoornis helpen?

[Jongere]

Zeker met Mister eens. De Bijbel is Gods Woord! Absoluut niet bedoeld om strafwerk uit te halen. Ook een van de belijdenisgeschriften vind ik niet zo geschikt, overigens.
Wat is de reden? Is die pedagogisch (in de zin van: ze leren er dan nog wat van)?

Er zijn genoeg andere dingen om over te schrijven. Om eerlijk te zijn vind ik het een vreemde en ook kwalijke vermenging van straf met geestelijke zaken. (Straf heeft natuurlijk een geestelijk aspect, maar niet zo)

Doorgaans ben ik ook erg terughoudend als het gaat om ouders die kritiek hebben op de school. Ik vind dat je daar zo lang als het kan achter moet blijven staan en in ieder geval altijd éérst met de school hebben gesproken voordat je kind iets merkt van de kritiek.
In dit geval zou ik toch wel voorzichtig proberen aan te kaarten bij de school dat je hier principiele moeite mee hebt. En dat het daarbij niet gaat om of een straf al dan niet rechtvaardig is, maar dat Gods woord (of de uitleg daarvan) zich hier niet voor leent.

[Eppo Gremdaat]

Komt dit nog voor in Nederland?
Belachelijk.
Zoek voor je kind een andere school, desnoods een openbare!!

[Luther]

Heel kort door de bocht: de Bijbel is ons niet gegeven om als straf over te (laten) schrijven. Daarmee breng je kinderen geen liefde tot God en Zijn Woord aan. Alleen al om die reden zou het niet moeten gebeuren.

Van harte mee eens!
Daarbij zou ik willen wijzen op het feit dat de school van de ouders is en niet van de directeur of de docenten. (Ik weet wel dat daar ook misbruik van gemaakt kan worden, maar misschien is het in deze zaak wel goed om te beseffen dat je je gezag tijdens schooltijd 'uitleent' aan school.)
Verder is straf zonder liefde als onweer zonder regen: dan wordt het machtsuitoefening.

En ja, laat het dan maar eens heisa worden, maar een fundamenteel gesprek kan een school nooit uit de weg gaan.
Steek maar in met de woorden (zijn dit soort directeuren zeer gevoelig voor): Zou ik een gesprek mogen hebben over een principezaak?
Uiteraard wordt dat dan toegestaan. Vervolgens zeg je: Meneer, er is de afgelopen week iets gebeurd op school, waarover ik gewetensbezwaren ervaar. Vervolgens leg je neer dat je er principiële bezwaren tegen hebt dat de Bijbel als overschrijfboek voor strafzaken wordt gebruikt.

[eilander]

Heel kort door de bocht: de Bijbel is ons niet gegeven om als straf over te (laten) schrijven. Daarmee breng je kinderen geen liefde tot God en Zijn Woord aan. Alleen al om die reden zou het niet moeten gebeuren.

Van harte mee eens!
Daarbij zou ik willen wijzen op het feit dat de school van de ouders is en niet van de directeur of de docenten. (Ik weet wel dat daar ook misbruik van gemaakt kan worden, maar misschien is het in deze zaak wel goed om te beseffen dat je je gezag tijdens schooltijd 'uitleent' aan school.)
Verder is straf zonder liefde als onweer zonder regen: dan wordt het machtsuitoefening.

En ja, laat het dan maar eens heisa worden, maar een fundamenteel gesprek kan een school nooit uit de weg gaan.
Steek maar in met de woorden (zijn dit soort directeuren zeer gevoelig voor): Zou ik een gesprek mogen hebben over een principezaak?
Uiteraard wordt dat dan toegestaan. Vervolgens zeg je: Meneer, er is de afgelopen week iets gebeurd op school, waarover ik gewetensbezwaren ervaar. Vervolgens leg je neer dat je er principiële bezwaren tegen hebt dat de Bijbel als overschrijfboek voor strafzaken wordt gebruikt.

Ik vind dat er wat overdreven gereageerd wordt. Er wordt gesproken over "straf zonder liefde": daar weten we niks van. Wel vind ik het niet goed als iemand die niet goed KAN schrijven, daarop afgerekend wordt.

Vervolgens zie ik ook best een gevaar van het laten overschrijven van een gedeelte uit de bijbel. Maar om dit nu direct als principieel fout te omschrijven, gaat mij te ver. Het gaat uiteraard wel om de toonzetting: maar naar mijn mening kán dit ook best op een goede manier gebeuren.

Tenslotte vind ik de opmerking van Luther over het gezag wat merkwaardig: inderdaad leen je je gezag uit aan de school. Het wordt op dat moment dus door de school uitgeoefend!
Natuurlijk vind ik dat je een goed gesprek aan moet kunnen gaan met de directie. Maar niet alsof de wensen van iedere ouder gehonoreerd moeten worden, omdat het nu eenmaal de school van de ouders is. Kom nou, daar is geen beginnen aan!

Ik verdedig niet alles van deze school, want ik ken de school niet. Ik keur ook niet alles goed, maar laten we ook nog blij zijn dat er scholen zijn waar nog gezagsgetrouwheid wordt bijgebracht. (Natuurlijk: dit moet wel op de goede manier gebeuren)

[Luther]

Ik vind dat er wat overdreven gereageerd wordt. Er wordt gesproken over "straf zonder liefde": daar weten we niks van. Wel vind ik het niet goed als iemand die niet goed KAN schrijven, daarop afgerekend wordt.

- Dat laatste is alleen al een bevestiging van het eerste. Arti schrijft namelijk: "(ook al heeft het kind een stoornis waardoor het niet netjes kan schrijven). Gevolg: nog een aantal keer extra..." (Sorry, maar dat klinkt boosaardig.)
- Ik reageer op wat arti schrijft: "...directeur ziet er zeer streng op toe dat dit netjes gebeurt." (Daar hou ik niet van.)

Vervolgens zie ik ook best een gevaar van het laten overschrijven van een gedeelte uit de bijbel. Maar om dit nu direct als principieel fout te omschrijven, gaat mij te ver. Het gaat uiteraard wel om de toonzetting: maar naar mijn mening kán dit ook best op een goede manier gebeuren.

Dat ben ik niet met je eens. De bijbel is Gods heilig Woord, waardoor Hij tot mensen spreken wil; dat kan m.i. niet gebruikt worden 'overschrijfboek' als je straf hebt.

Tenslotte vind ik de opmerking van Luther over het gezag wat merkwaardig: inderdaad leen je je gezag uit aan de school. Het wordt op dat moment dus door de school uitgeoefend!

Ik zei al dat ik dit niet in een verkeerde zin bedoelde, maar wel als je merkt dat de school de grenzen van de liefde in het uitoefenen van tucht overschrijdt.

Natuurlijk vind ik dat je een goed gesprek aan moet kunnen gaan met de directie. Maar niet alsof de wensen van iedere ouder gehonoreerd moeten worden, omdat het nu eenmaal de school van de ouders is. Kom nou, daar is geen beginnen aan!

Zeker niet.
Maar arti stelt een vraag vanuit zijn perspectief; welnu zo is ook het antwoord geformuleerd. Als de directeur van deze school ook op RF zou zitten, zou hij weer een ander advies krijgen.

Ik verdedig niet alles van deze school, want ik ken de school niet. Ik keur ook niet alles goed, maar laten we ook nog blij zijn dat er scholen zijn waar nog gezagsgetrouwheid wordt bijgebracht. (Natuurlijk: dit moet wel op de goede manier gebeuren)

Dat ben ik met je eens, inclusief de toegevoegde zin tussen haakjes. Maar uit de eerste post van arti heb ik opgemaakt dat daarvan nu juist geen sprake was.

[claus]

Op een gewone christelijke school was het in de jaren zestig van de vorige eeuw de gewoonte van een vrijgemaakt gereformeerde oudere juf om stoere jongens, die tijdens haar pleinwacht vervelende dingen hadden gedaan, 10 keer Zondag 39 van de H. C. te laten overschrijven. Wel sprak ze, nadat de stoute leerling de straf had gemaakt, op een vaak toch positieve, indringende wijze met de bestrafte leerling over hetgeen er nu 10 x geschreven was, zodat de betekenis heel goed aan de orde kwam. Dan heeft zo'n straf m.i. wel terdege zin.

[Luther]

Op een gewone christelijke school was het in de jaren zestig van de vorige eeuw de gewoonte van een vrijgemaakt gereformeerde oudere juf om stoere jongens, die tijdens haar pleinwacht vervelende dingen hadden gedaan, 10 keer Zondag 39 van de H. C. te laten overschrijven. Wel sprak ze, nadat de stoute leerling de straf had gemaakt, op een vaak toch positieve, indringende wijze met de bestrafte leerling over hetgeen er nu 10 x geschreven was, zodat de betekenis heel goed aan de orde kwam. Dan heeft zo'n straf m.i. wel terdege zin.

Nee, ook in dit geval zeg ik: Daar is de Bijbel niet voor bedoeld!

[eilander]

Op een gewone christelijke school was het in de jaren zestig van de vorige eeuw de gewoonte van een vrijgemaakt gereformeerde oudere juf om stoere jongens, die tijdens haar pleinwacht vervelende dingen hadden gedaan, 10 keer Zondag 39 van de H. C. te laten overschrijven. Wel sprak ze, nadat de stoute leerling de straf had gemaakt, op een vaak toch positieve, indringende wijze met de bestrafte leerling over hetgeen er nu 10 x geschreven was, zodat de betekenis heel goed aan de orde kwam. Dan heeft zo'n straf m.i. wel terdege zin.

Nee, ook in dit geval zeg ik: Daar is de Bijbel niet voor bedoeld!

Ik denk daar iets anders over. De Bijbel is niet bedoeld als overschrijfboek voor straf, daar zijn we het direct over eens. Maar ik denk dat je wel incidenteel een toepasselijk stuk uit de Bijbel mag gebruiken om uit liefde te vermanen, dus door het over te laten schrijven.
(ik zeg nadrukkelijk niet dat dat hier goed is gebeurd, maar we moeten er ook weer niet van maken alsof de meester bij iedere straf die hij geeft een hoofdstuk uit de bijbel laat overschrijven. Kijk, dán zou je het een overschrijfboek gaan noemen.)
Maar goed, op hoofdlijnen zijn we het wel eens denk ik.

[Jo-Ann]

Volgens mij brengt een dergelijke straf geen liefde voor God en Gods Woord bij en dat is toch iets wat je als christelijke / reformatorische school wilt bereiken?
Naar mijn mening wordt Gods Woord door een dergelijke straf misbruikt en verdraaid. Dit laatste omdat het zelden vanuit een goede intentie gebeurt. Wat mij betreft: afschaffen dit soort straffen: lijkt me een heel goed plan.
Hetzelfde geldt voor gesprekjes waarin kinderen een onterecht schuldgevoel aangepraat wordt.

[Luther]

Volgens mij brengt een dergelijke straf geen liefde voor God en Gods Woord bij en dat is toch iets wat je als christelijke / reformatorische school wilt bereiken?

dat is voor mij inderdaad ook de reden om heel huiverig te staan tegenover een straf waarbij de Bijbel wordt gebruikt als overschrijfboek.

Naar mijn mening wordt Gods Woord door een dergelijke straf misbruikt en verdraaid. Dit laatste omdat het zelden vanuit een goede intentie gebeurt. Wat mij betreft: afschaffen dit soort straffen: lijkt me een heel goed plan.
Hetzelfde geldt voor gesprekjes waarin kinderen een onterecht schuldgevoel aangepraat wordt.

Dit ligt wat genuanceerder, lijkt me. Ik zou niet weten hoe je een kind onterecht een schuld kan aanpraten als je in een gesprek aan de leerling duidelijk wil maken dat hij/zij over de schreef is gegaan. Het mooiste is om je vragen dan zo te stellen dat de leerling dat zelf gaat formuleren.

[Jo-Ann]

Naar mijn mening wordt Gods Woord door een dergelijke straf misbruikt en verdraaid. Dit laatste omdat het zelden vanuit een goede intentie gebeurt. Wat mij betreft: afschaffen dit soort straffen: lijkt me een heel goed plan.
Hetzelfde geldt voor gesprekjes waarin kinderen een onterecht schuldgevoel aangepraat wordt.

Dit ligt wat genuanceerder, lijkt me. Ik zou niet weten hoe je een kind onterecht een schuld kan aanpraten als je in een gesprek aan de leerling duidelijk wil maken dat hij/zij over de schreef is gegaan. Het mooiste is om je vragen dan zo te stellen dat de leerling dat zelf gaat formuleren.

Hmmm, dit is een onderwerp waar ik nog wel even over door kan bomen...
Komt ook doordat ik er wat negatieve ervaringen mee heb. Ik sluit niet uit dat dit kan en dat er werkelijk een goed gesprek ontstaat omdat de leerling zelf doorheeft dingen gedaan te hebben die niet door de beugel kunnen.
Maar ik bedoelde wat anders. Er zijn leerkrachten die onvoldoende aansluiting hebben met (bepaalde) kinderen, de klik missen zogezegd. Is het dan eerlijk om de schuld van brutaal gedrag enkel en alleen bij de leerlingen te leggen? Terwijl de leerkracht een kind de huid mag volschelden? En dan vervolgens bij de directeur een preek krijgen over het vijfde gebod? Soms kan ik brutaal gedrag heel goed begrijpen, het is vaak vooral een signaal van iets anders, waarmee ik echt niet alles wil goedpraten. (Overigens heb ik het vooral over de basisschoolleerling. Ik kan me voorstellen dat het op het VO nog wel iets anders kan liggen).

Ik zou soms zo graag willen dat er meer aandacht naar goed voorbeeldgedrag van ouders/opvoeders uit zou gaan als het om de behandeling van het vijfde gebod gaat. Ik denk dat er dan heel wat gezagsproblemen de wereld uit zijn.