Plaats van de wet voor gelovigen

[Gian]

Ok. Dit onderscheid wat jij nu maakt is volgens mij precies het verschil dat Calvijn beschrijft tussen gelovigen onder het oude verbond en gelovigen onder het nieuwe verbond. Hij heeft het vooral over een kwantitatief verschil. Beiden hebben hetzelfde rechtvaardigmakend geloof, maar dat van de gelovigen onder het nieuwe verbond is voller.

Zowel Calvijn als Luther, vooral Luther zag een onderscheid tussen de wet van het oude en nieuwe verbond. Toch wordt bij Calvijn de 10 geboden als leefregel (zweep om het vlees af te ranselen) gehandhaafd, en zelfs Luther gebruikte de 10 geboden later weer in het kader van de heiligmaking. Dat kan mi alleen als je naast de overeenkomsten niet genoeg onderscheid ziet tussen het Israel van toen en de Gemeente uit jood en heiden van nu.
Paulus noemt inhoudelijk alle geboden uit de decaloog (behalve het sabbatsgebod), en Jezus leerde zelf al de verdiepte wet nl de innerlijke wet. Jezus verbeterde zelfs; Gij hebt gehoord dat.. maar Ik zeg u. Dat is toch een veel beter weg dan de wet uit het oude verbond hanteren?
Natuurlijk is het geloof en de tijd waarin we leven voller dan toen! Als de wet van toen uit letters bestaande al heerlijkheid was, wat zal dan de wet die door de Geest bediend wordt niet zijn (2Cor3). De bedeling van de Geest, genade en vrijheid is zoveel meer beter!

[Afgewezen]

Het blijkt (ook uit de discussie tussen Gian en Zonderling) dat we wel allen geloven in de éne universele wet. Doodslaan was zowel onder het OT als onder het NT slecht.

Dat is denk ik waar het in deze discussie om gaat. En het is ook niet zo dat er in het NT van uitgegaan wordt dat de gelovige 'vanzelf' deze wet houdt (omdat deze in zijn hart geschreven is), want zowel Jezus als de apostelen geven de gelovigen hun vermaningen en leefregels.

[Fjodor]

Ok. Dit onderscheid wat jij nu maakt is volgens mij precies het verschil dat Calvijn beschrijft tussen gelovigen onder het oude verbond en gelovigen onder het nieuwe verbond. Hij heeft het vooral over een kwantitatief verschil. Beiden hebben hetzelfde rechtvaardigmakend geloof, maar dat van de gelovigen onder het nieuwe verbond is voller.

Zowel Calvijn als Luther, vooral Luther zag een onderscheid tussen de wet van het oude en nieuwe verbond. Toch wordt bij Calvijn de 10 geboden als leefregel (zweep om het vlees af te ranselen) gehandhaafd, en zelfs Luther gebruikte de 10 geboden later weer in het kader van de heiligmaking. Dat kan mi alleen als je naast de overeenkomsten niet genoeg onderscheid ziet tussen het Israel van toen en de Gemeente uit jood en heiden van nu.
Paulus noemt inhoudelijk alle geboden uit de decaloog (behalve het sabbatsgebod), en Jezus leerde zelf al de verdiepte wet nl de innerlijke wet. Jezus verbeterde zelfs; Gij hebt gehoord dat.. maar Ik zeg u. Dat is toch een veel beter weg dan de wet uit het oude verbond hanteren?
Natuurlijk is het geloof en de tijd waarin we leven voller dan toen! Als de wet van toen uit letters bestaande al heerlijkheid was, wat zal dan de wet die door de Geest bediend wordt niet zijn (2Cor3). De bedeling van de Geest, genade en vrijheid is zoveel meer beter!

Het is misschien goed om onderstaande tekst uit Galaten 5 erbij te nemen.

17 Want het vlees begeert tegen den Geest, en de Geest tegen het vlees; en deze staan tegen elkander, alzo dat gij niet doet, hetgeen gij wildet.
18 Maar indien gij door den Geest geleid wordt, zo zijt gij niet onder de wet.
19 De werken des vleses nu zijn openbaar; welke zijn overspel, hoererij, onreinigheid, ontuchtigheid,
20 Afgoderij, venijngeving, vijandschappen, twisten, afgunstigheden, toorn, gekijf, tweedracht, ketterijen,
21 Nijd, moord, dronkenschappen, brasserijen, en dergelijke; van dewelke ik u te voren zeg, gelijk ik ook te voren gezegd heb, dat die zulke dingen doen, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven.
22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
23 Tegen de zodanigen is de wet niet.
24 Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden.
25 Indien wij door den Geest leven, zo laat ons ook door den Geest wandelen.
26 Laat ons niet zijn zoekers van ijdele eer, elkander tergende, elkander benijdende.

Wat is volgens jou nu het essentiële verschil tussen deze tekst en de manier in psalm 119 over de wet gesproken wordt? Daar wordt toch op beide schriftplaatsen duidelijk dat de wet voor de kinderen van God een verblijding is? Dat geldt ook voor de Oude Testamentische vorm van de wet. Hoe kan anders onderstaande gezongen worden? Let trouwens ook op Gal 5:23. Gaat dat niet over de Oud Testamentische wet? De wet is niet tegen mensen die door de Geest wandelen.

97 Mem. Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn betrachting den gansen dag.
98 Zij maakt mij door Uw geboden wijzer, dan mijn vijanden zijn, want zij is in eeuwigheid bij mij.
99 Ik ben verstandiger dan al mijn leraars, omdat Uw getuigenissen mijn betrachting zijn.
100 Ik ben voorzichtiger dan de ouden, omdat ik Uw bevelen bewaard heb.
101 Ik heb mijn voeten geweerd van alle kwade paden, opdat ik Uw woord zou onderhouden.
102 Ik ben niet geweken van Uw rechten, want Gij hebt mij geleerd.
103 Hoe zoet zijn Uw redenen mijn gehemelte geweest, meer dan honig mijn mond!
104 Uit Uw bevelen krijg ik verstand, daarom haat ik alle leugenpaden.

[Gian]

Rom.7 vs 26 Zo dien ik zelf nu met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet van zonde.

Let op het woordje 'ik', (dat is de identiteit van Paulus) tegenover 'het vlees'. Het is de onderwerping van het vlees aan de Geest. Ik denk dat dat onderscheid er ook in het OT was, alleen spreek je dan over de zalving van de Geest voor de gelovige ipv de Geest inwonend als onderpand. Waar liefde is, is geen eis meer nodig.
Als we door de Geest leven en het vlees voor dood houden vervullen we daarmee de eis van de wet der zonde door de wet van de Geest.
Dat is het onderscheid.

[huisman]

Rom.7 vs 26 Zo dien ik zelf nu met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet van zonde.

Let op het woordje 'ik', (dat is de identiteit van Paulus) tegenover 'het vlees'. Het is de onderwerping van het vlees aan de Geest. Ik denk dat dat onderscheid er ook in het OT was, alleen spreek je dan over de zalving van de Geest voor de gelovige ipv de Geest inwonend als onderpand. Waar liefde is, is geen eis meer nodig.
Als we door de Geest leven en het vlees voor dood houden vervullen we daarmee de eis van de wet der zonde door de wet van de Geest.
Dat is het onderscheid.

Dit zegt Luther bij deze tekst:

Zoveel ons aangaat (zegt de apostel van alle gelovigen) zijn wij voor een deel van de wet vrij, voor een deel er onder gebonden, wij dienen dus volgens het gemoed de wet van God, maar naar het vlees de wet van de zonde. Daaruit nu volgt dat de gelovigen, wat hun geweten aangaat, van de wet vrij zijn, daarom daarbinnen de tuchtmeester niet mag heersen, dat is, hij mag het geweten niet verschrikken, bedreigen en gevangen nemen en als hij het wilde beproeven zou het geweten er zich toch niet aan storen, maar zou het Christus aan het kruis aanzien, die ons door Zijn dood aan de wet en al haar verschrikkingen verlost heeft. Toch is er nog overgebleven zonde in de heilige, die hun vlees aankleeft en waardoor hun geweten wordt aangeklaagd en geplaagd. Daarom is het hoogst noodzakelijk dat de tuchtmeester altijd achter ons is en zich in zijn ambt werkzaam betoont, dat is hij plaagt en martelt de bandeloze ezel, het vlees, opdat daardoor de zonde verminderd wordt en voor Christus de weg bereid. Geestelijk komt Christus tot ons elke dag, ieder uur, opdat wij in geloof en kennis van Hem zouden groeien en toenemen en omdat het geweten Hem van dag tot dag beter en vaster aangrijpt: en daarentegen de wet van het vlees en van de zonde, de vrees voor de dood en de schrik voor de toorn en het gericht van God en wat ellendigs er meer is, dat de wet gewoon is mee te brengen, hoe langer hoe zwakker wordt en vermindert. Zolang wij daarom in het vlees leven, dat nooit zonder zonde is, zolang moeten wij de wet ook toelaten, dat zij komt en haar ambt en werk in ons volbrengt, in de ene meer dan in de andere, naardat ieder in het geloof sterk of zwak is; dat gebeurt echter niet om te verderven, maar tot zaligheid. Want wanneer de wet haar werk in de heilige zo verricht, wordt daardoor van dag tot dag de oude Adam met zijn verstand en zijn wijsheid gedood en daarentegen de inwendige mens vernieuwd. (LUTHER).

[Gian]

Zoveel ons aangaat (zegt de apostel van alle gelovigen) zijn wij voor een deel van de wet vrij, voor een deel er onder gebonden, wij dienen dus volgens het gemoed de wet van God, maar naar het vlees de wet van de zonde.

Vers 26 zegt dat het een wetmatigheid dat het vlees de zonde dient. Dat is wat anders dan de 10 geboden handhaven voor het vlees. Daarmee zouden we erkennen dat het vlees nog leeft. De Bijbel leert ons juist het vlees voor dood te houden (negeren) en mijn denken te vernieuwen. Dat is gehoorzaamheid uit liefde, zonder eis.

Daaruit nu volgt dat de gelovigen, wat hun geweten aangaat, van de wet vrij zijn, daarom daarbinnen de tuchtmeester niet mag heersen, dat is, hij mag het geweten niet verschrikken, bedreigen en gevangen nemen en als hij het wilde beproeven zou het geweten er zich toch niet aan storen, maar zou het Christus aan het kruis aanzien, die ons door Zijn dood aan de wet en al haar verschrikkingen verlost heeft.

Voor een deel of helemaal? Waar is het onderscheid tussen de wet van het oude verbond, en de wet van de Geest?

Toch is er nog overgebleven zonde in de heilige, die hun vlees aankleeft en waardoor hun geweten wordt aangeklaagd en geplaagd. Daarom is het hoogst noodzakelijk dat de tuchtmeester altijd achter ons is en zich in zijn ambt werkzaam betoont, dat is hij plaagt en martelt de bandeloze ezel, het vlees, opdat daardoor de zonde verminderd wordt en voor Christus de weg bereid.

Hier heb ik bezwaar tegen, want nu zou de wet een tuchmeester of middel tot Christus zijn. De wet van de Geest zal ons geweten aanspreken (1Joh.2vs27) en in geloof mogen we een gereinigd geweten hebben als we zonden belijden (1Joh.1vs9)(Hebr.9vs9tm14).

.... Want wanneer de wet haar werk in de heilige zo verricht, wordt daardoor van dag tot dag de oude Adam met zijn verstand en zijn wijsheid gedood en daarentegen de inwendige mens vernieuwd. (LUTHER).

Vlees blijft vlees. Daar kan geen wet wat aan veranderen. Onze inwendige mens wordt vernieuwd door de Geest, niet door de wet. Daarom is er de oproep om naar de Geest te wandelen (Gal.5vs16), ons te richten op het nieuwe leven in ons en het vlees voor dood te houden (Rom6vs11). Dat is mi de bijbelse weg van onze strijd tegen de zonden. We dienen onze leden (zonden) op aarde te doden (Kol.3vs5) door deze voor dood te houden, en onze leden(maten) te stellen tot wapenen (werktuigen) der gerechtigheid. (Rom.6vs13).

[Fjodor]

Rom.7 vs 26 Zo dien ik zelf nu met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet van zonde.

Let op het woordje 'ik', (dat is de identiteit van Paulus) tegenover 'het vlees'. Het is de onderwerping van het vlees aan de Geest. Ik denk dat dat onderscheid er ook in het OT was, alleen spreek je dan over de zalving van de Geest voor de gelovige ipv de Geest inwonend als onderpand. Waar liefde is, is geen eis meer nodig.
Als we door de Geest leven en het vlees voor dood houden vervullen we daarmee de eis van de wet der zonde door de wet van de Geest.
Dat is het onderscheid.

Maar wat is dan volgens jou in de ervaring het onderscheid tussen de zalving van de Geest en de Geest inwonend te hebben als onderpand?

Want de gelovigen van het OT konden toch ook door de Geest leven en het vlees voor dood houden en daarmee de eis van de wet vervullen?

[Gian]

Rom.7 vs 26 Zo dien ik zelf nu met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet van zonde.

Let op het woordje 'ik', (dat is de identiteit van Paulus) tegenover 'het vlees'. Het is de onderwerping van het vlees aan de Geest. Ik denk dat dat onderscheid er ook in het OT was, alleen spreek je dan over de zalving van de Geest voor de gelovige ipv de Geest inwonend als onderpand. Waar liefde is, is geen eis meer nodig.
Als we door de Geest leven en het vlees voor dood houden vervullen we daarmee de eis van de wet der zonde door de wet van de Geest.
Dat is het onderscheid.

Maar wat is dan volgens jou in de ervaring het onderscheid tussen de zalving van de Geest en de Geest inwonend te hebben als onderpand?

Want de gelovigen van het OT konden toch ook door de Geest leven en het vlees voor dood houden en daarmee de eis van de wet vervullen?

Dat weet ik niet precies. Ik lees alleen dat men een vermaak in de wet had, dus vermoed ik dat er overeenkomst is tussen het houden van het gebod uit liefde in het ot en nt. Omdat men die liefde niet in zichzelf had geloof ik wel in de kracht van Gods Geest in het ot voor de gelovigen.
Verder lees ik niet zoveel in de Bijbel over een oude of nieuwe mens in het ot. De ot-gelovige geloofde in een belofte, wij in een vervulling. Toen werd men in hope zalig, wij hebben de zaligheid (erfenis) alreeds met de Heilige Geest als onderpand (2Ko.5vs5). Ik vraag me af in hoeverre men wist dat het oude ik moest sterven om er het leven van (een) Christus voor in de plaats te krijgen. Nicodemus snapte het ook niet.

[Gian]

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... d_1_645402
'Juist de wet van Mozes werpt licht op Christus'. aldus Ds. de Wit

De wet als middel tot Christus..
Er is nooit een wet geweest die licht op Christus werpt. Ook de oud-testamentische ceremoniele wetten niet. Die werkte op zn best uit dat men zou geloven in de belofte van 'een' Messias.
Christus was de vervulling van de wet, en met zijn dood voltooide Hij het tijdperk van de Mozaïsche wet. Dat is echt iets anders dan hier beweert wordt.
En wat de gelovigen betreft, die hebben de wet van Christus in hun hart geschreven. Dat is de bediening van de wet van Christus onder het Nieuwe verbond.
Niet de wet van Mozes die op stenen tafelen geschreven was. Dat was de tuchtmeester voor het volk Israel, die als kinderen opgevoed zouden worden tot zonen, maar de wet van Christus die we door de liefde vervullen.

Alleen het geloof, zonder de wet is voorwaarde om behouden te worden.

[Jongere]

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... d_1_645402
'Juist de wet van Mozes werpt licht op Christus'. aldus Ds. de Wit

De wet als middel tot Christus..
Er is nooit een wet geweest die licht op Christus werpt. Ook de oud-testamentische ceremoniele wetten niet. Die werkte op zn best uit dat men zou geloven in de belofte van 'een' Messias.
Christus was de vervulling van de wet, en met zijn dood voltooide Hij het tijdperk van de Mozaïsche wet. Dat is echt iets anders dan hier beweert wordt.
En wat de gelovigen betreft, die hebben de wet van Christus in hun hart geschreven. Dat is de bediening van de wet van Christus onder het Nieuwe verbond.
Niet de wet van Mozes die op stenen tafelen geschreven was. Dat was de tuchtmeester voor het volk Israel, die als kinderen opgevoed zouden worden tot zonen, maar de wet van Christus die we door de liefde vervullen.

Alleen het geloof, zonder de wet is voorwaarde om behouden te worden.

Nee, dan denk je absoluut te negatief over de wet.
Zo spreekt Paulus er ook niet over (al heeft Luther dat wel zo gezien). Bijvoorbeeld in Romeinen 10 als Paulus spreekt over de rechtvaardiging door Christus, haalt hij woorden aan uit Deuteronomium over de instelling van de wet! Hij wil hiermee aangeven dat er geen breuk is, maar dat Christus voluit in de lijn staat van die God die de wet heeft gegeven.