Plaats van de wet voor gelovigen

[caprice]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Jij gaat wel erg kort door de bocht, wij zijn verlost van de verdoemende kracht van de wet maar Gods wet weerspiegelt Gods wil en daar wil je toch niet verlost van zijn ? Mogen Gods kinderen dan wel doden,stelen, vals getuigenis spreken enz. ?

Ja hoor. Van de antinomianen tenmiste wel...

[helma]

1 Joh 2:3 3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren.

4 Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet;

[Tiberius]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Nee, deze antinomiaanse dwaling is onjuist en wordt door Paulus scherp veroordeeld: "Welker verdoemenis rechtvaardig is."

De HC verwoordt helder en Bijbels waarom juist de wet in het stuk der dankbaarheid zo scherp gepreekt moet worden:
Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

[Hansie]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Nee, deze antinomiaanse dwaling is onjuist en wordt door Paulus scherp veroordeeld: "Welker verdoemenis rechtvaardig is."

De HC verwoordt helder en Bijbels waarom juist de wet in het stuk der dankbaarheid zo scherp gepreekt moet worden:
Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Maar zo lijkt het net alsof de dankbaarheid er eerst is en we ons dan nog eens moeten gaan benaarstigen om genade van de Heilige Geest, terwijl Deze juist de dankbaarheid al gewerkt heeft in de bekeerde mens.

[Erasmiaan]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Nee, deze antinomiaanse dwaling is onjuist en wordt door Paulus scherp veroordeeld: "Welker verdoemenis rechtvaardig is."

De HC verwoordt helder en Bijbels waarom juist de wet in het stuk der dankbaarheid zo scherp gepreekt moet worden:
Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Maar zo lijkt het net alsof de dankbaarheid er eerst is en we ons dan nog eens moeten gaan benaarstigen om genade van de Heilige Geest, terwijl Deze juist de dankbaarheid al gewerkt heeft in de bekeerde mens.

Voordat je hier weer iets zegt moet je eerst op de argumenten tegen je eerder opgetrokken stelling ingaan. Die stelling was nogal fors namelijk.

[Tiberius]

Maar zo lijkt het net alsof de dankbaarheid er eerst is en we ons dan nog eens moeten gaan benaarstigen om genade van de Heilige Geest, terwijl Deze juist de dankbaarheid al gewerkt heeft in de bekeerde mens.

Bedoel je hiermee, dat het je verbaast dat de Heilige Geest werk heeft in het stuk der dankbaarheid?

[huisman]

Zo spreekt Jezus over de wet van Zijn Vader.Hier blijkt toch duidelijk dat vervulling van de wet door Christus geen opheffing van de wet betekend.

17 ¶ Meent niet, dat Ik gekomen ben , om de wet of de profeten te ontbinden ; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden , maar te vervullen.
18 Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied.
19 Zo wie dan een van deze minste geboden zal ontbonden, en de mensen alzo zal geleerd hebben, die zal de minste genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen; maar zo wie dezelve zal gedaan en geleerd hebben, die zal groot genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen.
20 Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid overvloediger zij, dan der Schriftgeleerden en der Farizeen, dat gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins zult ingaan.

[refo]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Nee, deze antinomiaanse dwaling is onjuist en wordt door Paulus scherp veroordeeld: "Welker verdoemenis rechtvaardig is."

De HC verwoordt helder en Bijbels waarom juist de wet in het stuk der dankbaarheid zo scherp gepreekt moet worden:
Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Maar zo lijkt het net alsof de dankbaarheid er eerst is en we ons dan nog eens moeten gaan benaarstigen om genade van de Heilige Geest, terwijl Deze juist de dankbaarheid al gewerkt heeft in de bekeerde mens.

Daarna betekent hier: ten tweede.

De verwijsteksten bij het HC antwoord kloppen alleen bij het eerste deel. Maar dat was in zondag 2 al behandeld. Daarna zijn de verwijsteksten niet meer zo kloppend. Althans, de wet komt in die verwijsteksten niet voor.

[Hansie]

[/quote]
Voordat je hier weer iets zegt moet je eerst op de argumenten tegen je eerder opgetrokken stelling ingaan. Die stelling was nogal fors namelijk.[/quote]Je bedoelt dat ik zei me niet te kunnen indenken dat discipelen, volgelingen van Jezus, gerust iemand zouden willen ombrengen, zoals David dat deed?
(de forsheid zat hem meer in deze overtreding, dan in mijn opmerking)

[Erasmiaan]

Voordat je hier weer iets zegt moet je eerst op de argumenten tegen je eerder opgetrokken stelling ingaan. Die stelling was nogal fors namelijk.

Je bedoelt dat ik zei me niet te kunnen indenken dat discipelen, volgelingen van Jezus, gerust iemand zouden willen ombrengen, zoals David dat deed?
(de forsheid zat hem meer in deze overtreding, dan in mijn opmerking)

Sorry, ik kan geen touw vastknopen aan wat je nu zegt.

[Hansie]

Voordat je hier weer iets zegt moet je eerst op de argumenten tegen je eerder opgetrokken stelling ingaan. Die stelling was nogal fors namelijk.

Je bedoelt dat ik zei me niet te kunnen indenken dat discipelen, volgelingen van Jezus, gerust iemand zouden willen ombrengen, zoals David dat deed?
(de forsheid zat hem meer in deze overtreding, dan in mijn opmerking)

Sorry, ik kan geen touw vastknopen aan wat je nu zegt.

Welke stelling was fors?

[Erasmiaan]

Als van Christus gezegd wordt (Ps40) "Uw wet is in het midden mijns ingewands."...

Inderdaad, en omdat Christus de vervulling van de wet is, zijn wij er van verlost.

Jij gaat wel erg kort door de bocht, wij zijn verlost van de verdoemende kracht van de wet maar Gods wet weerspiegelt Gods wil en daar wil je toch niet verlost van zijn ? Mogen Gods kinderen dan wel doden,stelen, vals getuigenis spreken enz. ?

Ik snap niet hoe het in je op komt, dat Gods kinderen zoiets zouden WILLEN doen.

Deze, waarin je Gian bijvalt (dat "we" van de wet verlost zijn) en dat Gods kinderen het kwade niet meer WILLEN doen.

[Jongere]

Deze, waarin je Gian bijvalt (dat "we" van de wet verlost zijn) en dat Gods kinderen het kwade niet meer WILLEN doen.

Overigens moeten we hier wel zorgvuldig over spreken. Davids zonde kan nooit laten zien wat de kern is van het christenleven.

Willen Gods kinderen het kwade niet meer doen?

Dordtse Leerregels:
In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

En juist Romeinen 7 (dat ons leert dat we geen volmaaktheid moeten leren, want ik geloof dat hier de christen spreekt) moeten we wel zorgvuldig lezen:

Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik.
En indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo stem ik de wet toe, dat zij goed is.
Ik dan doe datzelve nu niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.

In die zin heeft Hansie dus gelijk.
Romeinen 7 zegt heel belangrijke dingen over zonden in het leven van de gelovige, maar zeker ook over de wil van diezelfde gelovige.

Dat was juist een belangrijk argument tegen Arminius, die meende dat in Romeinen 7 niet de gelovige aan het woord was. De reactie was: hier spreekt iemand, die het goede wil en het kwade niet. Dat kan slechts een levendgemaakt mens zijn.

In al onze terechte aandacht voor de blijvende zonde in de christen, ben ik wel eens bang dat we het Bijbelse evenwicht in het spreken hierover inderdaad verliezen. Een nieuwe mens zijn gaat verder dan slechts het verdriet over dat waar je vroeger geen verdriet over had.

[Hansie]

Welke de opmerking was waarop jij reageerde met de opmerking over David.
Wel, beste broeder,
sinds dat ''het VOLBRACHT is'', is er de uitstorting geweest van de Heilige Geest, datgene waar het hele OUDE testament naar toe wees middels wetten, feesten, rituelen en gebeurtenissen.
Wie waarlijk gelooft, weet dat de belofte van de Heilige Geest hem gegeven is.(hand 2:38,39)
vervolgens kun je in vers 41-47 lezen hoe de vruchten eruit zien, wanneer dat gebeurt.Dan komen er geen moordgedachten meer in je op.
De gemeente is een deel van een geestelijk concept, het is iets nieuws, het nieuwe Verbond gaat gelden, waarvan de beker (lukas 22;20) het teken is,door Christus Zelf ingesteld, we worden leden van 1 Lichaam, en zoeken ook die Eenheid.
Het stoffelijke en zinnebeeldige uit het OT is verwezenlijkt door Jezus Christus.
Luistert naar Hem, zegt God's stem uit de hemel, wanneer de discipelen een tent willen maken voor de profeten.
Alleen Jezus Christus, en Die gekruisigd.
De wet is tuchtmeester GEWEEST , totdat Jezus kwam : Thans is echter buiten de wet om gerechtigheid Gods openbaar geworden, waarvan de wet en de profeten getuigen.(Rom 3:21)

@JOngere, gelukkig is er ook nog een Romeinen 8!!

[Erasmiaan]

Deze, waarin je Gian bijvalt (dat "we" van de wet verlost zijn) en dat Gods kinderen het kwade niet meer WILLEN doen.

Overigens moeten we hier wel zorgvuldig over spreken. Davids zonde kan nooit laten zien wat de kern is van het christenleven.

Willen Gods kinderen het kwade niet meer doen?

Dordtse Leerregels:
In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

En juist Romeinen 7 (dat ons leert dat we geen volmaaktheid moeten leren, want ik geloof dat hier de christen spreekt) moeten we wel zorgvuldig lezen:

Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik.
En indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo stem ik de wet toe, dat zij goed is.
Ik dan doe datzelve nu niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.

In die zin heeft Hansie dus gelijk.
Romeinen 7 zegt heel belangrijke dingen over zonden in het leven van de gelovige, maar zeker ook over de wil van diezelfde gelovige.

Dat was juist een belangrijk argument tegen Arminius, die meende dat in Romeinen 7 niet de gelovige aan het woord was. De reactie was: hier spreekt iemand, die het goede wil en het kwade niet. Dat kan slechts een levendgemaakt mens zijn.

In al onze terechte aandacht voor de blijvende zonde in de christen, ben ik wel eens bang dat we het Bijbelse evenwicht in het spreken hierover inderdaad verliezen. Een nieuwe mens zijn gaat verder dan slechts het verdriet over dat waar je vroeger geen verdriet over had.

---knip----op de persoon
Ik ken deze Bijbelteksten terdege en heb er voor mezelf ook rekenschap van afgelegd voordat ik het voorbeeld van David postte. Maar in een discussie over de vraag of "de wet afgedaan heeft in het leven van de gelovigen", als onderbouwing voor deze stelling aanvoeren dat gelovigen niet meer willen zondigen (en dus geen wet meer nodig is), nee, dat gaat te ver. En daar mogen we best tegen zeggen dat er wilshandelingen toe nodig zijn om de zonde te doen. Hoezeer er ook een nieuwe wil in de gelovigen geschapen is.