Wie is Christus

[J.C. Philpot]

Helemaal goed.
Maar kun je wel zeggen dat het Woord een reuk des doods ten dode kan zijn? Zo wordt dat uitgedrukt. Dat betekent dat wanneer een dode zondaar het Woord doet dat zijn toestand gelijk blijft. Hij is immers een dode zondaar en blijft een dode zondaar. Dus doet in die zin het Woord "niets"?

Zoals het in Handelingen 19 word beschreven:

8 En hij ging in de synagoge, en sprak vrijmoediglijk, drie maanden lang met hen handelende, en hun aanradende de zaken van het Koninkrijk Gods.
9 Maar als sommigen verhard werden, en ongehoorzaam waren, kwaadsprekende van den weg des Heeren voor de menigte, week hij van hen, en scheidde de discipelen af, dagelijks handelende in de school van zekeren Tyrannus.

Als het evangelie tot je komt, maar het ongehoorzaam bent, dan word je verhard. Verhard in de zonde of in de godsdienstigheid.

In die zin doet het woord dus altijd wat.

[Willem]

Maar kun je wel zeggen dat het Woord een reuk des doods ten dode kan zijn? Zo wordt dat uitgedrukt. Dat betekent dat wanneer een dode zondaar het Woord doet dat zijn toestand gelijk blijft. Hij is immers een dode zondaar en blijft een dode zondaar. Dus doet in die zin het Woord "niets"?

m.i. moet het die kant niet op want dan loopt het vast. Want een dode ruikt niet. En toch zegt Paulus in de tekst: "Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan"

Bovendien zegt Paulus hier: "In degenen die verloren gaan" Het statische wat jij suggereert "Hij is immers een dode zondaar en blijft een dode zondaar" wordt derhalve door het Woord weersproken. Men kan dus niet zeggen dat het Woord niets doet, ook niet met een vermeend logisch redeneren. Men kan hoogstens stellen dat het Woord bij sommigen geen nut doet. Maar ook dan doet het Woord wat.

Caprice zei het mischien niet expliciet maar jij bedoelt het blijkbaar wel.

[Ander]

Caprice zei het mischien niet expliciet maar jij bedoelt het blijkbaar wel.

Nee jongen, ik stel er een vraag over. Maar dat zou de gedachte inderdaad kunnen zijn. Ik ben het wel eens met de schrijvers hieronder, en ook met jou dat je zegt dat het vastloopt als je zo denkt. Helemaal eens dus.

[Hansie]

Jesaja 55 vs 1 zegt:
Alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn, het zal niet ledig tot Mij wederkeren; maar het zal doen, hetgeen Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen, waartoe Ik het zende.

In de Bijbel staan een tweetal "soorten" beloften. Het heil voor de rechtvaardigen en het wee voor de goddelozen. Ik ben het dus niet eens met Caprice dat het Woord ook "niets" kan doen. Zoals in de tekst staat doet het Woord waartoe het gezonden is. 2 Kor. 2 vs 16. Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven

Dan moeten we niet gaan wroeten of deze belofte wel voor mij is, of de Geest het verlangen wel werkt. Dan zijn er onder de prediking maar twee dingen mogelijk we wantrouwen de beloften (ongeloof) of we geven ons over aan de beloften (geloof). Degene die honger heeft mag het Levende Brood om niet eten en als je niet eet heb je blijkbaar geen honger.

En dit is dan m.i toch wel een versimpelde voorstelling. Het miskent het bedriegelijke hart van ons. Want wie zal in ernst willen beweren dat de dwaze maagden in de gelijkenis van zichzelf hadden geconstateerd dat ze geen honger hadden? Uit de afloop van de gelijkenis blijkt dat ze ervan overtuigd waren dat ze het "brood des levens" gegeten hadden.
De beduchtheid voor het "conclusie" geloof zoals Dennis aangeeft deel ik derhalve ten volle.

De wetenschap of je gelooft of niet is altijd door een conclusie.
Vroeger noemde men dat een sluitreden.
Maar het is maar waarop je de conclusie baseert. Op Gods Woord of op wat anders. De Bijbel noemt Gods Woord een vaste grond, maar AD 2011 is 'wat anders' een vaste grond geworen.

De dwaze maagden mochten niet naar binnen omdat ze ZELF geen olie hadden meegenomen. De bruidegom had echt niet tien meisjes uitgenodigd, waarvan hij er 5 wel en 5 niet olie gaf. Om zo op voorhand de dwaze uit te sluiten. Hij komt uiteindelijk zo verschrikkelijk laat dat iedereen in slaap valt. Er was daarom tijd genoeg om olie te kopen. Maar de wijze meisjes hebben ook geen moment gedacht dat de dwaze geen olie hadden. Anders hadden ze wel eerder gezegd: ga kopen, want anders hebben wij ook niet genoeg. Dus het (ontbreken van ) eigen handelen is oorzaak van het binnengaan of buiten staan.

Staat ''olie'' niet voor de Geest ?
De rest kun je invullen.
Naamchristenen waren de dames zonder olie in hun lampjes.Ze hadden de Geest niet.

[albion]

Jesaja 55 vs 1 zegt:
Alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn, het zal niet ledig tot Mij wederkeren; maar het zal doen, hetgeen Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen, waartoe Ik het zende.

In de Bijbel staan een tweetal "soorten" beloften. Het heil voor de rechtvaardigen en het wee voor de goddelozen. Ik ben het dus niet eens met Caprice dat het Woord ook "niets" kan doen. Zoals in de tekst staat doet het Woord waartoe het gezonden is. 2 Kor. 2 vs 16. Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven

Dan moeten we niet gaan wroeten of deze belofte wel voor mij is, of de Geest het verlangen wel werkt. Dan zijn er onder de prediking maar twee dingen mogelijk we wantrouwen de beloften (ongeloof) of we geven ons over aan de beloften (geloof). Degene die honger heeft mag het Levende Brood om niet eten en als je niet eet heb je blijkbaar geen honger.

En dit is dan m.i toch wel een versimpelde voorstelling. Het miskent het bedriegelijke hart van ons. Want wie zal in ernst willen beweren dat de dwaze maagden in de gelijkenis van zichzelf hadden geconstateerd dat ze geen honger hadden? Uit de afloop van de gelijkenis blijkt dat ze ervan overtuigd waren dat ze het "brood des levens" gegeten hadden.
De beduchtheid voor het "conclusie" geloof zoals Dennis aangeeft deel ik derhalve ten volle.

De wetenschap of je gelooft of niet is altijd door een conclusie.
Vroeger noemde men dat een sluitreden.
Maar het is maar waarop je de conclusie baseert. Op Gods Woord of op wat anders. De Bijbel noemt Gods Woord een vaste grond, maar AD 2011 is 'wat anders' een vaste grond geworen.

De dwaze maagden mochten niet naar binnen omdat ze ZELF geen olie hadden meegenomen. De bruidegom had echt niet tien meisjes uitgenodigd, waarvan hij er 5 wel en 5 niet olie gaf. Om zo op voorhand de dwaze uit te sluiten. Hij komt uiteindelijk zo verschrikkelijk laat dat iedereen in slaap valt. Er was daarom tijd genoeg om olie te kopen. Maar de wijze meisjes hebben ook geen moment gedacht dat de dwaze geen olie hadden. Anders hadden ze wel eerder gezegd: ga kopen, want anders hebben wij ook niet genoeg. Dus het (ontbreken van ) eigen handelen is oorzaak van het binnengaan of buiten staan.

Staat ''olie'' niet voor de Geest ?
De rest kun je invullen.
Naamchristenen waren de dames zonder olie in hun lampjes.Ze hadden de Geest niet.

Ze hadden wel olie maar alleen in de lampen en niet bij zich.

Toen stonden al die maagden op, en bereidden haar lampen.

8 En de dwazen zeiden tot de wijzen: Geeft ons van uw olie; want onze lampen gaan uit.

[SecorDabar]

Er wordt in onze kringen veel gepraat over de zaken van het geloof. De één praat over HSV of SV, de ander maakt zich druk om broeken en legging, en derde over dominee die en die, een vierde over het verbond, etc. We doen er allemaal aan mee. Maar waar zo weinig over gepraat wordt - en ik sluit mezelf erbij in - is Christus.

Misschien is dit niet echt een onderwerp om over te discussiëren of om op te reageren. Maar wel een zaak van levensbelang. Ik wil iedereen - mezelf ingesloten - daarom de vraag stellen: Wie is Christus voor jou? Mag je Hem bevindelijk kennen? Hem de jouwe noemen? Weten dat Hij voor jou gestorven is, daar wij anders de eeuwige dood hadden moeten sterven?

Met vrome woorden, veel kennis, een rechtzinnig leven, etc worden wij niet zalig. Slechts als wij in Hem zijn, die kwam om te zoeken en zalig te maken wat verloren was. In Hem is alles te vinden. Om niet.

Memento schreef: Ik wil iedereen - mezelf ingesloten - daarom de vraag stellen: Wie is Christus voor jou? Mag je Hem bevindelijk kennen? Hem de jouwe noemen? Weten dat Hij voor jou gestorven is, daar wij anders de eeuwige dood hadden moeten sterven?

Ik vind dit een heel oprechte en terecht gestelde vraag.
Die vraag kun je niet naast je neerleggen.

Zelf zou ik ook wel een soort digitaal gezelschap wensen in de trant van Psalm 66:16 Komt hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen, wat Hij aan mij ziel gedaan heeft.

Toch denk ik, dat dit niet haalbaar is. Waarom ?

1. Gevaar voor plagiaat. Ik kan heel gemakkelijk iets van een ander overnemen wat ik gelezen heb. En zonder bronvermelding een heel indrukwekkend getuigenis geven. Het is heel gemakkelijk ook op internet om iets te kopiëren en te plakken, en dat onrechtmatig jezelf toe te eigenen.

2. Je vertrouwt zwart op wit op papier (dit is digitaal) iets toe, wat je later misschien dient te rectificeren, omdat de boodschap die je overbracht door anderen totaal anders wordt opgevat.

3. Het kan zelfs een bestrijding voor je zijn: je geeft een getuigenis van de hoop die in je is, maar de volgende dag, week of maand, is die hoop misschien helemaal vervlogen, doordat je er achter kwam dat de geest wel gewillig is, maar het vlees zwak.

4. Verder denk ik aan de doelstelling van Refoforum als ik de volgende forumregel lees:
Doelstelling
Refoforum is een forum voor de gereformeerde gezindte waarop degenen die daartoe behoren met elkaar discussiëren over zaken die spelen in de gereformeerde gezindte zelf óf over de interactie tussen de gereformeerde gezindte en de samenleving in het algemeen.
Met deze discussies trachten de deelnemers van elkaar te leren om enerzijds te komen tot een beter begrip van de gereformeerde gezindte zelf en anderzijds sterker te staan in de vraagstukken op het grensvlak van de gereformeerde gezindte en de samenleving in het algemeen.