Stichting Heartcry

[Luther]

Bert, ik bedoelde te zeggen dat er soms vragen hier over Heartcry gesteld worden waar mensen niet echt mee zitten.

En dat is soms beangstigend....

De bezorgde vragen die over de inhoud van de lezingen bij HeartCry gesteld worden, richten zich meestal op het gemak waarmee binnen HeartCry het waar zaligmakende geloof als gegeven wordt beschouwd. En als men dat soort vragen niet meer begrijpt, of achterhaald vind, dan is dat beangstigend. Dan is men wellicht afgegroeid van de eenvoudige Bijbelse boodschap.

[refo]

Bert, ik bedoelde te zeggen dat er soms vragen hier over Heartcry gesteld worden waar mensen niet echt mee zitten.

En dat is soms beangstigend....

De bezorgde vragen die over de inhoud van de lezingen bij HeartCry gesteld worden, richten zich meestal op het gemak waarmee binnen HeartCry het waar zaligmakende geloof als gegeven wordt beschouwd. En als men dat soort vragen niet meer begrijpt, of achterhaald vind, dan is dat beangstigend. Dan is men wellicht afgegroeid van de eenvoudige Bijbelse boodschap.

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

[memento]

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

Misschien kan je een voorzet geven, en een topic openen waarin je de vaagheid vervangt door een duidelijke, heldere en niet dubbelzinnig op te vatten definitie.

[refo]

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

Misschien kan je een voorzet geven, en een topic openen waarin je de vaagheid vervangt door een duidelijke, heldere en niet dubbelzinnig op te vatten definitie.

Nee, dank u.
Dan krijg ik weer een week forumvakantie wegens het een of ander onduidelijk argument.

[Ander]

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

Misschien kan je een voorzet geven, en een topic openen waarin je de vaagheid vervangt door een duidelijke, heldere en niet dubbelzinnig op te vatten definitie.

Nee, dank u.
Dan krijg ik weer een week forumvakantie wegens het een of ander onduidelijk argument.

[Afgewezen]

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

Misschien kan je een voorzet geven, en een topic openen waarin je de vaagheid vervangt door een duidelijke, heldere en niet dubbelzinnig op te vatten definitie.

Ik zou hier ter overdenking een citaat willen geven van dr. J.G. Woelderink (uit: 'De gevaren der doopersche geestesstrooming'):

Zonder geloof blijft het getuigenis des Geestes in de Schrift buiten ons, maar door het geloof dit Woord en getuigenis in ons hart ontvangende, wordt het door ons in ons hart gehoord, vernomen, gevoeld. Daarom zegt Johannes (1 Joh. 5:10): "Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelf." En dit getuigenis in de harten der geloovigen is soms zoo krachtig, dat het ons niet moet verwonderen, dat tal van eenvoudigen het voor een bizondere openbaring gehouden hebben.
Gods Geest, in de harten der geloovigen Gods genade en het werk des geloofs verzegelende, komt dus niet met een nieuwe openbaring, maar Hij roept met kracht van overtuiging in het hart datzelfde getuigenis uit, dat Hij in de Schrift uitroept.

[Fjodor]

Maar ook op dit forum wordt nooit duidelijk: dit is echt geloof en dat niet. Het is altijd de interpretatie van een bepaald gevoel. Uiteindelijk net als bij Heartcry.

Misschien kan je een voorzet geven, en een topic openen waarin je de vaagheid vervangt door een duidelijke, heldere en niet dubbelzinnig op te vatten definitie.

Ik zou hier ter overdenking een citaat willen geven van dr. J.G. Woelderink (uit: 'De gevaren der doopersche geestesstrooming'):

Zonder geloof blijft het getuigenis des Geestes in de Schrift buiten ons, maar door het geloof dit Woord en getuigenis in ons hart ontvangende, wordt het door ons in ons hart gehoord, vernomen, gevoeld. Daarom zegt Johannes (1 Joh. 5:10): "Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelf." En dit getuigenis in de harten der geloovigen is soms zoo krachtig, dat het ons niet moet verwonderen, dat tal van eenvoudigen het voor een bizondere openbaring gehouden hebben.
Gods Geest, in de harten der geloovigen Gods genade en het werk des geloofs verzegelende, komt dus niet met een nieuwe openbaring, maar Hij roept met kracht van overtuiging in het hart datzelfde getuigenis uit, dat Hij in de Schrift uitroept.

Dit is een mooi citaat, en als ik bij dit citaat blijf, dan gaat het er niet over op wat voor wijze dat getuigenis in een mens is gekomen. Het laat, mijns inziens terecht, zien dat het enkel gaat over het door het geloof.
Wij mensen moeten dan weten waar het geloof uit bestaat.
Er is in het geloof overtuiging van zonde, overbuiging tot God en vertrouwen op de Heere Jezus als verzoening voor de schuld.
Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe.* Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.
Ik ken heartcry eigenlijk niet (goed), maar het zou me niet verbazen als dit denken er de oorzaak van is dat men binnen heartcry het ware geloof als gegeven beschouwt. Als uitgelegd dat dit nodig is, en als mensen belijden dat geloof te bezitten, dan hebben mede-christenen daar in eerste instantie niet meer aan te twijfelen en hebben ze het ware geloof als gegeven te beschouwen.
Om op refo's punt in te gaan: de vraag of ik als individu dat geloof bezit kan je inderdaad de interpretatie van een gevoel noemen. Maar dan wel een specifiek gevoel. Namelijk het gevoel van het geloof. Het gevoel van de overtuiging, van de overbuiging en van het vertrouwen. En dat is echt geloof.

[Afgewezen]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Wat bedoel je hiermee? Hoe plaats je in dit verband de arglistigheid van het hart?
Woelderink beschrijft hier trouwens een gebeuren, niet een situatie.

[Tiberius]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Volgens mij juist wel. Juist omdat het hart zo arglistig.
Hoe een mens daartoe gekomen is, lees je duidelijk in de Catechismus: "...hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt". Laten we daar maar geen verwarring over creëren.

[huisman]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Volgens mij juist wel. Juist omdat het hart zo arglistig.
Hoe een mens daartoe gekomen is, lees je duidelijk in de Catechismus: "...hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt". Laten we daar maar geen verwarring over creëren.

Daar zal een ieder hier het mee eens zijn. De verwarring ontstaat pas als het gaat over wat de zondaar daar van bemerkt,bevindt. M.a.w hoe weet iemand ontwijfelbaar dat de Heilige Geest in zijn/haar hart het geloof gewerkt heeft.
Als ik gisteravond tijdens de opening van één van onze scholen van het voorgezet onderwijs de predikant (weer) hoor zeggen dat het dus aankomt op het gepraat,gewaad,gelaat en de daad vind ik dat geen kenmerken van een waar gelovige maar van een farizeeër. Ik begrijp best dat de predikant het vast ook niet zo bedoeld heeft maar waarom komt dat dan altijd weer terug?
En om nog meer verwarring te scheppen Ik heb mij tijdens deze opening verbaasd over het "gewaadje" van veel meisjes, een legging mag niet in dit kerkgebouw maar heeeeeeel korte rokjes blijkbaar wel.

[Tiberius]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Volgens mij juist wel. Juist omdat het hart zo arglistig.
Hoe een mens daartoe gekomen is, lees je duidelijk in de Catechismus: "...hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt". Laten we daar maar geen verwarring over creëren.

Daar zal een ieder hier het mee eens zijn. De verwarring ontstaat pas als het gaat over wat de zondaar daar van bemerkt,bevindt. M.a.w hoe weet iemand ontwijfelbaar dat de Heilige Geest in zijn/haar hart het geloof gewerkt heeft.

Ik denk dat er twee zekere kenmerken zijn: de droefheid naar God en de liefde tot God.

[huisman]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Volgens mij juist wel. Juist omdat het hart zo arglistig.
Hoe een mens daartoe gekomen is, lees je duidelijk in de Catechismus: "...hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt". Laten we daar maar geen verwarring over creëren.

Daar zal een ieder hier het mee eens zijn. De verwarring ontstaat pas als het gaat over wat de zondaar daar van bemerkt,bevindt. M.a.w hoe weet iemand ontwijfelbaar dat de Heilige Geest in zijn/haar hart het geloof gewerkt heeft.

Ik denk dat er twee zekere kenmerken zijn: de droefheid naar God en de liefde tot God.

....en het rechte zicht op Christus want de Heilge Geest als Vriend van de Bruidegom opent de ogen van de ziel voor Zijn gepastheid,noodzakelijkheid,dierbaarheid en schoonheid...omdat genade op Zijn lippen is uitgestort.

[Erasmiaan]

Hoe een mens daartoe gekomen is doet er volgens mij niet zoveel toe. Want arglistig is het hart van de mens, wie zal het kennen? Als dat geloof er maar is.

Volgens mij juist wel. Juist omdat het hart zo arglistig.
Hoe een mens daartoe gekomen is, lees je duidelijk in de Catechismus: "...hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt". Laten we daar maar geen verwarring over creëren.

Daar zal een ieder hier het mee eens zijn. De verwarring ontstaat pas als het gaat over wat de zondaar daar van bemerkt,bevindt. M.a.w hoe weet iemand ontwijfelbaar dat de Heilige Geest in zijn/haar hart het geloof gewerkt heeft.
Als ik gisteravond tijdens de opening van één van onze scholen van het voorgezet onderwijs de predikant (weer) hoor zeggen dat het dus aankomt op het gepraat, gewaad, gelaat en de daad vind ik dat geen kenmerken van een waar gelovige maar van een farizeeër. Ik begrijp best dat de predikant het vast ook niet zo bedoeld heeft maar waarom komt dat dan altijd weer terug?
En om nog meer verwarring te scheppen Ik heb mij tijdens deze opening verbaasd over het "gewaadje" van veel meisjes, een legging mag niet in dit kerkgebouw maar heeeeeeel korte rokjes blijkbaar wel.

Er sprak eens een predikant -en hij sprak een waar woord-: "sinds de Heere Jezus de gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar heeft uitgesproken hebben we alleen nog maar tollenaren in de kerk". Ik wil er maar mee zeggen: kenmerken van een Farizeeër heeft de Heere Jezus nooit veroordeeld. Het probleem met de Farizeeërs was dat hun hart zich er verre van hield. Ze waren als witgepleisterde (dat wel, uiterlijk zat het dus snor) graven. En de predikant die jij gehoord heeft, heeft gezegd dat het op de daad aankomt. Dat is dus juist niet Farizeeïstisch.

[Tiberius]

Er vallen best veel positieve zaken over Farizeeërs te zeggen. Als je de Studiebijbel hebt, moet je dat stukje over hen maar eens lezen.
Hun werken worden niet zozeer afgekeurd, maar dat ze zichzelf Abrahams zaad vonden en daarom meenden kinderen van God. Zonder wedergeboorte. Er zijn in Nederland helaas vele kerken die met zulke mensen vol zitten.

[Afgewezen]

Ik denk dat er twee zekere kenmerken zijn: de droefheid naar God en de liefde tot God.

Het gaat erom dat Christus in het hart geopenbaard is, die 'bizondere openbaring', zoals Woelderink het omschrijft. Dat je ogen open zijn gegaan voor de boodschap van het Evangelie.
Volgens Fjodor is het genoeg dat je weet dat je ogen op zijn, en dat het niet van belang is te weten hoe ze open zijn gegaan. Maar dat vind ik toch een merkwaardige tegenstelling. Wie verlost is, weet toch ook hoe hij verlost werd?