Artikel "Pleiten op de doop"

[Kohlbrugge]

Waar deze topic om draaide was het artikel van ds. De Heer. Conclusie: ds. De Heer beweegt zich met zijn artikel niet in het reformatorische spoor.

Ik zou deze zware beschuldiging graag onderbouwd zien en horen in welk opzicht hij daar van af zou wijken. Dat is me na 2x20 pagina's nog niet helder geworden.
Het enige wat ik tot nu toe lees is veel verdachtmakingen en woorden-in-de-mond-leggen.

Mocht je die onderbouwing niet kunnen geven, dan de beschuldiging graag terug nemen: laster wordt hier niet toegestaan.

Dit is geen laster. Laster is een persoon in een kwaad daglicht stellen. En dat wordt hier niet gedaan. Achter het artikel over het pleiten op de beloften zit de visie op het verbond. Ik heb in een eerdere topic aangegeven wat de verbondsvisie van Calvijn is en de visie van o.a. Kersten. Nu wordt Calvijn geciteerd op een wijze waarop duidelijk is welk standpunt hij had. Vanuit de kerkgeschiedenis wordt dit gezien als het gereformeerde (ofwel reformatorische) standpunt. Leggen we hier de dogmatiek van Kersten naast, dat is er duidelijk sprake van afwijking. Dat is geen beschuldiging, maar constatering op basis van de feiten.

Die onderbouwing wil ik dan wel graag zien, want volgens mij is het geen "constatering op basis van feiten" maar gewoon een leugen. En nogmaals: dat is hier niet toegestaan.

Als dit als een leugen gezien wordt, dan neem ik mijn woorden graag terug. Beschouw mijn woorden dan maar als niet geschreven. Het was meer een prikkel tot verdere discussie.

Wat er in deze topic voorbij komt is regelmatig gebaseerd op het gevoel van mensen en op traditie zoals ik constateer. Ik vond het daarom nuttig om de verschillende verbondsvisies naast elkaar te zetten. En hieruit kwam een prachtig citaat van Calvijn voort van GJ de Bruijn. En wij plegen onszelf Calvinisten te noemen. De vraag is dan in hoeverre je in het spoor van Calvijns theologie nog Calvinistisch te noemen bent als je afwijkt van Calvijns opvatting over het verbond. Dat is een prikkelende stelling die een reactie uitlokt. En dat is toch de bedoeling op dit forum? Ik bedoel hier absoluut niet iemand te beschadigen. Dat wordt op dit forum in andere topics wel gedaan, zoals ik eerder in een andere topic constateerde. Wat ik me wel voorzichtig afvraag is of er ook zo kritisch op mijn bijdrage gereageerd zou zijn als ik de tegenovergestelde opvatting zou verdedigen. Maar dat mag ik niet hardop zeggen.

[rekna]

Waar deze topic om draaide was het artikel van ds. De Heer. Conclusie: ds. De Heer beweegt zich met zijn artikel niet in het reformatorische spoor.

Zeer slechte conclusie. Ds. De Heer heeft het niet over de beloften, maar over het woord pleiten. Het laatste deel van de discussie ging over een uitspraak die rekna doet. Het origine van de discussie heeft niks met reformatorisch of niet reformatorisch te maken. Als we daarop gaan letten dan denk ik dat er heel veel is wat niet meer onder die noemer valt. En ik vraag me af heb jij wel het hele topic gelezen?

Pleiten op de doop is pleiten op de beloften in de doop gegeven.
Ds. Kok stelde in het heetst van de strijd dat de beloften bij alle mensen als sneeuwvlokken om de oren dwarrelen. Ik merk hier soms eenzelfde soort manier, 't is belofte voor en belofte na. Wanneer een mens onbekeerd is, heeft hij niets aan de belofte. Zo eenvoudig ligt het. Dat de Heere in de doop zijn genadeverbond betekent en verzegelt doet daar niets aan af. Maar alleen in een weg van geloof en bekering krijgt een mens deel aan die belofte. En volgens mij begrijpen jullie best wel hoe ik dat bedoel en zit ik daarmee precies op de lijn van ds. de Heer (en de GG, al doen velen hier anders geloven), van de GGiN en de oudvaders en reformatoren. Ds. de Heer is een belezen man die uitspraken als pleiten op je doop niet tegenkomt bij genoemde oudvaders en reformatoren.

Blijft voor mij nog steeds een vraag open: deze topic is wat nieuw leven ingeblazen door een citaat van ds. Terlouw over Bijbels pleiten. Mijn vraag heb ik gisteren gesteld: roept ds. van Ruitenburg in zijn boekje onbekeerden op om te pleiten op de doop? Ik ben heel benieuwd naar het antwoord op deze vraag. Ik geloof daar namelijk niet veel van. Uit de recensie blijkt namelijk dat ds. van Ruitenburg in het spoor van de visie van ds. de Heer gaat. En dat is heel begrijpelijk.

[Afgewezen]

Mocht je die onderbouwing niet kunnen geven, dan de beschuldiging graag terug nemen: laster wordt hier niet toegestaan.

Ik meng me dan toch maar weer in de discussie.
Tiberius, het constateren - al dan niet ten onrechte - dat iemands visie niet past in het reformatorisch denken, is op zich geen laster. Laster zou zijn, als men zaken ging citeren van ds. De Heer die hij nooit gezegd heeft. Maar het trekken van een - weer al dan niet onjuiste - conclusie op grond van iemands verifieerbare woorden, is geen laster. Ik vind het bijzonder flauw om dat nu als argument in de strijd te gooien om iemand de mond te snoeren.
Bovendien geloof ik nog dat Bert10 gelijk heeft ook: door Calvijn en de reformatoren werd anders met de doopbelofte omgegaan dan door ds. De Heer. Ds. De Heer zegt in feite: De doopbelofte betekent dat God Zijn uitverkorenen zal zalig maken. Bid maar of dat ook bij jou ook het geval mag zijn. Dat is niet wat de reformatoren leren: die leren dat de doopbelofte betrekking heeft op dit kind. Hoe daar vervolgens mee omgegaan werd, daar was men niet eenduidig in, maar dat het over het gedoopte kind ging, daar was men het over eens.

@GJdeBruijn, wat is er zo opzienbarend aan wat Calvijn schrijft? Dat is toch in feite precies hetzelfde als HC vr. en antw. 74?

[huisman]

Waar deze topic om draaide was het artikel van ds. De Heer. Conclusie: ds. De Heer beweegt zich met zijn artikel niet in het reformatorische spoor.

Zeer slechte conclusie. Ds. De Heer heeft het niet over de beloften, maar over het woord pleiten. Het laatste deel van de discussie ging over een uitspraak die rekna doet. Het origine van de discussie heeft niks met reformatorisch of niet reformatorisch te maken. Als we daarop gaan letten dan denk ik dat er heel veel is wat niet meer onder die noemer valt. En ik vraag me af heb jij wel het hele topic gelezen?

Pleiten op de doop is pleiten op de beloften in de doop gegeven.
Ds. Kok stelde in het heetst van de strijd dat de beloften bij alle mensen als sneeuwvlokken om de oren dwarrelen. Ik merk hier soms eenzelfde soort manier, 't is belofte voor en belofte na. Wanneer een mens onbekeerd is, heeft hij niets aan de belofte. Zo eenvoudig ligt het. Dat de Heere in de doop zijn genadeverbond betekent en verzegelt doet daar niets aan af. Maar alleen in een weg van geloof en bekering krijgt een mens deel aan die belofte. En volgens mij begrijpen jullie best wel hoe ik dat bedoel en zit ik daarmee precies op de lijn van ds. de Heer (en de GG, al doen velen hier anders geloven), van de GGiN en de oudvaders en reformatoren. Ds. de Heer is een belezen man die uitspraken als pleiten op je doop niet tegenkomt bij genoemde oudvaders en reformatoren.

Blijft voor mij nog steeds een vraag open: deze topic is wat nieuw leven ingeblazen door een citaat van ds. Terlouw over Bijbels pleiten. Mijn vraag heb ik gisteren gesteld: roept ds. van Ruitenburg in zijn boekje onbekeerden op om te pleiten op de doop? Ik ben heel benieuwd naar het antwoord op deze vraag. Ik geloof daar namelijk niet veel van. Uit de recensie blijkt namelijk dat ds. van Ruitenburg in het spoor van de visie van ds. de Heer gaat. En dat is heel begrijpelijk.

Dit zegt Ds Ruitenburg tegen de lezers van zijn boekje (zouden dat allemaal bekeerde lezers zijn ? Ds Ruitenburg maakt ernst met de bediening van het verbond.

Het bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie. We mogen bij de Heere echt goede argumenten aanvoeren om ons genadig te zijn. Heeft Hij niet Zelf gezegd dat we onze mond wijd open mogen doen? We mogen de Heere op Zijn Woord wijzen. Hij heeft de profeet Jesaja toch laten zeggen dat Hij Zijn handen heeft uitgestrekt naar een rebellerend volk? In de Doop heeft de Heere benadrukt dat Hij een gewillige Zaligmaker is. Ook dat mogen we de Heere als rechtelozen voorhouden. We mogen zogezegd de klomp tussen de deur zetten en de Heere heilig lastig vallen. Ik denk nog een keer aan Mozes, Hij pleitte er ook op dat de Heere toch groot van goedertierenheid was. Dat weet de Heere natuurlijk Zelf ook, maar het is tot Zijn eer als wij daarop pleiten.
Met al dit pleiten is het echter goed te bedenken dat er maar Eén is Die kan pleiten als een rechthebbende. Alleen de Heere Jezus kan bij God eisen dat Zijn gebed wordt verhoord. Hij is de grote Advocaat aan de rechterhand van de Vader en de Vader luistert altijd naar Hem. Als deze Zaligmaker voor iemand pleit, is die persoon behouden. Laten we die Voorbidder en Pleitbezorger zoeken (1 Johannes 2:1).

[rekna]

Dit zegt Ds Ruitenburg tegen de lezers van zijn boekje (zouden dat allemaal bekeerde lezers zijn ? Ds Ruitenburg maakt ernst met de bediening van het verbond.

Het bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie. We mogen bij de Heere echt goede argumenten aanvoeren om ons genadig te zijn. Heeft Hij niet Zelf gezegd dat we onze mond wijd open mogen doen? We mogen de Heere op Zijn Woord wijzen. Hij heeft de profeet Jesaja toch laten zeggen dat Hij Zijn handen heeft uitgestrekt naar een rebellerend volk? In de Doop heeft de Heere benadrukt dat Hij een gewillige Zaligmaker is. Ook dat mogen we de Heere als rechtelozen voorhouden. We mogen zogezegd de klomp tussen de deur zetten en de Heere heilig lastig vallen. Ik denk nog een keer aan Mozes, Hij pleitte er ook op dat de Heere toch groot van goedertierenheid was. Dat weet de Heere natuurlijk Zelf ook, maar het is tot Zijn eer als wij daarop pleiten.
Met al dit pleiten is het echter goed te bedenken dat er maar Eén is Die kan pleiten als een rechthebbende. Alleen de Heere Jezus kan bij God eisen dat Zijn gebed wordt verhoord. Hij is de grote Advocaat aan de rechterhand van de Vader en de Vader luistert altijd naar Hem. Als deze Zaligmaker voor iemand pleit, is die persoon behouden. Laten we die Voorbidder en Pleitbezorger zoeken (1 Johannes 2:1).

Ja, huisman, dit citaat heb ik ook gelezen. Maar Wilhelm heeft het citaat geplaatst, misschien dat hij het weet. Het boekje is geschreven voor gelovigen die bestreden worden, twijfel hebben of kleingelovig zijn. Dat maak ik op uit de recensie, dus richt ds. van Ruitenburg zich tot gelovigen. Vandaar mijn vraag.

[Tiberius]

Tiberius, het constateren - al dan niet ten onrechte - dat iemands visie niet past in het reformatorisch denken, is op zich geen laster. Laster zou zijn, als men zaken ging citeren van ds. De Heer die hij nooit gezegd heeft. Maar het trekken van een - weer al dan niet onjuiste - conclusie op grond van iemands verifieerbare woorden, is geen laster. Ik vind het bijzonder flauw om dat nu als argument in de strijd te gooien om iemand de mond te snoeren.

Of je het flauw vindt of niet, doet er niet zoveel toe.
Als hij hier een bewering doet, die hij niet kan of wil onderbouwen, is dat op zichzelf al dubieus.
Wanneer die bewering dan bovendien nog inhoudt, dat een predikant die wel voluit tot de doelgroep van dit forum behoort, niet binnen het reformatorisch denken valt, is dat wel laster. M.i. is het zelfs een leugen.

Ds. De Heer zegt in feite: De doopbelofte betekent dat God Zijn uitverkorenen zal zalig maken. Bid maar of dat ook bij jou ook het geval mag zijn.

Dat is een conclusie van jou. M.i. een onjuiste, omdat je (weliswaar met het voorbehoud "in feite") ds De Heer woorden in de mond legt (de betekenis van de doopbelofte), die hij nergens stelt.

Dat is niet wat de reformatoren leren: die leren dat de doopbelofte betrekking heeft op dit kind.

De belofte wordt aan elk kind toegezegd, inderdaad; en de vervulling van de belofte vindt plaats in de weg van bekering en geloof. Dat spoor zie je bij Calvijn, maar zeker ook bij De Heer. Misschien niet in de beperkte scope van het besproken artikel.

[Tiberius]

De vraag is dan in hoeverre je in het spoor van Calvijns theologie nog Calvinistisch te noemen bent als je afwijkt van Calvijns opvatting over het verbond. Dat is een prikkelende stelling die een reactie uitlokt.

Die vraag mag je stellen: in hoeverre iemand afwijkt van Calvijns opvatting over het verbond, van zijn opvatting over dubbele predestinatie, enzovoorts.
Maar wanneer je beweert, dat iemand daarvan af zou wijken, dan zal je dat wel moeten aantonen.
Dan het liefst in het kader van de gehele visie van Calvijn, dus zijn opvatting over verbond en verkiezing; en niet één aspect eruit lichten en daar je volledig op werpen.

Dat wordt op dit forum in andere topics wel gedaan, zoals ik eerder in een andere topic constateerde.

Sorry, ik heb daar nog geen melding van gezien.

[Afgewezen]

Tiberius, het constateren - al dan niet ten onrechte - dat iemands visie niet past in het reformatorisch denken, is op zich geen laster. Laster zou zijn, als men zaken ging citeren van ds. De Heer die hij nooit gezegd heeft. Maar het trekken van een - weer al dan niet onjuiste - conclusie op grond van iemands verifieerbare woorden, is geen laster. Ik vind het bijzonder flauw om dat nu als argument in de strijd te gooien om iemand de mond te snoeren.

Of je het flauw vindt of niet, doet er niet zoveel toe.
Als hij hier een bewering doet, die hij niet kan of wil onderbouwen, is dat op zichzelf al dubieus.
Wanneer die bewering dan bovendien nog inhoudt, dat een predikant die wel voluit tot de doelgroep van dit forum behoort, niet binnen het reformatorisch denken valt, is dat wel laster. M.i. is het zelfs een leugen.

Laster is altijd leugen. Maar het gaat niet aan om dat woord híér te gebruiken. Blaauwendraad zegt in zijn boekjes in feite hetzelfde van GG-predikanten. Maar kun je zeggen dat hij daarmee gelasterd heeft? Natuurlijk niet. Je kunt het oneens zijn, dat is een andere kwestie. Maar het is conclusie tegenover conclusie en dat is in deze discussie ook zo.

Dat is niet wat de reformatoren leren: die leren dat de doopbelofte betrekking heeft op dit kind.

De belofte wordt aan elk kind toegezegd, inderdaad; en de vervulling van de belofte vindt plaats in de weg van bekering en geloof. Dat spoor zie je bij Calvijn, maar zeker ook bij De Heer. Misschien niet in de beperkte scope van het besproken artikel.

Het probleem is dat ds. De Heer hier niet de verbondsbelofte bedoelt - en dat is wel wat de reformatoren voor ogen hadden - maar de belofte van het Evangelie. Zo kun je met woorden hetzelfde zeggen, terwijl je zakelijk iets anders bedoelt. Dat maakt een discussie over dit onderwerp zo lastig.

[memento]

In de tijd van de latere Nadere Reformatie, zie je dat enkele predikanten breken met de oude gereformeerde verbondsopvatting. Dat er sprake is van een breuk, valt op te maken uit hun bezwaar tegen bepaalde zinssnedes uit doopformulier en belijdenissen. Weer iets later zie je dat er een manier gevonden is, om die oude uitspraken van een nieuwe interpretatie te voorzien, waarbij men het nut van de doop niet op het kind zelf betrekt, maar op Gods kinderen alleen.

Het feit, dat deze enkele Nadere Reformatoren bewust afstand namen van zinnen uit het doopformulier, en ook het dankgebed, laat zien dat er een breuk is. Ook hun spreken over gedoopte kinderen krijgt inhoudelijk een andere betekenis dan ze bij de Reformatoren en Vroegere Nadere Reformatoren (bv Teelinck) hadden, evenals de betekenis van de doop en de doopbeloften voor het kind.

Een groot gedeelte van onze gezindte gaat in het spoor van deze enkele Nadere Reformatie-predikanten. Wie bij predikanten in dit spoor een breuk met de Reformatie constateert, doet niet aan laster, maar constateert gewoon een feit (zie ook de wetenschappelijke literatuur hierover, die op dit punt redelijk unaniem is in hun conclusie).

[Kohlbrugge]

Deze discussie begint behoorlijk vervelend te worden. Is het daarom niet beter om deze topic af te sluiten?

[Tiberius]

Tiberius, het constateren - al dan niet ten onrechte - dat iemands visie niet past in het reformatorisch denken, is op zich geen laster. Laster zou zijn, als men zaken ging citeren van ds. De Heer die hij nooit gezegd heeft. Maar het trekken van een - weer al dan niet onjuiste - conclusie op grond van iemands verifieerbare woorden, is geen laster. Ik vind het bijzonder flauw om dat nu als argument in de strijd te gooien om iemand de mond te snoeren.

Of je het flauw vindt of niet, doet er niet zoveel toe.
Als hij hier een bewering doet, die hij niet kan of wil onderbouwen, is dat op zichzelf al dubieus.
Wanneer die bewering dan bovendien nog inhoudt, dat een predikant die wel voluit tot de doelgroep van dit forum behoort, niet binnen het reformatorisch denken valt, is dat wel laster. M.i. is het zelfs een leugen.

Laster is altijd leugen. Maar het gaat niet aan om dat woord híér te gebruiken. Blaauwendraad zegt in zijn boekjes in feite hetzelfde van GG-predikanten. Maar kun je zeggen dat hij daarmee gelasterd heeft? Natuurlijk niet. Je kunt het oneens zijn, dat is een andere kwestie. Maar het is conclusie tegenover conclusie en dat is in deze discussie ook zo.

Hoewel ik het met Blaauwendraad niet eens ben, geeft hij wel een onderbouwing, waaruit hij die conclusie trekt.
Dat gebeurt hier niet.

Laster is volgens mij niet altijd leugen. VanDale zegt ervan:
Laster = "aantasting van iemands eer en goede naam door het verspreiden van onbewezen beschuldigingen".

Dat gebeurt hier. Een stapje verder zou zijn "... door het verspreiden van onware beschuldigingen", dan praat je over een leugen.
Maar goed, dat terzijde.

Dat is niet wat de reformatoren leren: die leren dat de doopbelofte betrekking heeft op dit kind.

De belofte wordt aan elk kind toegezegd, inderdaad; en de vervulling van de belofte vindt plaats in de weg van bekering en geloof. Dat spoor zie je bij Calvijn, maar zeker ook bij De Heer. Misschien niet in de beperkte scope van het besproken artikel.

Het probleem is dat ds. De Heer hier niet de verbondsbelofte bedoelt - en dat is wel wat de reformatoren voor ogen hadden - maar de belofte van het Evangelie. Zo kun je met woorden hetzelfde zeggen, terwijl je zakelijk iets anders bedoelt. Dat maakt een discussie over dit onderwerp zo lastig.

Het is mij niet duidelijk hoe je erbij komt, dat ds. De Heer hier niet de verbondsbelofte bedoelt.

[Cantate]

In de tijd van de latere Nadere Reformatie, zie je dat enkele predikanten breken met de oude gereformeerde verbondsopvatting. Dat er sprake is van een breuk, valt op te maken uit hun bezwaar tegen bepaalde zinssnedes uit doopformulier en belijdenissen. Weer iets later zie je dat er een manier gevonden is, om die oude uitspraken van een nieuwe interpretatie te voorzien, waarbij men het nut van de doop niet op het kind zelf betrekt, maar op Gods kinderen alleen.

Het feit, dat deze enkele Nadere Reformatoren bewust afstand namen van zinnen uit het doopformulier, en ook het dankgebed, laat zien dat er een breuk is. Ook hun spreken over gedoopte kinderen krijgt inhoudelijk een andere betekenis dan ze bij de Reformatoren en Vroegere Nadere Reformatoren (bv Teelinck) hadden, evenals de betekenis van de doop en de doopbeloften voor het kind.

Een groot gedeelte van onze gezindte gaat in het spoor van deze enkele Nadere Reformatie-predikanten. Wie bij predikanten in dit spoor een breuk met de Reformatie constateert, doet niet aan laster, maar constateert gewoon een feit (zie ook de wetenschappelijke literatuur hierover, die op dit punt redelijk unaniem is in hun conclusie).

Je zou dit ook zo kunnen zien dat die enkele Nadere Reformatoren en degenen die in hun spoor gaan een steeds meer bijbelse visie op de doop ontwikkelen. Deze afwijking of breuk zoals jij dat noemt behoeft dus niet negatief te zijn. In de kerkgeschiedenis zie je vaker dat er op bepaalde onderdelen van de geloofsleer een bijbelser zicht ontstaat (bijvoorbeeld het zicht op Israël).

[Afgewezen]

Het probleem is dat ds. De Heer hier niet de verbondsbelofte bedoelt - en dat is wel wat de reformatoren voor ogen hadden - maar de belofte van het Evangelie. Zo kun je met woorden hetzelfde zeggen, terwijl je zakelijk iets anders bedoelt. Dat maakt een discussie over dit onderwerp zo lastig.

Het is mij niet duidelijk hoe je erbij komt, dat ds. De Heer hier niet de verbondsbelofte bedoelt.

Dat maak ik op uit het boekje 'Louter genade', waarvan ik mag aannemen dat ds. De Heer dat onderschrijft. Ik lees daar (geciteerd uit de Acta van de Synode van 1986):

De synodale commissie gaat vervolgens in op de opvatting, dat er verschil is tussen de schenking en deelachtigmakig van de zaligheid en dat dit niet alleen slaat op de Evangelieprediking, maar ook op de doop. De gedoopten zouden dan de zaligheid in Christus reeds in de belofte hebben, hoewel deze hen nog door de Heilige Geest deelachtig moet worden gemaakt. Het zou dan schriftuurlijk zijn om te stellen, dat alle gedoopte kinderen de zaligheid in Christus hebben, niet onderwerpelijk, maar voorwerpelijk, in de toezegging.

Het 'schenken' zou dan slaan op de belofte, die in de doop door de Drie-enige God gedaan wordt. Het woord 'toezegging' zou dan niet betrekking hebben op de toezegging van het Evangelie, maar op de toezegging van de Verbondsgod, in de doop gedaan.

Het rapport van de commissie veroordeelt een dergelijk spreken over schenking en deelachtigmaking. 'De reformatoren gebruiken het woord "schenken" wel voor het aanbod van genade. Het verbond is echter meer dan aanbieding van genade, die nog deelachtig gemaakt moet worden door het werk van de Heilige Geest. In het verbond spreekt de HEERE, Die zegt, wat Hij in Christus doen zal en zijn wil voor Zijn uitverkorenen. Dit mag niet met de aanbieding van de genade vereenzelvigd worden, die in de Evangelieprediking geschiedt (...).'

[huisman]

Ik denk ook dat wij beter deze discussie kunnen stoppen. Volgens mij heb ik duidelijk laten zien d.m.v. citaten van diverse GG predikanten dat binnen de GG twee verschillende visie's op de doop zijn. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet erg te zijn als beide visie's legitiem zijn. Het behoeft ook geen uitleg dat ik mij zeer thuis voel bij één van beide visie's en dat ik de andere visie op grond van het belijden van onze reformatorische vaderen niet zomaar kan onderschrijven. Duidelijker dan dit ga ik het niet maken omdat ik geen zin heb in oeverloos spreken over predikant zus die echt hetzelfde schijnt te bedoelen dan predikant zo. Alleen zegt hij het geheel anders.

[Tiberius]

Ik denk ook dat wij beter deze discussie kunnen stoppen. Volgens mij heb ik duidelijk laten zien d.m.v. citaten van diverse GG predikanten dat binnen de GG twee verschillende visie's op de doop zijn. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet erg te zijn als beide visie's legitiem zijn. Het behoeft ook geen uitleg dat ik mij zeer thuis voel bij één van beide visie's en dat ik de andere visie op grond van het belijden van onze reformatorische vaderen niet zomaar kan onderschrijven. Duidelijker dan dit ga ik het niet maken omdat ik geen zin heb in oeverloos spreken over predikant zus die echt hetzelfde schijnt te bedoelen dan predikant zo. Alleen zegt hij het geheel anders.

Zolang er normaal gepost wordt, zie ik niet in, waarom een topic op slot zou moeten.

Hoe het ook zij, ik ben het niet eens met jouw bovengenoemde weergave.
Ik zit zelf in de GG, dus ik hoor nog wel eens wat, maar wat jij hier zegt klopt niet. Binnen de GG is er één visie op het verbond; alleen wordt daar verschillend over gesproken, het accent wordt soms wat anders gelegd, maar er is grote overeenkomst. Of zoals iemand het eerder in dit topic verwoordde: de één zal zeggen dat het glas half vol is en een ander half leeg.