Kritiek op de HSV inhoudelijk gewogen

[Tiberius]

Overigens zou er alleen voor een rijkere en diepere vertaling (graag definitie hiervan) moeten worden gekozen omdat de grondtekst daar aanleiding toe geeft, niet andersom lijkt me.

In dit geval dus juist wel een goed voorbeeld dat voor een oppervlakkiger vertaling is gekozen, ondanks dat de grondtekst aanleiding en de doeltekst mogelijkheid biedt voor de rijkere, diepere vertaling.

Hetzelfde is ook het geval bij de eerder al genoemde woorden "Gij zult niet ...", dat door de HSV vertaald is "U moet niet ...".
Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Dit soort voorbeelden is dus allerminst overtuigend.

Voor jou en anderen wellicht niet, maar als iemand een betrouwbare vertaling wilt, zijn zulke zaken juist wel overtuigend.

Daarnaast gaat het over nuanceverschillen, niet om theologische dwalingen.

Ik denk niet dat we moeten spreken over een theologische dwaling, maar om een ander theologisch standpunt, wat naar voren komt door bij nuanceverschillen steeds een andere nuance te kiezen dan de statenvertalers.

Dat laatste lijkt me ook onmogelijk gezien de lijst met medewerkers. Daar staan mannen tussen die echt op geen enkele manier een dwaling in een vertaling van hun hand zouden laten komen, lijkt me.

Dat is jouw mening.

@Marnix: Zonderling (evenals de meesten hier) kijkt juist wel naar de grondtekst. Daaruit blijken een aantal nuances, die de statenvertalers hebben laten staan, maar bij de herzieners is weggevallen.

[memento]

Hetzelfde is ook het geval bij de eerder al genoemde woorden "Gij zult niet ...", dat door de HSV vertaald is "U moet niet ...".
Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Het probleem is, dat er op basis van de Hebreeuwse tekst helemaal geen verschil is tussen "Gij zult niet" en "U moet niet". Het Hebreeuws drukt een sterk verbod uit. Dat doet het in zowel de SV als HSV. (Hoewel ik "U moet niet" erg lelijk Nederlands vind).

Kortom, er worden door bepaalde SV-voorstanders problemen gecreëerd, dit er op basis van de grondtaal helemaal niet zijn. Ik pleit voor een inhoudelijke discussie, waarbij de grondtekst leidend is, ipv de door de SV gekozen weergave van de grondtekst. Dan blijven er best fouten in de HSV aan te wijzen, en keuzes die ik niet deel, maar dan hebben we tenminste een eerlijke discussie die ergens over gaat.

[Tiberius]

Hetzelfde is ook het geval bij de eerder al genoemde woorden "Gij zult niet ...", dat door de HSV vertaald is "U moet niet ...".
Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Het probleem is, dat er op basis van de Hebreeuwse tekst helemaal geen verschil is tussen "Gij zult niet" en "U moet niet". Het Hebreeuws drukt een sterk verbod uit. Dat doet het in zowel de SV als HSV.

Dat ben ik maar gedeeltelijk met je eens.
Het klopt inderdaad dat het Hebreeuws een sterk, zelfs absoluut, verbod uitdrukt.
Maar de woorden die daarvoor gebruikt worden staan in de imperfectum. De eerste functie daarvan is de toekomende tijd.
Door te vertalen met "Gij zult niet ..." doe je aan beide aspecten recht.

De herzieners laten het tweede aspect vallen. Dat mag, maar (1) daardoor verliezen ze wat van de rijkere inhoud en (2) wijken ze nodeloos af van de statenvertalers; althans: er is niemand die mij wijsmaakt, dat deze vorm in het huidige Nederlands niet meer te begrijpen is.

[ZWP]

In dit geval dus juist wel een goed voorbeeld dat voor een oppervlakkiger vertaling is gekozen, ondanks dat de grondtekst aanleiding en de doeltekst mogelijkheid biedt voor de rijkere, diepere vertaling.

Nee, want is zie niet in waarom de HSV hier oppervlakkiger vertaalt. Dat is alleen maar omdat de SV zogenaamd dieper en rijker is. Maar dieper en rijker betekent hier alleen: zo lezen wij het al ons hele leven uit de SV en dus heeft een diepere en rijkere betekenis. Maar zo werkt het natuurlijk niet, want dan is elke nieuwe vertaling per definitie minder diep en rijk.

Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Wacht even, jij pleit er werkelijk voor om ‘gij’ te handhaven boven ‘u’ en ‘jij’? Alleen omdat het ‘moeilijkheden’ op de hals haalt? Dat lijkt me werkelijk een verkeerd argument om een archaïsche uitdrukking te blijven gebruiken in een vertaling van Gods Woord naar hedendaags Nederlands.

Ik denk niet dat we moeten spreken over een theologische dwaling, maar om een ander theologisch standpunt, wat naar voren komt door bij nuanceverschillen steeds een andere nuance te kiezen dan de statenvertalers.

Bij dit soort kleine verschillen waar verschillende mogelijkheden verdedigbaar zijn, zal niet een ander theologisch standpunt doorslaggevend zijn, zoals hier gesuggereerd, maar hoogstwaarschijnlijk de leesbaarheid of andere zaken.
Met het schuiven van de verschillen tussen SV en HSV onder de noemer ‘andere theologie’ wordt mijns inziens zeer bewust een scheef beeld neergezet van de vertalers en hun werk. Een kwalijke zaak.

[Tiberius]

In dit geval dus juist wel een goed voorbeeld dat voor een oppervlakkiger vertaling is gekozen, ondanks dat de grondtekst aanleiding en de doeltekst mogelijkheid biedt voor de rijkere, diepere vertaling.

Nee, want is zie niet in waarom de HSV hier oppervlakkiger vertaalt. Dat is alleen maar omdat de SV zogenaamd dieper en rijker is. Maar dieper en rijker betekent hier alleen: zo lezen wij het al ons hele leven uit de SV en dus heeft een diepere en rijkere betekenis. Maar zo werkt het natuurlijk niet, want dan is elke nieuwe vertaling per definitie minder diep en rijk.

Dat mis je mijn punt. Het gaat er mij om, dat de statenvertalers meer aspecten van het oorspronkelijke woord laten uitkomen in de vertaling. Daarom is deze veroppervlakkiging niet nodig.

Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Wacht even, jij pleit er werkelijk voor om ‘gij’ te handhaven boven ‘u’ en ‘jij’? Alleen omdat het ‘moeilijkheden’ op de hals haalt? Dat lijkt me werkelijk een verkeerd argument om een archaïsche uitdrukking te blijven gebruiken in een vertaling van Gods Woord naar hedendaags Nederlands.

Los daarvan, zei ik.
Maar wat mij betreft zou "gij" gerust gehandhaafd mogen blijven (1e voorkeur), of anders altijd "u" (2e voorkeur) of zelfs altijd "jij" (als 3e), maar nu wordt de ene keer voor "u" en de andere keer voor "jij" gekozen. Niet nodig.

Ik denk niet dat we moeten spreken over een theologische dwaling, maar om een ander theologisch standpunt, wat naar voren komt door bij nuanceverschillen steeds een andere nuance te kiezen dan de statenvertalers.

Bij dit soort kleine verschillen waar verschillende mogelijkheden verdedigbaar zijn, zal niet een ander theologisch standpunt doorslaggevend zijn, zoals hier gesuggereerd, maar hoogstwaarschijnlijk de leesbaarheid of andere zaken.
Met het schuiven van de verschillen tussen SV en HSV onder de noemer ‘andere theologie’ wordt mijns inziens zeer bewust een scheef beeld neergezet van de vertalers en hun werk. Een kwalijke zaak.

Waarom is dat een kwalijke zaak? Het gaat hier om een beeld dat steeds weer naar voren komt, dan is het denk ik goed om dat te benoemen. En niet net te doen alsof het theologisch staan van de herzieners hetzelfde is als dat van de statenvertalers.

[memento]

Hetzelfde is ook het geval bij de eerder al genoemde woorden "Gij zult niet ...", dat door de HSV vertaald is "U moet niet ...".
Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Het probleem is, dat er op basis van de Hebreeuwse tekst helemaal geen verschil is tussen "Gij zult niet" en "U moet niet". Het Hebreeuws drukt een sterk verbod uit. Dat doet het in zowel de SV als HSV.

Dat ben ik maar gedeeltelijk met je eens.
Het klopt inderdaad dat het Hebreeuws een sterk, zelfs absoluut, verbod uitdrukt.
Maar de woorden die daarvoor gebruikt worden staan in de imperfectum. De eerste functie daarvan is de toekomende tijd.
Door te vertalen met "Gij zult niet ..." doe je aan beide aspecten recht.

De herzieners laten het tweede aspect vallen. Dat mag, maar (1) daardoor verliezen ze wat van de rijkere inhoud en (2) wijken ze nodeloos af van de statenvertalers; althans: er is niemand die mij wijsmaakt, dat deze vorm in het huidige Nederlands niet meer te begrijpen is.

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

[Zonderling]

In de brochure staat bij mijn weten niet dat de HSV bewust theologisch afwijkt van de SV.
Er staat wel (even in eigen woorden) dat in veel gevallen tekort is gedaan aan de diepe betekenis van veel Bijbelteksten, en dat raakt ook de theologie.
Met deze redenering ben ik het van harte eens. De HSV staat minder dicht bij de grondtekst dan de SV en werkt in heel wat gevallen vervlakkend, óók in theologisch opzicht.

Een voorbeeld is hier ook aan de orde geweest, namelijk Psalm 119:5: 'Och, dat mijn wegen gericht werden, om Uw inzettingen te bewaren'. HSV: 'Och, waren mijn wegen zo vast om Uw verordeningen in acht te nemen!'.

"dat mijn wegen gericht werden" (of: "vastgemaakt werden" volgens de kanttekening) in de SV drukt de afhankelijkheid uit van de dichter. Deze afhankelijkheid komt in het Hebreeuws tot uitdrukking door het gebruik van de 'nifal'-tijd, een tijd waarbij de lijdende vorm zeer passend is. In de HSV komt dit niet of veel minder tot uitdrukking: "waren mijn wegen zo vast". Het is een keuze en we zien hoe de HSV kiest. Op statenvertaling punt nu wordt de keuze toegelicht, maar deze toelichting is beslist onvoldoende.

Vertalen is keuzes maken, dat is duidelijk. Het gaat hier blijkbaar om het verschil tussen "mijn wegen die vastgemaakt werden" (kanttek. SV) of "waren mijn wegen zo vast" (HSV). Dit lijkt mij een minimaal verschil en roepen bij mij niet het beeld op van minder afhankelijkheid. Blijkbaar zijn er ook argumenten voor die keuze van de HSV en bij de afweging is een keuze gemaakt voor deze variant.
Dat jij die toelichting onvoldoende vindt, is ook niet meer en minder dan een mening. Beide standpunten kunnen vanuit de vakliteratuur onderbouwd worden.

1. Het verschil is helemaal niet minimaal.
'dat mijn wegen gericht werden' (of 'vastgemaakt werden' geeft duidelijk aan dat dit 'richten' of 'vastmaken' van een ander, namelijk van God moet komen.
Ook Calvijn wijst hier heel nadrukkelijk op als het gaat om deze tekst.
Dat ben je kwijt wanneer je vertaalt 'waren mijn wegen zo vast'. Dat laatste kan iedereen zeggen, ook een atheïst.
Je moet wel heel oppervlakkig lezen, wil je menen dat beide vertalingen slechts een nuance van elkaar verschillen.
De vraag doet zich voor waarom de HSV zich verwijdert van de klassieke vertaling en exegese van deze tekst.

2. Tussen haakjes: Het is mij gebleken dat de nifal-tijd HEEL VEEL te maken heeft met 'afhankelijkheid'. Zo is het woord 'profeteren' bij ons een actief werkwoord. In het Hebreeuws staat hier echter de nifal-tijd en is het dus een lijdelijk werkwoord. Daarmee wordt uitgedrukt dat 'profeteren' afhankelijk is van een Ander. Ook Gesenius merkt dit trouwens in zijn woordenboek op. Een ander voorbeeld is het woord 'wonderen'. Dat is ook afgeleid van een nifal-tijd. Ook hier zie je dat deze vorm uitdrukt dat een Ander dit wonder werkt. (Wat rijk is de Hebreeuwse taal dat deze dingen erin liggen!) Het is waar, de nifal mogen we ook reflexief vertalen (zich ...), maar de hoofdbetekenis is toch passief of lijdelijk. En juist dat element heeft de HSV wegvertaald, niet alleen in deze tekst, maar in vele teksten waarin de nifal anders is vertaald.

3. Ik heb nu geen zin om de verdediging op statenvertaling punt nu te weerleggen, dat bewaar ik misschien voor een andere keer. Ze maken een vergelijking met een andere tekst. Deze vergelijking snijdt geen hout.

Overigens zou er alleen voor een rijkere en diepere vertaling (graag definitie hiervan) moeten worden gekozen omdat de grondtekst daar aanleiding toe geeft, niet andersom lijkt me.

Dat klopt helemaal en dat is in dit voorbeeld en andere voorbeelden ook het geval.
Een definitie mag je zelf opstellen

[-DIA-]

Hetzelfde is ook het geval bij de eerder al genoemde woorden "Gij zult niet ...", dat door de HSV vertaald is "U moet niet ...".
Even los van de moeilijkheden die de HSV zich op de hals gehaald heeft om "gij" te vervangen door "u" of "jij" (waarbij steeds een keuze gemaakt moet worden, die de grondtekst niet geeft, omdat altijd sprake is van 2e persoon mannelijk), wordt het imperfectum vertaald met "moeten". Onnodig en oppervlakkiger van betekenis.

Het probleem is, dat er op basis van de Hebreeuwse tekst helemaal geen verschil is tussen "Gij zult niet" en "U moet niet". Het Hebreeuws drukt een sterk verbod uit. Dat doet het in zowel de SV als HSV.

Dat ben ik maar gedeeltelijk met je eens.
Het klopt inderdaad dat het Hebreeuws een sterk, zelfs absoluut, verbod uitdrukt.
Maar de woorden die daarvoor gebruikt worden staan in de imperfectum. De eerste functie daarvan is de toekomende tijd.
Door te vertalen met "Gij zult niet ..." doe je aan beide aspecten recht.

De herzieners laten het tweede aspect vallen. Dat mag, maar (1) daardoor verliezen ze wat van de rijkere inhoud en (2) wijken ze nodeloos af van de statenvertalers; althans: er is niemand die mij wijsmaakt, dat deze vorm in het huidige Nederlands niet meer te begrijpen is.

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

Sorry maar zoiets vind ik niet anders als eem soort farizeesche muggenzifterij.
De statenvertalers kenden ook andere vertaalmogelijkheden, maar ze kozen voor wat ze van God hadden geleerd, en dan is het vertalen een heel andere zaak. Dan weet je wat het dichtst bij de 'bedoeling' komt uit eigen bevinding... En wisten ze het niet, dan is de keuze toch niet anders als biddend gemaakt. En daarbij moeten we niet vergeten dat de statenvertalers kennelijk bijzonder verlicht werden door de Heilige Geest. Dat is vanzelf wel wat anders als dat ze geïnspireerd zouden zijn door de Heilige Geest...

[Afgewezen]

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

Als je de tien geboden als uitgangspunt neemt: bij de twee 'positieve' geboden (gedenkt de sabbatdag... en: eert uw vader en uw moeder...) wordt ook geen imperfectum gebruikt, maar respectievelijk een infinitivus absolutus en een imperatief. Dus hieruit blijkt al de betrekkelijkheid van het "gij zult"-betoog.

[Zonderling]

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

Als je de tien geboden als uitgangspunt neemt: bij de twee 'positieve' geboden (gedenkt de sabbatdag... en: eert uw vader en uw moeder...) wordt ook geen imperfectum gebruikt, maar respectievelijk een infinitivus absolutus en een imperatief. Dus hieruit blijkt al de betrekkelijkheid van het "gij zult"-betoog.

In de tien geboden (GIJ ZULT NIET) is het inderdaad anders dan in de positief geformuleerde geboden, beloften en profetieën (GIJ ZULT).

Beide discussies moeten we dus uit elkaar houden.
Maar in beide gevallen is ZULLEN te prefereren.
Bij de VERBODEN omdat dit krachtiger is dan NIET MOGEN wat ook de vertalers van de NBV erkennen.
Bij de GEBODEN of BELOFTEN komt daar nog een argument bij, namelijk omdat het belofte-karakter soms samenvalt met een gebods-karakter (of zelfs een profetie), waarbij de ene keer het belofte-karakter sterker is en de andere keer het gebods-karakter.

[-DIA-]

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

Als je de tien geboden als uitgangspunt neemt: bij de twee 'positieve' geboden (gedenkt de sabbatdag... en: eert uw vader en uw moeder...) wordt ook geen imperfectum gebruikt, maar respectievelijk een infinitivus absolutus en een imperatief. Dus hieruit blijkt al de betrekkelijkheid van het "gij zult"-betoog.

In de tien geboden (GIJ ZULT NIET) is het inderdaad anders dan in de positief geformuleerde geboden, beloften en profetieën (GIJ ZULT).

Beide discussies moeten we dus uit elkaar houden.
Maar in beide gevallen is ZULLEN te prefereren.
Bij de VERBODEN omdat dit krachtiger is dan NIET MOGEN wat ook de vertalers van de NBV erkennen.
Bij de GEBODEN of BELOFTEN komt daar nog een argument bij, namelijk omdat het belofte-karakter soms samenvalt met een gebods-karakter (of zelfs een profetie), waarbij de ene keer het belofte-karakter sterker is en de andere keer het gebods-karakter.

Waarom toch zo moeilijk doen als de bevinding zelf het leert?

[memento]

De vraag is, of het Hebreeuws de toekomende tijd hier bedoeld, of dat dit gewoon de gangbare vorm is om een absoluut verbod uit te drukken. Ik meen dat het hier gewoon de gangbare vorm van uitdrukken is (ik ken geen wetenschappelijke literatuur, die in de imperfectum hier de imperfectum als expliciete futurum lezen, los van het verbod). De vraag is m.i.: Hoe vertaal je het categorisch verbod hier het beste:

De keuze van de SV: Jan, je zult niet spieken. Dit is geen correct Nederlands voor een verbod.
De keuze van de HSV is: Jan, je moet niet spieken. Ik vind dit ook geen mooi Nederlands, zeker voor het uitdrukken van een verbod.
Ik zou kiezen voor: Jan, spiek niet! (Of: Jan, spiek nooit!)

Als je de tien geboden als uitgangspunt neemt: bij de twee 'positieve' geboden (gedenkt de sabbatdag... en: eert uw vader en uw moeder...) wordt ook geen imperfectum gebruikt, maar respectievelijk een infinitivus absolutus en een imperatief. Dus hieruit blijkt al de betrekkelijkheid van het "gij zult"-betoog.

In de tien geboden (GIJ ZULT NIET) is het inderdaad anders dan in de positief geformuleerde geboden, beloften en profetieën (GIJ ZULT).

Beide discussies moeten we dus uit elkaar houden.
Maar in beide gevallen is ZULLEN te prefereren.
Bij de VERBODEN omdat dit krachtiger is dan NIET MOGEN wat ook de vertalers van de NBV erkennen.
Bij de GEBODEN of BELOFTEN komt daar nog een argument bij, namelijk omdat het belofte-karakter soms samenvalt met een gebods-karakter (of zelfs een profetie), waarbij de ene keer het belofte-karakter sterker is en de andere keer het gebods-karakter.

Dit betoog noemt geen argument, (a) waarom ZULLEN te verkiezen is, en (b) waarom MOETEN (HSV) slechter is dan ZULLEN (SV).

Zelf vind ik beide oplossingen (SV en HSV) zwakker dan een simpele imperativus: Steel niet! of Steel nooit!

[-DIA-]

Okee, negeren is ook een methode ja... dat kan vanzelf ook.

[Afgewezen]

Okee, negeren is ook een methode ja... dat kan vanzelf ook.

DIA, als je met inhoudelijke argumenten komt, kan er gereageerd worden. Maar argumenten als 'de bevinding leert het' en 'de statenvertalers waren onovertreffelijk', ja, daar kun je niet op reageren.

[Jongere]

Waarom toch zo moeilijk doen als de bevinding zelf het leert?

Omdat het geen hout snijdt. Er wordt heel wat 'bevonden' op de wereld. Bevinding en wetenschap sluiten elkaar niet uit. Je kunt niet op basis van wat je allemaal bevindt een vertaling gaan maken.