Walcherse artikelen

[Bert Mulder]

Maar hoe kan Ds Moerkerken dan in het boekje "Genadeleven en genadeverbond" het volgende schrijven? :

" Nu is het de tijd te spreken over een andere stand in het genadeleven. Wat heeft de jongeling nu, wat het kindeke mist? We menen dat tussen het leven van het nieuwgeboren kindeke en dat van de jongeling de openbaring van Christus aan het hart ligt. Een mens kan dus geruime tijd " op de weg zijn ", voor de Heere Jezus hem geopenbaard wordt. Dit is naar de Schrift."

wat is zijn bewijs uit de Schrift?

[Zonderling]

Ter verduidelijking even enkele punten waarin Comrie en Holtius afweken van andere Nederlandse en buitenlandse oudvaders:

1. De leer van een dadelijke rechtvaardigmaking (in het oordeel Gods) TOT het geloof in plaats van DOOR het geloof (als instrument zoals onze belijdenissen leren). Of anders gezegd: De leer van een geloof dat vrucht is van de dadelijke rechtvaardigmaking in plaats van het geloof als een onmisbaar instrument in de rechtvaardigmaking.

2. De leer dat in de wedergeboorte (alleen) de habitus van het geloof wordt ingestort zonder dat dit gepaard gaat met een dadelijk geloven. Wat door de ouden alleen geleerd werd van de onmondige kinderen, werd door Comrie tot regel en systeem verheven. (Met als gevolg de idee van een onbewuste wedergeboorte.)

3. De leer van een rechtvaardigmaking van eeuwigheid die in zijn aard en wezen onderscheiden is van de verkiezing.

4. Speculaties over de verkiezing van Christus als mens en over de volgorde in Gods besluiten.

Het zou je sieren als je dit soort beschuldigingen pas deed als je het met citaten kon steunen.

Je zou gelijk hebben wanneer ik de eerste was die dit opmerkte.
Nu kan ik mij ook beroepen op anderen voor mij, waaronder het proefschrift van dr. Honig (die Comrie hierover voor de punten 1, 2 en 3 overigens alleen maar bewonderde) + voor punt 1 bv iemand als prof. Joan van den Honert of prof. J.J. Schultens (tijdgenoten van Comrie).
Sterker nog: degenen die menen dat prof. Van den Honert, prof. Schultens en dr. Honig ongelijk hebben, zouden dit ongelijk terdege dienen te bewijzen. (Ik zag overigens dat je ook een tegenbewijs wilde geven uit de Catechismusverklaring, dus deze opmerking is niet aan jou gericht.)
Nogmaals: omdat voor mij anderen dit reeds hebben bewezen, voel ik mij niet verplicht om eerst bewijs te leveren, voordat ik de stelling naar voren breng.

Toch wil ik proberen of ik je iets tegemoet kan komen en over niet al te lange tijd (1-2 weken wellicht?) hierop kan terugkomen.

[Mister]

Maar hoe kan Ds Moerkerken dan in het boekje "Genadeleven en genadeverbond" het volgende schrijven? :

" Nu is het de tijd te spreken over een andere stand in het genadeleven. Wat heeft de jongeling nu, wat het kindeke mist? We menen dat tussen het leven van het nieuwgeboren kindeke en dat van de jongeling de openbaring van Christus aan het hart ligt. Een mens kan dus geruime tijd " op de weg zijn ", voor de Heere Jezus hem geopenbaard wordt. Dit is naar de Schrift."

wat is zijn bewijs uit de Schrift?

Ben ik ook nog even benieuwd naar.

[Wilhelm]

Maar hoe kan Ds Moerkerken dan in het boekje "Genadeleven en genadeverbond" het volgende schrijven? :

" Nu is het de tijd te spreken over een andere stand in het genadeleven. Wat heeft de jongeling nu, wat het kindeke mist? We menen dat tussen het leven van het nieuwgeboren kindeke en dat van de jongeling de openbaring van Christus aan het hart ligt. Een mens kan dus geruime tijd " op de weg zijn ", voor de Heere Jezus hem geopenbaard wordt. Dit is naar de Schrift."

wat is zijn bewijs uit de Schrift?

Ben ik ook nog even benieuwd naar.

Weet ik nu niet. Het Schriftbewijs was wat mager in dat boekje. Maar in een ander boekje bewijst hij deze zaken vanuit Jakob's ervaringen bij Bethel en Pniel.

[Fjodor]

Punt 2 heeft ds. Moerkerken groot gelijk. Ter ondersteuning van zijn standpunt haal ik nog maar aan wat ik eerder van Comrie citeerde (uit zijn verklaring van zondag 7):

Over het verschil in tijd tussen de dadelijke en de lijdelijke rechtvaardigmaking zegt Comrie het volgende:
Hieraan kunnen wij ons toetsen of wij in Christus ingelijfd zijn; wie door een oprecht geloof Christus ingelijfd is, die wordt uit kracht van zijn inlijving werkzaam, die neemt Christus en al Zijn weldaden aan.
Ik zal gelijk nog een misvatting over Comrie uit de wegruimen:
Het is: die Hem en al zijn weldaden aannemen; en juist zo moet het zijn. De Persoon van de Middelaar moet het eerste en voornaamste Voorwerp zijn, dat het geloof omhelst. In de eerste plaats omdat niets een vertoornd God en strenge Rechter, Die van Zijn recht kan nog wil afgaan, bevredigen en verzoenen kan, dan alleen de Persoon van de Middelaar. (...) Maar, mijn geliefden, in hoe hoge mate men zich inbeeldt dit alles te hebben zonder de Persoon, zo is alles toch louter bedrog en ijdele inbeelding. De vrede is gestolen en de hoop zal beschaamd worden (...)

.

Maar hoe kan Ds Moerkerken dan in het boekje "Genadeleven en genadeverbond" het volgende schrijven? :

" Nu is het de tijd te spreken over een andere stand in het genadeleven. Wat heeft de jongeling nu, wat het kindeke mist? We menen dat tussen het leven van het nieuwgeboren kindeke en dat van de jongeling de openbaring van Christus aan het hart ligt. Een mens kan dus geruime tijd " op de weg zijn ", voor de Heere Jezus hem geopenbaard wordt. Dit is naar de Schrift."

en dit:

"Anderen (zeer velen!) verwarren een openbaring van Christus aan het hart met de rechtvaardigmaking. Voor mij ligt nu de vraag die iemand schriftelijk stelde : is het geloof in de Heere Jezus hetzelfde als gerechtvaardigd te zijn in de vierschaar der conscientie? Ons antwoord is neen, volstrekt niet. Velen werpen ons dan tegen, dat wij toch door het geloof gerechtvaardigd worden! Wie het geloof heeft zeggen zij, is toch gerechtvaardigd! Wij moeten daarop antwoorden , dat men nooit verwarren moet het door het geloof omhelzen van Christus met het door het geloof omhelzen van de vrijspraak des Vaders. Het instrument, waarmede de zondaar omhelzen mag, is altijd hetzelfde (het geloof) ; de weldaad echter die omhelsd wordt, kan verschillen"

Even voor mij om de definities helder te krijgen:

1. openbaring van Christus aan het hart = geloof in de Heere Jezus = het door het geloof omhelzen van Christus

2. rechtvaardigmaking = rechtvaardiging in de vierschaard der conscientie = omhelzen van de vrijspraak des Vaders


Voor deze twee standen ligt dus nog de stand van het kindeke.
Het is dan dus zo: Het kindeke kent iets van wedergeboorte, de jongeling heeft Christus aan het hart geopenbaard gekregen, en de volwassene is rechtvaardig gemaakt?


Geef ik de visie van ds Moerkerken zo goed weer?

[GJdeBruijn]

Wanneer het je het zoeken en bidden van een zondaar die Christus nog niet kent, ook geloof noemt, ja, dan is er in de visie van ds. M. meteen na de wedergeboorte al sprake van geloof.

Hier moet ik afhaken. Ik weet hier geen antwoord op te geven. Zelf ben ik ervan overtuigd dat elk geloof zonder maar ook de minste kennis van Christus op een wijze dat die kennis uitgaat tot Hem tekort is. Het algeheel ontbreken van Christuskennis in het geloof, danwel het geloven kan ik theologisch wel onderscheiden, maar niet in de praktijk van het zieleleven. De laatste reacties overziende moet ik constateren dat de bevinding en de heilsorde zoals in de theologie is onderscheiden op een vreemde wijze aan elkaar gekoppeld is. De theologie als zodanig kan ik verdedigen. Natuurlijk weet ik dat die lijn relatief nieuw is en kerkhistorisch pas in de 18e eeuw aan te wijzen. De lijn van vdGroe is ook duidelijker, en direct zichtbaar bij de meeste oudvaders. Maar, dat neemt niet weg dat de lijn Comrie-Kersten-Moerkerken strikt theologisch genomen als niet tegenstrijdig met de lijn Calvijn/Luther-Beza-Perkins-Puriteiten/Nadere reformatoren uitgelegd kan en dient te worden.
Dat er door eenzijdig benadrukken van onderscheid tussen geloof en geloven een sfeer ontstaat die lijkt te impliceren dat geloof kan bestaan uit een 'niet uitgaan naar Christus' lijkt me een ongewenst neveneffect dat terecht onderwerp is van kritische vragen.
Daarmee is nog niet gezegd dat dit de intentie is van de theologie, laat staan dat er onomwonden wordt geleerd dat iemand zich mag wedergeboren weten buiten zaligmakende Christuskennis. Misschien ligt daar een inconsistentie, maar liever dat, dan de kern van het christelijke geloof op te offeren aan een prachtige, sluitende dogmatiek.

[Zeemeeuw]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

[PvS]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

't Is maar welke 'droefheid' hier bedoelt wordt...
Hier onstaat de verwarring al.

[albion]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

Een dood mens heeft geen gevoel dus lijkt het me onmogelijk om te hogeren en te dorsten naar de gerechtigheid, een dood mens kan ook geen droefheid over de zonde hebben.
Wat je niet mist dat zoek je ook niet.

Wat ik moeilijk te beluisteren vind is: praat men eruit of praat men er over?

[Mariavt]

Wat ik moeilijk te beluisteren vind is: praat men eruit of praat men er over?

Dat heb ik me al zo vaak afgevraagd als het over dit soort discussies gaat...

[Afgewezen]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

Dus inderdaad wordt ds. Moerkerken hier recht gedaan. Want wat wil hij hiermee bewijzen? Dat je wedergeboren kunt zijn zonder Christus te kennen. Want immers, volgens de DL zijn droefheid naar God en het wenen over de zonde vruchten van de wedergeboorte?

[Willem]

Een dood mens heeft geen gevoel dus lijkt het me onmogelijk om te hogeren en te dorsten naar de gerechtigheid, een dood mens kan ook geen droefheid over de zonde hebben.
Wat je niet mist dat zoek je ook niet.
Wat ik moeilijk te beluisteren vind is: praat men eruit of praat men er over?

Waar staat dat in de Schrift? Dat een "dood mens" of een mens in zijn natuurstaat niet kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid of dat droefheid over de zonde er niet kan zijn? Men kan wel zeggen da's toch logisch, maar een "dood mens" kan ook niet typen en toch tik ik hier mijn posting. Is deze "wettische" droefheid niet juist wederom de geest der dienstbaarheid waarover in Romeinen gesproken wordt?
En over de laatste opmerking - waarmee iig ik me idd disqualificeer in het meepraten hierover, ik zal trachten me er niet verder mee te bemoeien - is dat ik erover praat.

[Marieke]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

Dus inderdaad wordt ds. Moerkerken hier recht gedaan. Want wat wil hij hiermee bewijzen? Dat je wedergeboren kunt zijn zonder Christus te kennen. Want immers, volgens de DL zijn droefheid naar God en het wenen over de zonde vruchten van de wedergeboorte?

Dat is de helft van zijn standpunt. Ds. Moerkerken gunt niemand rust buiten Christus. Een wedergeborene zal ook altijd gaan zoeken/vragen naar Christus, dat kan niet anders. Want er is geen leven buiten Christus. Dat leert ds. Moerkerken ook. Er wordt altijd net gedaan of ds. Moerkerken de wedergeboorte ergens plaatst in een mens en verder kan die mens gaan rusten. Dan doe je hem zeker onrecht. Want ten eerste kan een wedergeborene niet buiten Christus, want dan is het geen wedergeborene. En ten tweede: wanneer een mens wedergeboren zou zijn (zoals ds. M. dat leert), denk je dan echt dat die mens dat weet van zichzelf voordat hij/zij Christus kennen mag? Of met andere woorden: denk je nu echt dat een mens op een gegeven moment zal zeggen: "ik ben wedergeboren, maar ik ken Christus nog niet"?

[Willem]

wanneer een mens wedergeboren zou zijn (zoals ds. M. dat leert), denk je dan echt dat die mens dat weet van zichzelf voordat hij/zij Christus kennen mag? Of met andere woorden: denk je nu echt dat een mens op een gegeven moment zal zeggen: "ik ben wedergeboren, maar ik ken Christus nog niet"?

Maar wat is dan het nut of doel van een dergelijke leer, van een zo stelselmatig leren dat er al van een wedergeboorte sprake kan zijn voordat Christus is geopenbaard? Want wat heeft degene eraan? Die is alleen met de geopenbaarde Christus geholpen.

[Afgewezen]

Gisteren heb ik een Catechismuspreek van ds. Moerkerken beluisterd over Zondag 23. Als ik die preek leg naast wat hier over hem beweerd wordt, dan betwijfel ik of hem recht wordt gedaan. Om hem goed te verstaan als het over dit onderwerp gaat, mag deze preek m.i. niet buiten beschouwing worden gelaten.
Eén citaat: 'Arminius leerde dat het hongeren en dorsten naar Christus, de droefheid over de zonde, aan de wedergeboorte voorafgaan. Pas op. Als u dat ook vindt, dan bent u in slecht gezelschap. De Dordtse Leerregels stellen dat de droefheid naar God, het wenen over de zonde, vruchten van de wedergeboorte zijn. (Hdst. 3 en 4, verwerping der dwalingen)'

Dus inderdaad wordt ds. Moerkerken hier recht gedaan. Want wat wil hij hiermee bewijzen? Dat je wedergeboren kunt zijn zonder Christus te kennen. Want immers, volgens de DL zijn droefheid naar God en het wenen over de zonde vruchten van de wedergeboorte?

Dat is de helft van zijn standpunt. Ds. Moerkerken gunt niemand rust buiten Christus. Een wedergeborene zal ook altijd gaan zoeken/vragen naar Christus, dat kan niet anders. Want er is geen leven buiten Christus. Dat leert ds. Moerkerken ook. Er wordt altijd net gedaan of ds. Moerkerken de wedergeboorte ergens plaatst in een mens en verder kan die mens gaan rusten. Dan doe je hem zeker onrecht. Want ten eerste kan een wedergeborene niet buiten Christus, want dan is het geen wedergeborene. En ten tweede: wanneer een mens wedergeboren zou zijn (zoals ds. M. dat leert), denk je dan echt dat die mens dat weet van zichzelf voordat hij/zij Christus kennen mag? Of met andere woorden: denk je nu echt dat een mens op een gegeven moment zal zeggen: "ik ben wedergeboren, maar ik ken Christus nog niet"?

Zeg ik dit allemaal? Nee. Ik zeg wat ds. M.'s standpunt is over de wedergeboorte. Overigens is het niet waar wat je zegt: bij ds. M. kun je wel vaststellen dat je wedergeboren bent, ook al ken je Christus niet, alleen, je mag daar niet op rusten.