Biografieën van predikanten.

[huisman]

Bij het lezen van levensbeschrijvingen van recent gestorven predikanten bekruipt mij vaak het gevoel dat het net een hagiografie is.
Een hagiografie is een levensbeschrijving van heiligen, resp. van een heilige; figuurlijk kritiekloos bewonderende biografie.
Zeg maar de Roomse variant. Onlangs stond in het RD een artikel overgenomen uit de Wachter Sions over deze zaak.

Christelijke biografen hebben soms de neiging feiten op te poetsen, of juist te verdoezelen, constateerde Enny de Bruijn recent in deze krant. Dat gevaar is er, erkent L. van der Tang in De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland). Er is echter ook een andere kant.

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerkelij ... bled=false

[Ander]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.
Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

[huisman]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

Het door mij gekleurde citaat is mij uit het hart gegrepen.

[Ander]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

Het door mij gekleurde citaat is mij uit het hart gegrepen.

Als het dan door mij gekleurde citaat ook maar uit het hart gegrepen is, is het goed. Dat is wel wat ik zo vaak lees in levensbeschrijvingen en wat voluit Bijbels is. Hoogst actueel om dat in onze tijd nog eens te benadrukken.

[MarthaMartha]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.
Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

[edward]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

Het door mij gekleurde citaat is mij uit het hart gegrepen.

Lees even verder tot vers 20.
Jij verwierp toch de vervangingstheologie?

[huisman]

ds. Heemskerk schrijft in het voorwoord van de levensbeschrijving van zijn oma (Met langheid der dagen verzadigd, uit het leven van J.C. Heemskerk-van Rijn) het volgende:

Het is altijd goed om het werk Gods door te geven voor het navolgende geslacht, tot onderwijzing en bemoediging. Het kan zeker tot lering en opscherping zijn. Anderzijds moeten dergelijke boeken niet gaan functioneren als norm of maatstaf hoe de weg der bekering verloopt. Een aantal geestelijke ervaringen in dit boekje die zeker authentiek zijn, zijn soms nauw verbonden met het gevoelsleven en worden in termen uitgedrukt die in het gezelschapsleven wel bekend zijn, maar in die verwoording niet altijd zo terug te vinden zijn in de Schrift en de belijdenisgeschriften. Het gevaar bestaat dat zij, die een aangevochten of bestreden leven kennen, door de beschreven gebeurtenissen of het gebruik van bepaalde uitdrukkingen in moedeloosheid geraken. Hun ervaring reikt immers bij lange na niet aan zulke beschrijvingen.
Dit is echter de bedoeling van deze uitgave niet.
Daarnaast zou ik willen zeggen dat de beste, eenvoudigste en zuiverste bekeringsgeschiedenissen te vinden zijn in het Woord Gods. Daar staan de hoogte- en dieptepunten van de Kerk in beschreven tot ontdekking, vertroosting en bemoediging. Deze bijbelse bekeringsgescheidenissen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. Ze tonen de menigvuldige genade Gods, Die met elk mens Zijn weg gaat. Een rijke schakering van de verschillende wegen en leidingen vinden we in de Schrift terug.
De kernzaken van zonde en genade leert ieder kind van God kennen, maar de omstandigheden, de wegen en de mate van de werkingen van Gods Geest zijn onderscheiden.Guido de Brès zegt in dit verband in artikel 7 van de NBG: 'Men mag ook gener mensen schriften, hoe heilig zij geweest zijn, gelijk stellen met de Goddelijke Schriften...' enzovoort.

De gebeurtenissen in dit boek zijn soms opmerkelijk en wonderlijk, maar het voornaamste is de beschrijving van het geestelijk leven. Opvallend, maar ook zeer Schriftuurlijk vind ik dat steeds het bedelaarsleven, de doorleving van het zondaar-zijn terugkomt en tenslotte overblijft. Is dit niet het hoofdkenmerk van al Gods kinderen: 'Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des HEEREN betrouwen' (Zefanja 3:12)

Het door mij gekleurde citaat is mij uit het hart gegrepen.

Als het dan door mij gekleurde citaat ook maar uit het hart gegrepen is, is het goed. Dat is wel wat ik zo vaak lees in levensbeschrijvingen en wat voluit Bijbels is. Hoogst actueel om dat in onze tijd nog eens te benadrukken.

Dat betwist ik ook niet...het topic handelde trouwens over predikantenbeschrijvingen. Ik lees niet zo graag bekeringsgeschiedenissen omdat ik daar altijd een gevoel bij heb dat de bekeerde (hoe ootmoedig ook) in het middelpunt staat. Natuurlijk wordt er altijd bijgeschreven dat het gaat om Gods werk in het leven van een zondaar maar daarna gaat het weer bladzijden lang over de bekeerling en al zijn bevindingen.

[helma]

ik zou het anders vinden als iets alleen binnen eigen familie verspreid wordt.
zoals verwoord in psalm 78

Ik heb brieven van mijn overgrootmoeder en ben er erg blij mee. Ik ben altijd nog van plan ze (weer..) over te tikken en ze uit te delen aan het nageslacht waar ze zoveel voor gebeden heeft.

[Mara]

Ik zou die niet graag lezen. Of ze zijn wellicht te mooi om waar te zijn of je leest (als het eerlijke belevenissen zijn) dingen die je liever niet van een predikant zou weten. Wie van een dominee wil leren, moet niet teveel met hem verkeren, is een oud gezegde. (pech als je met een dominee getrouwd bent dan )
Ik heb wel eens iets gelezen over een predikant, die op de preekstoel zo "zacht" overkwam en thuis behoorlijk driftig was.
Ook de zgn levensgeschiedenissen, die grif verkocht werden (ik denk nu minder) ze waren lekker goedkoop, is niet wat ik zou kopen. Je moet erg oppassen toch voor mensenverheerlijking.

Wat Helma heeft, heb ik ook. Ik heb een ordner vol brieven, handgeschreven documenten van mijn vader en beide opa"s. Ik heb mijn ene opa nooit gekend, dus is dat voor mij echt goud waard. Door die documenten leer ik hem kennen. Ook een beetje de tijd waarin hij leefde.

[Eppo Gremdaat]

Het lezen van een biografie van een (bekende) predikant kan leerzaam zijn en bevat vanzelf een stuk kerkgeschiedenis. Het is niet zo belangrijk om te weten dat hij niet van spruitjes hield of zo, maar je leest hoe hij tot de studie kwam, wat hij ondervond in zijn studententijd en over het werk in de gemeenten die hij diende. Vaak met een beschrijving van die gemeenten en de ontmoetingen met allerlei mensen, kerkelijk of onkerkelijk, gelovig of ongelovig. Je leert zo een predikant een beetje kennen en dan krijg je vaak een heel andere - zo niet positievere - kijk op zo`n man.
Ik denk hier vooral aan de biografieen van wijlen Dr J.J. Buskes, Ds H.A. Visser maar ook aan de bekende Ds H.G. Abma en Ds G. Boer.

[huisman]

Het lezen van een biografie van een (bekende) predikant kan leerzaam zijn en bevat vanzelf een stuk kerkgeschiedenis. Het is niet zo belangrijk om te weten dat hij niet van spruitjes hield of zo, maar je leest hoe hij tot de studie kwam, wat hij ondervond in zijn studententijd en over het werk in de gemeenten die hij diende. Vaak met een beschrijving van die gemeenten en de ontmoetingen met allerlei mensen, kerkelijk of onkerkelijk, gelovig of ongelovig. Je leert zo een predikant een beetje kennen en dan krijg je vaak een heel andere - zo niet positievere - kijk op zo`n man.
Ik denk hier vooral aan de biografieen van wijlen Dr J.J. Buskes, Ds H.A. Visser maar ook aan de bekende Ds H.G. Abma en Ds G. Boer.

Ik lees wel biografieën van b.v Boston,Rutherford,Esrkines,Spurgeon,Edwards enz. maar stoor mij vaak aan biografieën van recent gestorven predikanten . Ik denk dat het beter is om er enige tientallen jaren mee te wachten zodat er wat meer afstand is. Maar ja de commercie speelt ook een grote rol.

[jvdg]

De pennevruchten uit eigen leven van predikanten die dit zelf niet wilden uitgeven zijn mij nog het minst afkeurenswaardig.
Ik denk hierbij aan de boeken over Ds. J.T. Doornenbal.
Wat was die man heerlijk nuchter, eerlijk, niet vroom, met zelfkennis rijkelijk bedeeld en tegelijkertijd ook gevoelig en romantisch.
Ik ben nu het boek van Bart Jan Spruyt aan het lezen: Als je eenmaal hebt liefgehad. Over Ds. J.T. Doornenbal, geloof, cultuur en politiek.
Een aanrader.

[J.C. Philpot]

Soms ben je 's avonds te moe om een theologische pil te lezen. Ik kan dan toch nog een biografie lezen (zoals bijvoorbeeld door L.J. van Valen geschreven), dat kost minder moeite en is toch stichtend!