Ik lees deze discussie al een paar dagen mee. Als verwoed filmliefhebber zijn mijn wenkbrauwen dan ook allerlei kanten op gegaan. . . .
Allereerst, ik hou van het filmhuis. En dan het liefst een film die dicht op het dagelijkse leven zit. Maar dat hoeft niet perse een documentaire te zijn.
Er werd gevraagd welke film op dit moment dan een ' goede' zou zijn. Ik heb de filmladder erbij gepakt en denk dat ik persoonlijk zou kiezen voor: 'Le quattro volte' zou gaan in het filmmuseum. Een visueel gedicht over leven en geboorten in het diepe zuiden van Italië.
Waarom? Films als deze zetten mij stil bij deze wereld. Grootse thema's zitten in het dagelijkse. Maar tegelijkertijd helpt zo' n film mij de wereld proberen te vatten. De dillemma's waar mensen voor staan, hoe ziet hun wereld er uit? De eenvoud, eenzaamheid, chaos, etc. Ik wil mijn ogen er niet voor sluiten. Ik wil mijn eigen nietigheid opheffen door in een andere wereld te kijken. En juist daardoor meer zicht te krijgen op het leven om ons heen.
Eigenlijk denk ik dat iedere deelnemer aan deze 'bios'discussie toch de dekaloog van Kieslovski zou moeten zien. Over ieder gebod een film. En weer dat dillema waar de mensen voor staan.
Voor de boekenliefhebbers is er ook 'de verzegelde tijd' geschreven door Andrej Tarkovski. Hierin beschrijft hij zijn gedachten over hoe de kijker en de filmer een film dienen te zien in het licht van God. Als Rus in de Sovjettijd was dat niet makkelijk. En net als Arvo Part is hij gevlucht naar het westen.
Ik begrijp dat ik niet een duidelijk kader schets. Maar ik denk dat film kijken dan ook altijd een sociaal gebeuren is. Net als boeken wil je ze duiden, zingen ze rond in je hoofd en zitten er meer lagen in.
Ik zou het wenselijk vinden als kerken eens beseften hoe moeilijk het is om een 'goede' film te maken en die ook nog uit te brengen. In die zin is het m.i. juist wenselijk om je met cultuur te bemoeien en te vormen.
uiteindelijk besef ik mij na een film vaak dat God deze wereld niet geschapen heeft om maar naast mij neer te leggen en mij er afzijdig van te houden. . . . Maar dat heb ik ook vaak na het lezen van een boek
