Erasmiaan schreef:N.a.v. de opmerkingen van memento en Marnix zal ik mijn gevoelen wat beter verwoorden. Ik begreep uit memento's woorden dat het ging om praktisch pastoraat gestuurd door de diaconieën of kerkenraden. Hij schreef immers: "zou het niet goed zijn als elke gewone kerkelijke gemeente aan praktisch diaconaat zou doen?" Ik denk dat praktisch pastoraat gestuurd door kerkenraden al snel een bepaald soort misbruik zal opleveren waardoor dit soort initiatieven geen lang leven is beschoren. Denk bijv. aan de broodmaaltijd in "De Gouwstraat". Daar komen altijd veel mensen op af, omdat je voor weinig geld een goede maaltijd hebt. Verder zie je die mensen eigenlijk niet. Tenminste, zo was het in de beginfase. Ik denk dat je als christelijke gemeente niet op het spoor moet gaan dat je kleding moet gaan uitdelen, mensen geld toe moet gaan schuiven of eten, op grotere schaal dan de eigen gemeente. Ik denk dat je dat alleen ter ondersteuning van evangelisatie zou moeten doen. De kerk is er ook te klein voor, denk ik.
Is het een probleem, als mensen alleen maar komen voor de goedkope maaltijden? Je biedt zo wel de armen een maaltijd. Je creëert een plek waar eenzamen mensen kunnen ontmoeten. Dat valt m.i. onder
barmhartigheid, waar de Heere Jezus ons toe oproept. Zelfs al zou het geen enkel evangelisatorisch nut hebben, dan nog is m.i. het doen van barmhartigheid genoeg reden om zoiets toch goed te vinden. Als christelijke gemeente nu zijn we veel te veel naar binnen gericht, en nauwelijks naar buiten. Onze gemeenten staan niet meer bekend in de wereld vanwege hun liefde tegenover elkaar en de naaste, niet meer vanwege hun grenzeloze barmhartigheid die ze een ieder betonen. In de Vroege Kerk was dat anders, en het is een middel geweest om velen tot geloof te brengen.
In de 17e en 18e eeuw gebeurde dit wel, maar waren er ook strenge regels om fraude te voorkomen (een goed voorbeeld daarvan kun je lezen in de levensbeschrijving van Salomon Duijtsch). Maar dat was in de tijd waarin bijna iedereen lid van de kerk was, en de kerk voor de armen zorgde, niet de overheid.
Klopt. Ik denk dat je als kerk ook goed moet afbakenen. Niet alle diensten van barmhartigheid zijn geschikt om door een kerk te laten uitvoeren. Zelf zou ik zeggen:
1. Loop de overheid niet voor de voeten. Als bij iemand in de bijstand de wasmachine stuk is, heeft het weinig zin om als kerk een nieuwe te kopen (hoe lief ook), want de burgerlijke gemeente vergoed in zo'n geval een nieuwe wachmachine.
2. Er zijn genoeg dingen die niet fraudegevoelig zijn. Ik denk aan sociale en praktische activiteiten, zoals bezoeken van eenzame ouderen, organiseren van buurtmaaltijden, boodschappen doen voor iemand die moeilijk ter been is, etc.
3. Voor activiteiten die wel fraudegevoelig zijn strenge regels laten opstellen door mensen die verstand van zaken hebben.
4. Win informatie en ideeën in bij kerken en instellingen die al langer aan praktisch diaconaat doen.
Ik ben er natuurlijk wel voor dat leden op individuele basis mensen in nood (of die het moeilijk hebben) helpen. Dat is zelfs hun plicht. En dat is inderdaad ook één van de pijlers van de vroege kerk geweest. Maar daar ging het hier niet over.
Dat is en blijft het belangrijkste. Maar de Vroege Kerk deed ook vanuit de kerk aan praktisch pastoraat, niet alleen op individueel niveau. Men zamelde daarvoor op de zondagen geld in, en gebruikte dit voor begrafenissen van armen, brood uitdelen aan armen, etc.
Marnix schreef:En dat geldt ook voor hoe we met vreemdelingen omgaan, we moeten ze opnemen als de onzen, omdat we zelf ook vreemdelingen zijn geweest.
Dat is weer een andere discussie, waarbij alleen het noemen van deze tekst wel een erg smalle basis is. Want er is nog wel wat meer waar aan gedacht moet worden, zeker in een complexe samenleving als de onze.
[/quote]
De Schrift, zeker het OT, heeft redelijk wat teksten die het opvangen van vreemdelingen en bijwoners gebiedt. Hoe je dat echter praktisch moet invullen, is natuurlijk een heel andere vraag. Maar ik denk dat er op dit punt al veel te winnen is, door kleine dingen, zoals het groeten van die vrouw met een hoofddoek, het een keer uitnodigen op de koffie van dat jonge moslimgezinnetje uit je straat, een vriendelijk woord voor de straatkrantverkopende Pool, etc.
)
