memento schreef:Maar er mag, nee er moet gepreekt worden dat Christus er is voor oprechte zondaren die zelf niet weten waar ze met hun schuld heen moeten.
Maar is er een Christus voor niet-ontdekte zondaren? En wat (s)preek je tot hen, die zeggen: Mijn hart is koud, ik ken mijn zonden niet bevindelijk, zeg mij, wat ik doen moet?
Bunyan zegt het volgende in het door huisman aangeprezen boek:
(ik heb overigens de oude vertaling)
Maar, zegt een ander, ik ben zo harteloos, zo langzaam, en naar ik meen zo onverschillig in mijn komen, dat ik, om de waarheid te zeggen, niet weet of de wijze van mijn komen een komen tot Christus kan genoemd worden.
Antw.: (...) Het uitgaan van het hart naar Christus kan niet op alle tijden onderscheiden en gekend worden aan uw gevoelige en hartelijke vervulling der plichten, maar eerder aan die heimelijke zuchten en klachten, die uw ziel voor God uitbrengt tegen die traagheid (...)
Toch zullen zij die komen, aangenomen worden. Daar Christus diegenen roept om te komen, welke in het geheel niet kwamen (...) Hij zegt niet: zo zij komen met gevoel, maar enkel: En hem die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.
(...) Laat ons niet ontmoedigd zijn op het gezicht en het gevoel van onze eigen zwakheden maar te haastiger tot Christus vluchten om gezaligd te worden.