Lust

[Inbetween]

Bericht vooraf:
Ik ben nieuw op dit forum en heb al wel eens meegelezen maar niet eerder een topic aangemaakt. Ik ga er vanuit dat dit topic op de juiste plaats staat, maar mocht ik er naast zitten, dan hoop ik dat de moderators het willen verplaatsen naar de goede plek. Mocht er al een topic over dit onderwerp bestaan, dan hoor ik dat graag en post ik daar rustig verder, maar ik vond een dergelijk topic nog niet op dit forum.

Ik heb wat vragen bij het onderwerp 'Lust'.
Mijn overtuiging was altijd dat lustgevoelens geschapen zijn door God, en, mits gebruikt in de juiste situatie, niet zondig. Als je lustgevoelens hebt voor je echtgenoot of echtgenote, en geniet van het één vlees zijn, ben je naar mijn mening niet zondig bezig.
In de Bijbel lees ik ook nergens dat het hebben van lustgevoelens fout is (tenzij het gaat over bijvoorbeeld 'de vreemde vrouw'). Spreuken zegt zelfs over de echtgenote 'Laat haar boezem u te allen tijde vreugdedronken maken, Wees bestendig verrukt over haar liefkozingen.' Dat klinkt alsof je van het lichaam van je partner mag genieten. Ook Hooglied windt er geen doekjes om, 2 geliefden loven elkaars lichaam en genieten er van. Naar mijn mening komen bij het genieten van elkaars lichaam niet enkel gevoelens van liefde voor die ander kijken, maar ook eigen lustgevoelens.

In de praktijk ben ik hier nooit tegenaan gelopen, tot ik in aanraking kwam met de Rooms Katholieke Kerk, die 'wellust' als één van de zeven hoofdzondes noemt. Heb ik dan iets over het hoofd gezien? Mag je niet genieten van het lichaam van je echtgenoot? Wordt er met 'wellust' iets anders bedoeld dan de lustgevoelens die ik hierboven beschrijf? Ik ben me er van bewust dat op een Refoforum weinig tot geen Katholieken aanwezig zullen zijn, maar ik ben wel heel benieuwd naar de visie van medechristenen op dit vlak.

Mijn concrete vragen zijn:
- Mag je genieten van seks met je echtgenoot / echtgenote?
- Zo nee, waarom is het dan zo 'aangenaam' gemaakt?
- Als de seks, zoals God het bedoeld heeft, tussen gehuwden plaats vindt die van elkaar houden (en niet van de buurvrouw), genieten ze dan enkel van de liefde voor elkaar of ook van hun lustgevoelens?
- Als je doel is jezelf geheel aan je echtgenoot / echtgenote te geven, en hij of zij geniet daarvan, verliest hij of zij zich dan niet in de lustgevoelens?

Alvast bedankt voor het meedenken!

[Mara]

Welkom inbetween
Ben je een fan van Gerrit, vriendje van Sponge Bob

[Mara]

Bericht vooraf:
Ik ben nieuw op dit forum en heb al wel eens meegelezen maar niet eerder een topic aangemaakt. Ik ga er vanuit dat dit topic op de juiste plaats staat, maar mocht ik er naast zitten, dan hoop ik dat de moderators het willen verplaatsen naar de goede plek. Mocht er al een topic over dit onderwerp bestaan, dan hoor ik dat graag en post ik daar rustig verder, maar ik vond een dergelijk topic nog niet op dit forum.

Ik heb wat vragen bij het onderwerp 'Lust'.
Mijn overtuiging was altijd dat lustgevoelens geschapen zijn door God, en, mits gebruikt in de juiste situatie, niet zondig. Als je lustgevoelens hebt voor je echtgenoot of echtgenote, en geniet van het één vlees zijn, ben je naar mijn mening niet zondig bezig.
In de Bijbel lees ik ook nergens dat het hebben van lustgevoelens fout is (tenzij het gaat over bijvoorbeeld 'de vreemde vrouw'). Spreuken zegt zelfs over de echtgenote 'Laat haar boezem u te allen tijde vreugdedronken maken, Wees bestendig verrukt over haar liefkozingen.' Dat klinkt alsof je van het lichaam van je partner mag genieten. Ook Hooglied windt er geen doekjes om, 2 geliefden loven elkaars lichaam en genieten er van. Naar mijn mening komen bij het genieten van elkaars lichaam niet enkel gevoelens van liefde voor die ander kijken, maar ook eigen lustgevoelens.

In de praktijk ben ik hier nooit tegenaan gelopen, tot ik in aanraking kwam met de Rooms Katholieke Kerk, die 'wellust' als één van de zeven hoofdzondes noemt. Heb ik dan iets over het hoofd gezien? Mag je niet genieten van het lichaam van je echtgenoot? Wordt er met 'wellust' iets anders bedoeld dan de lustgevoelens die ik hierboven beschrijf? Ik ben me er van bewust dat op een Refoforum weinig tot geen Katholieken aanwezig zullen zijn, maar ik ben wel heel benieuwd naar de visie van medechristenen op dit vlak.

Mijn concrete vragen zijn:
- Mag je genieten van seks met je echtgenoot / echtgenote?
- Zo nee, waarom is het dan zo 'aangenaam' gemaakt?
- Als de seks, zoals God het bedoeld heeft, tussen gehuwden plaats vindt die van elkaar houden (en niet van de buurvrouw), genieten ze dan enkel van de liefde voor elkaar of ook van hun lustgevoelens?
- Als je doel is jezelf geheel aan je echtgenoot / echtgenote te geven, en hij of zij geniet daarvan, verliest hij of zij zich dan niet in de lustgevoelens?

Alvast bedankt voor het meedenken!

Phoe, meteen een heftig onderwerp !
Ik denk dat je wel mag "genieten" hiervan. Maar in de omlijsting zoals God het bedoeld heeft. Dus in de bescherming van een huwelijk.
En met instemming van beiden ! DAT wordt hier en daar wel eens vergeten, ben ik bang.
Als je als man je vrouwt dwingt tot seksuele gemeenschap, valt dit onder aanranding !
Anderzijds mag je als vrouw ook niet "zomaar" weigeren.
Er valt best nog het e.e.a. over te zeggen

[Mara]

[quote="Inbetween"]Bericht vooraf:
Ik ben nieuw op dit forum en heb al wel eens meegelezen maar niet eerder een topic aangemaakt. Ik ga er vanuit dat dit topic op de juiste plaats staat, maar mocht ik er naast zitten, dan hoop ik dat de moderators het willen verplaatsen naar de goede plek. Mocht er al een topic over dit onderwerp bestaan, dan hoor ik dat graag en post ik daar rustig verder, maar ik vond een dergelijk topic nog niet op dit forum.

Sorry, mijn reactie was dubbel geplaatst

[memento]

De RKK, en ook de Vroege Kerk (Augustinus bijvoorbeeld) heeft een negatieve kijk op seksualiteit. Het zou er zijn om ons voort te planten, niet om van te genieten. Het idee hier achter is echter puur heidens. De heidense filosofen, zoals Plato, waardeerden het aardse, het lichamelijke leven, niet zo hoog. Genieten van lichamelijke zaken zag men maar als laag-bij-de-gronds. Nee, echt genieten is genieten van de geestelijke zaken.

Als gereformeerden leren wij, dat het geestelijke en het lichamelijke beiden door God gegeven zijn, en dat je niet mag zeggen dat het lichamelijke minder waard is. Dat doet de Schrift ook nergens. Daarom zeggen wij, dat we mogen genieten van seksualiteit, als iets wat God ons geeft. Maar dan ook binnen de kaders, met de regels, die God ons gegeven heeft. Dus 1 man en 1 vrouw, binnen het huwelijk.

[eilander]

Dit is geen gemakkelijk onderwerp om over te praten. Dat is enerzijds weleens jammer omdat op dit terrein best veel vragen (kunnen) leven. De vergelijking is misschien een beetje raar en gaat niet helemaal op, maar evenals je mag genieten van lekker eten en tegelijkertijd moet voorkomen dat je "van je buik je god maakt", zo zie ik dat hier ook.

Dus mijns inziens is genieten zeker Bijbels. Ik weet niet of lust het goede woord is, maar laten we dan in elk geval "liefde" en "lust" nooit scheiden.

(overigens is het gebruikelijker om je eerst voor te stellen dan om een dergelijk onderwerp als eerste posting neer te zetten...)

[Inbetween]

De RKK, en ook de Vroege Kerk (Augustinus bijvoorbeeld) heeft een negatieve kijk op seksualiteit.

Als ik iets als 'De Theologie Van Het Lichaam' van Paus Johannes Paulus II mag geloven, is seks volgens de RKK juist sacramenteel en uitgesproken heilig.

@Eilander: Ik heb gezocht naar een algemeen voorsteltopic maar vond dit niet. Is het wenselijk dat ik er 1 aanmaak?

@Mara: inderdaad ben ik fan van Gerrit, de miauwende slak. Heldenbeest!

[Mariavt]

@Eilander: Ik heb gezocht naar een algemeen voorsteltopic maar vond dit niet. Is het wenselijk dat ik er 1 aanmaak?

http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=23&t=7434
http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=13&t=9925
Op de links hierboven kun je je ook voorstellen

[Zonderling]

We mogen gerust stellen dat zonder lustgevoelens geen recht huwelijk mogelijk is.

Het is echter wel zo dat sprake moet zijn van lusten die ingeperkt zijn binnen de grenzen waarin God ze gesteld heeft.
Dat wil zeggen een inperking ten aanzien van het voorwerp (degene tot wie deze lust zich richt), ten aanzien van de aard van de begeerte, en ten aanzien van tijd en mate.

Door de zondeval zijn onze lustgevoelens echter zeer dikwijls en gemakkelijk een prooi van de duivel, omdat wij zeer bevattelijk zijn voor ongeregelde lusten. Ook jegens de huwelijkspartner en ook in het allerbeste huwelijk zijn de lusten ten dele ongeregeld, het is hier zoals met alle dingen, namelijk dat niets in dit leven geheel zonder zonde is.

Laten we daarom altijd zien op de zuiverheid van Gods instelling van het huwelijk en de afschaduwing in dit huwelijk van Christus en Zijn Gemeente. En verder geldt hier de vermaning van Christus: 'Wie van ulieden zonder zonde is...'. Doe ons dan ook zien op het bloed van Hem dat reinigt van alle zonde.

Z.

[Joannah]

We mogen gerust stellen dat zonder lustgevoelens geen recht huwelijk mogelijk is.

Het is echter wel zo dat sprake moet zijn van lusten die ingeperkt zijn binnen de grenzen waarin God ze gesteld heeft.
Dat wil zeggen een inperking ten aanzien van het voorwerp (degene tot wie deze lust zich richt), ten aanzien van de aard van de begeerte, en ten aanzien van tijd en mate.

Door de zondeval zijn onze lustgevoelens echter zeer dikwijls en gemakkelijk een prooi van de duivel, omdat wij zeer bevattelijk zijn voor ongeregelde lusten. Ook jegens de huwelijkspartner en ook in het allerbeste huwelijk zijn de lusten ten dele ongeregeld, het is hier zoals met alle dingen, namelijk dat niets in dit leven geheel zonder zonde is.

Laten we daarom altijd zien op de zuiverheid van Gods instelling van het huwelijk en de afschaduwing in dit huwelijk van Christus en Zijn Gemeente. En verder geldt hier de vermaning van Christus: 'Wie van ulieden zonder zonde is...'. Doe ons dan ook zien op het bloed van Hem dat reinigt van alle zonde.

Z.

Zijn lust en liefde geen vijanden van elkaar?
De basis van lust is tenslotte op het zelf gericht, en weerspiegelt een verlangen naar de onreinheid van het vlees.
Bij liefde is de basis juist dat je alles over hebt voor die ander, en je jezelf wegcijfert.

[Bert Mulder]

We mogen gerust stellen dat zonder lustgevoelens geen recht huwelijk mogelijk is.

Het is echter wel zo dat sprake moet zijn van lusten die ingeperkt zijn binnen de grenzen waarin God ze gesteld heeft.
Dat wil zeggen een inperking ten aanzien van het voorwerp (degene tot wie deze lust zich richt), ten aanzien van de aard van de begeerte, en ten aanzien van tijd en mate.

Door de zondeval zijn onze lustgevoelens echter zeer dikwijls en gemakkelijk een prooi van de duivel, omdat wij zeer bevattelijk zijn voor ongeregelde lusten. Ook jegens de huwelijkspartner en ook in het allerbeste huwelijk zijn de lusten ten dele ongeregeld, het is hier zoals met alle dingen, namelijk dat niets in dit leven geheel zonder zonde is.

Laten we daarom altijd zien op de zuiverheid van Gods instelling van het huwelijk en de afschaduwing in dit huwelijk van Christus en Zijn Gemeente. En verder geldt hier de vermaning van Christus: 'Wie van ulieden zonder zonde is...'. Doe ons dan ook zien op het bloed van Hem dat reinigt van alle zonde.

Z.

wat is je definitie van lust?

Mijn definitie is dat lust zonde is.... en dus tegenover gesteld aan liefde...

een huwelijk heeft liefde nodig, en lust is de vijand van een huwelijk.

[Zonderling]

Lust is geen vijand van liefde, maar is complementair aan de liefde, al moet de lust altijd de liefde dienen en dus aan de liefde ondergeschikt zijn.
Je kunt van iemand houden zonder lust, maar dat is geen (gewoon) huwelijk.
Zonder enige vorm van lust is geen geslachtsgemeenschap mogelijk, tenminste niet van de kant van de man.

Je mag daarmee niet de conclusie trekken dat deze lust in zichzelf onrein is.
Want deze lust is helemaal niet onrein, behalve door bijkomende zondige zaken zoals ik eerder geschetst heb.

[Zonderling]

Mijn definitie is dat lust zonde is.... en dus tegenover gesteld aan liefde...

Uiterst verwarrend. Zoek eens op het woord 'lust' in de Bijbel (SV).
Jij spreekt over de KWADE of BOZE lust.

[Mara]

Lust is geen vijand van liefde, ze zijn in het huwelijk complementair.
Je kunt van iemand houden zonder lust, maar dat is geen (gewoon) huwelijk.
Zonder enige vorm van lust is geen geslachtsgemeenschap mogelijk, tenminste niet van de kant van de man.

Je mag daarmee niet de conclusie trekken dat deze lust in zichzelf onrein is.
Want deze lust is helemaal niet onrein, behalve door bijkomende zondige zaken zoals ik eerder geschetst heb.

Je hebt verschillende vormen van liefde, ook in een huwelijk.
En het is mogelijk dat je lust beleeft zonder liefde, omgekeerd natuurlijk ook
Lust klinkt toch een beetje negatief, aards, egocentrisch.
Als iemand zegt: ik heb geen lust om naar buiten te gaan, is dat behoorlijk negatief. Niet zomaar geen zin hebben, maar volgens mij erger dan dat.
Dus positieve lust is misschien ook overtreffender dan wel zin hebben.

[Inbetween]

Ik denk dat het daar vooral in zit, hoe je 'lust' definieert. Ik heb het altijd geïnterpreteerd als 'verlangen naar' en 'genieten van', op een gezonde manier, zoals je bijvoorbeeld heel erg kan genieten van een moorkop zonder dat je er 12 tegelijk opeet, of je aan niets anders meer kan denken dan aan die moorkop. Het bij eentje houden en daar intens van genieten. De moorkop die je zelf hebt gekregen of gekocht, niet de roomsoes die je buurvrouw heeft.

Als je seks hebt met je partner enkel om aan je trekken te komen, ben je naar mijn mening verkeerd bezig en degradeer je je partner tot een voorwerp. Dan misbruik je je partner.
Toch is het zo dat als je seks hebt met je partner, er bevrediging van verlangens aan jouw kant plaats vindt. Dat vind ik niet verkeerd, naar mijn mening mag je genieten van de seks met de partner die God je heeft gegeven, maar het zou niet het doel van de seks moeten zijn.
Als je beiden gericht bent op de ander en jezelf volledig, lichamelijk en geestelijk geeft, is het een mooie bonus dat er bevrediging van jouw gevoelens plaatsvindt.