Kinderen en bekering

[Willem]

Wellicht denken onze lezers nu: Ik kan er dus niets aan doen als ik door Heere niet geheiligd of inwendig vernieuwd wordt. Weet echter dat u niet mag werken met wat verborgen is in Gods besluit, maar u moet zich houden aan wat de Heere zegt in Zijn Woord, namelijk dat we ons bekeren moeten. Het wordt u nog voorgesteld. Ja, de Heere Zelf roept u op en sluit niemand uit: Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer (Jes. 45:22). Ach, dat het ut in de klem mocht brengen, zodat u als een zondaar voor God mocht invallen., u zou niet uitgesloten zijn! (Och Heere, kom er nog eens in mee!).

Ps. Het gaat nu niet om het woordje”voorgesteld”, dat is in dit stukje volledig inwisselbaar met “aangeboden”

Volgens mij betekent voorgesteld hier voorgehouden. Dat is iets anders dan aangeboden. Niet Christus wordt in deze zin aangeboden, maar de weg van bekering wordt voorgesteld, voorgehouden, onderwezen.

Dit kan je niet volhouden als er staat: "de Heere Zelf roept u op en sluit niemand uit: Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde". Daarom is in dit stukje niet zo relevant of je nu "voorstellen" gebruikt of "aanbieden" omdat het hier gaat over de spanning tussen de eis tot bekering enerzijds en het "dood zijn in zonden in misdaden" anderzijds.

Maar waar ik mijn twijfels bij heb is de zin die volgt: 'u zou niet uitgesloten zijn'. Wat is dit? Wat bedoelt ds Roos hier? Niet uitgesloten van de oproep, of niet uitgesloten van de zaligheid? Dat is namelijk iets geheel anders. Of het ons nu in de klem brengt of niet, wij zijn allen niet uitgesloten van Gods oproep om ons tot Hem te wenden en behouden te worden.

Hier wordt gezegd dat degene die in waarheid tot Christus komt niet is uitgesloten van de zaligheid die in Christus is. "En die tot Mij komt zal ik geenzins uitwerpen".

God heiligt zondaren, en niemand anders! Geen leraar kan een zondaar heiligen, geen ouder kan een kind heiligen, geen familielid of wie het dan ook mag zijn kan zijn naaste heiligen. Jeugd, weten jullie wat het euvel van jullie en van mij is? We zijn in onze ogen te heilig en te rechtvaardig. We zijn te goed om verloren te gaan, ofschoon we allemaal met de mond belijden dat wij zondaars zijn.

Betekent de laatste zin dat we slecht moeten worden om gered te worden (in de weg van verloren gaan)? Dat is namelijk het tegenovergestelde van te goed zijn om verloren te gaan. Zo ja, dan kan ik dat niet anders noemen dan een oneigenlijke voorwaarde. We gaan alleen verloren door één te worden met Christus. En we gaan niet verloren opdat we één worden met Christus.

Hier staat niets anders dan wat er staat in Psalm 81 vs 11 en 12. 11 Ik ben de HEERE, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen. 12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild. De oproep is tot allen zoals staat in vs. 11. Het resulteert ook bij elk natuurlijk mens in hetzelfde, zie vs 12. En alleen de levenmakende werking van de Heiligen Geest voorkomt dat niet alle mensen begrepen zijn in het 12e vers. "Degenen die geheiligd worden" zoals de Hebreeënbrief dit aangeeft die zullen gewaarworden dat ze, als ze God recht en gerechtigheid toe mogen schrijven, niet worden uitgesloten.

[eenvoudige]

Je vroeg wat ik bedoelde bij de actieve houding bij het gebed, en dat is dit, dat wat je hier boven beschrijft goed is, maar dan ook gepaard gaat met een actieve houding. Het is niet zo dat je op een gegeven moment denkt: Oke, dus het is voor mij onmogelijk om behouden te worden, je bidt God om bekering en dan afwachten of Hij het je wil geven. Je komt er steeds meer achter dat je het zelf niet kan en dus bid je of God je wil bekeren, je beleidt dat je het zelf niet kan. Maar dan ga je Hem toch ook zoeken, je verdiepen in Zijn wil, zien op Jezus en Hem volgen? Of ga je in een hoekje zitten wachten: Ik kan het niet, nu is het afwachten of God wel wil. (Daarom roept Jezus op tot bekering, tot het zoeken, kloppen, Hem volgen... Niet maar om ons er bewust van te maken dat we het niet kunnen. De juiste houding is volgens de Bijbel geen passieve biddende houding maar een actieve biddende houding.

De Heilige Geest overtuigt van zonde en leert de onmogelijkheid van zalig worden, omdat een mens de wet niet kan houden, niet naar Gods wil kan en wil leven, want de onmacht is vanwege de onwil.
Het gebed is dan vanuit de nood, en dat is niet passief.
Maar dan is er geen zien op Jezus en ook geen volgen van Hem, want Hij is verborgen voor het natuurlijk oog. Van nature hebben we de verstandelijke kennis vanuit Gods Woord, maar als Hij niet geopenbaard wordt aan de ziel, dan kennen we Hem niet.

[Gian]

Dat is inderdaad wel een geheimenis. Ds. Roos zegt hier eigenlijk dat we van nature onze ellende niet recht kennen. 't is een bekende uitdrukking: onze grootste ellende is dat we onze ellende niet kennen. Dus de belijdenis dat we zondaren zijn is alleen van waarde, wanneer die belijdenis gepaard gaat met een doorleven van onze schuld en onze verlorenheid. En in die weg is er plaats voor Christus.

In heel grote lijnen ben ik het er wel mee eens. Toch snap ik niet waarom dat er bij jullie altijd zo dik op moet liggen. Mi heeft het weinig waarde, en veroorzaakt het alleen maar twijfel en verinnerlijking bij gelovigen. Voor ongelovigen heeft het al helemaal geen waarde maar is het juist een drempel van allerlei voorwaardelijke bevinding. Het is iig niet de boodschap van de Bijbel, die is veel eenvoudiger.

[eenvoudige]

Niet allen die bidden om bekering worden behouden. Niet allen die in de ballingschap waren, zijn tot bekering gekomen.

Maar de mensen die met de eis van bekering vastlopen en de onmogelijkheid ervan kennen, zetten het om in een gebed: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Wanneer het zalig worden aan 's mensenkant onmogelijk is, dan is het mogelijk bij God.

Ik ben het oneens met deze uitleg. Je hebt gelijk dat niet iedere bidder behouden wordt. Het gebed moet immers met geloof gemengd worden.
Vastlopen, onmogelijkheid enzo hebben geen enkel nut als het zonder geloof is. Mensen kunnen hun leven lang Jer. 31 vs 18 bidden, zonder geloof is het ongeloof, zondig en nutteloos.
Ik denk wel dat God in bijzondere omstandigheden mensen laat zien dat er ook voor hun een mogelijkheid is. Als er dan gelooft wordt is dat geloof rechtvaardigend, en niet het vastlopen of de onmogelijkheid en niet ons bidden.

Ik heb nergens geschreven, dat het vastlopen of de onmogelijkheid om zalig te worden of het bidden rechtvaardigend is.

[Gian]

Niet allen die bidden om bekering worden behouden. Niet allen die in de ballingschap waren, zijn tot bekering gekomen.

Maar de mensen die met de eis van bekering vastlopen en de onmogelijkheid ervan kennen, zetten het om in een gebed: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Wanneer het zalig worden aan 's mensenkant onmogelijk is, dan is het mogelijk bij God.

Ik ben het oneens met deze uitleg. Je hebt gelijk dat niet iedere bidder behouden wordt. Het gebed moet immers met geloof gemengd worden.
Vastlopen, onmogelijkheid enzo hebben geen enkel nut als het zonder geloof is. Mensen kunnen hun leven lang Jer. 31 vs 18 bidden, zonder geloof is het ongeloof, zondig en nutteloos.
Ik denk wel dat God in bijzondere omstandigheden mensen laat zien dat er ook voor hun een mogelijkheid is. Als er dan gelooft wordt is dat geloof rechtvaardigend, en niet het vastlopen of de onmogelijkheid en niet ons bidden.

Ik heb nergens geschreven, dat het vastlopen of de onmogelijkheid om zalig te worden of het bidden rechtvaardigend is.

Ok, wat is je doel dan? Het is alleen maar drempelverhogend. Het gaat toch over het rechtvaardig zijn? Dat zijn we alleen als we geloven. Geloven is geloven in de mogelijkheid, niet in de onmogelijkheid, dat is ongeloof. Ongeloof wordt nooit beloond, integendeel, het wordt veroordeeld. God komt tot ons, Hij reikt ons de verlossing aan. Dan ga je toch niet zeggen dat het aanbod van God een onmogelijkheid is? Dat is toch vreemd? Juist dan moeten we aannemen wat ons aangeboden wordt. Daar is de Bijbel duidelijk over. Of wil je zeggen dat God ons Zijn redding aanbiedt en er ondertussen voor zorgt dat we het niet aan kunnen nemen?
Dat we niet willen van nature is iets anders, dat de zondaar min of meer vast moet lopen met zijn leven wil ik ook beamen. Maar ga niet zeggen dat het door de onmogelijkheid moet, dat gaat nergens over. Jezus staat klaar, met open armen om te ontvangen die tot Hem komt om. Iedereen die in geloof zijn leven overgeeft, en alles aan Hem toevertrouwd die wordt vast en zeker gered!

[Jongere]

Ps. Het gaat nu niet om het woordje”voorgesteld”, dat is in dit stukje volledig inwisselbaar met “aangeboden”

Niet om flauw te doen en ook niet om heel hard mee te discussieren (ik lees het topic zijdelings). Maar om even (des Refoforums) te reageren op datgene waar het volgens jou nu net niet om gaat.

Voorgesteld is in dit stukje niet volledig inwisselbaar met aangeboden. Simpelweg omdat ik heel zeker weet dat ds. Roos hier nooit 'aangeboden' zou hebben getypt.
En ik denk overigens dat juist die kleine nuances heel veel kunnen uitmaken in wat er wordt gezegd. Een dergelijke nodiging (uit Jesaja) kan in het geheel van een preek worden gezegd, waarbij heel de gemeente niet op dat moment een uitnodiging krijgt die een reactie vraagt (los van of zij zouden kunnen reageren uit zichzelf).
Het noemen van een nodiging is nog iets anders dan het fungeren van een nodiging! En precies daarom is voorstellen iets anders dan aanbieden.

[eenvoudige]

Niet allen die bidden om bekering worden behouden. Niet allen die in de ballingschap waren, zijn tot bekering gekomen.

Maar de mensen die met de eis van bekering vastlopen en de onmogelijkheid ervan kennen, zetten het om in een gebed: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn. Wanneer het zalig worden aan 's mensenkant onmogelijk is, dan is het mogelijk bij God.

Ik ben het oneens met deze uitleg. Je hebt gelijk dat niet iedere bidder behouden wordt. Het gebed moet immers met geloof gemengd worden.
Vastlopen, onmogelijkheid enzo hebben geen enkel nut als het zonder geloof is. Mensen kunnen hun leven lang Jer. 31 vs 18 bidden, zonder geloof is het ongeloof, zondig en nutteloos.
Ik denk wel dat God in bijzondere omstandigheden mensen laat zien dat er ook voor hun een mogelijkheid is. Als er dan gelooft wordt is dat geloof rechtvaardigend, en niet het vastlopen of de onmogelijkheid en niet ons bidden.

Ik heb nergens geschreven, dat het vastlopen of de onmogelijkheid om zalig te worden of het bidden rechtvaardigend is.

Ok, wat is je doel dan? Het is alleen maar drempelverhogend. Het gaat toch over het rechtvaardig zijn? Dat zijn we alleen als we geloven. Geloven is geloven in de mogelijkheid, niet in de onmogelijkheid, dat is ongeloof. Ongeloof wordt nooit beloond, integendeel, het wordt veroordeeld. God komt tot ons, Hij reikt ons de verlossing aan. Dan ga je toch niet zeggen dat het aanbod van God een onmogelijkheid is? Dat is toch vreemd? Juist dan moeten we aannemen wat ons aangeboden wordt. Daar is de Bijbel duidelijk over. Of wil je zeggen dat God ons Zijn redding aanbiedt en er ondertussen voor zorgt dat we het niet aan kunnen nemen?
Dat we niet willen van nature is iets anders, dat de zondaar min of meer vast moet lopen met zijn leven wil ik ook beamen. Maar ga niet zeggen dat het door de onmogelijkheid moet, dat gaat nergens over. Jezus staat klaar, met open armen om te ontvangen die tot Hem komt om. Iedereen die in geloof zijn leven overgeeft, en alles aan Hem toevertrouwd die wordt vast en zeker gered!

Nog nooit gehoord van de onmogelijkheid om zich te bekeren?
Nog nooit gehoord van de onmogelijkheid om te geloven?
Nog nooit gehoord van de onmogelijkheid om Gods wet houden?

[Ander]

Dat is inderdaad wel een geheimenis. Ds. Roos zegt hier eigenlijk dat we van nature onze ellende niet recht kennen. 't is een bekende uitdrukking: onze grootste ellende is dat we onze ellende niet kennen. Dus de belijdenis dat we zondaren zijn is alleen van waarde, wanneer die belijdenis gepaard gaat met een doorleven van onze schuld en onze verlorenheid. En in die weg is er plaats voor Christus.

In heel grote lijnen ben ik het er wel mee eens. Toch snap ik niet waarom dat er bij jullie altijd zo dik op moet liggen. Mi heeft het weinig waarde, en veroorzaakt het alleen maar twijfel en verinnerlijking bij gelovigen. Voor ongelovigen heeft het al helemaal geen waarde maar is het juist een drempel van allerlei voorwaardelijke bevinding. Het is iig niet de boodschap van de Bijbel, die is veel eenvoudiger.

Ja, dan kan ik zeggen: het is wel de boodschap van de Bijbel. De Heere Jezus heeft zelf het voorbeeld gegeven van de farizeeër en de tollenaar: O God, zijt mij zondaar genadig.

[Marnix]

Dat is geen onmogelijkheid. Als je dat gelooft gaat er iets mis. De onmogelijkheid zit in onszelf, dat klopt. Maar wat bij mensen onmogelijk is is bij God mogelijk. Vandaar de oproep om het bij Hem te zoeken. En dat is niet passief maar actief. Waar in de Bijbel lees jij deze dingen? Er wordt dan gewezen op de onmogelijkheid in onszelf, maar dat het mogelijk is bij God en daarom roept de Bijbel ons keer op keer op om te geloven en ons te bekeren en Gods geboden te houden. "Dat is onmogelijk" wordt niet als antwoord geaccepteerd. Het antwoord is Jezus, door Hem kunnen we met Gods verzoend worden en dus worden we opgeroepen ons te bekeren en Hem te volgen en te dienen en in Hem te geloven. Op de Pinksterdag wordt gevraagd: Wat moeten we doen om behouden te worden? Het antwoord is niet: Bidt of u bekeerd mag worden. Het antwoordt is: Bekeert u, geloof en laat u dopen. Waarom wordt dat antwoord tegenwoordig zo vaak argwanend als "activistisch en arminiaans" gezien?


Verder dacht ik dat het gereformeerde antwoord op de vraag: "waaruit kent u uw ellende" niet is: "die kennen we niet oprecht".

[Marieke]

Dat is inderdaad wel een geheimenis. Ds. Roos zegt hier eigenlijk dat we van nature onze ellende niet recht kennen. 't is een bekende uitdrukking: onze grootste ellende is dat we onze ellende niet kennen. Dus de belijdenis dat we zondaren zijn is alleen van waarde, wanneer die belijdenis gepaard gaat met een doorleven van onze schuld en onze verlorenheid. En in die weg is er plaats voor Christus.

In heel grote lijnen ben ik het er wel mee eens. Toch snap ik niet waarom dat er bij jullie altijd zo dik op moet liggen. Mi heeft het weinig waarde, en veroorzaakt het alleen maar twijfel en verinnerlijking bij gelovigen. Voor ongelovigen heeft het al helemaal geen waarde maar is het juist een drempel van allerlei voorwaardelijke bevinding. Het is iig niet de boodschap van de Bijbel, die is veel eenvoudiger.

Zo dik op moet liggen? Wie heeft de Medicijnmeester van node? die ziek zijn toch? Ik heb het al eens ergens anders gepost ook: wie zijn er volgens de Bijbel zalig? Zalig zijn die treuren, want.... Zalig zijn de armen van geest, want....enz. Dat is Bijbelse "voorwaardelijke bevinding" als je dat zo wilt noemen. Ik ben het van harte met Ander eens dat er alleen plaats is voor Christus (Zaligmaker, Verlosser!) wanneer wij onze schuld en verlorenheid recht kennen. Te erkennen dat we midden in de dood liggen.Wat moeten we anders met een Verlosser?
Daarom moet altijd een rijke Christus voor arme in zichzelf ellendige zondaren gepreekt worden. Dat is niet er dik op moeten liggen, maar dat is evenwichtig!

[Afgewezen]

Daarom moet altijd een rijke Christus voor arme in zichzelf ellendige zondaren gepreekt worden. Dat is niet er dik op moeten liggen, maar dat is evenwichtig!

Nee, niet voor 'in zichzelf ellendige zondaren', dan zou er iets in de mens moeten zijn waardoor hij geschikt is voor de genade. Voor ellendige zondaren. Alles wat we meer zijn dan dat, is te hoog voor God.

[Ander]

Dat is geen onmogelijkheid. Als je dat gelooft gaat er iets mis. De onmogelijkheid zit in onszelf, dat klopt. Maar wat bij mensen onmogelijk is is bij God mogelijk. Vandaar de oproep om het bij Hem te zoeken. En dat is niet passief maar actief. Waar in de Bijbel lees jij deze dingen? Er wordt dan gewezen op de onmogelijkheid in onszelf, maar dat het mogelijk is bij God en daarom roept de Bijbel ons keer op keer op om te geloven en ons te bekeren en Gods geboden te houden. "Dat is onmogelijk" wordt niet als antwoord geaccepteerd. Het antwoord is Jezus, door Hem kunnen we met Gods verzoend worden en dus worden we opgeroepen ons te bekeren en Hem te volgen en te dienen en in Hem te geloven. Op de Pinksterdag wordt gevraagd: Wat moeten we doen om behouden te worden? Het antwoord is niet: Bidt of u bekeerd mag worden. Het antwoordt is: Bekeert u, geloof en laat u dopen. Waarom wordt dat antwoord tegenwoordig zo vaak argwanend als "activistisch en arminiaans" gezien?

Om alleen je laatste zin te nemen: er staat wat voor: Zij werden verslagen in het hart. (Kantt. ze werden doorstoken of doorprikkeld, namelijk door het leedwezen hunner zonden, aan Hem begaan). En als je dan even leest wat de profeet Zacharia hierover geprofeteerd heeft, namelijk: Doch over het huis Davids en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik uitstorten den Geest der genade en der gebeden, en zij zullen Mij aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben; en zij zullen over Hem rouwklagen als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over een eerstgeborene.

[Wilhelm]

Dat is inderdaad wel een geheimenis. Ds. Roos zegt hier eigenlijk dat we van nature onze ellende niet recht kennen. 't is een bekende uitdrukking: onze grootste ellende is dat we onze ellende niet kennen. Dus de belijdenis dat we zondaren zijn is alleen van waarde, wanneer die belijdenis gepaard gaat met een doorleven van onze schuld en onze verlorenheid. En in die weg is er plaats voor Christus.

In heel grote lijnen ben ik het er wel mee eens. Toch snap ik niet waarom dat er bij jullie altijd zo dik op moet liggen. Mi heeft het weinig waarde, en veroorzaakt het alleen maar twijfel en verinnerlijking bij gelovigen. Voor ongelovigen heeft het al helemaal geen waarde maar is het juist een drempel van allerlei voorwaardelijke bevinding. Het is iig niet de boodschap van de Bijbel, die is veel eenvoudiger.

Zo dik op moet liggen? Wie heeft de Medicijnmeester van node? die ziek zijn toch? Ik heb het al eens ergens anders gepost ook: wie zijn er volgens de Bijbel zalig? Zalig zijn die treuren, want.... Zalig zijn de armen van geest, want....enz. Dat is Bijbelse "voorwaardelijke bevinding" als je dat zo wilt noemen. Ik ben het van harte met Ander eens dat er alleen plaats is voor Christus (Zaligmaker, Verlosser!) wanneer wij onze schuld en verlorenheid recht kennen. Te erkennen dat we midden in de dood liggen.Wat moeten we anders met een Verlosser?
Daarom moet altijd een rijke Christus voor arme in zichzelf ellendige zondaren gepreekt worden. Dat is niet er dik op moeten liggen, maar dat is evenwichtig!

Als het over dit evenwicht gaat wil ik je verwijzen naar een lezing van Ds Breure.
Deze lezing is hier te beluisteren / bekijken :

http://kijkdaar.jijdaar.nl/ (de lezing van 16-4-2010)

Ik hoor graag wat je van deze lezing vind !

[Marnix]

Dat is geen onmogelijkheid. Als je dat gelooft gaat er iets mis. De onmogelijkheid zit in onszelf, dat klopt. Maar wat bij mensen onmogelijk is is bij God mogelijk. Vandaar de oproep om het bij Hem te zoeken. En dat is niet passief maar actief. Waar in de Bijbel lees jij deze dingen? Er wordt dan gewezen op de onmogelijkheid in onszelf, maar dat het mogelijk is bij God en daarom roept de Bijbel ons keer op keer op om te geloven en ons te bekeren en Gods geboden te houden. "Dat is onmogelijk" wordt niet als antwoord geaccepteerd. Het antwoord is Jezus, door Hem kunnen we met Gods verzoend worden en dus worden we opgeroepen ons te bekeren en Hem te volgen en te dienen en in Hem te geloven. Op de Pinksterdag wordt gevraagd: Wat moeten we doen om behouden te worden? Het antwoord is niet: Bidt of u bekeerd mag worden. Het antwoordt is: Bekeert u, geloof en laat u dopen. Waarom wordt dat antwoord tegenwoordig zo vaak argwanend als "activistisch en arminiaans" gezien?

Om alleen je laatste zin te nemen: er staat wat voor: Zij werden verslagen in het hart. (Kantt. ze werden doorstoken of doorprikkeld, namelijk door het leedwezen hunner zonden, aan Hem begaan). En als je dan even leest wat de profeet Zacharia hierover geprofeteerd heeft, namelijk: Doch over het huis Davids en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik uitstorten den Geest der genade en der gebeden, en zij zullen Mij aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben; en zij zullen over Hem rouwklagen als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over een eerstgeborene.

Klopt. (Jezus zegt ook dat de trooster zal overtuigen van zonde en dat blijkt ook hier. Dat Hij ook daarin troost blijkt in het slot, als we lezen dat ze vol vreugde bijeen kwamen)
Het ging mij om het antwoord, wat men moest doen. En wat men deed. Als het evangelie wordt gebracht, als mensen vragen wat ze moeten doen, enzo, wordt niet een onmogelijkheid geleerd. De Geest, plaatsvervanger van Christus die verlossing mogelijk maakte, werkt door het Woord en is het niet onmogelijk.
---knip--- Tegen de forumregels; mvg Tib

[Jongere]

Daarom moet altijd een rijke Christus voor arme in zichzelf ellendige zondaren gepreekt worden. Dat is niet er dik op moeten liggen, maar dat is evenwichtig!

Nee, niet voor 'in zichzelf ellendige zondaren', dan zou er iets in de mens moeten zijn waardoor hij geschikt is voor de genade. Voor ellendige zondaren. Alles wat we meer zijn dan dat, is te hoog voor God.

Van harte hier mee eens.
Ik geloof dat alleen een zondaar die ellendig is 'in zichzelf' (m.a.w.: die dat ziet) tot Christus toevlucht zal nemen. Maar een rijke Christus mag en moet gepreekt worden voor álle ellendige zondaren. Zelfs voor die "gezond" zijn en de medicijnmeester niet nodig (menen te) hebben. Misschien wel juist voor hen.

Niet alleen de jongste zoon was welkom aan de tafel van zijn vader. Ook de oudste kreeg de uitnodiging binnen te komen. Maar wilde hij van zijn 'troon' afstappen en naast de jongste aanschuiven?