Mara schreef:@albion en orchidee, maar vinden jullie het een mooie gewoonte of zeg je, totaal overbodig ?
Ik ben blij dat wij het bij mijn ouders gedaan hebben, ik vond het een mooie afsluiting van zo'n emotionele week.
Het lijkt er soms op, of voor rouwen de tijd niet wordt genomen, eventjes

je krijgt soms na 3 weken al een bedankkaartje !
Terug naar de hoed:
dus bij het rouw in de kerk brengen, droegen wij onze rouwkleding nog steeds. Zwarte hoed en zwarte c.q. donkere kleding.
Voor mezelf vind ik het moeilijk, ik houd niet van al die ( vaak oppervlakkige, gemaakte) aandacht, maar mijn vader stelde er prijs op dat wij als kinderen in zwarte rouwkleding zouden gaan, en de vrouwen met een hoed, ook hield mijn vader ervan om "netjes" "rouw in de kerk" te brengen...
Die wens hebben wij en mijn moeder gerespecteerd, maar mocht mijn moeder te komen overlijden, weet ik nog niet hoe dat zou kunnen gaan, want die houd zelf helemaal niet van alle "poespas" rondom een overlijden, en ik weet ook niet of wij haar daar een eer mee bewijzen, om het op dezelfde manier als bij mijn vader te doen, dus moeilijk, moeilijk...
Rouwen is iets waar je zelf de tijd voor moet nemen, en het niet van anderen af laten hangen, ik "rouw" na 6 jaar nog steeds weleens om mijn vader...daar staat geen tijd voor denk ik...
De mensen die echt om je geven en met je meeleven, zijn er toch wel voor je, want in zulke tijden leer je altijd weer je "ware vrienden" kennen, en die kun je gemakkelijk op 1 hand tellen, en dat "rouw in de kerk brengen", vind ik toch meer iets om aan de "buitenwereld" te laten zien, want een beetje echt meedeleven, is beter dan op afstand...
Ik verwoord dit allemaal een beetje krom merk ik onder dit schrijven, maar kan het even niet beter onder woorden brengen...