Uitleg Psalm 130

[theoloog]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Begrijpen: Het is een groep pelgrims die als ze dit oprecht zongen wisten van hun zonde, en ook wisten dat de Heere rechtvaardig en vergevend is. Ze weten dat ze enkel op Hem kunnen vertrouwen, en dat vertrouwen spreken ze dan ook uit. Tenslotte roepen ze op richting Israël om ook op de Heere te vertrouwen.
Toepassen: Het principe dat geldt toen en nu is dat degene die op de Heere vertrouwt als rechtvaardige maar ook vergevende God gerechtvaardigd is. In deze psalm wordt dat vertrouwen uitgesproken. Laten wij ook vanuit dat vertrouwen onze weg gaan.

Dank je, nu wordt het weer normaal. Een probleem wat zich hiervoor leek te manifesteren is dat Israel als groep wordt gelijkgesteld aan de gelovigen in de NT gemeente. Je komt in deze psalm dan direct in de problemen.

[Fjodor]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Dit lees ik ondermeer:
Uit de diepten roep ik: Deze uitspraak impliceert een grote afstand. God is hoog verheven, ik roep uit de diepten. Wat zijn de diepten: ellende, verwijderd van God, door de zonden. Later heeft hij het immers over vergeving. Het roepen ziet op de hulpeloosheid. Dus: een hulpeloze zondaar die vanuit de diepten roept. Wie kan voor God bestaan? Niemand. Dus in de diepte ook nog het oordeel. In een woord samen te vatten: Ellende.

Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt. Na de diepten deze belijdenis. Bij U is vergeving. De vergeving ligt buiten de dichter maar is bij God. Dus er is een grote afstand tot die vergeving. Maar toch de belijdenis, met kinderlijke vreze. Met een toevluchtnemend geloof de vergeving eigenen. In een woord samen te vatten: Verlossing.

Daarna: Mijn ziel verwacht de Heere. Ik hoop op Zijn Woord. Een gelovig verwachten. Het vertrouwen van het geloof. In een woord samen te vatten: Dankbaarheid.

Tja, en dat is toch weer wat dogmatisch: de drie stukken komen heel duidelijk naar voren in deze psalm.

Ik vraag we af of we dat wat jij dankbaarheid noemt wel onder de dankbaarheid moeten zetten. Ik zou het eerder bij de verlossing plaatsten. Door het geloof is de verlossing. Hier spreekt het geloof.
Ik zou eerder de laatste twee verzen onder de dankbaarheid zetten:
7 Israel hope op7 den HEERE; want bij den HEERE8 is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israel verlossen9 van al zijn ongerechtigheden.

[Ander]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Dit lees ik ondermeer:
Uit de diepten roep ik: Deze uitspraak impliceert een grote afstand. God is hoog verheven, ik roep uit de diepten. Wat zijn de diepten: ellende, verwijderd van God, door de zonden. Later heeft hij het immers over vergeving. Het roepen ziet op de hulpeloosheid. Dus: een hulpeloze zondaar die vanuit de diepten roept. Wie kan voor God bestaan? Niemand. Dus in de diepte ook nog het oordeel. In een woord samen te vatten: Ellende.

Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt. Na de diepten deze belijdenis. Bij U is vergeving. De vergeving ligt buiten de dichter maar is bij God. Dus er is een grote afstand tot die vergeving. Maar toch de belijdenis, met kinderlijke vreze. Met een toevluchtnemend geloof de vergeving eigenen. In een woord samen te vatten: Verlossing.

Daarna: Mijn ziel verwacht de Heere. Ik hoop op Zijn Woord. Een gelovig verwachten. Het vertrouwen van het geloof. In een woord samen te vatten: Dankbaarheid.

Tja, en dat is toch weer wat dogmatisch: de drie stukken komen heel duidelijk naar voren in deze psalm.

Ik vraag we af of we dat wat jij dankbaarheid noemt wel onder de dankbaarheid moeten zetten. Ik zou het eerder bij de verlossing plaatsten. Door het geloof is de verlossing. Hier spreekt het geloof.
Ik zou eerder de laatste twee verzen onder de dankbaarheid zetten:
7 Israel hope op7 den HEERE; want bij den HEERE8 is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israel verlossen9 van al zijn ongerechtigheden.

Mooi, je hebt gelijk.

[theoloog]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Dit lees ik ondermeer:
Uit de diepten roep ik: Deze uitspraak impliceert een grote afstand. God is hoog verheven, ik roep uit de diepten. Wat zijn de diepten: ellende, verwijderd van God, door de zonden. Later heeft hij het immers over vergeving. Het roepen ziet op de hulpeloosheid. Dus: een hulpeloze zondaar die vanuit de diepten roept. Wie kan voor God bestaan? Niemand. Dus in de diepte ook nog het oordeel. In een woord samen te vatten: Ellende.

Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt. Na de diepten deze belijdenis. Bij U is vergeving. De vergeving ligt buiten de dichter maar is bij God. Dus er is een grote afstand tot die vergeving. Maar toch de belijdenis, met kinderlijke vreze. Met een toevluchtnemend geloof de vergeving eigenen. In een woord samen te vatten: Verlossing.

Daarna: Mijn ziel verwacht de Heere. Ik hoop op Zijn Woord. Een gelovig verwachten. Het vertrouwen van het geloof. In een woord samen te vatten: Dankbaarheid.

Tja, en dat is toch weer wat dogmatisch: de drie stukken komen heel duidelijk naar voren in deze psalm.

Wat lees je nog meer? Kun je ook zonder je HC brilletje? Het gevaar is nl. groot dat je zo iedere tekst te lijf gaat.

Ik lees hier iemand die zichzelf de genade van God te binnen brengt. Wat mooi. Hij heeft er ervaring mee, dat als gevolg van het dienen van de afgoden door Israel, hij in de penarie terecht gekomen is. Hij heeft het bijv. over de en niet mijn ongerechtigheden. Hij heeft daar last van. Zoals bijv. Nehemia zich persoonlijk neerbuigt voor God om de zonden van Israel.

Als je dat op je laat inwerken, komt er op eens het principe bij dat ik me bezig ga houden met de gevolgen van de zonden van anderen. Ik bid voor hen en herinner hen aan de genade van God.

Maar misschien zit er ook in deze Psalm iets over persoonlijke schuld. Dat moet ik nog eens verder overdenken.

[refo]

Rondom geloven en wedergeboorte is alles inderdaad een beetje individueel geworden AD 2010.

Noties over 'wij' als land (OT) of als gemeente (NT) zijn grotendeels verdwenen.

[huisman]

Rondom geloven en wedergeboorte is alles inderdaad een beetje individueel geworden AD 2010.

Noties over 'wij' als land (OT) of als gemeente (NT) zijn grotendeels verdwenen.

Idd individualisme komt ook in de kerk steeds meer voor, heeft te maken met een verkeerde verbondsbeschouwing. Maar Gods Woord leert ons anders.

En als zij gedoopt was, en haar huis,

en hij werd terstond gedoopt , en al de zijnen.

[theoloog]

Rondom geloven en wedergeboorte is alles inderdaad een beetje individueel geworden AD 2010.

Noties over 'wij' als land (OT) of als gemeente (NT) zijn grotendeels verdwenen.

Je slaat de spijker of zijn kop.

[Ander]

Volgens mij lees ik: Roep ik, mijn stem, mijner smekingen, ik verwacht, ik hoop, mijn ziel. En de opwekking: Israël...

En over dat HC brilletje: Er is nog zo'n tekst, ps. 50:15 waarbij ik ineens een HC brilletje krijg: En roep Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.in den dag der benauwdheid; ellende, Ik zal er u uithelpen; verlossing, En gij zult Mij eren; dankbaarheid.

En neem de Romeinenbrief. Die brief is ook in drie stukken te verdelen. Andere teksten/hoofdstukken/Bijbelboeken hebben dat niet zo duidelijk, dan doe ik mijn bril af.

[Afgewezen]

Ik val van mijn stoel bij deze dogmatische lezingen der Schriftuur. Zoudt gijlieden niet eens kunnen overgaan tot den trits: Ontdekken, begrijpen en toepassen.

Ontdekken: lees gewoon wat er staat = literair lezen. Hier dus een gedicht, dus niet in alles letterlijk. Wat zijn precies de beelden.
Begrijpen: wie was de eerste schrijver of toehoorder. Wat was zijn situatie waarin hij of zij zat. Hier dus een groep pelgrims op weg naar een feest in Jeruzalem. Ze roepen elkaar op te vertrouwen op de genade van God
Toepassen: welke principes golden toen en nu. Welk antwoord/actie vraagt God van mij nu. Wanneer ga ik dat doen (uiteraard door de kracht van de H. Geest).

Ok en nu dogmatische brillen af en eerst lezen wat er staat! Succes en Gods zegen!

Misschien mag ik mijn eigen bril nog kiezen, theoloog?
Er is één geloof, dat zowel de gelovigen van het OT als het NT beoefenden. Daarom mogen wij Psalm 130 met NT ogen (bril) lezen, maar we moeten dat wel op de goede manier doen.

[Fjodor]

Ik lees hier iemand die zichzelf de genade van God te binnen brengt. Wat mooi. Hij heeft er ervaring mee, dat als gevolg van het dienen van de afgoden door Israel, hij in de penarie terecht gekomen is. Hij heeft het bijv. over de en niet mijn ongerechtigheden. Hij heeft daar last van. Zoals bijv. Nehemia zich persoonlijk neerbuigt voor God om de zonden van Israel.

Als je dat op je laat inwerken, komt er op eens het principe bij dat ik me bezig ga houden met de gevolgen van de zonden van anderen. Ik bid voor hen en herinner hen aan de genade van God.

Maar misschien zit er ook in deze Psalm iets over persoonlijke schuld. Dat moet ik nog eens verder overdenken.

Hij roept wel uit de diepten hè. De dichter lijkt zichzelf dus niet echt boven de rest van het volk te stellen. In het 'HEERE! wie zal bestaan?' stelt hij weer iedereen onbestaanbaar voor de Heere. Daar is een algemene ellende.
Er is echter geen algemeen vertrouwen. Van zichzelf mag de dichter het weten, ja. De rest van Israël kan hij slechts aansporen. Ook daarin hoopt hij op de Heere.
Zo zien we algemene ellende, en individuele genade, door het geloof.

We zien dan ook gemakkelijk dat refo weer totaal de verkeerde kant op gaat: 'Rondom geloven en wedergeboorte is alles inderdaad een beetje individueel geworden AD 2010'. Wat? 'Jacob heb ik liefgehad, en Ezau heb ik gehaat', Kaïns offer werd verworpen, die van Abel aangenomen. Niet-individuele wedergeboorte? Het verbaast me dat huisman dat toestemt.

[Marnix]

Ik heb de verklaring van Henry eens even er op nageslagen en ik vind in ieder geval niets over "wel Gods verlossing in het algemeen, maar niet persoonlijk kennen".

Henry geeft aan:

This psalm relates not to any temporal concern, either personal or public, but it is wholly taken up with the affairs of the soul. It is reckoned one of the seven penitential psalms, which have sometimes been made use of by penitents, upon their admission into the church; and, in singing it, we are all concerned to apply it to ourselves. The psalmist here expresses:

I. His desire towards God, ver. 1, 2.
II. His repentance before God, ver. 3, 4.
III. His attendance upon God, ver. 5, 6.
IV. His expectations from God, ver. 7, 8.
And, as in water face answers to face, so does the heart of one humble penitent to another.

Hij splitst dit ook op in:

God's Regard to His Church.
Encouragement to Trust in and Depend upon God.

De kern is niet de ellende maar de verlossing waar de dichter God om kent. Daarom roept hij vanuit zijn ellende tot God, omdat Hij weet dat Hij kan helpen en dat zal doen. Hij belijdt zijn schuld en verwacht dan vervolgens ook alles van God. Dat vertrouwen wil hij doorgeven aan zijn volksgenoten, pelgrims, medegelovigen.

En wat dat individualisme betreft, het is wel een valkuil van deze tijd. Henry betrekt het samen vertrouwen, elkaar aansporen van de pelgrims op de kerk. Het gezamelijk geloven en elkaar bemoedigen en aansporen Hem te vertrouwen speelt een grote rol.

De hele uitwerking van Henry is hier in het engels te lezen:
http://www.ccel.org/ccel/henry/mhc3.Ps.cxxxi.html

[Mister]

De onderscheiding 'misschien nog net niet' / 'misschien toch al net wel' is niet iets waar we ons bezig mee mogen houden.
Het geeft wel veel praatstof maar leidt tot niets.

Er is in het verleden toch wel een kostelijk werk over geschreven dacht ik

[Afgewezen]

Nadruk op persoonlijk geloof is iets heel anders dan individualisme.

[theoloog]

Ik lees hier iemand die zichzelf de genade van God te binnen brengt. Wat mooi. Hij heeft er ervaring mee, dat als gevolg van het dienen van de afgoden door Israel, hij in de penarie terecht gekomen is. Hij heeft het bijv. over de en niet mijn ongerechtigheden. Hij heeft daar last van. Zoals bijv. Nehemia zich persoonlijk neerbuigt voor God om de zonden van Israel.

Als je dat op je laat inwerken, komt er op eens het principe bij dat ik me bezig ga houden met de gevolgen van de zonden van anderen. Ik bid voor hen en herinner hen aan de genade van God.

Maar misschien zit er ook in deze Psalm iets over persoonlijke schuld. Dat moet ik nog eens verder overdenken.

Hij roept wel uit de diepten hè. De dichter lijkt zichzelf dus niet echt boven de rest van het volk te stellen. In het 'HEERE! wie zal bestaan?' stelt hij weer iedereen onbestaanbaar voor de Heere. Daar is een algemene ellende.
Er is echter geen algemeen vertrouwen. Van zichzelf mag de dichter het weten, ja. De rest van Israël kan hij slechts aansporen. Ook daarin hoopt hij op de Heere.
Zo zien we algemene ellende, en individuele genade, door het geloof.

Geestelijk en natuurlijk lopen volgens mij in het OT door elkaar. Er ligt in het OT nadruk op zegen, die blijkt uit overvloed in het leven. God zegent door voorspoed. Er is geen hongersnood of misgeboorte. Tegen deze achtergrond lees ik de psalmen. Er is altijd (lees altijd) een vertaalslag nodig.

We zien dan ook gemakkelijk dat refo weer totaal de verkeerde kant op gaat: 'Rondom geloven en wedergeboorte is alles inderdaad een beetje individueel geworden AD 2010'. Wat? 'Jacob heb ik liefgehad, en Ezau heb ik gehaat', Kaïns offer werd verworpen, die van Abel aangenomen. Niet-individuele wedergeboorte? Het verbaast me dat huisman dat toestemt.

Theologisch gezien gooi je nu verschillende boeken op één hoop. Je citeert Genesis 4 in één adem met Maleachi 1. In Maleachi gaat het over de volken. Kaïn en Abel leefden nog voor Gods verbond met Israel. Gods openbaring door de Schrift heen is wel verschillend. Als je dat niet meer door hebt ga je bijv. Paulus tegenover Jakobus zetten. Dan kom in de klem met de Rechtvaardigheid is uit het geloof (Paulus) en rechtvaardigheid blijkt pas uit je werken(Jakobus). Dat is allebei onvervalst Gods Woord, maar als je niet meer snapt aan wie Paulus schrijft of Jakobus of Maleachi of Mozes, wordt het wel lastig uitleggen.

Mij verbaast het dat die simpele leesregels niet een onderdeel zijn van de catechese die ik bv. zelf heb ontvangen in de Ger.Gem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Waarom leren we jongeren en andere gewone kerkmensen niet zelf de Schrift lezen. Is dat misschien omdat er dan op sommige punten discussie dreigt te komen over onze Gereformeerde leer. Die is nl. ook maar een beperkt spreken over de Schrift. Maar dat was even een terzijde.

[Afgewezen]

Theologisch gezien gooi je nu verschillende boeken op één hoop.

Enerzijds roep je op tot 'literair' lezen, anderzijds ga je nu verschillende 'theologieën' in Bijbelboeken inlezen.

Je citeert Genesis 4 in één adem met Maleachi 1. In Maleachi gaat het over de volken. Kaïn en Abel leefden nog voor Gods verbond met Israel. Gods openbaring door de Schrift heen is wel verschillend. Als je dat niet meer door hebt ga je bijv. Paulus tegenover Jakobus zetten.

Nu gooi jij dingen door elkaar. Gen. 4, Maleachi, de Romeinenbrief en de Hebreeënbrief liggen volledig in het verlengde van elkaar. Geen enkele reden om een soort waterscheiding tussen de diverse Bijbelboeken aan te brengen.

Dan kom [je] in de klem met de Rechtvaardigheid is uit het geloof (Paulus) en rechtvaardigheid blijkt pas uit je werken(Jakobus). Dat is allebei onvervalst Gods Woord, maar als je niet meer snapt aan wie Paulus schrijft of Jakobus of Maleachi of Mozes, wordt het wel lastig uitleggen.

Helemaal niet. Wie de lijn van de Bijbel in het oog houdt, heeft juist geen moeite om Paulus en Jacobus naast elkaar te laten staan. Maar wie Paulus en Jacobus tegenover elkaar stelt als verschillende 'theologieën', komt pas in de problemen.

Mij verbaast het dat die simpele leesregels niet een onderdeel zijn van de catechese die ik bv. zelf heb ontvangen in de Ger.Gem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn. Waarom leren we jongeren en andere gewone kerkmensen niet zelf de Schrift lezen. Is dat misschien omdat er dan op sommige punten discussie dreigt te komen over onze Gereformeerde leer. Die is nl. ook maar een beperkt spreken over de Schrift. Maar dat was even een terzijde.

Ik vind jouw leesregels niet zo simpel.