Israël, type en anti-type.

[eilander]

@Afgewezen en @Alexander CD: ik begrijp dit niet.
Jakob zegent zijn kleinzoon Efraïm: "zijn zaad zal een volle menigte van volkeren worden". Dat is een rijke zegen voor Efraïm! Het kan naar mijn mening toch niet zo zijn dat de uiteindelijke vervulling hiervan helemaal niets met de nakomelingen van Efraïm te maken had??

Om te beginnen zullen we de Schrift moeten laten staan. Als Paulus in Romeinen 9 de vervulling van die profetie betrekt op de heidenen, is het niet aan ons om te zeggen 'dat kan toch niet zo zijn?'.

Klopt. Ik leid daaruit af dat beide toepassingen gemaakt mogen worden.

In de tweede plaats zijn de tien stammen helemaal opgegaan in de volkeren. Als er vanuit die volkeren mensen worden toegebracht, dan worden daarmee toch ook weer, je zou zeggen 'letterlijk', mensen uit de tien stammen toegebracht?

Inderdaad. Toch een letterlijke vervulling dus. Maar dan ook van de landbelofte: ook de tien stammen zullen terugkeren.

[Afgewezen]

@Afgewezen en @Alexander CD: ik begrijp dit niet.
Jakob zegent zijn kleinzoon Efraïm: "zijn zaad zal een volle menigte van volkeren worden". Dat is een rijke zegen voor Efraïm! Het kan naar mijn mening toch niet zo zijn dat de uiteindelijke vervulling hiervan helemaal niets met de nakomelingen van Efraïm te maken had??

Om te beginnen zullen we de Schrift moeten laten staan. Als Paulus in Romeinen 9 de vervulling van die profetie betrekt op de heidenen, is het niet aan ons om te zeggen 'dat kan toch niet zo zijn?'.

Klopt. Ik leid daaruit af dat beide toepassingen gemaakt mogen worden.

Het gaat niet om toepassing, maar om vervulling.

In de tweede plaats zijn de tien stammen helemaal opgegaan in de volkeren. Als er vanuit die volkeren mensen worden toegebracht, dan worden daarmee toch ook weer, je zou zeggen 'letterlijk', mensen uit de tien stammen toegebracht?

Inderdaad. Toch een letterlijke vervulling dus. Maar dan ook van de landbelofte: ook de tien stammen zullen terugkeren.

Het land behoorde tot de schaduwen. Wij leven nu niet meer in de tijd van de schaduwen, daarom is het land Israël als zodanig irrelevant geworden. Het gaat nu om een ander 'land' en om een ander 'Jeruzalem'. Wat jij 'letterlijk' noemt in dit verband, is een terug willen keren naar de tijd van de schaduwen, naar de tijd vóór de komst van Christus. Waar staat in het NT één letter over een terugkeer van Israëlieten naar hun land? Ook Paulus heeft het daar niet over.

[eilander]

@afgewezen:
met "toepassing" bedoel ik uiteraard ook "vervulling".

Ik zie niet zo'n verschil tussen OT en NT als jij dat ziet. Jij stelt feitelijk dat er in het OT geen beloften zijn gedaan voor na de komst van Christus; die behoren dan tot de schaduwen.
Ik denk dat de NT-beloften gevoegd worden bij de OT-beloften, en dus samen wáár zijn.
Daarom geloof ik niet dat het land Israël tot de schaduwen behoort.
Iemand heeft de uitspraak gedaan: toen het geprofeteerd werd, is het niet geloofd; toen de profetie uitkwam, is het niet gezien. Daar moet ik wel een beetje aan denken als ik dit lees. Want naar mijn mening is de terugkeer van de Joden naar Israël een vervulling van een belofte, die (voornamelijk) in het OT is gegeven.

[Afgewezen]

@afgewezen:
met "toepassing" bedoel ik uiteraard ook "vervulling".

Ik zie niet zo'n verschil tussen OT en NT als jij dat ziet. Jij stelt feitelijk dat er in het OT geen beloften zijn gedaan voor na de komst van Christus; die behoren dan tot de schaduwen.
Ik denk dat de NT-beloften gevoegd worden bij de OT-beloften, en dus samen wáár zijn.

Nee, nu begrijp je het niet. OT beloften hebben een verdere strekking dan de OT-ische. Maar het is niet zo dat er OT beloften en NT beloften zijn, die je dan bij elkaar op moet tellen.
Neem nu Rom. 9:27: daar refereert Paulus aan de profetie van Jesaja dat er een overblijfsel van Israël zal wederkeren. Maar hij betrekt dat op het zalig worden van de Joden, en rept met geen woord over de terugkeer naar het land. Dat het land Kanaän tot de schaduwen behoort, vinden we heel duidelijk terug in het NT. In Hebr. 4 bijvoorbeeld, waar over de 'rust' wordt gesproken, die werd afgebeeld door het verblijf in Kanaän. En verder op die plaatsen waar wordt gesproken over het hemelse Jeruzalem i.t.t. het aardse.

Iemand heeft de uitspraak gedaan: toen het geprofeteerd werd, is het niet geloofd; toen de profetie uitkwam, is het niet gezien. Daar moet ik wel een beetje aan denken als ik dit lees. Want naar mijn mening is de terugkeer van de Joden naar Israël een vervulling van een belofte, die (voornamelijk) in het OT is gegeven.

Nee, ik zie in 1948 geen vervulling van de profetie. Er is in heel deze 'vervulling' geen spoor van Christus te bekennen, en alleen in Christus zijn Gods beloften 'ja en amen'.

[eilander]

@afgewezen:
met "toepassing" bedoel ik uiteraard ook "vervulling".

Ik zie niet zo'n verschil tussen OT en NT als jij dat ziet. Jij stelt feitelijk dat er in het OT geen beloften zijn gedaan voor na de komst van Christus; die behoren dan tot de schaduwen.
Ik denk dat de NT-beloften gevoegd worden bij de OT-beloften, en dus samen wáár zijn.

Nee, nu begrijp je het niet. OT beloften hebben een verdere strekking dan de OT-ische. Maar het is niet zo dat er OT beloften en NT beloften zijn, die je dan bij elkaar op moet tellen.
Neem nu Rom. 9:27: daar refereert Paulus aan de profetie van Jesaja dat er een overblijfsel van Israël zal wederkeren. Maar hij betrekt dat op het zalig worden van de Joden, en rept met geen woord over de terugkeer naar het land. Dat het land Kanaän tot de schaduwen behoort, vinden we heel duidelijk terug in het NT. In Hebr. 4 bijvoorbeeld, waar over de 'rust' wordt gesproken, die werd afgebeeld door het verblijf in Kanaän. En verder op die plaatsen waar wordt gesproken over het hemelse Jeruzalem i.t.t. het aardse.

Ik denk dat beide vervullingen waar zijn. Evenals de zegen aan Efraïm, waarover we het zojuist hadden.
Nog even over het "optellen" van beloften: in Maleachi 4 wordt gesproken over de dag die komt, brandende als een oven. Dat is een OT-profetie van de oordeelsdag. Deze profetie moet nog vervuld worden. Waarom zou dat in ons onderhavige geval niet kunnen?

Iemand heeft de uitspraak gedaan: toen het geprofeteerd werd, is het niet geloofd; toen de profetie uitkwam, is het niet gezien. Daar moet ik wel een beetje aan denken als ik dit lees. Want naar mijn mening is de terugkeer van de Joden naar Israël een vervulling van een belofte, die (voornamelijk) in het OT is gegeven.

Nee, ik zie in 1948 geen vervulling van de profetie. Er is in heel deze 'vervulling' geen spoor van Christus te bekennen, en alleen in Christus zijn Gods beloften 'ja en amen'.

Gods klok loopt anders dan de onze, met eerbied gesproken. Inderdaad: in de terugkeer van de Joden naar hun land is NOG niets van Christus te vinden. Maar het zijn naar mijn overtuiging wel de voorbereidingen ervan.
God heeft aan de aartsvaders beloofd dat hun nageslacht vanuit een vreemd land (Egypte) zou terugkeren naar Kanaän. Daar was een tijd lang niets van te zien. Ook met Mozes heeft het volk nog veertig jaar moeten zwerven in de woestijn. Maar de belofte is uiteindelijk wel vervuld!
En inderdaad: alleen in Christus is het heil. Dat is voor een Jood precies zo als voor de niet-Jood. En dat geldt individueel. Maar dit laatste is misschien meer voor Alexander CD bedoeld.

[Afgewezen]

Gods klok loopt anders dan de onze, met eerbied gesproken. Inderdaad: in de terugkeer van de Joden naar hun land is NOG niets van Christus te vinden. Maar het zijn naar mijn overtuiging wel de voorbereidingen ervan.
God heeft aan de aartsvaders beloofd dat hun nageslacht vanuit een vreemd land (Egypte) zou terugkeren naar Kanaän. Daar was een tijd lang niets van te zien. Ook met Mozes heeft het volk nog veertig jaar moeten zwerven in de woestijn. Maar de belofte is uiteindelijk wel vervuld!
En inderdaad: alleen in Christus is het heil. Dat is voor een Jood precies zo als voor de niet-Jood. En dat geldt individueel. Maar dit laatste is misschien meer voor Alexander CD bedoeld.

Gods klok loopt anders dan de onze, inderdaad. God heeft ook bekendgemaakt hóé die klok loopt: er is geen doorgaande lijn van vervulling van profetie buiten Christus om.
Verder wijs ik je nog op de argumenten die ik aanvoerde over het schaduwkarakter van Israël.

[Afgewezen]

Nog even over het "optellen" van beloften: in Maleachi 4 wordt gesproken over de dag die komt, brandende als een oven. Dat is een OT-profetie van de oordeelsdag. Deze profetie moet nog vervuld worden. Waarom zou dat in ons onderhavige geval niet kunnen?

Er zijn veel meer OT profetieën die nog op hun volledige vervulling wachten, en dat geldt ook voor deze profetie. Maar de eerste vervulling van deze profetie begint al bij de komst van Christus, denk maar aan de prediking van Johannes de Doper. En denk aan wat Simeon zei: "Deze is gezet tot een val en opstanding van velen in Israël."

[Jacobse]

@afgewezen:
met "toepassing" bedoel ik uiteraard ook "vervulling".

Ik zie niet zo'n verschil tussen OT en NT als jij dat ziet. Jij stelt feitelijk dat er in het OT geen beloften zijn gedaan voor na de komst van Christus; die behoren dan tot de schaduwen.
Ik denk dat de NT-beloften gevoegd worden bij de OT-beloften, en dus samen wáár zijn.

Nee, nu begrijp je het niet. OT beloften hebben een verdere strekking dan de OT-ische. Maar het is niet zo dat er OT beloften en NT beloften zijn, die je dan bij elkaar op moet tellen.
Neem nu Rom. 9:27: daar refereert Paulus aan de profetie van Jesaja dat er een overblijfsel van Israël zal wederkeren. Maar hij betrekt dat op het zalig worden van de Joden, en rept met geen woord over de terugkeer naar het land. Dat het land Kanaän tot de schaduwen behoort, vinden we heel duidelijk terug in het NT. In Hebr. 4 bijvoorbeeld, waar over de 'rust' wordt gesproken, die werd afgebeeld door het verblijf in Kanaän. En verder op die plaatsen waar wordt gesproken over het hemelse Jeruzalem i.t.t. het aardse.

Ik denk dat beide vervullingen waar zijn. Evenals de zegen aan Efraïm, waarover we het zojuist hadden.
Nog even over het "optellen" van beloften: in Maleachi 4 wordt gesproken over de dag die komt, brandende als een oven. Dat is een OT-profetie van de oordeelsdag. Deze profetie moet nog vervuld worden. Waarom zou dat in ons onderhavige geval niet kunnen?

Iemand heeft de uitspraak gedaan: toen het geprofeteerd werd, is het niet geloofd; toen de profetie uitkwam, is het niet gezien. Daar moet ik wel een beetje aan denken als ik dit lees. Want naar mijn mening is de terugkeer van de Joden naar Israël een vervulling van een belofte, die (voornamelijk) in het OT is gegeven.

Nee, ik zie in 1948 geen vervulling van de profetie. Er is in heel deze 'vervulling' geen spoor van Christus te bekennen, en alleen in Christus zijn Gods beloften 'ja en amen'.

Gods klok loopt anders dan de onze, met eerbied gesproken. Inderdaad: in de terugkeer van de Joden naar hun land is NOG niets van Christus te vinden. Maar het zijn naar mijn overtuiging wel de voorbereidingen ervan.
God heeft aan de aartsvaders beloofd dat hun nageslacht vanuit een vreemd land (Egypte) zou terugkeren naar Kanaän. Daar was een tijd lang niets van te zien. Ook met Mozes heeft het volk nog veertig jaar moeten zwerven in de woestijn. Maar de belofte is uiteindelijk wel vervuld!
En inderdaad: alleen in Christus is het heil. Dat is voor een Jood precies zo als voor de niet-Jood. En dat geldt individueel. Maar dit laatste is misschien meer voor Alexander CD bedoeld.

Het betreft hier twee aangelegenheden, met elkaar verweven - immers in beide gaat het om Gods trouw en Gods gratie - en evenzo te onderscheiden.
Het ene is het land op aarde, het andere is het eeuwige leven.
Het land op aarde. De Heere heeft het land Kanaän, Israel, onder ede beloofd aan Abraham en zijn nakomelingen; Genesis 13 vers 15:"..het gehele land dat ge ziet, zal IK aan u en uw nageslacht VOOR ALTOOS geven".Idem Genesis 17 vers 7 en 8 : "...IK zal mijn verbond oprichten tussen MIJ en u en uw nageslacht in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u en uw nageslacht tot een GOD te zijn.IK zal aan u en uw nageslacht het land...het ganse land Kanaän, tot een altoosdurende bezitting geven...". Dat dat nageslacht zal terugkeren, onder Gods gunst en zegen, en dan voorgoed, naar het land Israél, staat onder meer in: Jesaja 60 en 62, Jeremia 30 en 31 en 33, Ezechiël 20-48,Hosea 14, Joël 3, Amos 8,Micha 7,Sefanja 3, en Zacharia 12-14. Dat alsdan, na de terugkeer naar het land, Ezechiël 37, Israël de Heere Jezus zal kennen en zal erkennen en huldigen als De Messias, staat in het bijzonder in Zacharia12 vers 10; en niet minder in Romeinen 11 vers 26.
Inzake de verticale lijn verder: met juistheid wordt bovenstaand gerefereerd aan Hebreeën 11. Maar dan graag precies lezen wat er staat: Abraham heeft vertoefd in het land der belofte ALS IN EEN VREEMD LAND, met Izaak en Jakob die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte: want hij verwachtte de stad met fundamenten waarvan God de ontwerper en bouwmeester is. Een paar verzen verder: vers 13 en volgende: ze hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners waren op aarde,...dat zij een vaderland zoeken,...zij verlangen naar een beter dat is een hemels vaderland,..want God had hun een stad bereid. Abraham was in het beloofde land, was daar naar Gods belofte met zijn nageslacht voor altoos eigenaar van. Niettemin: naar de innerlijke mens vertoefde hij daar als gast, zijnde naar de innerlijke mens en uitsluitend door de gratie Gods, burger van het echte vaderland: het nieuwe Jerusalem waar Het Lam wordt aangebeden en verheerlijkt en geprezen en toegezongen en alle eer en glorie zal ontvangen voor Zijn zijn van Hogepriester als omschreven in hoofdstuk 10 van diezelfde brief aan de Hebreeën.
Het geeft ook het dubbele weer van ons zijn hier op aarde. De Heere heeft in Zijn plan ons hier laten geboren worden, om -Paulus in de rede op de Areopagus- Hem te zoeken, en HIJ is niet ver van ieder van ons; en het vinden is daar aan verbonden . Om evenwel ons, qua patet orbis = zo wijd de wereld strekt, ieder die het van HEM verwacht, klaar te maken om aansluitend aan het aardse leven Hem samen eeuwig te loven en te danken en te huldigen.
Kom, ga met ons en doe als wij! De Heere is het zo waard!!!
Thomas

[Afgewezen]

Ik refereerde aan Hebr. 4.

[eilander]

Nog even over het "optellen" van beloften: in Maleachi 4 wordt gesproken over de dag die komt, brandende als een oven. Dat is een OT-profetie van de oordeelsdag. Deze profetie moet nog vervuld worden. Waarom zou dat in ons onderhavige geval niet kunnen?

Er zijn veel meer OT profetieën die nog op hun volledige vervulling wachten, en dat geldt ook voor deze profetie. Maar de eerste vervulling van deze profetie begint al bij de komst van Christus, denk maar aan de prediking van Johannes de Doper. En denk aan wat Simeon zei: "Deze is gezet tot een val en opstanding van velen in Israël."

Akkoord. Ik heb dan twee vragen:
1. Waarom zou de vervulling van een profetie over de terugkeer van Israël/tien stammen niet onvervuld kunnen zijn? Alleen omdat het in het Nieuwe Testament niet genoemd wordt?
2. Zou een "dubbele" vervulling van de belofte mogelijk zijn? Zoals bij Efraïm: zijn zaad = letterlijk nageslacht, maar ook: = heidenen. Zo ook: land Kanaän = eeuwige rust, maar ook: = huidige land Israël.

[Afgewezen]

Akkoord. Ik heb dan twee vragen:
1. Waarom zou de vervulling van een profetie over de terugkeer van Israël/tien stammen niet onvervuld kunnen zijn? Alleen omdat het in het Nieuwe Testament niet genoemd wordt?

Nee, omdat het NT aangeeft dat deze profetie wél vervuld is: in de toebrenging van de heidenen. Om dan te stellen dat er ook nog een andere vervulling moet zijn, terwijl het NT daar niet over rept, valt m.i. onder het eigenmachtig uitleggen van de profetie, waar Petrus tegen waarschuwt (2 Petr. 1:20,21).

2. Zou een "dubbele" vervulling van de belofte mogelijk zijn? Zoals bij Efraïm: zijn zaad = letterlijk nageslacht, maar ook: = heidenen. Zo ook: land Kanaän = eeuwige rust, maar ook: = huidige land Israël.

Nee, omdat het NT ons die richting absoluut niet uitwijst. Ook voor het 'letterlijke' Israël hebben de aardse beloften ten diepste een geestelijke betekenis (gehad).

[Alexander CD]

De chiliasten zeggen; Israël is Israël, maar wat zegt de bijbel?
Rom 9 vs 6-8
Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn.

Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen; maar: In Izaak zal u het zaad genoemd worden.

Dat is, niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen Gods; maar de kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.

Dat is wat Jacobse en Toeschouwer altijd zeggen de kinderen des vleses zijn kinderen Gods, maar de bijbel zegt juist dat ze niet de kinderen Gods zijn.
Het kan toch niet duidelijker Joannah?
Alleen de kinderen van de belofte worden voor zaad gerekend, en ik heb nog niks vergeestelijk, dit is letterlijke taal!
Waarom lezen jullie hier altijd overheen, lees dit eens meer en Rom 11 vs 25 en 26 wat minder!

Rom 9 vs 24-26

Welke Hij ook geroepen heeft, namelijk ons, niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen.

Gelijk Hij ook in Hosea zegt: Ik zal hetgeen Mijn volk niet was, Mijn volk noemen, en die niet bemind was, Mijn beminde.
En het zal zijn, in de plaats, waar tot hen gezegd was: Gijlieden zijt Mijn volk niet, aldaar zullen zij kinderen des levenden Gods genaamd worden.
En Jesaja roept over Israel: Al ware het getal der kinderen Israels gelijk het zand der zee, zo zal het overblijfsel behouden worden.

De chiliasten komen niet verder dan roepen Israel is Israël, maar laten ze de bijbel eens lezen het staat er letterlijk, toch ook in jouw bijbel Joannah, het is toch geen moeilijke taal die de bijbel hier gebruikt.

Gods beloften komen uit in de kerk en niet in het vleslijke Israel zoals jullie altijd roepen, Thomas!

Waarom is Paulus bezorgd over zijn volksgenoten? Omdat hij verstaat dat als ze zonder Christus zijn ook zonder hoop zijn, alles wat jullie doen Jacobse is ze zonder Christus toch hoop geven omdat God zoals jullie zeggen een verbond heeft met de natie ( het vleselijke) Israël, de bijbel spreekt deze hoop tegen.
Het natuurlijke Israel is verblindt geraakt en ze zijn nu zonder hoop, maar daarom zijn Gods beloften niet vervallen.
Paulus weet dat gans Israel behouden zal worden, maar dan wel zo dat niet allen Israel zijn die van Israel zijn.
God zal dat Israel zalig maken wat blijft in het huis of tent van Christus.
Wanneer God mensen met dit huis (Christus) bekleed dan worden de beloften aan Israel openbaar.

[Joannah]

Alexander, in Rom11:28 lees ik dat de joden vijanden van het Evangelie zijn, zodat wij bruiloftsgasten mochten en konden worden.
Tijdelijk echter, want zoals wij enkel uit genade en ontferming toegang kregen, krijgen de joden straks, (als de volheid der heidenen is ingegaan, "de bruiloftszaal is vol") ook , ondanks de ongehoorzaamheid, barmhartigheid.
lees maar even verder tot vers 32.
En wie zijn wij, dat wij tegen de stam roemen?Zijt niet hooggevoelende , maar VREES!!!
We leren toch dat alles door God beschikt is, en zelfs de werking des geloofs een gave?
Zouden wij dan niet ophouden bovenmatig wijs te zijn?

[Alexander CD]

Alexander, in Rom11:28 lees ik dat de joden vijanden van het Evangelie zijn, zodat wij bruiloftsgasten mochten en konden worden.
Tijdelijk echter, want zoals wij enkel uit genade en ontferming toegang kregen, krijgen de joden straks, (als de volheid der heidenen is ingegaan, "de bruiloftszaal is vol") ook , ondanks de ongehoorzaamheid, barmhartigheid.
lees maar even verder tot vers 32.
En wie zijn wij, dat wij tegen de stam roemen?Zijt niet hooggevoelende , maar VREES!!!
We leren toch dat alles door God beschikt is, en zelfs de werking des geloofs een gave?
Zouden wij dan niet ophouden bovenmatig wijs te zijn?

Vers 28 geeft de twee Israëls aan de verworpen natie en de verkoren natie.
En dat is niet tijdelijk, want de mannen die niet op de uitnodiging ingingen niemand daarvan zal het koningsmaal proeven.
Dit komt voort ook uit Gods eeuwige verkiezing.
Dat je dit als tijdelijk ziet ligt aan je foutieve uitleg van vers 25 en 26.
De verharding is tot het einde, tot Christus wederkomst,tot de oordeelsdag.
Een dan zal op deze manier de hele olijfboom = gans Israël zalig worden.
Het nieuwe verbond is geen tussenperiode, maar de tijd der volheid.
Israëls herstel is in Jezus Christus, de ware Israël.
Nooit zal er nog een volksbekering plaatsvinden onder de Joden want als waren ze al het zand aan de oever der zee een overschot zal behouden worden.

[Alexander CD]

Wie is Israël, een geografisch antwoord.
Egypte is voor Israël altijd een schuilplaats geweest als de stormen woeden over Palestina.
Zo ging Jozef naar Egypte “om een groot volk in het leven te behouden”. (Gen. 50)
Vele jaren later ging een andere Jozef naar Egypte om een andere Israël te beschermen en in het leven te behouden. (Matt. 2: 13-15)
Weer diende Egypte in Gods voorzienigheid als een schuilplaats.
Maar Egypte was ook de grote verdrukker, God gebruikte grote wonderen en tekenen om Israël uit te leiden.
Dat de Heere Jezus profetisch uit Egypte geroepen is, wijst naar een nieuwe exodus.
De oudtestamentische geschiedenis vormt Mattheus zijn presentatie over Jezus verhaal.
Ook de grote overeenkomsten tussen de geboorte van Mozes en de geboorte van Jezus zijn niet toevallig, beide werden bedreigd bij hun geboorte.
Mozes als vertegenwoordiger van het oudtestamentisch volk, het verhaal van de Here Jezus is belangrijk voor het leven en de historie van een vernieuwd Israël.
Het gaat Mattheus niet om Mozes, want we zien daar nergens bewijsteksten voor, maar om het volk dat Mozes vertegenwoordigd, dat wordt helemaal duidelijk als Mattheus daar Hoseä 11 vs 1 bij aanhaalt.
1. Als Israel een kind was, toen heb Ik hem liefgehad, en Ik heb Mijn zoon uit Egypte geroepen.
Maar dit is toch geen profetie dit wijst naar het verleden.
Heel verrassend werpt dit wel nieuw licht op het verhaal.
Hoe bedoeld Mattheus dit toch een woord uit Israels geschiedenis, dat dit vervuld wordt in het leven van de Heere Jezus.
Vaak gebruiken NT schrijvers een OT tekst met de context in gedachten, dus ze denken aan een OT Bijbelgedeelte en kiezen daar een sleuteltekst uit en noemen die.
In Hos. 11 heeft God een klacht tegen Israël, Zijn zoon, omdat die niet gereageerd heeft op Gods liefde, alle goede dingen die God gegeven heeft aan Israël, daarvoor heeft Israël baäl gediend.
Gods intentie uitgesproken in Exodus heeft geen gestalte gekregen in Israëls geschiedenis.
Ex. 19 vs 6. En gij zult Mij een priesterlijk koninkrijk, en een heilig volk zijn
Daarom is het eerste volk dat uit Egypte verlost is nooit veel vrij geweest, meestal waren ze onderdrukt door een ander volk.
Toen het volk terugkwam uit de Babylonische ballingschap, had het hoge verwachtingen, dat ze nu werkelijk verlost zouden zijn maar al snel veranderde hun hoop in wanhoop.
De Joden uit Jezus dagen hadden nog die verwachting dat dit zou gebeuren in de dagen van de Messias, net zoals nu de chiliasten dezelfde hoop aanhangen.
God ging een andere weg, want God wil perfecte gehoorzaamheid en Hij wil een perfect Israël.
Daarom leefde de Heere Jezus, als De Israel alles na, het natuurlijke Israël werd verzocht in de woestijn en viel, de Heere Jezus als de vervulling Israëls werd ook verzocht maar triomfeerde!
Jezus kort verblijf in Egypte is een teken dat een nieuwe toekomst is begonnen.
Door te kennen te geven dat Hosea 11 vs 1 vervuld is verklaart Mattheüs niet alleen dat Jezus, Israel is, Gods geliefde Zoon, maar ook dat een nieuwe exodus is begonnen.
Maar pas na het kruis is Jezus erkent als Zoon van God en pas na de opstanding wordt Israël bijeengebracht.
Rama.
Midden in het hoofdstuk van het nieuwe verbond met Israël Jeremia 31 de stukje over Rachel wenende om haar kinderen.
Jeremia ziet de ballingen vertrekken uit Rama, Rachel weent om haar kinderen, maar Jeremia zegt, bedwing uw geween, er is hoop!
Mattheus heeft dezelfde ervaring, Rachel weent om haar kinderen, maar de Hope Israëls is niet omgekomen, hierin ligt de vervulling!
Omdat Jezus nu Israël is, het echte Zaad van Abraham, Gods ware Zoon, daarom is nu ook Gods belofte aan Rachel van een herstelde familie op weg naar vervulling.
De beloofde hoop voor haar toekomst wordt nu gerealiseerd!
Jezus herleeft Israëls geschiedenis en daardoor realiseert Jezus, Israëls herstel!