Eerst de Wet ?

[Willem]

"uw vrucht wordt uit Mij gevonden"

Waar staat dat eigenlijk geschreven?

Hos 14,9 Efraïm! wat heb Ik meer met de afgoden te doen? Ik heb hem verhoord, en zal op hem zien; Ik zal hem zijn als een groenende denneboom; uw vrucht is uit Mij gevonden
Het moet wel 'is' zijn i.p.v. het door mij geschreven 'wordt'

[huisman]

Jij beschouwt het geloof in de wet, wat gewerkt wordt door de Geest der dienstbaarheid tot vreze, zijnde hetzelfde als het geloof in het Evangelie. Je maakt precies dezelfde fout als Tib.

Het is niet verwonderlijk, dat hij hetzelfde denkt als wat jij "fout" wil noemen, omdat dat de orde is die de HC ons voorhoudt, waar jij vanaf dwaalt.
Er is namelijk geen onderscheid tussen geloof in de wet of in het Evangelie. Er is sprake van één geloof. Het geloof van Ruth aan de grens bij Moab "Uw God is mijn God" is hetzelfde als toen ze gelost was door Boaz. (Zoals eerder gezegd, voordat je daar weer over valt, gaat het niet om Ruth persoonlijk, maar om het beeld dat ons in dat bijbelboek getekend wordt van de weg die God met Zijn volk gaat).

@Tiberius je mag toch een historische geschiedenis van Ruth niet zo uitleggen alsof daar ons wordt beschreven hoe het in de wedergeboorte gaat. Probeer aub andere Schriftplaatsen te vinden om DWW te overtuigen .

Waarom zou dat niet mogen?
Zegt Paulus niet over de OT geschiedenissen dat deze ons geschied zijn tot voorbeelden? En dat al wat te voren geschreven is, tot onze lering is geschreven, opdat wij, door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften, hoop hebben zouden.
Zou hij met "al wat te voren geschreven is" alles minus het boekje Ruth bedoelen?

Het boek Ruth heeft zijn plaats ten eerste omdat uit die geslachtslijn Jezus is geboren, ten tweede kun je leren hoe de HEERE door menselijke onmogelijkheden en zonden zijn heilsplan volvoerd.
De voor velen dierbare uitleg van Ruth voor het bevindelijke leven heeft geen oude papieren en gaat zeker niet terug op de Reformatie. Natuurlijk zijn er trekken in Boaz zijn leven die naar Christus verwijzen (o.a. zijn losserschap) maar om uit Ruth te halen dat een levendgemaakte Ruth Boaz nog niet kende.....dus een levendgemaakte zondaar kent Christus nog niet is echt geen goede exegese.
Lees de preek van Stephanus maar eens in Handelingen 7 . Hij laat zien dat het O.T. heilsgeschiedenis is die op Christus komst en werk betrekking heeft.

[Ander]

Wat dat aangaat vindt ik de waarschuwing van DWW dat er tegenwoordig velen zijn die wel in de "bekommering" leven maar het nog wel "houdbaar" vinden en daar dan hun grond in zoeken en niet de dood tegemoet gaan door het vloeken van de Wet wel terecht. Boston waarschuwd idd voor precies hetzelfde bij de "12 Bijlslagen" in het boek de 4-voudige staat.
Wat dat aangaat is het een veeg teken dat er zovelen in "bekommering" zijn en niet tot de kennis van Christus komen. Het betekent dat ze het leven in zichzelf nog wel kunnen vinden en niet sterven aan zichzelf. Want zouden ze sterven aan de Wet dan zouden ze bemerken dat achter de Wet het leven ligt in Christus en konden ze volmondig vraag en antwoord 21 van de HC beamen als hun eigen ervaring. Je kan grote bevindelijke kennis hebben van je zonde en schuld voor God en toch een vijand zijn van vrije Genade!.

Volgens mij zijn we het aardig eens...
Inderdaad, sterven aan zichzelf. Maar dan is niet alles opgelost en kan niet direct volmondig HC 21 beaamt worden in de waarneming. Het begint niet met de bewuste kennis van Christus. Maar is het voor die kennis van Christus nu voor de wedergeboorte of ligt de toeleidende weg tot Christus in de wedergeboorte.

[Bert Mulder]

Vr.88. In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen?
Antw. In twee stukken: in de afsterving des ouden, en in de opstanding des nieuwen mensen a.
a Ro 6:1,4-6 Eph 4:22-24 Col 3:5,6,8-10 1Co 5:7 2Co 7:10

Vr.89. Wat is de afsterving des ouden mensen?
Antw. Het is een hartelijk leedwezen dat wij God door onze zonden vertoornd hebben, en die hoe langer hoe meer haten en vlieden a.

a Ro 8:13 Joe 2:13 Hos 6:1

Vr.90. Wat is de opstanding des nieuwen mensen?
Antw. Het is een hartelijke vreugde in God door Christus a, en een ernstige lust en liefde om naar den wille Gods in alle goede werken te leven b.

a Ro 5:1 Ro 14:17 Jes 57:15 b Ro 6:10,11 Ga 2:20

Vr.91. Maar wat zijn goede werken?
Antw. Alleen die uit waar geloof a, naar de wet Gods b, alleen Hem ter eer geschieden c, en niet die op ons goeddunken of op mensen-inzettingen gegrond zijn d.

a Ro 14:23 b Le 18:4 1Sa 15:22 Eph 2:10 c 1Co 10:31 d Eze 20:18,19 Jes 29:13 Mt 15:7-9

Hmmm.... ware bekering staat in de Heidelberger onder 'dankbaarheid', en niet onder ellendekennis. Ware bekering bestaande niet alleen uit de opstanding van de nieuwe mens in Christus, maar ook aan de afsterving van onze eigen ik, de oude mens, en dus, onze kennis van onze eigen ellende....

Dus, eerst de wet? Niet zo haastig....

Als God de mens levend maakt, zal hij heus zijn ellende in zichzelf, buiten Christus leren kennen.

Maar niet eerst de wet. Met de wet alleen gaat men altijd alleen de dood in, en komt men nooit verder.

Eerst de krachtdadige werking van de Heilige Geest in het hart van de zondaar, door middel van het Woord Gods.

Maar hoe kan een dode zondaar dat begrijpen, dat hij een ellendig stuk verdriet is? Om dat te weten, moet hij eerst levend gemaakt worden.

[DWW]

Exempel is volgens mij een oud Nederlands woord voor "voorbeeld". De uitleg, die jij ook al noemt van wijlen ds. Veenendaal, heb ik ook elders gehoord. Daar hoorde ik tevens dat het grondwoord wat gebruikt is ook "blauwdruk", "schets" kan betekenen. Uit het hoofdstuk blijken iig ook de 3 stukken, Ellende, Verlossing en Dankbaarheid. Dit zijn toch de stukken die gekend moet worden. En, mede gelet op de andere postings, we gaan toch hopenlijk niet vertellen dat als je kennis hebt van het eerste stuk maar nog niet van het stuk der verlossing en dankbaarheid dat je dan tot de "bekommerden" hoort die - als je aan de kenmerken voldoet - toch wel mag geloven dat het Zaligmakend Geloof aan je geschonken is ook al ken je bevindelijk nog niet alles? Wat dat aangaat vindt ik de waarschuwing van DWW dat er tegenwoordig velen zijn die wel in de "bekommering" leven maar het nog wel "houdbaar" vinden en daar dan hun grond in zoeken en niet de dood tegemoet gaan door het vloeken van de Wet wel terecht. Boston waarschuwd idd voor precies hetzelfde bij de "12 Bijlslagen" in het boek de 4-voudige staat. Wat dat aangaat is het een veeg teken dat er zovelen in "bekommering" zijn en niet tot de kennis van Christus komen. Het betekent dat ze het leven in zichzelf nog wel kunnen vinden en niet sterven aan zichzelf. Want zouden ze sterven aan de Wet dan zouden ze bemerken dat achter de Wet het leven ligt in Christus en konden ze volmondig vraag en antwoord 21 voor beamen als hun eigen ervaring. Je kan grote bevindelijke kennis hebben van je zonde en schuld voor God en toch een vijand zijn van vrije Genade!

Dat ben ik helemaal met je eens. Maar die rust gaf ds. V ook nooit: er is alleen maar rust te vinden als het vast ligt in Christus. Dat is zijn prediking geweest. Die waarschuwing van DWW deel ik dan ook wel. Het was een voor ds. V typerende uitspraak: "Zoveel mensen lopen er met een houdbare nood, maar het moet een onhoudbare nood worden."

Het was mijn opzet nooit om namen te noemen, maar nu het toch gebeurd, wil ik daar toch even op inhaken. Want de prediking van ds. V is mij niet onbekend. Hij gaf een overtuigde zondaar inderdaad geen enkele rust buiten het reinigende bloed van Christus. Toch stelde hij leerstellig de levendmaking of wedergeboorte wel degelijk te vroeg. Ook hij is hierin afgeweken van de leer der reformatoren. Hij redeneerde als volgt: 'Door overtuiging kan een zondaar wedergeboren zijn. Kwam het niet tot te kennis van Christus, dan was het geen echte wedergeboorte.' Zie daar het veronderstelde geloof in zijn leerstellingen. Naar mijn bescheiden mening was ds. V ook een wijze maagd die, omtrent de zuivere leer, met de dwaze maagden in slaap was gevallen. Van der Groe zei niet voor niets dat wie in het stuk der wedergeboorte dwaalt, feitelijk in alles dwaalt. Die dwaling doet niets af van zijn persoonlijke geschonken genade voor God. Dat houdt zijn ziel niet uit de hemel vandaan. Maar het kan wel een sta in de weg voor anderen wezen.

Ik zal hierover een enkel voorbeeld noemen. Nadat den Heere mijn ogen voor de heersende dwalingen geopend had, wenste ik een ieder die mijn pad kruiste over deze dingen aan te spreken. Zo ook een keer ds. V, een man waarvoor ik persoonlijk veel achting heb gehad, vanwege zijn eerbaar leven, en geschonken genade. Toen ik hem eens over deze dingen belde, kwamen we al sprekende bij de Samaritaanse vrouw terecht uit Joh. 4. Ik zei hem: "dominee, toen de Heere Jezus tot haar verlossing sprak op haar woorden: Ik weet, dat de Messias komt (Die genaamd wordt Christus); wanneer Die zal gekomen zijn, zo zal Hij ons alle dingen verkondigen. 'Ik ben het Die met u spreekt', ging ze uit in Zijn vrijheid van Hem getuigende: Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus?"

Over dit geloof zegt bijv. de apostel Johannes, het volgende: "Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk, die liefheeft Dengene, Die geboren heeft, die heeft ook lief dengene, die uit Hem geboren is, 1 Joh. 5:1."

Wat denk je dat ds. V me antwoordde....??
"Ja maar, deze vrouw moest nog wel met een geopenbaarde Christus de dood in...."

Dat ben ik helemaal met je eens.

Je betuigt hier wel dat je het met Willem eens bent, maar in je uitleg over die zgn. bekommerden waar hier telkens over gesproken wordt, begeef jij jezelf nog steeds op een onzeker grijs gebied. Niet zwart en niet wit. Dat kun je niet uit de Bijbel geleerd hebben, want die is helder genoeg in deze zaken. De Bijbel leert ons geen grijze gebieden. Een ziel is onder de heerschappij der wet of onder heerschappij der genade en vrijheid Christi, Rom. 6:14. Kan niet onder beiden, en een grijze tussenweg bestaat dus niet. Getrouwd met de eerste man, of met de Tweede man, Rom. 7:1-3. Het zaligmakende geloof verenigd altijd met Christus, Efeze 3:12-19. Hoe kun je dan van deze zgn. bekommerden blijven zeggen dat zij wel degelijk in het zaligmakende geloof zijn, ondanks dat ze Christus niet kennen. Dat zijn twee dingen die nooit samen gaan. Van der Groe zegt hierover dat dit net zo dwaas is als de vergelijking van een vuur te ontsteken dat geen warmte geeft. Ten laatst wilde ik je vragen, wanneer jij meent dat ik ernaast zit, of jij me dan vanuit Rom. 8:15 het onderscheid kan verklaren tussen de Geest der dienstbaarheid tot vreze, en de Geest der aanneming tot kinderen. Ik hoop dat je zo eerlijk wilt zijn een poging te willen wagen. Ik heb jou intussen ook best veel geschreven.

[Fjodor]

En levendmaking kan volgens jou rechtvaardigend van aard zijn?

Neen, waar lees je dat?

Dan is dus niet meer het gelovig omhelzen van Christus het middel tot de toerekening van Zijn gerechtigheid, maar iets anders?

Neen, waar lees je dat?

Jij stelt dus echt een rechtvaardigmaking zonder het gelovig omhelzen van Christus als Zaligmaker.

Neen, waar lees je dat?

Sterker nog, DWW zegt zelfs dat er voor Golgotha niets is. De ingang door de smalle poort is een werk der wet, volgens hem... om in de analogie van de christenreis te blijven.

Ik ken de christenreis niet, maar voor Golgotha is er inderdaad niets.

Neem de geschiedenis van Ruth, een helder voorbeeld in Gods Woord hoe God met Zijn volk handelt.
Denk je nu echt dat er niets was voor dat ze door Boaz gelost was?
Dat er geen verschil was tussen Orpa en Ruth?

Of neem Paulus' bekering. Wanneer denk je dat zijn zonden vergeven zijn? Bij het verschijnen van dat licht of bij de ontmoeting met Ananias?

Ok, misschien begrijp ik je verkeerd. Is iemand die wél levend gemaakt is, maar Christus niet kent, gerechtvaardigd?
Zo ja, dan blijft de laatste vraag van hierboven staan. Zo nee, hoe kan christen dan bij zijn vlucht uit Verderf al gered zijn?

Ik neem aan dat Paulus Christus niet pas bij Ananias leerde kennen, en dat Ruth Hem niet pas bij Boaz leerde kennen. Dus ik denk dat jij die teksten verkeerd interpreteert.

[Zacheüs]

Hmmm.... ware bekering staat in de Heidelberger onder 'dankbaarheid', en niet onder ellendekennis. Ware bekering bestaande niet alleen uit de opstanding van de nieuwe mens in Christus, maar ook aan de afsterving van onze eigen ik, de oude mens, en dus, onze kennis van onze eigen ellende....

Dus, eerst de wet? Niet zo haastig....

Als God de mens levend maakt, zal hij heus zijn ellende in zichzelf, buiten Christus leren kennen.

Maar niet eerst de wet. Met de wet alleen gaat men altijd alleen de dood in, en komt men nooit verder.

Eerst de krachtdadige werking van de Heilige Geest in het hart van de zondaar, door middel van het Woord Gods.

Maar hoe kan een dode zondaar dat begrijpen, dat hij een ellendig stuk verdriet is? Om dat te weten, moet hij eerst levend gemaakt worden.

Precies!
En ik geloof dat zodra de liefde in het hart wordt uitgestort, gelijktijdig de eigen tekortkoming en schuld het meest wordt gevoeld.
Zachea.

[Willem]

Wat dat aangaat vindt ik de waarschuwing van DWW dat er tegenwoordig velen zijn die wel in de "bekommering" leven maar het nog wel "houdbaar" vinden en daar dan hun grond in zoeken en niet de dood tegemoet gaan door het vloeken van de Wet wel terecht. Boston waarschuwd idd voor precies hetzelfde bij de "12 Bijlslagen" in het boek de 4-voudige staat.
Wat dat aangaat is het een veeg teken dat er zovelen in "bekommering" zijn en niet tot de kennis van Christus komen. Het betekent dat ze het leven in zichzelf nog wel kunnen vinden en niet sterven aan zichzelf. Want zouden ze sterven aan de Wet dan zouden ze bemerken dat achter de Wet het leven ligt in Christus en konden ze volmondig vraag en antwoord 21 van de HC beamen als hun eigen ervaring. Je kan grote bevindelijke kennis hebben van je zonde en schuld voor God en toch een vijand zijn van vrije Genade!.

Volgens mij zijn we het aardig eens...
Inderdaad, sterven aan zichzelf. Maar dan is niet alles opgelost en kan niet direct volmondig HC 21 beaamt worden in de waarneming. Het begint niet met de bewuste kennis van Christus. Maar is het voor die kennis van Christus nu voor de wedergeboorte of ligt de toeleidende weg tot Christus in de wedergeboorte.

m.i. is de Levenmaking bij de zaligmakende werking van de Heiligen Geest die overtuigd van zonde. Tegelijkertijd is het niet de bedoeling om soort "veronderstelde wedergeboorte" te introduceren bij mensen die een bepaalde "kennis" hebben van hun zonden. Als het een daadwerkelijk sterven aan jezelf is dan is het evenals bij Esther een vallen in de handen van een levenden God. Met de dood voor ogen. Maar, o wonder, die God zal je niet aan het lijntje houden hoor!. Dan wordt Christus geopenbaard!. Dus in het daadwerkelijk sterven van jezelf en het overplanten in Christus daar zit echt geen tijd tussen!. Dat lijkt mischien wel zo, maar het komt omdat men nog zo vast zit aan de oude wortel in Adam dat er meer bijlslagen nodig zijn. Het daadwerkelijke belijden "Heere, Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig" is er nog niet. En dus is een leer die leven legt in de kennis van het stuk der ellende en dezelfs kenmerken predikt levensgevaarlijk en onbijbels. Deze "bekommerden" moet gepreekt worden "En Hij zeide tot mij: Hebt gij, mensenkind, dat gezien? Gij zult nog wederom grotere gruwelen zien dan deze."

[DWW]

William Huntington in een brief over het geloof in de wet
Gelooft gij in den Zoon van God? Is een grotere vraag dan die. Want welke gedachten, kennis en denkbeelden, de mens in zijn hoofd mag hebben betreffende de enige waarachtige God en ezus Christus Die Hij gezonden heeft, - zo bewijst de dagelijkse ondervinding - dat zo'n kennis geen beschutting is tegen de zonde, noch helm tegen de dwalingen; het is niets als een gebroken bak. Terwijl de Sterke, gewapend bezit houdt van het paleis, bekommert hij zich niet om denkbeelden in het hoofd, hoe zuiver ook. (…..)

U begint uw verhandeling over de kennis aan het verkeerde einde. De zondaar leert zijn eerste les in de godsdienst niet uit het Evangelie maar uit de wet. Hij begint niet met Jezus Christus, maar met de Vader. Een iegelijk die het gehoord, en van de Vader geleerd heeft, komt tot Mij. De zondaar zal nimmer hongeren, noch dorsten naar de gerechtigheid, voordat het vonnis des oods hem eetlust geeft. God, die een verterend Vuur is, komt nabij de uitverkoren zondaar ten oordeel, en verschijnt in Zijn vurige wet. Dan roept hij tot God in zijn druk, en wordt verlost; maar is hij zeker dat hij zijn antwoord krijgt uit de schuilplaats des donders. Psalm 81 : 7. Hier krijgt de arme zondaar zijn eerste indrukken van de ontzaggelijke eigenschappen Gods, die te diep voor de tijd zijn en de eeuwigheid indringen om nooit meer onzichtbaar te worden. In de spiegel van de wet komt Gods heiligheid te voorschijn. In dit verbazend gezicht wordt de reselijke melaatsheid van het hoofd tot de voeten, beide inwendig en uitwendig ontdekt. Deze beschouwing brengt de schuld en onreinheid van de bodem van het hart in beweging, terwijl de heersende besmetting een walgelijke ziekte blijkt te zijn. Alle uitwendig vernis, dode werken, droge vormelijkheid, goede naam, vals vertrouwen, toevlucht der leugens en wettische hoop, … allen vinden tezamen hun begrafenis; of vliegen weg als kaf van de dorsvloer; of als schoorsteenrook; zodat er geen plaats voor gevonden wordt. Het is dit gezicht en geroep van de Serafs: "Heilig! Heilig! Heilig!", dat de profeet Jesaja het aangezicht deed bedekken en uitroepen Onrein! Onrein!

Bij het gezicht der Goddelijke heiligheid in de wet, wordt de zonde levende, en de Gerechtigheid past het vonnis toe. De zondaar heeft ook geen enkele pleitgrond om er op aan te dringen waarom dat niet spoedig ten uitvoer zou worden gelegd. Zijn mond word gestopt en hij is schuldig voor God geworden. Zo'n zondaar ziet én gevoelt dat God strikt rechtvaardig is. ier gaan al zijn vroegere inbeeldingen, van een God Die enkel genade is, hem verlaten en ontvallen. De waarheid Gods, is niet minder verschrikkelijk voor de zondaar dan Zijn gerechtigheid. Hij ziet dat God gesproken, en Zijn toorn tegen de zonden geopenbaard heeft; en Zijn vloek over de overtreder heeft uitgesproken, én verklaard heeft, dat Hij de onschuldige geenszins zal onschuldig houden. En trouw moet Hij zijn aan Zijn eer, en aan het woord dat uit Zijn. lippen gegaan is. Derhalve ziet de arme zondaar geen weg van ontkoming. Hij doet belijdenis; hij schreeuwt om genade; hij grijpt elke beweegreden aan die onder zijn bereik licht. Hij keert zijn voet naar het getuigenis, en haast zich, en vertraagt niet om de geboden te onderhouden. Hij maakt de wet zijn enig regel voor leven, wandel en gedrag; en zal zich, in gouden ernst aan de vervulling van elke plicht die hem recht toeschijnt, in hoop van zijn Formeerder te bewegen om hem barmhartig te zijn. Maar hier ontdekt zich de onveranderlijkheid Gods. Hij ervaart dat God één van gemoed is, en niemand Hem kan keren; en dat Hij doet wat Hem welbehaaglijk is.

Dit vernielt zijn vroeger denkbeeld dat God veranderlijk, en evenals hij zelf zou zijn. Hij is genoodzaakt te erkennen dat er bij God een vreselijke Majesteit is; en betreffende de almachtige en Zijn wegen, hij kan ze niet doorzoeken. En zondaar alzo gedagvaard, en overtuigd van de heiligheid, rechtvaardigheid, waarheid en onveranderlijkheid Gods, is ten einde raad. Hij is als een wilde stier in een net, vol van de woede en bestraffingen van zijn Formeerder. Elke wond die op het zachtst geheeld was, wordt opengerukt; elke uitweg of valse toevlucht, afgesneden; aan gerechtigheid en heiligheid door de wet, wordt geheel en al gewanhoopt; en de weg ten hemel door de werken - hetzij geheel of ten dele, - voor eeuwig toegesloten. Tot zover leert de zondaar in de wet, de enige waarachtige God kennen. Deze les vormt hem voor de verse, levende, en geheiligde Weg, door het voorhangsel. En zó de wet te gebruiken is die op wettelijke wijze te bezigen. Want zij is niet gemaakt voor de rechtvaardige mens, maar voor die zonder wet, en ongehoorzaam zijn; voor de goddelozen en voor de zondaars. Want wij weten, zegt Paulus, dat hetgeen de wet zegt, zij het zegt tot degenen die onder de wet zijn, opdat aller mond gestopt worde, en de gehele wereld voor God verdoemelijk licht. Zondaars, die nooit hun krankheid gevoelen, te wijzen op een Geneesheer, en hen aan Christus verloven voordat hun eerste man gestorven is, is hen tot hoererij te leiden. Een zondaar die het aldus van de Vader leert, komt tot Christus. Tot Wie niemand komt tenzij de Vader hem trekke.


Huntington in dezelfde brief vervolgens over het geloof in het Evangelie
Het gezicht van deze zondaar is niet zodra naar Sion gekeerd, of de storm schijnt achter zijn rug, welke lieflijk bedaard wordt door een zachte stem achter hem, die hem te kennen geeft dat hij nu op de weg is. Stervende liefde weerklinkt, door de Geest van het kruis in zijn geweten; welke weder beantwoord wordt door de stem des geloofs. Maar dan nog zo onduidelijk dat de zondaar het nauwelijks verstaan kan, ofschoon de ziel er de uitwerksels van gevoeld. Hierop begint het hart zijn natuurlijke hardheid te verliezen, en trapsgewijze te openen en te verruimen; terwijl elke kracht der ziel wakende is, en elke gedachte des harten gevestigd is op de nieuwe beweging. Totdat de Geest Gods een Goddelijke zalving op het verstand brengt, en de zondaar een gekruiste Zaligmaker. voorstelt, als het enig Voorwerp van hoop en van Hem als zodanig getuigt. Met een verlangend oog ziet de arme zondaar uit, en met bevend hart en wankelend geloof, smacht hij en smeekt God hem nabij te brengen, en Christus aan hem te operabaren. Gelijk het oog eens mans is op de hand zijns meesters, en zo het oog der dienstmaagd is op de hand harer meesteres, alzo wacht het oog des zondaars op God totdat Hij hem genadig zij. Zijn aangezicht naar Sion gekeerd zijnde, ziet hij daarheen. Want uit Sion, de volmaaktheid der schoonheid; verschijnt God blinkende. En in het hart van de zondaar schijnt Hij om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus. En in die heerlijke glans, daalt de Zaligmaker in zijn hart neer, en openbaart God Zijn Zoon aan hem. Wanneer de stem van het verzoenend bloed op eenmaal al de donderende vloekspraken van Sinaï versmoort, en elke beschuldiging in dat ontzettende gerechtshof tot zwijgen brengt, gevoelt de zondaar zich bij God aan de genadetroon, waar de rechtvaardigen, (in Christus), met Hem mogen redetwisten, en alzo voor eeuwig verlost worden van hun Rechter; (Job 23 : 6, 7,) tenzij Hij het de kinderen der dienstbaarheid toelaat, zich weer in dienstbaarheid terug te voeren.

Lees hieronder evt. verder. Citaat is genomen uit : 'De gebroken bak en de springbron.'
http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... ngbron.pdf

[Tiberius]

Het is niet verwonderlijk, dat hij hetzelfde denkt als wat jij "fout" wil noemen, omdat dat de orde is die de HC ons voorhoudt, waar jij vanaf dwaalt.
Er is namelijk geen onderscheid tussen geloof in de wet of in het Evangelie. Er is sprake van één geloof. Het geloof van Ruth aan de grens bij Moab "Uw God is mijn God" is hetzelfde als toen ze gelost was door Boaz. (Zoals eerder gezegd, voordat je daar weer over valt, gaat het niet om Ruth persoonlijk, maar om het beeld dat ons in dat bijbelboek getekend wordt van de weg die God met Zijn volk gaat).

@Tiberius je mag toch een historische geschiedenis van Ruth niet zo uitleggen alsof daar ons wordt beschreven hoe het in de wedergeboorte gaat. Probeer aub andere Schriftplaatsen te vinden om DWW te overtuigen .

Waarom zou dat niet mogen?
Zegt Paulus niet over de OT geschiedenissen dat deze ons geschied zijn tot voorbeelden? En dat al wat te voren geschreven is, tot onze lering is geschreven, opdat wij, door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften, hoop hebben zouden.
Zou hij met "al wat te voren geschreven is" alles minus het boekje Ruth bedoelen?

Het boek Ruth heeft zijn plaats ten eerste omdat uit die geslachtslijn Jezus is geboren, ten tweede kun je leren hoe de HEERE door menselijke onmogelijkheden en zonden zijn heilsplan volvoerd.
De voor velen dierbare uitleg van Ruth voor het bevindelijke leven heeft geen oude papieren en gaat zeker niet terug op de Reformatie. Natuurlijk zijn er trekken in Boaz zijn leven die naar Christus verwijzen (o.a. zijn losserschap) maar om uit Ruth te halen dat een levendgemaakte Ruth Boaz nog niet kende.....dus een levendgemaakte zondaar kent Christus nog niet is echt geen goede exegese.
Lees de preek van Stephanus maar eens in Handelingen 7 . Hij laat zien dat het O.T. heilsgeschiedenis is die op Christus komst en werk betrekking heeft.

Ik ben het niet met deze visie eens, omdat Paulus de bovengenoemde leesregel geeft voor het Oude Testament. Ook Luther sprak al, dat hij in het Oude Testament op elke pagina Christus tegenkwam.
Ik weet dat de moderne bijbelwetenschap niets daarvan moeten hebben. Die beschouwt het boek Ruth als een liefdesgeschiedenis in de context van het Oude Oosten zonder meer. Het lijkt me niet, dat de Heilige Geest het dan zo uitvoerig op zou laten tekenen; puur om de geslachtslijn te laten zien, dan zou een half vers voldoende zijn geweest.

Verder heeft deze uitleg wel degelijk oude papieren. In de eerste plaats bij Paulus, natuurlijk, zie de betreffende teksten als exegesewijzer, maar ook bijvoorbeeld bij Kohlbrugge in zijn verklaring van het boek Ruth.

Overigens beweer ik nergens, dat het de bekeringsgeschiedenis van Ruth is. Dat zou inderdaad vergeestelijken zijn.

Dat gezegd hebbende, laat ik voor dit topic het argument van Ruth vallen, omdat dat de discussie kennelijk te veel vertroebelt. Ik merk namelijk dat die verklaring van het boek Ruth bij jou op sterke weerstand stuit.

[huisman]

Wat dat aangaat vindt ik de waarschuwing van DWW dat er tegenwoordig velen zijn die wel in de "bekommering" leven maar het nog wel "houdbaar" vinden en daar dan hun grond in zoeken en niet de dood tegemoet gaan door het vloeken van de Wet wel terecht. Boston waarschuwd idd voor precies hetzelfde bij de "12 Bijlslagen" in het boek de 4-voudige staat.
Wat dat aangaat is het een veeg teken dat er zovelen in "bekommering" zijn en niet tot de kennis van Christus komen. Het betekent dat ze het leven in zichzelf nog wel kunnen vinden en niet sterven aan zichzelf. Want zouden ze sterven aan de Wet dan zouden ze bemerken dat achter de Wet het leven ligt in Christus en konden ze volmondig vraag en antwoord 21 van de HC beamen als hun eigen ervaring. Je kan grote bevindelijke kennis hebben van je zonde en schuld voor God en toch een vijand zijn van vrije Genade!.

Volgens mij zijn we het aardig eens...
Inderdaad, sterven aan zichzelf. Maar dan is niet alles opgelost en kan niet direct volmondig HC 21 beaamt worden in de waarneming. Het begint niet met de bewuste kennis van Christus. Maar is het voor die kennis van Christus nu voor de wedergeboorte of ligt de toeleidende weg tot Christus in de wedergeboorte.

m.i. is de Levenmaking bij de zaligmakende werking van de Heiligen Geest die overtuigd van zonde. Tegelijkertijd is het niet de bedoeling om soort "veronderstelde wedergeboorte" te introduceren bij mensen die een bepaalde "kennis" hebben van hun zonden. Als het een daadwerkelijk sterven aan jezelf is dan is het evenals bij Esther een vallen in de handen van een levenden God. Met de dood voor ogen. Maar, o wonder, die God zal je niet aan het lijntje houden hoor!. Dan wordt Christus geopenbaard!. Dus in het daadwerkelijk sterven van jezelf en het overplanten in Christus daar zit echt geen tijd tussen!. Dat lijkt mischien wel zo, maar het komt omdat men nog zo vast zit aan de oude wortel in Adam dat er meer bijlslagen nodig zijn. Het daadwerkelijke belijden "Heere, Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig" is er nog niet. En dus is een leer die leven legt in de kennis van het stuk der ellende en dezelfs kenmerken predikt levensgevaarlijk en onbijbels. Deze "bekommerden" moet gepreekt worden "En Hij zeide tot mij: Hebt gij, mensenkind, dat gezien? Gij zult nog wederom grotere gruwelen zien dan deze."

Dit zegt John Owen (bron: Die mij heeft liefgehad door Dr P de Vries. Dissertatie over John Owen en de betekenis van de gemeenschap met Christus.)

Tussen wedergeboorte en het geloof bestaat geen tijdsverschil. De wedergeboorte wordt direct gevolgd door het geloof in Christus

John Flavel zegt (bron: Geschonken genade Hst 6 Het aannemen van Christus)

Niet zodra wordt de ziel door Gods Geest levendgemaakt, of zij beantwoordt enigermate aan het doel van God in dit werk, doordat zij Jezus Christus in de weg van het geloof metterdaad aanneemt.

[huisman]

huisman schreef

Het boek Ruth heeft zijn plaats ten eerste omdat uit die geslachtslijn Jezus is geboren, ten tweede kun je leren hoe de HEERE door menselijke onmogelijkheden en zonden zijn heilsplan volvoerd.
De voor velen dierbare uitleg van Ruth voor het bevindelijke leven heeft geen oude papieren en gaat zeker niet terug op de Reformatie. Natuurlijk zijn er trekken in Boaz zijn leven die naar Christus verwijzen (o.a. zijn losserschap) maar om uit Ruth te halen dat een levendgemaakte Ruth Boaz nog niet kende.....dus een levendgemaakte zondaar kent Christus nog niet is echt geen goede exegese.
Lees de preek van Stephanus maar eens in Handelingen 7 . Hij laat zien dat het O.T. heilsgeschiedenis is die op Christus komst en werk betrekking heeft.

Tiberius schreef

Ik ben het niet met deze visie eens, omdat Paulus de bovengenoemde leesregel geeft voor het Oude Testament. Ook Luther sprak al, dat hij in het Oude Testament op elke pagina Christus tegenkwam.
Ik weet dat de moderne bijbelwetenschap niets daarvan moeten hebben. Die beschouwt het boek Ruth als een liefdesgeschiedenis in de context van het Oude Oosten zonder meer. Het lijkt me niet, dat de Heilige Geest het dan zo uitvoerig op zou laten tekenen; puur om de geslachtslijn te laten zien, dan zou een half vers voldoende zijn geweest.

Verder heeft deze uitleg wel degelijk oude papieren. In de eerste plaats bij Paulus, natuurlijk, zie de betreffende teksten als exegesewijzer, maar ook bijvoorbeeld bij Kohlbrugge in zijn verklaring van het boek Ruth.

Overigens beweer ik nergens, dat het de bekeringsgeschiedenis van Ruth is. Dat zou inderdaad vergeestelijken zijn.

Dat gezegd hebbende, laat ik voor dit topic het argument van Ruth vallen, omdat dat de discussie kennelijk te veel vertroebelt. Ik merk namelijk dat die verklaring van het boek Ruth bij jou op sterke weerstand stuit.

Niet op weerstand, meer verbazing ook de kanttekeningen leggen Ruth niet zo uit maar toch echt zoals ik het beschreef
Kant 28 op Ruth 4 : 12

28) die Thamar aan Juda baarde,

Hier en in het volgende wordt ontdekt de voornaamste oorzaak, waarom het den Heiligen Geest geliefd heeft deze ganse historie van Ruth in de kanonieke boeken der Heilige Schrift in te lijven en te bewaren: te weten, opdat blijken mocht de waarheid der belofte Gods, dat de Messias uit Juda [Gen. 49:10] zou voortkomen, wiens geslacht [naar het vlees] in het volgende verhaald wordt tot op David; en voorts van David tot Christus, Matth. 1, en Luk. 3.

Als je een GBS Bijbel hebt lees je bij elk Bijbelboek de inhoud, ook daar niets van dat je in Ruth de gangen van Gods volk kunt lezen. Een studie over de exegesehistorie van Ruth zou mij zeer welkom zijn.

[Tiberius]

Exempel is volgens mij een oud Nederlands woord voor "voorbeeld". De uitleg, die jij ook al noemt van wijlen ds. Veenendaal, heb ik ook elders gehoord. Daar hoorde ik tevens dat het grondwoord wat gebruikt is ook "blauwdruk", "schets" kan betekenen. Uit het hoofdstuk blijken iig ook de 3 stukken, Ellende, Verlossing en Dankbaarheid. Dit zijn toch de stukken die gekend moet worden. En, mede gelet op de andere postings, we gaan toch hopenlijk niet vertellen dat als je kennis hebt van het eerste stuk maar nog niet van het stuk der verlossing en dankbaarheid dat je dan tot de "bekommerden" hoort die - als je aan de kenmerken voldoet - toch wel mag geloven dat het Zaligmakend Geloof aan je geschonken is ook al ken je bevindelijk nog niet alles? Wat dat aangaat vindt ik de waarschuwing van DWW dat er tegenwoordig velen zijn die wel in de "bekommering" leven maar het nog wel "houdbaar" vinden en daar dan hun grond in zoeken en niet de dood tegemoet gaan door het vloeken van de Wet wel terecht. Boston waarschuwd idd voor precies hetzelfde bij de "12 Bijlslagen" in het boek de 4-voudige staat. Wat dat aangaat is het een veeg teken dat er zovelen in "bekommering" zijn en niet tot de kennis van Christus komen. Het betekent dat ze het leven in zichzelf nog wel kunnen vinden en niet sterven aan zichzelf. Want zouden ze sterven aan de Wet dan zouden ze bemerken dat achter de Wet het leven ligt in Christus en konden ze volmondig vraag en antwoord 21 voor beamen als hun eigen ervaring. Je kan grote bevindelijke kennis hebben van je zonde en schuld voor God en toch een vijand zijn van vrije Genade!

Dat ben ik helemaal met je eens. Maar die rust gaf ds. V ook nooit: er is alleen maar rust te vinden als het vast ligt in Christus. Dat is zijn prediking geweest. Die waarschuwing van DWW deel ik dan ook wel. Het was een voor ds. V typerende uitspraak: "Zoveel mensen lopen er met een houdbare nood, maar het moet een onhoudbare nood worden."

Het was mijn opzet nooit om namen te noemen, maar nu het toch gebeurd, wil ik daar toch even op inhaken. Want de prediking van ds. V is mij niet onbekend. Hij gaf een overtuigde zondaar inderdaad geen enkele rust buiten het reinigende bloed van Christus. Toch stelde hij leerstellig de levendmaking of wedergeboorte wel degelijk te vroeg. Ook hij is hierin afgeweken van de leer der reformatoren. Hij redeneerde als volgt: 'Door overtuiging kan een zondaar wedergeboren zijn. Kwam het niet tot te kennis van Christus, dan was het geen echte wedergeboorte.' Zie daar het veronderstelde geloof in zijn leerstellingen. Naar mijn bescheiden mening was ds. V ook een wijze maagd die, omtrent de zuivere leer, met de dwaze maagden in slaap was gevallen. Van der Groe zei niet voor niets dat wie in het stuk der wedergeboorte dwaalt, feitelijk in alles dwaalt. Die dwaling doet niets af van zijn persoonlijke geschonken genade voor God. Dat houdt zijn ziel niet uit de hemel vandaan. Maar het kan wel een sta in de weg voor anderen wezen.

Ik zal hierover een enkel voorbeeld noemen. Nadat den Heere mijn ogen voor de heersende dwalingen geopend had, wenste ik een ieder die mijn pad kruiste over deze dingen aan te spreken. Zo ook een keer ds. V, een man waarvoor ik persoonlijk veel achting heb gehad, vanwege zijn eerbaar leven, en geschonken genade. Toen ik hem eens over deze dingen belde, kwamen we al sprekende bij de Samaritaanse vrouw terecht uit Joh. 4. Ik zei hem: "dominee, toen de Heere Jezus tot haar verlossing sprak op haar woorden: Ik weet, dat de Messias komt (Die genaamd wordt Christus); wanneer Die zal gekomen zijn, zo zal Hij ons alle dingen verkondigen. 'Ik ben het Die met u spreekt', ging ze uit in Zijn vrijheid van Hem getuigende: Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus?"

Over dit geloof zegt bijv. de apostel Johannes, het volgende: "Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk, die liefheeft Dengene, Die geboren heeft, die heeft ook lief dengene, die uit Hem geboren is, 1 Joh. 5:1."

Wat denk je dat ds. V me antwoordde....??
"Ja maar, deze vrouw moest nog wel met een geopenbaarde Christus de dood in...."

Dat is inderdaad een kenmerken dominee Veenendaal uitspraak.
Maar daar heeft hij het niet over het begin van de weg, maar over een nadere weldaad.

Dat ben ik helemaal met je eens.

Je betuigt hier wel dat je het met Willem eens bent, maar in je uitleg over die zgn. bekommerden waar hier telkens over gesproken wordt, begeef jij jezelf nog steeds op een onzeker grijs gebied. Niet zwart en niet wit.

Niets geen grijs gebied, mogelijk zeg ik het niet helder genoeg, maar op dat punt verwoord je hierboven zelf precies wat ik bedoel, namelijk het door jou bestreden standpunt van ds. V: de levendmaking is aan het begin van de weg.
En noch ds. V. noch ik leren een verondersteld geloof. Van geloof kan je pas spreken als er sprake is van een omhelzen van Christus. Eigenlijk spreek je jezelf tegen, want je geeft zelf al aan, dat hij geen rust buiten Christus gaf.

Dat kun je niet uit de Bijbel geleerd hebben, want die is helder genoeg in deze zaken.

Klopt. Daarom zeg ik Paulus geschiedenis: bij de verschijning op de weg naar D. werd hij levendgemaakt.
Op dat moment ging de Heilige Geest hem de zaligmakende ellendekennis geven.

Ten laatst wilde ik je vragen, wanneer jij meent dat ik ernaast zit, of jij me dan vanuit Rom. 8:15 het onderscheid kan verklaren tussen de Geest der dienstbaarheid tot vreze, en de Geest der aanneming tot kinderen.

Het gaat hier m.i. om tweeërlei werking van dezelfde Geest; dat leren ons ook de kanttekenaren. De Geest. de wind, waait waarheen hij wilt; in de ontdekking vanuit het barre noorden en in de vereniging met Christus uit het zoele zuiden.

Ik heb jou intussen ook best veel geschreven.

Ik heb daar dubbele gevoelens bij. Om eerlijk te zijn prefereer ik korte, kernachtige, krachtige postings. Zoals je in real life ook een discussie voert. Anders ga je snel langs elkaar heen spreken. Of iets bestrijden wat de ander helemaal niet leer.

[Tiberius]

Als je een GBS Bijbel hebt lees je bij elk Bijbelboek de inhoud, ook daar niets van dat je in Ruth de gangen van Gods volk kunt lezen. Een studie over de exegesehistorie van Ruth zou mij zeer welkom zijn.

De kanttekenaren zeggen in de bijbelboek introductie:
... tot een spiegel van Gods onbegrijpelijke genade, en een voorbeeld van de beroeping der heidenen tot de gemeenschap van onzen Heere CHRISTUS

[Ander]

m.i. is de Levenmaking bij de zaligmakende werking van de Heiligen Geest die overtuigd van zonde. Tegelijkertijd is het niet de bedoeling om soort "veronderstelde wedergeboorte" te introduceren bij mensen die een bepaalde "kennis" hebben van hun zonden. Als het een daadwerkelijk sterven aan jezelf is dan is het evenals bij Esther een vallen in de handen van een levenden God. Met de dood voor ogen. Maar, o wonder, die God zal je niet aan het lijntje houden hoor!. Dan wordt Christus geopenbaard!. Dus in het daadwerkelijk sterven van jezelf en het overplanten in Christus daar zit echt geen tijd tussen!. Dat lijkt mischien wel zo, maar het komt omdat men nog zo vast zit aan de oude wortel in Adam dat er meer bijlslagen nodig zijn. Het daadwerkelijke belijden "Heere, Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig" is er nog niet. En dus is een leer die leven legt in de kennis van het stuk der ellende en dezelfs kenmerken predikt levensgevaarlijk en onbijbels. Deze "bekommerden" moet gepreekt worden "En Hij zeide tot mij: Hebt gij, mensenkind, dat gezien? Gij zult nog wederom grotere gruwelen zien dan deze."

Ja Willem, ik begrijp je verhaal en wil helemaal niet dat er een valse rust wordt gepredikt. Het gaat altijd om Christus. Buiten Hem is geen leven. Ik denk dat we het daar echt wel over eens zijn. Echter, in de wedergeboorte/inwendige roeping wordt de mens van dood levend. Ds. Kersten schrijft daarover het volgende:

Zoo wij reeds betoogd hebben, vallen roeping en wedergeboorte saam en gaat niet de wedergeboorte aan de roeping vooraf. Zacheüs, Paulus, de stokbewaarder openbaarden oogenblikkelijk nu hun wedergeboorte de vrucht van het nieuwe leven; zij droegen niet een zaad in zich, waarvan zij nog 'lange dagen niets bemerkten'. Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen en moet dus de wedergeborene van stonden aan werkzaam worden in het verlaten van de zonde en het betrachten van Gods geboden.

Je refereerde aan de 12 bijlslagen zoals die voorkomen in de viervoudige staat van Boston. Daar gaat het toch ook om werkingen van Gods Geest in de harten van een zondaar om hem tot Christus te brengen? Je moet dit niet misbruiken om bij slag 1 te denken dat je dit kenmerk bij jezelf gewaar wordt en dat dus de rest vanzelf wel komt. Nee, zeker niet. Echter, het kan voor iemand in de bekommering wel een wegwijzer zijn naar Christus.

Ik citeer hier uit een toepassing van een preek die ik las:

En gij, ontdekte ziel, voelt ge de slavernij van de zonde u dagelijks meer benauwen en drukken; is het voor uw benauwde geest alsof de hemel slechts dreigende onweerswolken vertoont; voelt ge - in het licht der Wet - uw schuld schier groter worden, zodat geen lichtstraal van genade erdoor zou kunnen dringen, weet dan, dat geen duisternis te dik kan zijn voor God, om ze te doorbreken met Zijn licht. Ja, dat zelfs het levendig zien van uw duisternis alleen kan geschieden door Zijn ontdekkend licht. O, zeg dan niet langer: "Mijn weg is voor de Heere verborgen en mijn recht gaat voor mijn God voorbij". Want moogt ge - heilig voor God verslagen- uitroepen: "Het is buiten hoop; ik, ik ben het, die in de duisternis wandel", zie , dan spreekt de Heere dat troostwoord ook tot u: "Die woont in de schaduw des doods, zal een licht gaan omschijnen". Ge moogt deze belofte door het geloof eens omhelzen en God bevestige ze in de ziel.

Op deze manier mogen bekommerden toch worden aan gesproken. Immers, zij die niet waar bekommerd zijn zullen hier nooit de troost uit hebben.