Een oude vogelkooi / Wie eist betaling?

[Marnix]

Klopt. Ik lees het beiden. Maar naar aanleiding van de gelijkenis kunnen we niet alleen stellen dat we de grote parel moeten ontvangen.

[Luther]

Ik heb altijd gehoord dat je de Parel van grote waarde ontvangt.

Ja, dat is de uitleg die meestal gegeven wordt aan deze gelijkenis. Dan is de Parel van grote waarde de Heere Jezus en de koopman is de zondaar. In de gelijkenis staat dan overigens wel: "...en kocht dezelve."

Toch heb ik al veel langer de vraag of dat wel de juiste uitleg van deze gelijkenis is. Deze gelijkenis behoort namelijk tot de gelijkenissen die beginnen met: "Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan...."
Het Koninkrijk der hemelen is een aanduiding voor de zaligheid door Christus Jezus. Als we dan deze gelijkenissen nagaan, dan is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan:
- ...een mens die goed zaad zaaide in de akker.
- ...het mosterdzaad.
- ...een zuurdesem.
- ...een net, geworpen in de zee.
- ...een schat in de akker verborgen.

Als we dan de gelijkenis van de parel lezen, dan staat er niet: "Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een Parel van grote waarde." Er staat: "Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een koopman die schone parelen zoekt."
Christus en Zijn Koninkrijk wordt vergeleken met een zaaiende mens, een mosterdzaad, een visnet, een zuurdesem, een schat en dus ook met een koopman.

Christus is in die uitleg de koopman, die velen parelen bezit: de gemeenschap met Zijn Vader, de hemelse heerlijkheid. Maar in de raad des vredes heeft Hij Zich Borg gesteld voor Zijn Kerk. Hij heeft al die schone parels verkocht, verlaten om een zondaar te redden: de parel van grote waarde. Alles heeft Christus ervoor over gehad om die parel te redden.
De gelijkenis wil dan uitbeelden de grote liefde en bereidwilligheid om zwarte zondaren te zaligen en te kopen met Zijn bloed. Maar ook laat het ons zien enerzijds wat het Hem gekost heeft, en anderzijds hoeveel waarde een verloste zondaar voor Christus heeft.

[Marnix]

Wat ik leerzaam vindt is weer even de herinnering dat het koninkrijk niet wordt vergeleken met de parel maar met de parelkoopman en wat hij doet. Maar ik heb het altijd anders opgevat, namelijk dat iemand die die parelkoopman die een prachtige parel vindt... wat dan het geloof is, het evangelie... het belangrijkste en mooiste wat er is. Hij doet alles weg wat hij bezit om die parel te kunnen kopen. Zelfde met de schat in de aarde.

Heb eens gekeken wat bijvoorbeeld Henry er over schrijft en die wijst ook op Jezus als de parel en niet als de koopman. Gezien het enkelvoud van het voorwerp lijkt me dat ook logischer. Maar goed, voor jouw uitleg valt ook wat te zeggen. Maar welke is nou waar? Hoe weten we dat? Of is het multi-interpretabel?

[albion]

Ik heb altijd gehoord dat je de Parel van grote waarde ontvangt.

Ja, dat is de uitleg die meestal gegeven wordt aan deze gelijkenis. Dan is de Parel van grote waarde de Heere Jezus en de koopman is de zondaar. In de gelijkenis staat dan overigens wel: "...en kocht dezelve."

Toch heb ik al veel langer de vraag of dat wel de juiste uitleg van deze gelijkenis is. Deze gelijkenis behoort namelijk tot de gelijkenissen die beginnen met: "Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan...."
Het Koninkrijk der hemelen is een aanduiding voor de zaligheid door Christus Jezus. Als we dan deze gelijkenissen nagaan, dan is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan:
- ...een mens die goed zaad zaaide in de akker.
- ...het mosterdzaad.
- ...een zuurdesem.
- ...een net, geworpen in de zee.
- ...een schat in de akker verborgen.

Als we dan de gelijkenis van de parel lezen, dan staat er niet: "Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een Parel van grote waarde." Er staat: "Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een koopman die schone parelen zoekt."
Christus en Zijn Koninkrijk wordt vergeleken met een zaaiende mens, een mosterdzaad, een visnet, een zuurdesem, een schat en dus ook met een koopman.

Christus is in die uitleg de koopman, die velen parelen bezit: de gemeenschap met Zijn Vader, de hemelse heerlijkheid. Maar in de raad des vredes heeft Hij Zich Borg gesteld voor Zijn Kerk. Hij heeft al die schone parels verkocht, verlaten om een zondaar te redden: de parel van grote waarde. Alles heeft Christus ervoor over gehad om die parel te redden.
De gelijkenis wil dan uitbeelden de grote liefde en bereidwilligheid om zwarte zondaren te zaligen en te kopen met Zijn bloed. Maar ook laat het ons zien enerzijds wat het Hem gekost heeft, en anderzijds hoeveel waarde een verloste zondaar voor Christus heeft.

Ik begrijp hieruit dus dat jij de parel van grote waarde ziet als de verloste zondaar en anderen het zien als de Heere Jezus? Ik heb eens een ds horen zeggen dat al die parels die men bezit (wat een mens al ontvangen heeft aan genadegiften maar nog niet in Christus is), al die gaven als niets moet achten maar dat men de Parel van grote waarde moet zien te verkrijgen.

Wederom is het Koninkrijk: kanttekeningen

Wederom is het koninkrijk der hemelen

Met deze twee gelijkenissen wijst Christus aan de uitnemende waardigheid van de leer en de beloften des Evangelies, mitsgaders den ijver en de naarstigheid, die men behoort aan te wenden om dezelve te verkrijgen, al ware het ook met schade en verlies van alle tijdelijke dingen.

Ik hou het maar bij de uitleg die de kanttekeningen geven over het Koninkrijk der hemelen.

[eilander]

Ik hou het maar bij de uitleg die de kanttekeningen geven over het Koninkrijk der hemelen.

Dat is een prima keuze. Maar een andere keuze is wel mogelijk, mijns inziens. Ik meen dat ook Calvijn voor de andere optie kiest.
Het mooie aan Matthew Henry is vaak dat hij verschillende mogelijkheden benoemt, en uit beide mogelijkheden lessen trekt. Zonder dat hij direct kiest wat hij nu de beste uitleg vindt.

De argumentatie van Luther, de vergelijking met andere gelijkenissen, is precies die ik ook gehoord heb in twee preken over dit onderwerp.

[Luther]

Ik hou het maar bij de uitleg die de kanttekeningen geven over het Koninkrijk der hemelen.

Dat is een prima keuze. Maar een andere keuze is wel mogelijk, mijns inziens. Ik meen dat ook Calvijn voor de andere optie kiest.
Het mooie aan Matthew Henry is vaak dat hij verschillende mogelijkheden benoemt, en uit beide mogelijkheden lessen trekt. Zonder dat hij direct kiest wat hij nu de beste uitleg vindt.

De argumentatie van Luther, de vergelijking met andere gelijkenissen, is precies die ik ook gehoord heb in twee preken over dit onderwerp.

Ik heb inderdaad niet willen beweren dat de andere uitleg niet kan, maar de uitleg dat de parel van grote waarde (vanuit Christus bezien) een verloren zondaar is, strookt meer met de formulering van de gelijkenis. Als je heel goed leest, is er echt een verschil tussen de gelijkenis van de parel en de gelijkenis van de schat in de akker. Deze gelijkenissen worden door de kanttekenaren mijns inziens te snel ineen geschoven, terwijl het meer het spiegelbeeld van elkaar is:
"Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een schat, in de akker verborgen..."
"Het Koninrkijk der hemelen is gelijk een koopman..."

Als in de eerste de schat gelijk staat aan de zaligheid in Christus, dan moet dat in de tweede gelijkenis gelijk staan aan de koopman en niet aan de parel.

Het gevaar van de uitleg van de kanttekenaren is, dat je inderdaad zit met die andere parels die verkocht worden om die ene parel van grote waarde te bezitten. Dan bestaat het gevaar dat alle zaken in de bekering voor kleine parels worden gezien en dat aan het einde van de reis de Parel van grote waarde gekend mag worden. Die uitleg wijs ik af, want ze gaat in tegen andere delen van de Schrift. Er zijn geen kinderen Gods zonder Christuskennis.

[albion]

Ik hou het maar bij de uitleg die de kanttekeningen geven over het Koninkrijk der hemelen.

Dat is een prima keuze. Maar een andere keuze is wel mogelijk, mijns inziens. Ik meen dat ook Calvijn voor de andere optie kiest.
Het mooie aan Matthew Henry is vaak dat hij verschillende mogelijkheden benoemt, en uit beide mogelijkheden lessen trekt. Zonder dat hij direct kiest wat hij nu de beste uitleg vindt.

De argumentatie van Luther, de vergelijking met andere gelijkenissen, is precies die ik ook gehoord heb in twee preken over dit onderwerp.

Ik heb inderdaad niet willen beweren dat de andere uitleg niet kan, maar de uitleg dat de parel van grote waarde (vanuit Christus bezien) een verloren zondaar is, strookt meer met de formulering van de gelijkenis. Als je heel goed leest, is er echt een verschil tussen de gelijkenis van de parel en de gelijkenis van de schat in de akker. Deze gelijkenissen worden door de kanttekenaren mijns inziens te snel ineen geschoven, terwijl het meer het spiegelbeeld van elkaar is:
"Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een schat, in de akker verborgen..."
"Het Koninrkijk der hemelen is gelijk een koopman..."

Als in de eerste de schat gelijk staat aan de zaligheid in Christus, dan moet dat in de tweede gelijkenis gelijk staan aan de koopman en niet aan de parel.

Het gevaar van de uitleg van de kanttekenaren is, dat je inderdaad zit met die andere parels die verkocht worden om die ene parel van grote waarde te bezitten. Dan bestaat het gevaar dat alle zaken in de bekering voor kleine parels worden gezien en dat aan het einde van de reis de Parel van grote waarde gekend mag worden. Die uitleg wijs ik af, want ze gaat in tegen andere delen van de Schrift. Er zijn geen kinderen Gods zonder Christuskennis.

Ik denk dat ze er mee wilden zeggen (de uitleg) dat je niet moet rusten voordat je Christus tot je deel mag hebben

[Tiberius]

Het gevaar van de uitleg van de kanttekenaren is, dat je inderdaad zit met die andere parels die verkocht worden om die ene parel van grote waarde te bezitten. Dan bestaat het gevaar dat alle zaken in de bekering voor kleine parels worden gezien en dat aan het einde van de reis de Parel van grote waarde gekend mag worden. Die uitleg wijs ik af, want ze gaat in tegen andere delen van de Schrift. Er zijn geen kinderen Gods zonder Christuskennis.

Daar vergis je je in; die zijn er wel degelijk.
Daarom is voor hen de gelijkenis van de Parel van grote waarde zo troostvol, omdat het hen oproept om al die kleine pareltjes eens te verkopen en die Grote te kopen.

[Marnix]

Ik hou het maar bij de uitleg die de kanttekeningen geven over het Koninkrijk der hemelen.

Dat is een prima keuze. Maar een andere keuze is wel mogelijk, mijns inziens. Ik meen dat ook Calvijn voor de andere optie kiest.
Het mooie aan Matthew Henry is vaak dat hij verschillende mogelijkheden benoemt, en uit beide mogelijkheden lessen trekt. Zonder dat hij direct kiest wat hij nu de beste uitleg vindt.

De argumentatie van Luther, de vergelijking met andere gelijkenissen, is precies die ik ook gehoord heb in twee preken over dit onderwerp.

Ik heb inderdaad niet willen beweren dat de andere uitleg niet kan, maar de uitleg dat de parel van grote waarde (vanuit Christus bezien) een verloren zondaar is, strookt meer met de formulering van de gelijkenis. Als je heel goed leest, is er echt een verschil tussen de gelijkenis van de parel en de gelijkenis van de schat in de akker. Deze gelijkenissen worden door de kanttekenaren mijns inziens te snel ineen geschoven, terwijl het meer het spiegelbeeld van elkaar is:
"Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een schat, in de akker verborgen..."
"Het Koninrkijk der hemelen is gelijk een koopman..."

Als in de eerste de schat gelijk staat aan de zaligheid in Christus, dan moet dat in de tweede gelijkenis gelijk staan aan de koopman en niet aan de parel.

Het gevaar van de uitleg van de kanttekenaren is, dat je inderdaad zit met die andere parels die verkocht worden om die ene parel van grote waarde te bezitten. Dan bestaat het gevaar dat alle zaken in de bekering voor kleine parels worden gezien en dat aan het einde van de reis de Parel van grote waarde gekend mag worden. Die uitleg wijs ik af, want ze gaat in tegen andere delen van de Schrift. Er zijn geen kinderen Gods zonder Christuskennis.

Ik moest bij de dat verkopen van die parels denken aan wat Paulus zegt in de brief aan Filemon:

7 Maar wat voor mij winst was, ben ik omwille van Christus als verlies gaan beschouwen. 8 Sterker nog, alles beschouw ik als verlies. Het kennen van Christus Jezus, mijn Heer, overtreft immers alles. Omwille van hem heb ik alles prijsgegeven; ik heb alles als afval weggegooid. Ik wilde Christus winnen 9 en één met hem zijn – niet door mijn eigen rechtvaardigheid omdat ik de wet naleef, maar door die van God, de rechtvaardigheid die er is door het geloof in Christus.

Alle parels van het leven opofferen, wegdoen... omdat ze bij Christus' schoonheid in de niet vallen.

Maar leerzaam om ook een andere uitleg te horen. Ik denk dat het op meer manieren uitleggen en er dingen uithalen heel goed is. Jou uitleg zegt een hoop over Jezus Christus. De Bijbel zegt dat we hervormd worden naar Zijn beeld. En de gelijkenis zegt ook iets over ons. Hij offert al het goede op omdat Hij ons liefheeft, om ons te verkrijgen.... Dat is Hem meer waard dan wat Hij allemaal al had. Hij offerde wat Hij had op om ons te krijgen, en Hij roept ons op het zelfde te doen.

Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, 6 die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, 7 maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is.

[Jongere]

Het gevaar van de uitleg van de kanttekenaren is, dat je inderdaad zit met die andere parels die verkocht worden om die ene parel van grote waarde te bezitten. Dan bestaat het gevaar dat alle zaken in de bekering voor kleine parels worden gezien en dat aan het einde van de reis de Parel van grote waarde gekend mag worden. Die uitleg wijs ik af, want ze gaat in tegen andere delen van de Schrift. Er zijn geen kinderen Gods zonder Christuskennis.

Waarom gaat het hier dan direct om geestelijke zegeningen bij de 'kleine parels'? Dat kan toch ook heel goed wijzen op alles waaraan een mens waarde hecht, maar wat geen Christus is?
(Wat overigens wel geestelijke zegeningen kunnen zijn, maar bij heel veel mensen weinig geestelijks is)