GGiN terugkeer van buitenverband

[Joannah]

Zo gaandeweg dit gesprek komen er een vraag bij me op.

Maar je redeneert nu vanuit de bestemming van Christus' bloed en offer en niet vanuit de reikwijdte ervan in de prediking.

Het is toch Christus Die Zijn Kerk gekocht heeft met Zijn bloed? Hoe wordt dan de raad des vredes gezien, waar God raad heeft gehouden met Zijn Zoon?
Dat God een volk verkoren heeft komt op uit het welbehagen van eeuwigheid. De Zoon heeft hen gekocht met Zijn bloed, hetwelk de Heilige Geest toepast aan de harten. Zo werkt God van de eeuwigheid in de tijd aan op de eeuwigheid. Dat doet Hij tot Zijn eer.

Mijn vraag is: wat mis je in mijn visie, als het gaat over het prediken van Christus aan hen die (nog) geen genade kennen, oftewel, wat bedoel je met de 'reikwijdte' van de prediking?

Dankjewel voor deze vraag. Wat ik bedoel met de reikwijdte van de prediking van het heil in Christus is dat Christus niet alleen welmenend aangeboden moet worden aan bewuste zondaren, maar aan alle hoorders. Misschien helpt het als ik ook in dit topic een posting uit een ander topic naar boven haal. Zie hieronder:

Hoe is het toch mogelijk dat er na al die decennia nog steeds onduidelijkheid is over de vraag of er een algemeen welmenend aanbod van genade is en zo ja, hoe dat dient te worden verstaan in relatie tot de verkiezing. Ik denk nog steeds dat de oude onderscheiding ons kan helpen: Ieder die onder het Woord verkeert, heeft "recht van toegang tot Christus", alleen diegenen die door Gods Geest worden levend gemaakt hebben "recht van bezit van Christus". Voor die laatsten is het offer van Christus effectief. Hij is voor hen gestorven.

Achterliggende vraag is natuurlijk, of het mogelijk is dat iemand die na zijn dood verworpen blijkt te zijn, bij leven welmenend geroepen is. Dan zou God liegen. In reactie op die vraag vat ik samen wat Wilhelmus à Brakel daarover schrijft:

- Nee, God liegt niet, want die Zaligmaker is er. Maar die wordt niet aanvaard door de verworpene. Er is geen schuld aan Gods zijde. Lees de DL 3/4: art. 8-11 er nog maar eens op na.

- De vraag is: 'Worden zij wel werkelijk geroepen, die uiteindelijk verloren zullen gaan? Of worden alleen de uitverkorenen welmenend geroepen?' Mijn antwoord daarop is: Nee, allen die onder de prediking verkeren worden werkelijk, welmenend en zonder voorwaarden geroepen tot het heil in Christus, ook de verworpenen. Er is een algemene roeping zonder voorwaarden. De vermaning en opdracht tot geloof geldt evenzeer als de plicht tot bekering.

- Aan ieder die onder de prediking verkeert, wordt Christus aangeboden. Ieder mag of moet tot Christus komen. Alleen dit recht van toegang is nog niet het geloof zelf.

- Achterliggende vraag is: Beoogt God de zaligheid van allen die geroepen zijn? Dan zeg ik: Wij kunnen niet anders dan op het Woord afgaan en mogen ons nooit kwellen met de vraag of we wel welmenend geroepen worden. Er is geen voorwaarde om de toevlucht tot Jezus te nemen. De verkiezing is voor de algemene roeping niet relevant.

- Als God de verworpenen niet welmenend roept, zijn zij immers te verontschuldigen. Dan kunnen ze in het oordeel zeggen met eerbied gesproken: "Heere, U hebt ons nooit tot het heil geroepen. Hoe kunt u ons dan kwalijk nemen dat we niet gekomen zijn?"

- Nog enkele passages uit de Redelijke Godsdienst van Wilhelmus à Brakel. Brakel definieert de roeping als volgt: De Roeping is een genadewerk Gods, de zondaar door het Evangelie nodigende, uit de staat der zonde en toorn over te gaan tot Christus, om door Hem verzoening met God, Godzaligheid en zaligheid te verkrijgen; en de Zijnen door de Heilige Geest krachtdadig tot die staat overbrengende.

Tot slot een wat langer citaat van Brakel.

XII. Nu komt in bedenking: Of God ook roept allen, die onder de bediening des
Evangelies zijn, en niet zalig worden, dan of God alleen de uitverkorenen roept?
Ik antwoord: God roept allen en een ieder, die onder de bediening des Evangelies
leven. Dit dient wel opgemerkt, opdat men vrijmoedigheid heeft om Christus aan te
nemen. 't welk men niet zou doen, indien 't Evangelie niet aangeboden werd, en opdat
men erkent de rechtvaardigheid Gods in 't straffen van degenen, die op zo groot een
zaligheid geen acht geven, en het Evangelie niet gehoorzaam zijn.
Opdat een iegelijk van deze zaak overtuigd worde, zo merkt:
1. Vergelijkt u met de wilde Indianen, die noch Christus, noch zaligheid kennen. Ziet
u niet dat God aan u wat anders doet dan aan hen? Zoudt u met hun staat wel willen
wisselen? Waarom niet? Is 't niet omdat hier meerder hoop is om zalig te worden als
daar? Zal niet de verdoemenis degenen, die onder de bediening geleefd hebben, en
onbekeerd gebleven zijn, zwaarder zijn dan van de woeste heidenen? En waarom toch,
indien de zaligheid hun niet was aangeboden geweest? Waaruit dan blijkt, dat zij allen
geroepen worden, die het Evangelie horen.
2. Een ieder, die onder de bediening is, hoort de stem van den leraar, lerende,
vermanende en bestraffende, zo geschiedt het aan hem, die het hoort; en de leraar is
een dienaar van Christus en uitdeler der verborgenheden Gods, 1 Kor. 4:1. Gezanten
van Christus' wege, 2 Kor. 5:20. Zodat die hen hoort, die hoort Christus, en die hen
verwerpt, die verwerpt Hem, Luk. 10:16. Hierbij, u hoort de eigene woorden Gods in
de Schrift vervat; dewijl dan een ieder de stem der leraren en de woorden Gods in
zijne oren hoort klinken, zo worden al die zaken tot hem gesproken, en hij wordt door
het Evangelie geroepen.
3. De Schrift zegt duidelijk dat velen, die verloren gaan, geroepen waren:
Matth. 20:16 ... velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
Luk. 14:16-18... . hij noodde er velen En hij zond zijn dienstknecht uit... om te
zeggen: Komt, want alle dingen zijn nu gereed, en zij begonnen allen zich
eendrachtelijk te ontschuldigen.
Matth. 22:3. En zond zijne dienstknechten uit om de genooden ter bruiloft te
roepen; en zij wilden niet komen.
Was de gast zonder bruiloftskleed niet genodigd? Ja hij toch, dat was zijn misdaad
niet dat hij kwam. maar dat hij niet recht kwam, zonder bruiloftskleed. Zo is het klaar
dat een iegelijk, die onder de bediening is, tot Christus geroepen en genodigd wordt.

"En zij WILDEN niet komen". Keuze dus.vrije keuze. maar we kunnen zelf niet aannemen, want dat moet ons gegeven worden!, word ons geleerd.Anders is het nl remonstrants, toch?Kom ik weer uit bij dezelfde vraag als in het andere topic, wat is nu Gods gave, de genade, of het geloof?(Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; Niet uit de werken, opdat niemand roeme. Efeziërs 2:8,9)

[albion]

[
Een farizeeër is een zondaar die verloren is maar het niet voelt en de tollenaar is een zondaar die zich in zijn bewustzijn ook verloren voelt en daarom uitroept: Wees mij zondaar genadig!

Want als God genade schenkt, leert een mens zich zowel kennen als een tollenaar maar ook zeker als een farizeeër.

Kijk en dat is denk ik wat caprice bedoelt

[Ander]

- De vraag is: 'Worden zij wel werkelijk geroepen, die uiteindelijk verloren zullen gaan? Of worden alleen de uitverkorenen welmenend geroepen?' Mijn antwoord daarop is: Nee, allen die onder de prediking verkeren worden werkelijk, welmenend en zonder voorwaarden geroepen tot het heil in Christus, ook de verworpenen. Er is een algemene roeping zonder voorwaarden. De vermaning en opdracht tot geloof geldt evenzeer als de plicht tot bekering.

het einde dat God voorheeft met den niet-uitverkorenen het Evangelie te laten verkondigen, is om den mensch den weg tot de zaligheid voor te stellen en bekend te maken, om den mensch te bevelen dien weg in te slaan; om zijne goedheid te betoonen, met hem alle beweegredenen voor te stellen en met hem de zaligheid te beloven, indien hij zich bekeert en in Christus waarlijk gelooft, 't welk Hij ook doen zou, indien de mensch die voorwaarde vervulde, waartoe hij gehouden is, en 't welk de menschelijke natuur heilig in Adam geschapen, heeft kunnen doen; volbrengt hij die niet, dat is niet, omdat God hem verhindert, of krachten beneemt, maar omdat de mensch niet wil, zodat het zijne eigen schuld is; immers de goedheid Gods moest hem tot bekeering leiden

Hieruit rijst een andere vraag: Of God met het roepen van den zondaar tot Christus beoogt hunner aller zaligheid; of God met dat oogmerk allen, die onder de bediening zijn, roept, opdat zij de zaligheid zouden deelachtig worden? Ik antwoord: neen; want God kan van zijn oogmerk niet verstoken worden, zoodat ze allen moesten zalig worden, die geroepen worden.

[Wilhelm]

[
Een farizeeër is een zondaar die verloren is maar het niet voelt en de tollenaar is een zondaar die zich in zijn bewustzijn ook verloren voelt en daarom uitroept: Wees mij zondaar genadig!

Want als God genade schenkt, leert een mens zich zowel kennen als een tollenaar maar ook zeker als een farizeeër.

Kijk en dat is denk ik wat caprice bedoelt

Nee dat bedoelt Caprice niet. In die discussie gaat het om het feit dat je je eerst zo moet "voelen" voordat de genade aangeboden mag worden. En dat is niet Bijbels. Dan leg je een voorwaarde in een bepaald ellendegevoel, terwijl als het waar werk is men altijd zal zeggen dat men zich niet genoeg verootmoedigd en boetvaardig "voelt." En wat is het dan een bevrijding om het Evangelie te horen dat nu stijven van hart, koude onboetvaardige zondaren (zo voelt een ontdekte zondaar zich !) welkom zijn bij Jezus. En mogen komen zoals ze zijn.

[GJdeBruijn]

Het is inderdaad het probleem met 'gevoel' dat de ware ellendekennis bestaat uit ellendig voelen. En dat gevoel is in eigenbeleving juist ellendig vanwege besef van schuld, onbekeerlijkheid en ongevoeligheid ten aanzien van God en Zijn eer. De balans opmakend zal een ware ellendige zijn gebrek aan ellende beleven.
Dan is een theologie waarin eerst de ellende als de ware ontdekt moet worden alvorens tot Christus te MOGEN komen, dan uitzichtloos! De Bijbel zegt echter: Wie WIL die kome! En niet Wie VOELT die kome. Dat gegene die wil ondertussen ook zijn ellende voelt is tegelijk waar, maar dat wordt door die persoon nooit op dat moment zo ervaren.

Wie gevoel als voorwaardelijk en voorafgaand kenmerk gebruikt in een theologische ordening en daarbij in de dogmatiek een chronologische plaats geeft, slaat het medicijn weg voor degenen die daar het meest om verlegen zijn!
Het probleem is dat er praktisch gezien vanuit een veronderstelde verwerping wordt geredeneerd, tenzij het gevoel dusdanig is dat er vermoedens zijn van uitverkiezing. In die visie kan en mag er niet eerder genade aangeboden worden met een beroep op de samenhang tussen reikwijdte van de verzoening en de uitverkiezing/uitverkorenen.
Dat is logisch denkend misschien wel consistent, maar het is ondertussen niet in overeenstemming met Gods Woord als MIDDEL om de uitverkorenen te roepen vanuit de DUISTERNIS. Het middel is een onderdeel geworden van het doel waartoe het dient, namelijk het heil smaken, in plaats van tot het heil in Christus brengen.
De roeping van het evangelie in de vorm van de prediking komt welmenend tot alle hoorders, inclusief de toezegging van het heil voor een ieder die gelooft. De bekering is een eis waar enkel in geloof van wordt geleerd dat het een gave is en een leven van dankbaarheid.
De oproep van het evangelie is een oproep om Christus aan te nemen zoals Hij wordt aangeboden in de prediking. De bekering als eis hoort bij de bediening van de wet. Wie echt ellendig is, weet onbekeerlijk te zijn en te blijven in zichzelf. Zonder het evangelie te geloven is iemand met ellendekennis dus onder de wet en dood.
Natuurlijk leert Gods Woord dat Gods Geest werkt door iemand met de wet tot ellendekennis brengen en langs die weg Christus te eigenen als persoonlijke Zaligmaker. Echter niet als voorwaarde, zelf op te merken ellende, of als kwalificatie maar als middel dat ACHTERAF bewonderd kan worden door degenen die waarlijk tot Christus zijn gekomen.
In de prediking mag de weg tot het heil zeker beschouwend gebracht worden. MAAR: Christus dient gepredikt te worden voor alle zondaren die Adam als natuurlijke vader hebben op een persoonlijke wijze, wat wil zeggen confronterend en radicaal. Met BEVEL van geloof en bekering. Dat komt héél dichtbij! Daarom is het afwijzen van dit bevel zo'n grote zonde.

Hierbij een tweetal Citaten:

Thomas Boston:
Deze daad van gave en gunst [deed of gift and grant] of
welmenende [of geloofwaardige; 'authentic'] aanbieding
van het Evangelie wordt in vele woorden uitgedrukt,
zoals in Johannes 3:16 (...]. Waar het Evangelie komt,
wordt deze gunst afgekondigd en dit aanbod bediend.
Niemand van de mensheid wordt van deze gunst uitge•
zonderd [...). Dit is de goede oude manier om zonda~
ren hun volmacht om in Christus te geloven bekend te
maken. Deze houdt de algenoegzaamheid van het offer
van Christus voor alle mensen in. De gekruiste Christus
is ten behoeve van het gehele mensdom door God tot
zaligheid verordend. Het kan echter alleen zalig worden
door hiervan gebruik te maken. Het is geen algemene
verzoening of verlossing [...).
(Aantekening bij Het Merg!)

Ebenezer Erskine
Tegenwerping 12. Doch wat, als ik niet behoor tot diegenen, die de Koning van Sion door Zijn
Vader gegeven zijn? Dan zal Hij mij nooit onder Zijn onderdanen aannemen.
Antwoord. Dat ligt niet op uw weg u daarmede te bemoeien, u moet u niet op het eerste
ogenblik in de verborgen dingen, die voor de Heere zijn, indringen: "De geopenbaarde dingen
zijn voor ons en voor onze kinderen." De stem van de Koning van Sion, in Zijn Woord en
bediening, is tot u: "Tot u, o mannen, roep Ik; en Mijn stem is tot de mensenkinderen."
Daarom, kom in op de afkondiging van de Koning, want dat is uw volmacht, niet de verborgen
gedachten van het hart van uw Koning. (http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... -preek.pdf)

[Luther]

Hartelijk dank, GJdeBruijn voor deze posting. Zo spreekt Brakel ook.

[Ander]

Hartelijk dank, GJdeBruijn voor deze posting. Zo spreekt Brakel ook.

Volgens mij stroken je vorige postings niet helemaal met wat ik quootte van W. à Brakel, of zie ik dat fout?

[Luther]

Hartelijk dank, GJdeBruijn voor deze posting. Zo spreekt Brakel ook.

Volgens mij stroken je vorige postings niet helemaal met wat ik quootte van W. à Brakel, of zie ik dat fout?

Oeps, ik begrijp je niet.

[Ander]

Hartelijk dank, GJdeBruijn voor deze posting. Zo spreekt Brakel ook.

Volgens mij stroken je vorige postings niet helemaal met wat ik quootte van W. à Brakel, of zie ik dat fout?

Oeps, ik begrijp je niet.

want ik meen toch echt dat er dan tekort gedaan wordt aan de rijkdom van Gods genade in Christus en de reikwijdte van de verzoening, en ook aan de notie dat de Heere het oprecht meent, dat Hij wil dat allen die onder onder het Woord verkeren ook daadwerkelijk zalig worden.

het einde dat God voorheeft met den niet-uitverkorenen het Evangelie te laten verkondigen, is om den mensch den weg tot de zaligheid voor te stellen en bekend te maken, om den mensch te bevelen dien weg in te slaan; om zijne goedheid te betoonen, met hem alle beweegredenen voor te stellen en met hem de zaligheid te beloven, indien hij zich bekeert en in Christus waarlijk gelooft, 't welk Hij ook doen zou, indien de mensch die voorwaarde vervulde, waartoe hij gehouden is, en 't welk de menschelijke natuur heilig in Adam geschapen, heeft kunnen doen; volbrengt hij die niet, dat is niet, omdat God hem verhindert, of krachten beneemt, maar omdat de mensch niet wil, zodat het zijne eigen schuld is; immers de goedheid Gods moest hem tot bekeering leiden

Hieruit rijst een andere vraag: Of God met het roepen van den zondaar tot Christus beoogt hunner aller zaligheid; of God met dat oogmerk allen, die onder de bediening zijn, roept, opdat zij de zaligheid zouden deelachtig worden? Ik antwoord: neen; want God kan van zijn oogmerk niet verstoken worden, zoodat ze allen moesten zalig worden, die geroepen worden.

[alblasser]

De Wachter Sions18-06-2010 18:44 | gewijzigd 18-06-2010 18:44 Ds. J. Roos spreekt in het orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, De Wachter Sions, zijn vreugde uit over de terugkeer van een aantal gemeenten uit de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (buiten verband) naar het kerkverband, maar waarschuwt ook voor een verkeerde houding.
„Aan boord van een schip had een passagier per ongeluk zijn jas aan een spijker gescheurd. Hij bekeek de spijker en sprak er boos over met enkele reisgenoten. Ook dezen bekeken de spijker en gaven de man gelijk. Na een en ander gesproken te hebben over mensen die zomaar spijkers ergens inslaan waardoor narigheid ontstaat, liep ieder weer verder. Spoedig was de spijker vergeten. Doch er was één man die stil tegen de verschansing geleund had meegeluisterd. Toen de anderen doorgelopen waren, pakte hij een hamer, gaf een paar flinke slagen, en de lastige spijker was voorgoed onschadelijk gemaakt.

Er zijn wat ‘spijkers’ in de wereld en in de kerk, die nog veel gevaarlijker zijn dan genoemde spijker. De vraag is wat wij er eigenlijk mee doen. De wond die de ‘spijker van verdeeldheid in 1980’ heeft veroorzaakt is diep geslagen in gemeenten, gezinnen en families. Nu kunnen wij net als de passagier en medereizigers bij die spijker blijven stilstaan en er onze afkeuring over uitspreken. Het zou te wensen zijn dat er ook wijze mensen zijn die evenals de man met de hamer deze spijker voorgoed onschadelijk maken. De binnen- en buitenverbandse gemeenten kunnen bij ‘de spijker van 1980’ blijven stilstaan, en bedenken hoe het mogelijk was dat die er is ingeslagen.

Echter, het is wijsheid als alle pogingen worden ondernomen om de schadeveroorzakende spijker weg te werken. Als we zelf de spijker hebben ingeslagen, dan is het zaak om met de hulp van de Heere alle pogingen te ondernemen om deze te verwijderen. We denken dat niemand wat betreft deze droevige scheuring vrijuit gaat. Dit is bij verschillende gelegenheden erkend, ook door de binnenverbandse gemeenten. (...)

Zullen de overige leden bij ‘de spijker van 1980’ hoofdschuddend blijven staan, of mogen zij hetzelfde doen als de leden van de gemeenten IJsselmuiden, Veenendaal en Rijssen die ‘de spijker proberen weg te slaan’? We hopen dat de Heere er Zelf in meekomt, want dan wordt deze spijker vanzelf weggeslagen en de wond geheeld.”

---knip--- Discussies over mod-beleid per PB aub, mvg Tib

[Jongere]

Ik ben geen mod meer, dus kan nog wel even off-topic reageren. ;-)

Op 2de pinksterdag jl. zei 1 van de GGiN-Predikanten het zo op de preekstoel: Ik bied u de genade van Christus welmenend en onvoorwaardelijk aan, onder voorwaarde van geloof en bekering. Deze voorwaarde kan de mens echter zelf niet vervullen, want het is werk van de Heilige Geest. Dus is het aanbod voor de hoorders onvoorwaardelijk.

Als de dominee het zo zei, blijft er in de praktijk toch niets meer van het aanbod over? Ik ben het eens met Afgewezen dat bepaalde uitspraken ruim kunnen klinken, maar in de praktijk zo niet werken.
Er staat nog iets tussen het aanbod en de hoorders: de voorwaarde van geloof en bekering. Waarmee de laatste zin niet klopt, dat moet zijn: dus is het aanbod voor de hoorders voorwaardelijk.
Zelfs al zou de taalconstructie het aanbod zo onvoorwaardelijk maken, zal het grootste deel van de gemeente het als voorwaardelijk ervaren. Maar ik denk dat dat óók gebeurt op plaatsen waar wel onvoorwaardelijk wordt aangeboden, maar het kader van de preek die boodschap eigenlijk voor een beperkte groep mensen houdt.

Ik ben het dan ook eens met Erasmiaan:

Want het is m.i. zo: Christus wordt aan iedereen, zonder onderscheid aangeboden, alleen de waarlijk verslagenen des harte zullen hem aannemen met de hand des geloofs. ALs dit dr. Steenblok werd tegengeworpen dan zei hij altijd: ik heb bezwaar tegen de term aanbieden, het moet 'voorstellen' zijn.

Het is niet zo dat onze geloof en bekering eerst plaats moeten vinden, voor we 'recht' hebben op het aanbod van Christus. Ook het geloof en de bekering komen voort uit Christus' verdiensten. Christus wordt aan allen aangeboden. En juist degenen die ervaren dat ze zichzelf niet kunnen bekeren, wordt die bekering in Christus zonder voorwaarden aangeboden. Als ze het geloof mogen krijgen om dat aangebodene aan te nemen (vóór het geloof wordt het dus al aangeboden, anders valt er niets aan te nemen) is dat voor hen hun volkomen verlossing.

[Afgewezen]

En juist degenen die ervaren dat ze zichzelf niet kunnen bekeren, wordt die bekering in Christus zonder voorwaarden aangeboden. Als ze het geloof mogen krijgen om dat aangebodene aan te nemen (vóór het geloof wordt het dus al aangeboden, anders valt er niets aan te nemen) is dat voor hen hun volkomen verlossing.

Dat de 'bekering' wordt aangeboden, geloof ik niet. De genade wordt aangeboden, dat wil zeggen de vergeving van zonden en de vernieuwing van het hart, maar het 'aannemen' daarvan wordt toch niet aangeboden? Dát werkt de Heilige Geest in het hart, door het Woord, maar wel 'zonder' ons.

[huisman]

En juist degenen die ervaren dat ze zichzelf niet kunnen bekeren, wordt die bekering in Christus zonder voorwaarden aangeboden. Als ze het geloof mogen krijgen om dat aangebodene aan te nemen (vóór het geloof wordt het dus al aangeboden, anders valt er niets aan te nemen) is dat voor hen hun volkomen verlossing.

Dat de 'bekering' wordt aangeboden, geloof ik niet. De genade wordt aangeboden, dat wil zeggen de vergeving van zonden en de vernieuwing van het hart, maar het 'aannemen' daarvan wordt toch niet aangeboden? Dát werkt de Heilige Geest in het hart, door het Woord, maar wel 'zonder' ons.

Ik ga maar even verder met het citeren uit "Kennis der Zaligheid" van de Erskine's en Fisher omdat het zo passend is.

Welk karakter heeft dit welgemeende aanbod in het Evangelie ?

Het heeft het karakter van een schenking, waarin Hij Zijn Zoon Jezus Christus aan het verloren menselijk geslacht vermaakt opdat degene, die deze Gave zal aannemen, niet verloren zal gaan maar het eeuwige leven zal hebben

Is er een overeenkomst tussen ons aannemen van en rusten op Christus en het aanbod, dat van Hem in het Evangelie gedaan wordt?

Ja, wij nemen Hem aan en rusten op Hem, zoals Hij daarin wordt aangeboden, I Kor 15:11 "Alzo prediken wij en alzo hebt gij geloofd.

[Afgewezen]

Wat wil je me nu zeggen, huisman?

[huisman]

Wat wil je me nu zeggen, huisman?

Gewoon wat stichtelijk leesvoer over het aannemen en het welmenend aanbod, deze posting was niet gericht aan jou omdat wij het niet eens zouden zijn maar meer ter ondersteuning en opscherping van ons allen.(Ook de meelezers)
Het blijft mij steeds weer verrassen hoe Evangelisch ruim de puriteinen zijn.