Zoektocht

[ajm]

Even iets n.a.v. het boek Zoektocht van Arie Maasland, dat onder het item ´Welk boek ben je nu aan het lezen´ ook al genoemd wordt.
Gisteren beweerde Willie Wouters-Maljaars in het RD (katern Boeken) dat het -evenals 'Het echte leven is nu' en 'Dal van Dura'- een karikatuur schetst van een ouderling.
Ik ben het er helemaal niet mee eens, en hoor dat ook van anderen die dat boek gelezen hebben. Die ouderling (Van den Berg) maakt op mij juist een sympathieke indruk.
Wat vinden jullie daarvan?

Ter info voor degenen die het boek niet kennen wat info van de site van uitgeverij Jongbloed.


Zoektocht

Auteur: Maasland, A.
Uitgever: Groen
Paperback
Genre: Romans/Fictie-autobiografisch
ISBN: 905829482x
Prijs: € 11,50


Hoe weet ik of ik een kind van God ben? Die vraag houdt Job, de hoofdpersoon van de novelle Zoektocht, vanaf zijn vijftiende bezig. Opgegroeid onder een bevindelijke prediking weet hij het zeker: wie het ware geloof niet heeft, is voor eeuwig verloren.

In de loop van de tijd stuit Job op zijn gebrek aan geestelijk inzicht, op zijn onwil om tot bekering te komen – en bovendien op een pijnlijk gewetensprobleem. Soms voelt hij zich hieronder totaal onverschillig, maar de levensvragen laten hem niet los.

Zoektocht is een pakkend verhaal over een thema dat voor velen actueel is.

[bvw]

Beste ajm,

Op http://www.chroom.net/maasland/am04.htm kun je mijn bespreking vinden van 'Zoektocht'. Als ik naar de inhoud van het boek kijk, kan ik alleen maar zeggen: dit verhaal had ik zelf ook kunnen schrijven. Ik herken veel in de worsteling van de hoofdpersoon Job om tot bekering te komen en de uiteindelijke confrontatie met ouders en ouderlingen die daarop volgt. In mijn eigen boek 'Het echte leven is nu' komen dezelfde kwesties aan de orde (bevindelijke theologie, kerkbezoek, toe-eigening des heils), alleen dan in een concretere context, met meer nevenverhalen over een gereformeerde jeugd. Maar de overeenkomsten tussen deze twee verhalen zijn evident.

Volgens Rudy Ligtenberg in het RD kan dit het begin zijn van een nieuwe tendens in bevindelijke kring. Zo stellig zou ik het niet zeggen, maar ik kreeg ook een brief van de voorzitter van de NCRV Kees Klop, waarin die iets soortgelijks beweert. Na de Gereformeerde Kerk komt nu ook de bevindelijk gereformeerde wereld in beweging, constateert Klop. Gewoon vijftig jaar later. Het zou natuurlijk best kunnen. Vernieuwing (reformatie) is altijd goed, vind ik zelf, als de traditie daarbij maar recht wordt gedaan. Want het christelijk geloof helemaal opnieuw uitvinden, is natuurlijk geen optie.

Met vriendelijke groet,
:-) Bert van Weenen
http://www.chroom.net/vanweenen

<<<

[Pim]

Zie ook de bespreking van dhr. C Bregman in het RD (klik hier

[gerrit de 2e]

Oorspronkelijk gepost door Pim
Zie ook de bespreking van dhr. C Bregman in het RD (klik hier

Tja...Van mij hoeft en bekeringsverhaal niet in een spannende literaire context geplaatst te worden.
Als je het mij vraagt gaat het niet om de bekering, maar om de vragen en struikelblokken die opgeworpen worden in een bepaald starre omgeving.

[Pim]

Een passage er uit. Misschien is het wel een heel erg herkenbaar boek?

Zijn moeder was opgestaan om het dagboek in de kast te zetten. Ze zei: "Adam en Eva vluchtten ook bij God vandaan toen ze gezondigd hadden."
Adam en Eva, ja – maar was dat te vergelijken met tegenwoordig? En bovendien...
"Bij hen was het toch juist wél een zaligmakende overtuiging? Toen God hen terugriep kregen ze een belofte van de komende Messias en daar geloofden ze in."
Zijn vader ging wat rechterop zitten. "Dat een zaligmakende overtuiging naar God toevlucht, is toch vanzelfsprekend? Buiten God is geen zaligheid en anders was zo'n overtuiging niet zaligmakend."
Job schudde zijn hoofd. Tjonge, wat zaten ze langs elkaar heen te praten.
"Dat bedoel ik helemaal niet! Kun je zeggen dat een algemene overtuiging bij God vandáán vlucht? Waar staat dat in de Bijbel? Heel die term 'algemene overtuiging' heb ik nog nooit ergens gelezen."
"Zo'n term," zei zijn vader, "is om iets duidelijk te maken. Het is een manier om te spreken over de ware bevinding."
Job zuchtte nadrukkelijk. "Ik snap niet – waarom moeten we het altijd over die bevinding hebben? Met dit soort termen is dat toch alleen maar verwarrend? Je komt er geen steek verder mee."
"Nee Job," reageerde zijn vader na een paar seconden. "De ware bevinding, dat is iets om jaloers op te zijn. Zodat we gaan bidden om er deel aan te krijgen."

[bvw]

In het Nederlands Dagblad van vandaag staat een mooie bespreking van 'Zoektocht'. Hans Werkman schrijft daarin onder andere:

"En toch, en toch, ik raak van dit boekje niet los. Er spreekt een oprechtheid uit die me goed doet. Het beschrijft een zoektocht naar God, naar Jezus, die ook de mijne is. Ik heb streepjes geplaatst en passages herlezen, en dat doe ik alleen als iets me pakt. Dat komt niet alleen door de inhoud van de zoektocht, maar ook door Maaslands strakke verteltrant, gelukkig zonder het bevindelijke jargon waarmee hij doordrenkt moet zijn".

Op die opmerking over de tale Kanaäns na kan ik me helemaal vinden in Werkmans typering.

<<<

[Herman]

Oorspronkelijk gepost door gerrit de 2e

Tja...Van mij hoeft een bekeringsverhaal niet in een spannende literaire context geplaatst te worden.
Als je het mij vraagt gaat het niet om de bekering, maar om de vragen en struikelblokken die opgeworpen worden in een bepaald starre omgeving.

Als je een novelle schrijft, dan is dat wél de bedoeling. Niet alleen een boodschap, maar vooral de vorm.

Het boek van Maasland is meer een egodocument rond zijn eigen persoon, dan een boek over 'struikelblokken' etc. etc. Dat zit er wel in, natuurlijk, want daar leefde hij mee. En daar bij sluit ik me meer aan bij Werkman