Belijdenis doen

[GJdeBruijn]

Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.

Zeker, dat is het ZAL vinden. Maar voor dat ontvangen was er eerst dat smeken óm die genade. Het ZOEKEN.
En is dat ZOEKEN geloof? Waarom wordt hier niet concreet op geantwoord? Alles is dogmatisch toch te benoemen en waarom dit dan niet?

Volgens mij ben jíj alles dogmatisch aan het benoemen. Op sommige vragen is geen sluitend antwoord te geven. En misschien moeten we dat ook niet willen.

En ondertussen wel heel stellig een bekommerde op basis van dogmatische definities geen belijdenis laten doen.
Daar ligt een persoonlijke keuze tussen. Jij maakt dogmatisch daar een andere keuze dan ik bijvoorbeeld doe. En beide krijgen we het niet sluitend!

[GJdeBruijn]

Zij ontvingen met het geloof ook de zekerheid van dat geloof.

Zeker, dat is het ZAL vinden. Maar voor dat ontvangen was er eerst dat smeken óm die genade. Het ZOEKEN.
En is dat ZOEKEN geloof? Waarom wordt hier niet concreet op geantwoord? Alles is dogmatisch toch te benoemen en waarom dit dan niet?

Nádat gevonden is zal blijken dat dat ZOEKEN geloof is.

Eens.

[Afgewezen]

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

Juist. En als je onder deze klem worstelt en snakt naar genade, zonder te durven zeggen dat je het hebt blijft er een spanning bestaan die je met welke benadering dan ook niet oplost.

En zeker niet met het doen van belijdenis. Wacht daar dan maar mee, tot je het gevonden hebt. Want dáár is het je dan toch om te doen, nietwaar?

[Afgewezen]

En ondertussen wel heel stellig een bekommerde op basis van dogmatische definities geen belijdenis laten doen.
Daar ligt een persoonlijke keuze tussen. Jij maakt dogmatisch daar een andere keuze dan ik bijvoorbeeld doe. En beide krijgen we het niet sluitend!

Ik maak die keuze niet op basis van 'dogmatische definities'.

[memento]

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

Juist. En als je onder deze klem worstelt en snakt naar genade, zonder te durven zeggen dat je het hebt blijft er een spanning bestaan die je met welke benadering dan ook niet oplost.

Alleen God kan het verlossende antwoord op zulke vragen geven. Vragen die bij God thuishoren moeten wij mensen niet willen beantwoorden. God is wijs genoeg om Zelf op Zijn tijd het goede antwoord te geven. Menselijke "oplossingen" leveren alleen maar problemen op, in plaats van dat ze iets oplossen.

[Afgewezen]

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

Juist. En als je onder deze klem worstelt en snakt naar genade, zonder te durven zeggen dat je het hebt blijft er een spanning bestaan die je met welke benadering dan ook niet oplost.

Alleen God kan het verlossende antwoord op zulke vragen geven. Vragen die bij God thuishoren moeten wij mensen niet willen beantwoorden. God is wijs genoeg om Zelf op Zijn tijd het goede antwoord te geven.

Precies!

[Marnix]

Die tegenstelling is onjuist: wanneer je belijdenis doet van hét geloof met Christus in het middelpunt dan mag je uitspreken dat jij gelooft dat Christus jouw Zaligmaker is. Het gaat er dus niet om in het middelpunt te staan. Gelukkig niet.

Het is geen tegenstelling, maar een andere benadering waarmee ik wil aanwijzen dat bij het ontbreken van zekerheid er ook belijdenis gedaan kan worden, maar dan niet als gelovige maar als bedelaar. En als iemand dat zonder zekerheid niet durft, niet zondermeer als ongelovige aangesproken mag worden. Met alle zwart-wit conclusies die eraan worden verbonden.

Dit is geen manier van argumenteren, sorry hoor. Eerst zeg je: Je doet geen belijdenis van eigen kunnen, maar zet Hem centraal. Daarop wordt terecht gezegd dat dat een verkeerde tegenstelling is, want bij geloof gaat het juist om Hem centraal stellen in plaats van jezelf. En dan stel jij: Zie, onzekerheid mag dus best een factor zijn bij belijdenis. En wat belijdt je dan? Ik geloof misschien in Jezus als Verlosser? In de Bijbel is het duidelijk. Mensen komen tot geloof, belijden hun geloof, laten zich dopen en vieren samen het avondmaal. Eigen onkunde en het bij Hem zoeken, is wat anders dan "Ik weet niet wie Jezus is, of Hij mijn verlosser is". Nogmaals, die fase kan er zijn, we moeten die mensen niet veroordelen maar op Christus wijzen. Maar dat heeft niets met belijdenis te maken. Belijdenis is geen traditie, of instemmen met de leer ofzo. Geloofsbelijdenis is dat je je geloof in Hem belijdt, dat je niks kan zonder Hem, maar door Hem dat wat je niet verdient, kind van God mag zijn. Alles is genade.

[jvdg]

Natuurlijk is geloof een gave. Maar dat neemt niet weg, dat belijdenis doen, wat (in je eigen woorden) gehoorgeven aan het evangelie is, een leugen en hypocrisie is, wanneer het het evangelie niet gehoorgeeft (i.e. niet geloofd)

Juist. En als je onder deze klem worstelt en snakt naar genade, zonder te durven zeggen dat je het hebt blijft er een spanning bestaan die je met welke benadering dan ook niet oplost.

Alleen God kan het verlossende antwoord op zulke vragen geven. Vragen die bij God thuishoren moeten wij mensen niet willen beantwoorden. God is wijs genoeg om Zelf op Zijn tijd het goede antwoord te geven. Menselijke "oplossingen" leveren alleen maar problemen op, in plaats van dat ze iets oplossen.

De uitspraken van GJdB en memento kunnen mij na vele postings een begin van het antwoord op de vraag van dit topic geven.

God geeft het verlossende antwoord, door de bediening van de Heilige Geest, uitgezonden door God de Vader en God de Zoon.
Een clichématig antwoord, maar toch vastliggend in Zijn eeuwig voornemen.

En dan rijst weer het antwoord: 't Is door Hem, door Hem alleen om het eeuwig welbehagen.

Dat kunnen wij niet bevatten, dat is Goddelijke genade, waar wij niet bij kunnen komen dan door die Genade die onuitsprekelijke rijkdommen bevatten.

Dan rijst weer een Solus: Soli Deo Gratia.

Ach, ik gun dat jullie allen en ook mijzelf.

En alweer een solus: Soli Deo Gloria.

[Marco]

Beste JvdG, volgens mij komen we daar niet heel veel verder mee. Wat je schrijft is helemaal waar, maar ik denk niet dat het een twijfelaar wel of niet 'over de streep trekt' (voor zover je dat zou willen).

Waar volgens mij hier een probleem zit, is dit: op grond van de uitspraak 'wie zoekt zal vinden' plaatst GJdeBruijn een probleem naar voren: wat als je wel zoekt, maar nog niet gevonden hebt?

Nu kun je je afvragen of hier niet iets in een tekst gelegd wordt dat niet de bedoeling was: Immers: wie weet en vast gelooft dat hij zal vinden, namelijk Christus, die hééft al gevonden. Dat is namelijk de bedoeling van de tekst: Christus zegt: Ik laat je niet in de kou staan als je bij Mij aanklopt. Die belofte heb je dan al. Als je deze tekst gelóóft, kun je belijdenis doen.

Maar dan nog. In alle voorbeelden, ook die van de bloedvloeiende vrouw, zit een soort onmiddelijkheid. De vrouw wendt zich tot Jezus, raakt haar kleed aan, en krijgt direct genezing. En in alle gevallen waar Jezus mensen vertelt over vergeven zonden zegt Hij: uw zonden zijn vergeven. Nooit: worden nog eens vergeven, en zeker niet: worden misschien vergeven. Dat moet te denken geven.

Dat is een ding. Maar GJdeBruijn geeft ook aan, dat hij wel wil dat de zoekers belijdenis doen. Omdat het avondmaal en ook de doop heilzaam zouden zijn voor deze zoekers.
Dat vind ik vreemd. Want het avondmaal is een bevestiging dat het offer van Jezus nog eens zichtbaar voor onze ogen wil brengen, en zo de overtuiging sterkt dat het echt voor ons is gedaan. Wie daar op grond van de Schrift alleen niet aan wil zal daar door het avondmaal ook niet toe komen. Sterker nog: wie voor zichzelf niet kan belijden dat hij deel aan Christus heeft, komt niet aan het avondmaal, want hij kan er niet van getuigen dat hij deel is van het Lichaam waar Christus het Hoofd van is. Toegang vragen tot het avondmaal lijkt mij voor zo iemand een zinloze actie.

Waarmee overigens niet gezegd is, dat wie geen belijdenis heeft gedaan, afgeschreven is, of als volkomen ongelovige behandeld moet worden. Want dat is een volgend punt dat af en toe terugkomt. Het is niet zo dat wie geen belijdenis gedaan heeft dan maar uit de kerk gedonderd moet worden. Wel is het zo, dat zo iemand juist met de teksten "wie zoekt" en "wie klopt" moet worden geconfronteerd. Om daar de valse tegenstelling uit te halen.

Ik heb zelf belijdenis gedaan. Niet omdat ik met mijn geloof zo nodig centraal wilde staan. Wel omdat ik er op vertrouw dat, ook al merk en voel ik het lang niet altijd himmelhoch jauchzend, ik weet, dat ik mijn zorgen op Hem mag wentelen. Omdat Hij dat beloofd heeft. Ik heb in dat opzicht gezocht, en doe dat nog steeds, en gevonden - en doe dat nog steeds, en eens zal ik kloppen en weten dat wordt opengedaan. En in al mijn twijfels en aanvechtingen - en die zijn er vele - mag ik daarop vertrouwen. Oók als ik weer eens moet bekennen dat ik grandioos de fout in ben gegaan...

[Tiberius]

Voordat er nu een mod een slotje gaat plaatsen omdat mensen onvriendelijk tegen elkaar gaan doen.... wil ik nog wel graag een reactie van Tiberius waar je nou eigenlijk belijdenis van doet....

Ondertussen is er (zeer) veel getypt en besproken, maar hier wil ik graag nog een antwoord op geven; de lijn van de GG (c.s.), zoals uitmuntend verwoord door ds. G.H. Kersten. Deze lijn vind je in ieder geval ook terug in de publicaties van de predikanten A. Vergunst, A. Hoogerland, A. Moerkerken en G.J. van Aalst.

De openbare geloofsbelijdenis is in niet (in de eerste plaats) belijdenis van het persoonlijke geloof, noch historisch noch zaligmakend.
De openbare geloofsbelijdenis omvat twee zaken: een instemmen met de leer van gereformeerde religie die naar de godzaligheid is en een beloven om daar in zijn leven en sterven bij te blijven.
Dat dat niet zonder geloof kan, spreekt haast voor zichzelf, maar het is er geen belijdenis van.

De rol van de kerkenraad/predikant is eveneens tweeërlei: onderzoeken of iemands leer en leven geen belemmering vormen voor het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis (dus niet oordelen over het hart) en erop aandringen, dat het afleggen van geloofsbelijdenis niet zonder geloof kan.

Afgewezen moge dit een mistige oplossing vinden en de insteek van Bert als juist en helder prefereren, maar dat is in wezen een levensgevaarlijke, omdat men daar (als ik Berts posting goed begrijp) de kerk (met een kleine letter) met de Kerk (met een hoofdletter) vereenzelvigt en daarmee een vergelijkbaar streven heeft als Jean de Labadie.
Dat is een onbijbelse insteek, omdat Christus Zelf zegt: laat de tarwe en het onkruid samen opwassen tot de oogst.

Verder is het zo wat Refo een stukje lager zegt, dat ongelovigen (bokken) helemaal geen belijdenis willen doen; die melden zich echt niet bij de kerkenraad met de wens om openbare geloofsbelijdenis af tegen, die verlaten de kerk op enig tijdstip vanzelf. Vroeger was dat wellicht anders, toen bepaalde baantjes alleen maar aan leden van de gereformeerde kerk werden gegund, maar dat is al lang niet meer zo.

[memento]

@Tiberius: Ik ben het met je eens, behalve dan wat betreft dat belijdenis géén belijdenis is van het persoonlijke geloof. Dat laatste kan niet: Instemmen met de leer is onmogelijk zónder waar geloof, de zuivere leer (zoals vervat in Gods Woord en belijdenissen) eist immers geloof.

[Tiberius]

@Tiberius: Ik ben het met je eens, behalve dan wat betreft dat belijdenis géén belijdenis is van het persoonlijke geloof. Dat laatste kan niet: Instemmen met de leer is onmogelijk zónder waar geloof, de zuivere leer (zoals vervat in Gods Woord en belijdenissen) eist immers geloof.

Belijdenis afleggen is inderdaad onmogelijk zonder waar geloof, maar het is niet (in de eerste plaats) een belijdenis daarvan.
Ik verwijs hiervoor naar een eerdere posting van Luther, die dat helder uitlegt. Het lijkt inderdaad op het eerste gezicht een woordenspelletje, maar dat is het geenszins.

[huisman]

@Tiberius: Ik ben het met je eens, behalve dan wat betreft dat belijdenis géén belijdenis is van het persoonlijke geloof. Dat laatste kan niet: Instemmen met de leer is onmogelijk zónder waar geloof, de zuivere leer (zoals vervat in Gods Woord en belijdenissen) eist immers geloof.

Belijdenis afleggen is inderdaad onmogelijk zonder waar geloof, maar het is niet (in de eerste plaats) een belijdenis daarvan.
Ik verwijs hiervoor naar een eerdere posting van Luther, die dat helder uitlegt. Het lijkt inderdaad op het eerste gezicht een woordenspelletje, maar dat is het geenszins.

Toch is in de loop der eeuwen BdG losgemaakt van de viering van het Heilig Avondmaal, deze twee waren vroeger sterk met elkaar verbonden. Daar lees ik bij Tiberius niets van . Was men vroeger (Reformatie en Nadere reformatie) verkeerd in hun uitleg van BdG of zijn wij gaan schuiven als reactie op de "avondmaal vierende gemeente"?

[Tiberius]

@Tiberius: Ik ben het met je eens, behalve dan wat betreft dat belijdenis géén belijdenis is van het persoonlijke geloof. Dat laatste kan niet: Instemmen met de leer is onmogelijk zónder waar geloof, de zuivere leer (zoals vervat in Gods Woord en belijdenissen) eist immers geloof.

Belijdenis afleggen is inderdaad onmogelijk zonder waar geloof, maar het is niet (in de eerste plaats) een belijdenis daarvan.
Ik verwijs hiervoor naar een eerdere posting van Luther, die dat helder uitlegt. Het lijkt inderdaad op het eerste gezicht een woordenspelletje, maar dat is het geenszins.

Toch is in de loop der eeuwen BdG losgemaakt van de viering van het Heilig Avondmaal, deze twee waren vroeger sterk met elkaar verbonden. Daar lees ik bij Tiberius niets van . Was men vroeger (Reformatie en Nadere reformatie) verkeerd in hun uitleg van BdG of zijn wij gaan schuiven als reactie op de "avondmaal vierende gemeente"?

Je brengt nu een lastig aspect in de discussie aan.
Ik wil zelf pleiten voor minder discrepantie tussen beide sacramenten; dat doe ik overigens al tijden (zoals bekend hier op het forum).
Dus wat meer waardering voor de Heilige Doop en minder voor het Heilig Avondmaal. Niet om het Heilig Avondmaal te verachten of zo, integendeel, maar er hangt nu toch wel vaak een waas van mystiek omheen. Ik geloof niet, dat dat goed is.

[huisman]

@Tiberius: Ik ben het met je eens, behalve dan wat betreft dat belijdenis géén belijdenis is van het persoonlijke geloof. Dat laatste kan niet: Instemmen met de leer is onmogelijk zónder waar geloof, de zuivere leer (zoals vervat in Gods Woord en belijdenissen) eist immers geloof.

Belijdenis afleggen is inderdaad onmogelijk zonder waar geloof, maar het is niet (in de eerste plaats) een belijdenis daarvan.
Ik verwijs hiervoor naar een eerdere posting van Luther, die dat helder uitlegt. Het lijkt inderdaad op het eerste gezicht een woordenspelletje, maar dat is het geenszins.

Toch is in de loop der eeuwen BdG losgemaakt van de viering van het Heilig Avondmaal, deze twee waren vroeger sterk met elkaar verbonden. Daar lees ik bij Tiberius niets van . Was men vroeger (Reformatie en Nadere reformatie) verkeerd in hun uitleg van BdG of zijn wij gaan schuiven als reactie op de "avondmaal vierende gemeente"?

Je brengt nu een lastig aspect in de discussie aan.
Ik wil zelf pleiten voor minder discrepantie tussen beide sacramenten; dat doe ik overigens al tijden (zoals bekend hier op het forum).
Dus wat meer waardering voor de Heilige Doop en minder voor het Heilig Avondmaal. Niet om het Heilig Avondmaal te verachten of zo, integendeel, maar er hangt nu toch wel vaak een waas van mystiek omheen. Ik geloof niet, dat dat goed is.

Ik begrijp je maar dat is een andere discussie mij gaat het om de verhouding BdG en Heilig Avondmaal.