Seksualiteit - waar ligt de grens?

[RacecaR]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

[Genade door recht]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Ik weet dat het offtopic is, maar hierbij een hartelijk compliment voor jullie kerkenraad. Die handelwijze verdient navolging. Elke trouwkaart waarin verwezen wordt naar Gods zegen, vind ik arm - hoewel de zegen van God rijk is. Maar de zegen van God kan ook buiten de kerkelijke gemeente om gevraagd worden. Weinig stellen en weinig kerkenraden beseffen dat het in de kerk inderdaad in de allereerste plaats gaat om de bevestiging. Daarnaast wordt er natuurlijk ook om een zegen over het huwelijk gevraagd.

[refo]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Ik weet dat het offtopic is, maar hierbij een hartelijk compliment voor jullie kerkenraad. Die handelwijze verdient navolging. Elke trouwkaart waarin verwezen wordt naar Gods zegen, vind ik arm - hoewel de zegen van God rijk is. Maar de zegen van God kan ook buiten de kerkelijke gemeente om gevraagd worden. Weinig stellen en weinig kerkenraden beseffen dat het in de kerk inderdaad in de allereerste plaats gaat om de bevestiging. Daarnaast wordt er natuurlijk ook om een zegen over het huwelijk gevraagd.

Het formulier diende ooit om het huwelijk te sluiten. De dominee was zogezegd ambtenaar van de burgerlijke stand. Wat nu in de kerk gebeurt is een overbodige ceremonie. Als het niet gebeurt is er niets aan de hand, want de echtelieden zijn getrouwd in het gemeentehuis. Ze zijn niet censurabel of zo. Gaan ze scheiden dan werkt de censuur evengoed over ze als waren ze in de kerk getrouwd.

In de kerk gebeurt niets officieels, het is een extra. De vraag om Gods zegen is het enige wat er nog bij komt. En daarom helemaal niet arm.

[Fjodor]

Het formulier diende ooit om het huwelijk te sluiten. De dominee was zogezegd ambtenaar van de burgerlijke stand. Wat nu in de kerk gebeurt is een overbodige ceremonie. Als het niet gebeurt is er niets aan de hand, want de echtelieden zijn getrouwd in het gemeentehuis. Ze zijn niet censurabel of zo. Gaan ze scheiden dan werkt de censuur evengoed over ze als waren ze in de kerk getrouwd.

In de kerk gebeurt niets officieels, het is een extra. De vraag om Gods zegen is het enige wat er nog bij komt. En daarom helemaal niet arm.

En toch schrijft Paulus dat de kerkelijke overheid onze overheid is en niet de landelijke. Daar moeten we ons recht zoeken. Dus daar moeten we ook het recht zoeken dat ons in de echt verbindt. De wereld heeft pas in 17e instantie iets met onze huwelijken te maken. God geeft ons in eerste instantie de kerkelijke bestuursvorm om de dingen in zijn wil te laten gebeuren. En dat is wel officieel en geen extra. En de vraag om Gods zegen is inderdaad nooit arm, het moet niet gekker worden..

[Democritus]

Het formulier diende ooit om het huwelijk te sluiten. De dominee was zogezegd ambtenaar van de burgerlijke stand. Wat nu in de kerk gebeurt is een overbodige ceremonie. Als het niet gebeurt is er niets aan de hand, want de echtelieden zijn getrouwd in het gemeentehuis. Ze zijn niet censurabel of zo. Gaan ze scheiden dan werkt de censuur evengoed over ze als waren ze in de kerk getrouwd.

In de kerk gebeurt niets officieels, het is een extra. De vraag om Gods zegen is het enige wat er nog bij komt. En daarom helemaal niet arm.

En toch schrijft Paulus dat de kerkelijke overheid onze overheid is en niet de landelijke. Daar moeten we ons recht zoeken. Dus daar moeten we ook het recht zoeken dat ons in de echt verbindt. De wereld heeft pas in 17e instantie iets met onze huwelijken te maken. God geeft ons in eerste instantie de kerkelijke bestuursvorm om de dingen in zijn wil te laten gebeuren. En dat is wel officieel en geen extra. En de vraag om Gods zegen is inderdaad nooit arm, het moet niet gekker worden..

Dit vraag ik mij ten zeerste af. In het oude Israel werd het huwelijk in de poort gesloten. Het sluiten van het huwelijk is in eerste instantie een burgerlijke zaak en geen kerkelijke.

Toen Nederland nog Rooms Katholiek was werden de huwelijken alleen door de kerk gesloten en had de burgerlijke overheid geen taak. Na de reformatie heeft de Gereformeerde Kerk altijd bepleit dat het een taak van de overheid is om huwelijken te sluiten. Maar omdat de burgerlijke overheid deze plicht verzaakte heeft de kerk, omdat deze het huwelijk als kostbaar zag, het noodzakelijk geacht om het in goede banen te leiden. Mede hierdoor is het huwelijksformulier tot stand gekomen. Lees hiervoor ook het boekje van R. van Kooten, samen in gesprek.

[Democritus]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Ik weet dat het offtopic is, maar hierbij een hartelijk compliment voor jullie kerkenraad. Die handelwijze verdient navolging. Elke trouwkaart waarin verwezen wordt naar Gods zegen, vind ik arm - hoewel de zegen van God rijk is. Maar de zegen van God kan ook buiten de kerkelijke gemeente om gevraagd worden. Weinig stellen en weinig kerkenraden beseffen dat het in de kerk inderdaad in de allereerste plaats gaat om de bevestiging. Daarnaast wordt er natuurlijk ook om een zegen over het huwelijk gevraagd.

Het niet om de eerste plaats om de bevestiging. Het gaat om twee zaken namelijk:
- bevestiging
- zegen

We zijn als gemeente bijeen om het huwelijk van (naam) en (naam) voor Gods aangezicht te bevestigen en er met hen en voor hen Zijn zegen over te vragen.

Bevestiging en zegen zijn onlosmakelijk gekoppeld. De kerk bevestigd dat het een christelijk huwelijk is. Doordat het een christelijk huwelijk is wordt om Gods zegen gevraagd. Want God heeft zijn zegen beloofd als de mensen een huwelijk sluiten in overeenstemming met zijn Woord.

[Zita]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Ik weet dat het offtopic is, maar hierbij een hartelijk compliment voor jullie kerkenraad. Die handelwijze verdient navolging. Elke trouwkaart waarin verwezen wordt naar Gods zegen, vind ik arm - hoewel de zegen van God rijk is. Maar de zegen van God kan ook buiten de kerkelijke gemeente om gevraagd worden. Weinig stellen en weinig kerkenraden beseffen dat het in de kerk inderdaad in de allereerste plaats gaat om de bevestiging. Daarnaast wordt er natuurlijk ook om een zegen over het huwelijk gevraagd.

Het niet om de eerste plaats om de bevestiging. Het gaat om twee zaken namelijk:
- bevestiging
- zegen

We zijn als gemeente bijeen om het huwelijk van (naam) en (naam) voor Gods aangezicht te bevestigen en er met hen en voor hen Zijn zegen over te vragen.

Bevestiging en zegen zijn onlosmakelijk gekoppeld. De kerk bevestigd dat het een christelijk huwelijk is. Doordat het een christelijk huwelijk is wordt om Gods zegen gevraagd. Want God heeft zijn zegen beloofd als de mensen een huwelijk sluiten in overeenstemming met zijn Woord.

Ik moet wel even glimlachen bij dat 'als gemeente'. 'Als familie en vrienden, plus een klein beetje kerkenraad en her en der wat oude dames' zou meer in overeenstemming zijn met de werkelijkheid. Ik heb alleen nog maar bij het huwelijk van een dochter van de predikant meegemaakt dat er een beetje opkomst uit de gemeente was. Maar ja, daar ben ik zelf evengoed schuldig aan. En alle bruidsparen die onder werktijd trouwen.
Overigens heb ik ook wel gehoord van een huwelijk (van twee oudere mensen) dat op zondag, tijdens de reguliere dienst, bevestigd en ingezegend werd. Da's dan wel echt 'als gemeente', mooi!

[Genade door recht]

Het formulier diende ooit om het huwelijk te sluiten. De dominee was zogezegd ambtenaar van de burgerlijke stand. Wat nu in de kerk gebeurt is een overbodige ceremonie. Als het niet gebeurt is er niets aan de hand, want de echtelieden zijn getrouwd in het gemeentehuis. Ze zijn niet censurabel of zo. Gaan ze scheiden dan werkt de censuur evengoed over ze als waren ze in de kerk getrouwd.

In de kerk gebeurt niets officieels, het is een extra. De vraag om Gods zegen is het enige wat er nog bij komt. En daarom helemaal niet arm.

En toch schrijft Paulus dat de kerkelijke overheid onze overheid is en niet de landelijke. Daar moeten we ons recht zoeken. Dus daar moeten we ook het recht zoeken dat ons in de echt verbindt. De wereld heeft pas in 17e instantie iets met onze huwelijken te maken. God geeft ons in eerste instantie de kerkelijke bestuursvorm om de dingen in zijn wil te laten gebeuren. En dat is wel officieel en geen extra. En de vraag om Gods zegen is inderdaad nooit arm, het moet niet gekker worden..

Ik zie dat ik verkeerd geïnterpreteerd word. Letterlijk schreef ik dat de zegen van God rijk is. Alleen vind ik het arm als op een trouwkaart uitsluitend een verwijzing naar de vraag om de zegen van God staat. Alsof er in de kerk niet iets (veel) meer gebeurt dan het vragen om een zegen.
Het is arm als trouwstellen niet begrijpen wat er in de kerk precies gebeurt op 'hun' dag in 'hun' dienst. De kerkenraad van RacecaR probeert dat uit te leggen en dat juich ik toe.

Maar goed, terug naar het onderwerp. Waar ligt de grens op het gebied van seksualiteit?

[Marnix]

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Je hebt gelijk, goede aanvulling. Ik doelde er vooral op dat het huwelijk niet in de kerk gesloten wordt. Het is gesloten... en dat wordt inderdaad kerkelijk bevestigd, wat wil zeggen: Met het gesloten huwelijk wordt ingestemd, beaamd, bekrachtigd. Als dat niet op de trouwkaart staat vind ik dat niet een verarming... in het formulier in de dienst wordt uitgebreid uitgelegd wat het precies inhoudt, wat er gebeurt.

Overigens, in ons formulier, wordt dat ook duidelijk genoemd:

De afkondiging:

De kerkenraad maakt aan de gemeente bekend dat N.N. en N.N. van plan zijn te trouwen. Zij willen hun huwelijk in de naam van God beginnen en samen met de gemeente zijn zegen vragen. Wanneer geen gegronde bezwaren worden ingebracht, zal dit zo de Here wil gebeuren in een eredienst op

Verderop in het formulier:

Hieraan geven man en vrouw gehoor, wanneer zij elkaar offi- cieel trouw beloven voor het leven. Hun huwelijkssluiting vormt een publieke gebeurtenis. Daarin wordt de band tussen beiden rechtsgeldig voor God en mensen. Dit verbond zijn ze aan God en aan elkaar verplicht, als ze samen één willen zijn.

En daar ging het me even om. De kerk stemt met het huwelijk in, het wordt bevestigd. Maar het is niet zo dat als dat niet het geval zou zijn, er unerhaupt geen sprake van een huwelijk zou zijn. Het huwelijk is gesloten en voor de overheid bevestigd. De kerkdienst is een kerkelijke bevestiging van het huwelijk dat gesloten is. Daar ging ik op in, dat Fjodor zei: het huwelijk gaat niet buiten God om. Dat klopt op zich, maar het is niet zo dat als God er niet bij betrokken, er geen sprake van een huwelijk is.... of dat het niet rechtsgeldig is.

In de kerkdienst vragen we Gods zegen voor ons huwelijk en beloven we naast de trouw die we elkaar al hebben beloofd, ook trouw aan God en om elkaar ook in een christelijke levenswijze voor te gaan, te ondersteunen en te dienen.

Dat is toch niet de essentie van de ceremonie in de kerk. Natuurlijk vraag je Gods zegen, maar de essentie is dat de kerk het huwelijk bevestigt. Met andere woorden: Als de echtelieden de vragen die in de kerk gesteld worden (die volgen op de toelating door de hele gemeente) bevestigend beantwoorden, erkent de kerk op haar beurt dat huwelijk als een christelijk huwelijk en behoren de kinderen die uit zo'n huwelijk geboren worden ook tot de christelijke gemeente. Veel trouwkaarten zetten je op een dwaalspoor. Bij ons adviseert de kerkenraad sinds enige jaren om de tekst op de trouwkaart zo correct mogelijk te maken: '... De kerkelijke bevestiging vindt plaats etc.)'

Ik weet dat het offtopic is, maar hierbij een hartelijk compliment voor jullie kerkenraad. Die handelwijze verdient navolging. Elke trouwkaart waarin verwezen wordt naar Gods zegen, vind ik arm - hoewel de zegen van God rijk is. Maar de zegen van God kan ook buiten de kerkelijke gemeente om gevraagd worden. Weinig stellen en weinig kerkenraden beseffen dat het in de kerk inderdaad in de allereerste plaats gaat om de bevestiging. Daarnaast wordt er natuurlijk ook om een zegen over het huwelijk gevraagd.

Het bruidspaar wil het huwelijk in de naam van God beginnen en samen, met de gemeente, zijn zegen vragen. Natuurlijk zou het theoretisch ook buiten de kerk om kunnen, maar God geeft niet voor niets gemeenten waar we deel van uit mogen maken. Dat is de manier waarop God wil dat we Hem en elkaar dienen.... dus is het ook goed als daar Gods zegen wordt gevraagd en het bruidspaar elkaar voor de hele gemeente, met hen als getuigen, elkaar christelijke trouw belooft...


p.s. Op onze trouwkaart stat ook dat we Gods zegen willen vragen en het huwelijk in de kerk willen vieren. Dat laatste vind ik ook wel belangrijk, dat je je bruiloft ook zo viert, God dankt... het is een feestdag... en willen dat ook in de gemeente vieren, Hem danken en prijzen.

[Marco]

Het huwelijk wordt gesloten door de ambtenaar van de burgerlijke stand. Vanaf dat moment ben je getrouwd en gelden de rechten en plichten van de huwelijkse staat. In het nieuwe testament, en dan met name in de brieven van Paulus worden seculiere huwelijken erkend als huwelijk. Vrouwen die tot geloof komen kunnen niet van hun man scheiden. Dus ook niet met het argument dat een seculier gesloten huwelijk niet zou gelden. Dat is een van de manieren waarin de overheid over ons is gesteld. Kinderen uit een om wat voor reden ook niet-bevestigd huwelijk zijn dus gewoon kinderen uit een huwelijk. Ook als het om christenen gaat.

In de kerk wordt een huwelijk bevestigd, zoals dat heet. Dat is niet meer dan wat het woord betekent: er wordt bevestigd voor God en Zijn Gemeente dat het huwelijk is gesloten, je spreekt daarbij uit dat je het een christelijk huwelijk wil laten zijn en je vraagt om zegen.

Off-topic:
En om dat voor God en zijn gemeente te doen, begint de dienst niet om 14.00 uur, maar op een tijdstip waarop die heilige gemeente ook aanwezig kan zijn, op zijn vroegst om 19.00 uur als het een werkdag betreft.