Iets over de EXTRAORDINAIRE werken van God

[Erasmiaan]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

[memento]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

[refo]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Dat doet Calvijn wel. Institutie boek 1 hoofdstuk 9. Een kort hoofdstuk van 3 paragrafen.

[memento]

Voor degenen die Engels kunnen, het betreffende hoofdstuk uit de Institutie hieronder:

CHAPTER 9.
ALL THE PRINCIPLES OF PIETY SUBVERTED BY FANATICS, WHO SUBSTITUTE REVELATIONS FOR SCRIPTURE.

Sections.
1. The temper and error of the Libertines, who take to themselves the name of spiritual, briefly described. Their refutation. 1. The Apostles and all true Christians have embraced the written Word. This confirmed by a passage in Isaiah; also by the example and words of Paul. 2. The Spirit of Christ seals the doctrine of the written Word on the minds of the godly.
2. Refutation continued. 3. The impositions of Satan cannot be detected without the aid of the written Word. First Objection. The Answer to it.
3. Second Objection from the words of Paul as to the letter and spirit. The Answer, with an explanation of Paul’s meaning. How the Spirit and the written Word are indissolubly connected.

1. THOSE who, rejecting Scripture, imagine that they have some peculiar way of penetrating to God, are to be deemed not so much under the influence of error as madness. For certain giddy men have lately appeared, who, while they make a great display of the superiority of the Spirit, reject all reading of the Scriptures themselves, and deride the simplicity of those who only delight in what they call the dead and deadly letter. But I wish they would tell me what spirit it is whose inspiration raises them to such a sublime height that they dare despise the doctrine of Scripture as mean and childish. If they answer that it is the Spirit of Christ, their confidence is exceedingly ridiculous; since they will, I presume, admit that the apostles and other believers in the primitive Church were not illuminated by any other Spirit. None of these thereby learned to despise the word of God, but every one was imbued with greater reverence for it, as their writings most clearly testify. And, indeed, it had been so foretold by the mouth of Isaiah. For when he says, “My Spirit that is upon thee, and my words which I have put in thy mouth, shall not depart out of thy mouth, nor out of the mouth of thy seed, nor out of the mouth of thy seed’s seed, saith the Lord, from henceforth and for ever,” he does not tie down the ancient Church to external doctrine, as he were a mere teacher of elements; he rather shows that, under the reign of Christ, the true and full felicity of the new Church will consist in their being ruled not less by the Word than by the Spirit of God. Hence we infer that these miscreants are guilty of fearful sacrilege in tearing asunder what the prophet joins in indissoluble union. Add to this, that Paul, though carried up even to the third heaven, ceased not to profit by the doctrine of the law and the prophets, while, in like manner, he exhorts Timothy, a teacher of singular excellence, to give attention to reading (1 Tim. 4:13). And the eulogium which he pronounces on Scripture well deserves to be remembered—viz. that “it is profitable for doctrine, for reproof, for correction, and for instruction in righteousness, that the man of God may be perfect,” (2 Tim. 3:16). What an infatuation of the devil, therefore, to fancy that Scripture, which conducts the sons of God to the final goal, is of transient and temporary use? Again, I should like those people to tell me whether they have imbibed any other Spirit than that which Christ promised to his disciples. Though their madness is extreme, it will scarcely carry them the length of making this their boast. But what kind of Spirit did our Saviour promise to send? One who should not speak of himself (John 16:13), but suggest and instil the truths which he himself had delivered through the word. Hence the office of the Spirit promised to us, is not to form new and unheard-of revelations, or to coin a new form of doctrine, by which we may be led away from the received doctrine of the gospel, but to seal on our minds the very doctrine which the gospel recommends.

2. Hence it is easy to understand that we must give diligent heed both to the reading and hearing of Scripture, if we would obtain any benefit from the Spirit of God (just as Peter praises those who attentively study the doctrine of the prophets (2 Pet. 1:19), though it might have been thought to be superseded after the gospel light arose), and, on the contrary, that any spirit which passes by the wisdom of God’s Word, and suggests any other doctrine, is deservedly suspected of vanity and falsehood. Since Satan transforms himself into an angel of light, what authority can the Spirit have with us if he be not ascertained by an infallible mark? And assuredly he is pointed out to us by the Lord with sufficient clearness; but these miserable men err as if bent on their own destruction, while they seek the Spirit from themselves rather than from Him. But they say that it is insulting to subject the Spirit, to whom all things are to be subject, to the Scripture: as if it were disgraceful to the Holy Spirit to maintain a perfect resemblance throughout, and be in all respects without variation consistent with himself. True, if he were subjected to a human, an angelical, or to any foreign standard, it might be thought that he was rendered subordinate, or, if you will, brought into bondage, but so long as he is compared with himself, and considered in himself, how can it be said that he is thereby injured? I admit that he is brought to a test, but the very test by which it has pleased him that his majesty should be confirmed. It ought to be enough for us when once we hear his voice; but lest Satan should insinuate himself under his name, he wishes us to recognise him by the image which he has stamped on the Scriptures. The author of the Scriptures cannot vary, and change his likeness. Such as he there appeared at first, such he will perpetually remain. There is nothing contumelious to him in this, unless we are to think it would be honourable for him to degenerate, and revolt against himself.

3. Their cavil about our cleaving to the dead letter carries with it the punishment which they deserve for despising Scripture. It is clear that Paul is there arguing against false apostles (2 Cor. 3:6), who, by recommending the law without Christ, deprived the people of the benefit of the New Covenant, by which the Lord engages that he will write his law on the hearts of believers, and engrave it on their inward parts. The letter therefore is dead, and the law of the Lord kills its readers when it is dissevered from the grace of Christ, and only sounds in the ear without touching the heart. But if it is effectually impressed on the heart by the Spirit; if it exhibits Christ, it is the word of life converting the soul, and making wise the simple. Nay, in the very same passage, the apostle calls his own preaching the ministration of the Spirit (2 Cor. 3:8), intimating that the Holy Spirit so cleaves to his own truth, as he has expressed it in Scripture, that he then only exerts and puts forth his strength when the word is received with due honour and respect.
There is nothing repugnant here to what was lately said (chap. 7) that we have no great certainty of the word itself, until it be confirmed by the testimony of the Spirit. For the Lord has so knit together the certainty of his word and his Spirit, that our minds are duly imbued with reverence for the word when the Spirit shining upon it enables us there to behold the face of God; and, on the other hand, we embrace the Spirit with no danger of delusion when we recognise him in his image, that is, in his word. Thus, indeed, it is. God did not produce his word before men for the sake of sudden display, intending to abolish it the moment the Spirit should arrive; but he employed the same Spirit, by whose agency he had administered the word, to complete his work by the efficacious confirmation of the word. In this way Christ explained to the two disciples (Luke 24:27), not that they were to reject the Scriptures and trust to their own wisdom, but that they were to understand the Scriptures. In like manner, when Paul says to the Thessalonians, “Quench not the Spirit,” he does not carry them aloft to empty speculation apart from the word; he immediately adds, “Despise not prophesying,” (1 Thess. 5:19, 20). By this, doubtless, he intimates that the light of the Spirit is quenched the moment prophesying fall into contempt. How is this answered by those swelling enthusiasts, in whose idea the only true illumination consists, in carelessly laying aside, and bidding adieu to the Word of God, while, with no less confidence than folly, they fasten upon any dreaming notion which may have casually sprung up in their minds? Surely a very different sobriety becomes the children of God. As they feel that without the Spirit of God they are utterly devoid of the light of truth, so they are not ignorant that the word is the instrument by which the illumination of the Spirit is dispensed. They know of no other Spirit than the one who dwelt and spake in the apostles—the Spirit by whose oracles they are daily invited to the hearing of the word.
Calvin, J. (1997). Institutes of the Christian religion. Bellingham, WA: Logos Research Systems, Inc.

[-DIA-]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

Waarom blijf je je nu vastbijten in het occulte (werk van de satan) en dat verwarren met het werk van God?
Ik heb je er meerdere malen op gewezen dat hier een hemelsbreed verschil ligt.
En als je de Bijbel onderzoeken mag als de Bereërs, dan zou je dit kunnen weten. Een tip: er is een heel
leerzaam boekje verschenen voor Bereërs. Het is geschreven door de heer L.M.P. Scholten, en dat kan
ik aanbevelen.

[memento]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

Waarom blijf je je nu vastbijten in het occulte (werk van de satan) en dat verwarren met het werk van God?
Ik heb je er meerdere malen op gewezen dat hier een hemelsbreed verschil ligt.

Er is inderdaad onderscheid tussen Gods werk en Satans werk. Maar op basis van wat tot nu toe geschreven is over de gemeenschap-met-een-overledene bevinding, moet geconcludeerd worden dat dit ingaat tegen het duidelijke getuigenis van Gods woord, en daarom niet van God afkomstig is.

Alles wat ingaat tegen Gods woord is niet van God! Je kan duizend keer blijven herhalen dat er verschil is tussen Gods werk en duivelswerk, maar tenzij je aangeeft waarin het verschil in dit concrete geval zit (onderbouwd vanuit de Schrift), blijft dat oordeel van Gods woord staan.

[Erasmiaan]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

Nu maak je je er wel erg makkelijk vanaf. Een gedegen exegese kan ik dit niet noemen. Hoe kun je op basis van niet eens een letterlijke tekst maar op basis van een gevoelen omtrent de Schrift zulke verregaande conclusies trekken?! Ongelooflijk onzorgvuldig! En dan durf je jezelf nog te vergelijken met 'die van Berea'!

Het gebeuren van Saul met de waarzegster te Endor zegt helemaal niets. De duivel werkt ook tekenen en wonderen; daarmee zijn de tekenen en wonderen die de Heere Jezus deed niet onwaarachtig.

En dat aantonen van jou dat valt me nogal tegen. Het gaat namelijk (1) wél om gemeenschap met een overledene; (2) in het koninkrijk der hemelen is iedereen gelijk; (3) dit kan ik geen argument noemen, hooguit een vaststelling.

Als je op basis hiervan een en ander durft te veroordelen dan is dat zeer onzorgvuldig en dan moet je oppassen jezelf niet te bezondigen.

[-DIA-]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

Waarom blijf je je nu vastbijten in het occulte (werk van de satan) en dat verwarren met het werk van God?
Ik heb je er meerdere malen op gewezen dat hier een hemelsbreed verschil ligt.

Er is inderdaad onderscheid tussen Gods werk en Satans werk. Maar op basis van wat tot nu toe geschreven is over de gemeenschap-met-een-overledene bevinding, moet geconcludeerd worden dat dit ingaat tegen het duidelijke getuigenis van Gods woord, en daarom niet van God afkomstig is.

Alles wat ingaat tegen Gods woord is niet van God! Je kan duizend keer blijven herhalen dat er verschil is tussen Gods werk en duivelswerk, maar tenzij je aangeeft waarin het verschil in dit concrete geval zit (onderbouwd vanuit de Schrift), blijft dat oordeel van Gods woord staan.

Maar dan vraag ik me in alle gemoede af wie hier de onduidelijkheid schept?

[refo]

Het is op deze site al 100x gevraagd: hoe onderscheid je nu of het werk van God is of dat het geen werk van God is.
Dát antwoord blijft ontbreken.
Alleen gevoelsargumenten tellen.

Er wordt zonder meer vanuit gegaan dát het Gods werk is. En dat is op zich al zeer merkwaardig. Want voordat in de gereformeerde gezindte iets als 'echt' wordt gewaarmerkt moet er aan heel wat voorwaarden worden voldaan.

Als er tekenen zijn in de bijbel gaan ze altijd samen met het Woord van God.

Samuel IS helemaal niet aan Saul verschenen. Dat is, een boze geest, in de gedaante van Samuel, welken zij door haar duivelskunst had doen opkomen.

En wij kunnen inderdaad als die van Berea zijn, wat is dat nu weer voor onzin om te stellen dat dat niet kan?

[memento]

Overigens moet de door Zonderling van memento gevraagde onderbouwing nog steeds komen...

Die heb ik al lang gegeven. Lees de topic maar door. De wetgeving verbiedt contact met de overleden, zo moesten godvruchtige koningen alle mediums (mensen die contact met doden hadden) uitroeien, en ook in het verhaal van Saul die Samuel uit de doden wil spreken, wordt door God afgewezen. Ook heb ik aangetoond dat de teksten die aangedragen worden als bewijs vóór, niet van toepassing zijn, omdat het daarin (1) niet gaat om gemeenschap met een overledene, en (2) het ervaringen waren die binnen het kader van een bijzonder ambt (profeet of apostel) plaatsvonden. (3) Wat betreft de profeten betreft dit trouwens een visioen over de toekomst, niet een ervaring over het heden.

Ik probeer me maar te houden aan de houding van die van Berea. Deze onderzochten over het gesprokene (nota bene door de apostel Paulus) wel overeenkwam met de Schriften. Op basis van wat ik in de Bijbel lees, meen ik dat het hier gaat om iets wat ingaat tégen Gods woord, en dus niet van God afkomstig is.

Nu maak je je er wel erg makkelijk vanaf. Een gedegen exegese kan ik dit niet noemen. Hoe kun je op basis van niet eens een letterlijke tekst maar op basis van een gevoelen omtrent de Schrift zulke verregaande conclusies trekken?! Ongelooflijk onzorgvuldig! En dan durf je jezelf nog te vergelijken met 'die van Berea'!

Dit was een samenvatting van wat ik eerder uitgebreider heb gezegd.

Het gebeuren van Saul met de waarzegster te Endor zegt helemaal niets. De duivel werkt ook tekenen en wonderen; daarmee zijn de tekenen en wonderen die de Heere Jezus deed niet onwaarachtig.

Klopt. Maar het verhaal onderstreepte namelijk de wetgeving. Als Saul had gedaan wat God hem opgedragen had, waren er geen mediums in het land geweest (lees het verhaal nog maar eens goed). Kortom, dit verhaal onderstreept dat God werkelijk tegen contact met doden is. Dat is wezenlijk anders dan wonderen die satan nadoet, God verbiedt namelijk nergens wonderen te doen. Terwijl Hij wel contact met overledenen verbiedt.

En dat aantonen van jou dat valt me nogal tegen. Het gaat namelijk (1) wél om gemeenschap met een overledene; (2) in het koninkrijk der hemelen is iedereen gelijk; (3) dit kan ik geen argument noemen, hooguit een vaststelling.

1) Ik heb betreffende teksten eerder in deze topic uitgebreider behandelt. Maar lees ze maar na, het gaat in die gevallen (Openbaring, Zacharia, Paulus) namelijk niet om gemeenschap met de heiligen. Het gaat om God die iets van Zijn waarheid openbaart, of iets over de toekomst openbaart door middel van een visioen. Maar als je kunt beargumenteren waarom dit niet zo is, hoor ik dat graag.

2) In de heilsgeschiedenis is niet iedereen gelijk. Apostelen en profeten hadden een bijzondere taak, en kregen de toerusting tot die taak op bijzondere wijzen (althans, dat is het gereformeerde standpunt). Betreffende ervaringen waren dus gerelateerd aan hun ambt.

3) Het is inderdaad een vaststelling, gedaan na onderzoek. Als deze niet waar is, is het heel eenvoudig om deze te ontkrachten. Dat kan immers door het citeren van een enkel voorbeeld.

Als je op basis hiervan een en ander durft te veroordelen dan is dat zeer onzorgvuldig en dan moet je oppassen jezelf niet te bezondigen.

Uw handelswijze is een btje irritant. Het is een persoonlijke aanval met als doel niet inhoudelijk te hoeven argumenteren. Maargoed, ik acht de mensen die hier meelezen slim genoeg om zelf even in deze topic rustig de behandeling van genoemde Bijbelgedeelten te lezen, om te zien dat deze redelijk onderbouwd zijn. Als daar vragen over zijn, ga ik graag er verder op in, en ga ik graag de discussie aan. Maar laten we de politiek, waarbij je iemand zwart probeert te maken zodat zijn argumenten niet meer serieus genomen worden, hier niet gaan toepassen...

[Erasmiaan]

En wij kunnen inderdaad als die van Berea zijn, wat is dat nu weer voor onzin om te stellen dat dat niet kan?

Dat kunnen we zeker. Maar zoals memento hier met de Schrift omgaat is níét in overeenstemming met de Bereërs, of vind jij het nogal een eerlijke exegese van teksten?

[memento]

En wij kunnen inderdaad als die van Berea zijn, wat is dat nu weer voor onzin om te stellen dat dat niet kan?

Dat kunnen we zeker. Maar zoals memento hier met de Schrift omgaat is níét in overeenstemming met de Bereërs, of vind jij het nogal een eerlijke exegese van teksten?

Als je de topic leest, zal je zien dat ik wél exegese heb toegepast. Maar in bovenstaande posting heb ik aangegeven op welke punten je argumenten zal moeten leveren, wil je stelling niet uit de lucht gegrepen zijn.

Maargoed, tot nu toe heb ik nog geen inhoudelijke reactie van jou gezien. Als mijn exegese niet klopt, is deze eenvoudig te weerleggen. Ik zou zeggen: Doe dat, of trek je ongegronde verwijten in.

[Erasmiaan]

Dit was een samenvatting van wat ik eerder uitgebreider heb gezegd.

Zou je dat dan nog even willen citeren want ik kan het niet vinden. Graag de teksten met een eerlijke exegese (wat je zelf altijd zo graag wil; het Woord laten spreken en niet naar jezelf toe redeneren).

Klopt. Maar het verhaal onderstreepte namelijk de wetgeving. Als Saul had gedaan wat God hem opgedragen had, waren er geen mediums in het land geweest (lees het verhaal nog maar eens goed). Kortom, dit verhaal onderstreept dat God werkelijk tegen contact met doden is. Dat is wezenlijk anders dan wonderen die satan nadoet, God verbiedt namelijk nergens wonderen te doen. Terwijl Hij wel contact met overledenen verbiedt.

Waar dan?! En het is nog maar de vraag of het in het hoer aangehaalde voorbeeld over contact met overledenen gaat.

1) Ik heb betreffende teksten eerder in deze topic uitgebreider behandelt. Maar lees ze maar na, het gaat in die gevallen (Openbaring, Zacharia, Paulus) namelijk niet om gemeenschap met de heiligen. Het gaat om God die iets van Zijn waarheid openbaart, of iets over de toekomst openbaart door middel van een visioen. Maar als je kunt beargumenteren waarom dit niet zo is, hoor ik dat graag.

Het voorbeeld van Wilhelm en Afgewezen gaat over Mozes en Elia.

2) In de heilsgeschiedenis is niet iedereen gelijk. Apostelen en profeten hadden een bijzondere taak, en kregen de toerusting tot die taak op bijzondere wijzen (althans, dat is het gereformeerde standpunt). Betreffende ervaringen waren dus gerelateerd aan hun ambt.

Dat is dan in tegenspraak een Jezus onderwijs aan de discipelen.

3) Het is inderdaad een vaststelling, gedaan na onderzoek. Als deze niet waar is, is het heel eenvoudig om deze te ontkrachten. Dat kan immers door het citeren van een enkel voorbeeld.

Maar daaruit volgt niet noodzakelijkerwijs de conclusie die jij trekt. Verre van daar zelfs.

Uw handelswijze is een btje irritant. Het is een persoonlijke aanval met als doel niet inhoudelijk te hoeven argumenteren. Maargoed, ik acht de mensen die hier meelezen slim genoeg om zelf even in deze topic rustig de behandeling van genoemde Bijbelgedeelten te lezen, om te zien dat deze redelijk onderbouwd zijn. Als daar vragen over zijn, ga ik graag er verder op in, en ga ik graag de discussie aan. Maar laten we de politiek, waarbij je iemand zwart probeert te maken zodat zijn argumenten niet meer serieus genomen worden, hier niet gaan toepassen...

PARDON? Poster na poster roept je op om te stoppen met je botte veroordelingen. Ik geef zelfs beargumenteert aan waarom ik het met je oneens ben en waarom er op zijn minst twijfels zouden moeten zijn bij je stellige standpunt. Dan is een waarschuwing zeker op zijn plaats. Want als jij iets als duivelswerk veroordeelt en het blijkt Godswerk te zijn, dan heb ik je zelfs nog te weinig gewaarschuwd!

[Erasmiaan]

En wij kunnen inderdaad als die van Berea zijn, wat is dat nu weer voor onzin om te stellen dat dat niet kan?

Dat kunnen we zeker. Maar zoals memento hier met de Schrift omgaat is níét in overeenstemming met de Bereërs, of vind jij het nogal een eerlijke exegese van teksten?

Als je de topic leest, zal je zien dat ik wél exegese heb toegepast. Maar in bovenstaande posting heb ik aangegeven op welke punten je argumenten zal moeten leveren, wil je stelling niet uit de lucht gegrepen zijn.

Maargoed, tot nu toe heb ik nog geen inhoudelijke reactie van jou gezien. Als mijn exegese niet klopt, is deze eenvoudig te weerleggen. Ik zou zeggen: Doe dat, of trek je ongegronde verwijten in.

Memento; mijn mond valt open van verbazing. Geef nu eens aan waar in Gods Woord gemeenschap en verbondenheid met ontslapen personen wordt verboden? Daar heeft Zonderling op pagina 2 om gevraagd en dat antwoord heb ik nog steeds niet.

De vervolgvraag is dan uiteraard of dat vergelijkbaar is met wat Vrijdag noemt.

[memento]

1) Ik heb betreffende teksten eerder in deze topic uitgebreider behandelt. Maar lees ze maar na, het gaat in die gevallen (Openbaring, Zacharia, Paulus) namelijk niet om gemeenschap met de heiligen. Het gaat om God die iets van Zijn waarheid openbaart, of iets over de toekomst openbaart door middel van een visioen. Maar als je kunt beargumenteren waarom dit niet zo is, hoor ik dat graag.

Het voorbeeld van Wilhelm en Afgewezen gaat over Mozes en Elia.

Ik ben hier eerder op ingegaan in deze topic.

2) In de heilsgeschiedenis is niet iedereen gelijk. Apostelen en profeten hadden een bijzondere taak, en kregen de toerusting tot die taak op bijzondere wijzen (althans, dat is het gereformeerde standpunt). Betreffende ervaringen waren dus gerelateerd aan hun ambt.

Dat is dan in tegenspraak een Jezus onderwijs aan de discipelen.

Bij de ambten die als doel hadden Gods unieke Openbaring (nu te vinden in de Bijbel) over te dragen handelde God bijzonder. Of je moet Dopers willen wezen, en zeggen dat de canon niet gesloten is.

3) Het is inderdaad een vaststelling, gedaan na onderzoek. Als deze niet waar is, is het heel eenvoudig om deze te ontkrachten. Dat kan immers door het citeren van een enkel voorbeeld.

Maar daaruit volgt niet noodzakelijkerwijs de conclusie die jij trekt. Verre van daar zelfs.

Noem maar een argument, Erasmiaan. Want argumenten heb ik nog niet van je gehoord...

Kortom, Erasmiaan, neem de moeite om argumenten aan te dragen als je zulke verwijten maakt. Ik heb in deze topic uitgebreid beargumenteerd dat de wetgeving het contact met doden verbiedt en dat dit door het verhaal met Saul geïllustreerd wordt. De Schrift is er duidelijk over dat God niet ingaat tegen Zijn eigen geboden. En áls gemeenschap-met-een-overledene niet onder deze wetten valt, dan hoor ik graag een omschrijving van wat het is, en waarom het er niet onder valt. Tot nu toe is dat nog niet gebeurt.