Iets over de EXTRAORDINAIRE werken van God

[BJD]

Maar God geeft toch getuigenuis van Zijn Eigen werk, dan mogen we niet het werk van God verdacht maken, of veronderstellen dat het eeen werk uit het rijk der duisternius is. Niet om saten te onderschatten, maar als zulke dingen gebeuren (die normaal gesproken niet voorkomen bij kindern Gods die onvast zijn of die pas op de weg zijn) dan is twijfel uitgesloten. Het spreken Gods is met macht en klaar. Als satan het volk tegen komt zal dat nooit de afdrukken van de heiligheid en hoogheid van God met op de ziel leggen. Dit is wel het geval in de zaken waar het hier over gaat. Zo'n mens zal zich daar nooit op (kunnen) verheffen,maar het brengt de ziel in de onwaardigheid en doet diep buigen. Zoiets werkt de saten niet.

Kortom, je argument blijft: Een ervaren kind van God ervaart het, dús is het waar.

De Bijbel leert mij anders. Kijk naar David, een ervaren kind van God, die diep zondigde. Kijk naar Petrus, die door Jezus als Satan wordt aangeduid. Nee, DIA, ook ervaren kinderen Gods kunnen flink dwalen, en kunnen bevindingen hebben die haaks staan op het woord. Laten we vasthouden aan het objectieve woord Gods. Want daarvan weten we zéker dat het van God afkomstig is. Bevindingen zijn slechts van God afkomstig, als ze volgens dat Woord zijn.

Je snapt het weer niet. Het gaat hiet niet om dingen die ook mogelijk zijn.
Laten we ons bij de zaak zelf houden.
Als we het nu hebben over een extraordinare openbaring van God,
dan zal dat, als het echt van God is, diep doen buigen en indrukken geven
van de hoogheid, heiligheid en majesteit Gods. Ik denk niet dat de satan
hier kan indringen, hoewel we (nogmaals!) zijn werken ook niet moeten
onderschatten.
Trouwens, waar haal je je termen vandaan? Wat is een ervaren kind van God?
Een kind van God met veel ervaring? Ik denk dat een kind van God nooit
ervaren raakt, en als die eens iets denkt te zijn, weet de Heere zijn volk wel
weer op de plek te zetten en te vernederen.
Je denkt soms te menselijk en ongeestelijk van het werk van God. Niet dat
ik dat als beschuldiging bedoel, maar er op attent maken is niet verkeerd.

Volgens mij geef je geen antwoord op de vraag.. die mij toch helder lijkt.

[memento]

Maar God geeft toch getuigenuis van Zijn Eigen werk, dan mogen we niet het werk van God verdacht maken, of veronderstellen dat het eeen werk uit het rijk der duisternius is. Niet om saten te onderschatten, maar als zulke dingen gebeuren (die normaal gesproken niet voorkomen bij kindern Gods die onvast zijn of die pas op de weg zijn) dan is twijfel uitgesloten. Het spreken Gods is met macht en klaar. Als satan het volk tegen komt zal dat nooit de afdrukken van de heiligheid en hoogheid van God met op de ziel leggen. Dit is wel het geval in de zaken waar het hier over gaat. Zo'n mens zal zich daar nooit op (kunnen) verheffen,maar het brengt de ziel in de onwaardigheid en doet diep buigen. Zoiets werkt de saten niet.

Kortom, je argument blijft: Een ervaren kind van God ervaart het, dús is het waar.

De Bijbel leert mij anders. Kijk naar David, een ervaren kind van God, die diep zondigde. Kijk naar Petrus, die door Jezus als Satan wordt aangeduid. Nee, DIA, ook ervaren kinderen Gods kunnen flink dwalen, en kunnen bevindingen hebben die haaks staan op het woord. Laten we vasthouden aan het objectieve woord Gods. Want daarvan weten we zéker dat het van God afkomstig is. Bevindingen zijn slechts van God afkomstig, als ze volgens dat Woord zijn.

Je snapt het weer niet. Het gaat hiet niet om dingen die ook mogelijk zijn.
Laten we ons bij de zaak zelf houden.
Als we het nu hebben over een extraordinare openbaring van God,
dan zal dat, als het echt van God is, diep doen buigen en indrukken geven
van de hoogheid, heiligheid en majesteit Gods. Ik denk niet dat de satan
hier kan indringen, hoewel we (nogmaals!) zijn werken ook niet moeten
onderschatten.
Trouwens, waar haal je je termen vandaan? Wat is een ervaren kind van God?
Een kind van God met veel ervaring? Ik denk dat een kind van God nooit
ervaren raakt, en als die eens iets denkt te zijn, weet de Heere zijn volk wel
weer op de plek te zetten en te vernederen.
Je denkt soms te menselijk en ongeestelijk van het werk van God. Niet dat
ik dat als beschuldiging bedoel, maar er op attent maken is niet verkeerd.

Volgens mij geef je geen antwoord op de vraag.. die mij toch helder lijkt.

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

En wat je zegt over dat de Satan dit niet kan nadoen: Als het nodig is dat Jezus de grote apostel Petrus als Satan moet noemen, dan is het duidelijk dat Satan heel goed mensen kan misleiden. Of waren mensen als Mientje Vrijdag beter dan de apostel Petrus, dat ze daar niet vatbaar voor waren?

[artistiek]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

Hier kan DIA geen antwoord op geven omdat dit een ervaring is die persoonlijk beleeft moet worden. Ik ben ook bang dat dit begrip door ons verkeerd verstaan wordt omdat wij ons hier geen indruk van kunnen maken.
Laten we daarom ophouden met discussiëren over zo'n teer en gevoelig onderwerp en ik zou zeggen, vraag het eens aan hen die dit werkelijk hebben beleefd. En ik denk zelfs dat ook zij dat niet kunnen omschrijven, zo'n diepe indruk, zo'n onuitsprekelijke ervaring, daar kun je maar van stamelen.
Dat dit nu nog gebeurt ben ik van overtuigd en mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt die geloven het.

[memento]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

Hier kan DIA geen antwoord op geven omdat dit een ervaring is die persoonlijk beleeft moet worden. Ik ben ook bang dat dit begrip door ons verkeerd verstaan wordt omdat wij ons hier geen indruk van kunnen maken.
Laten we daarom ophouden met discussiëren over zo'n teer en gevoelig onderwerp en ik zou zeggen, vraag het eens aan hen die dit werkelijk hebben beleefd. En ik denk zelfs dat ook zij dat niet kunnen omschrijven, zo'n diepe indruk, zo'n onuitsprekelijke ervaring, daar kun je maar van stamelen.
Dat dit nu nog gebeurt ben ik van overtuigd en mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt die geloven het.

Ofwel: Bevinding kan buiten het woord om, en hoeft niet getoetst te worden aan dat woord...

Daarmee leg je een gevaarlijke tendens bloot, namelijk dat bevinding altijd waar is. Ik vrees dat dit één van de redenen is dat er zo weinig diep geestelijk leven is. Want elke bevinding van een kind van God wordt automatisch als van God afkomstig beschouwd, terwijl de duivel ook bevindingen geven kan, of ons eigen arglistige hart. Laten we toch Gods Woord, wat vast en zeker is, bóven alles houden. Laten we onze bevindingen door het Woord laten corrigeren. Want wie niet - in alles - buigt voor God woord, is Gode ongehoorzaam.

[BJD]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

Hier kan DIA geen antwoord op geven omdat dit een ervaring is die persoonlijk beleeft moet worden. Ik ben ook bang dat dit begrip door ons verkeerd verstaan wordt omdat wij ons hier geen indruk van kunnen maken.
Laten we daarom ophouden met discussiëren over zo'n teer en gevoelig onderwerp en ik zou zeggen, vraag het eens aan hen die dit werkelijk hebben beleefd. En ik denk zelfs dat ook zij dat niet kunnen omschrijven, zo'n diepe indruk, zo'n onuitsprekelijke ervaring, daar kun je maar van stamelen.
Dat dit nu nog gebeurt ben ik van overtuigd en mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt die geloven het.

En zo hebben moslims, boeddhisten of wat voor geloof je ook aanhangt uiterst bijzondere ervaringen. Laatst nog een preek gehoord van Ds G.J.Baan die juist hier erg voor waarschuwde. Het moet altijd, en dat is waar Memento m.i. op doelt.. altijd toetsbaar zijn aan de Bijbel.

[Joannah]

Maar God geeft toch getuigenuis van Zijn Eigen werk, dan mogen we niet het werk van God verdacht maken, of veronderstellen dat het eeen werk uit het rijk der duisternius is. Niet om saten te onderschatten, maar als zulke dingen gebeuren (die normaal gesproken niet voorkomen bij kindern Gods die onvast zijn of die pas op de weg zijn) dan is twijfel uitgesloten. Het spreken Gods is met macht en klaar. Als satan het volk tegen komt zal dat nooit de afdrukken van de heiligheid en hoogheid van God met op de ziel leggen. Dit is wel het geval in de zaken waar het hier over gaat. Zo'n mens zal zich daar nooit op (kunnen) verheffen,maar het brengt de ziel in de onwaardigheid en doet diep buigen. Zoiets werkt de saten niet.

Kortom, je argument blijft: Een ervaren kind van God ervaart het, dús is het waar.

De Bijbel leert mij anders. Kijk naar David, een ervaren kind van God, die diep zondigde. Kijk naar Petrus, die door Jezus als Satan wordt aangeduid. Nee, DIA, ook ervaren kinderen Gods kunnen flink dwalen, en kunnen bevindingen hebben die haaks staan op het woord. Laten we vasthouden aan het objectieve woord Gods. Want daarvan weten we zéker dat het van God afkomstig is. Bevindingen zijn slechts van God afkomstig, als ze volgens dat Woord zijn.

Petrus was hier nog niet bekeerd, hij moest Jezus nog verloochenen.De Satan probeerde nog door hem te werken.De discipelen begrepen ook telkens weer niets van Jezus' gelijkenissen, ze moesten altijd weer verder uitgelegd worden.
Pas na de Opstanding en toen Jezus de Heilige Geest in hen blies, waren zij kinderen van God.
Volgens mij.

[artistiek]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

Hier kan DIA geen antwoord op geven omdat dit een ervaring is die persoonlijk beleeft moet worden. Ik ben ook bang dat dit begrip door ons verkeerd verstaan wordt omdat wij ons hier geen indruk van kunnen maken.
Laten we daarom ophouden met discussiëren over zo'n teer en gevoelig onderwerp en ik zou zeggen, vraag het eens aan hen die dit werkelijk hebben beleefd. En ik denk zelfs dat ook zij dat niet kunnen omschrijven, zo'n diepe indruk, zo'n onuitsprekelijke ervaring, daar kun je maar van stamelen.
Dat dit nu nog gebeurt ben ik van overtuigd en mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt die geloven het.

Ofwel: Bevinding kan buiten het woord om, en hoeft niet getoetst te worden aan dat woord...

Daarmee leg je een gevaarlijke tendens bloot, namelijk dat bevinding altijd waar is. Ik vrees dat dit één van de redenen is dat er zo weinig diep geestelijk leven is. Want elke bevinding van een kind van God wordt automatisch als van God afkomstig beschouwd, terwijl de duivel ook bevindingen geven kan, of ons eigen arglistige hart. Laten we toch Gods Woord, wat vast en zeker is, bóven alles houden. Laten we onze bevindingen door het Woord laten corrigeren. Want wie niet - in alles - buigt voor God woord, is Gode ongehoorzaam.

Nee, ik zeg niets over 'buiten Gods Woord'! Zeker moet het getoetst worden aan Gods Woord maar een dienaar des Woords zal dat zeker zorgvuldig gedaan hebben alvorens hij iets daarvan blootgeeft.

[-DIA-]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

En wat je zegt over dat de Satan dit niet kan nadoen: Als het nodig is dat Jezus de grote apostel Petrus als Satan moet noemen, dan is het duidelijk dat Satan heel goed mensen kan misleiden. Of waren mensen als Mientje Vrijdag beter dan de apostel Petrus, dat ze daar niet vatbaar voor waren?

Antw. alinea 1: Dit is een werk van God, en daar is geen menselijke wetenschap dit dit kan verklaren, dit is BELEVING, en dat is niet onder woorden te brengen. Zouden we dat proberen. dan zal onze taal te arm blijken te zijn. Mag ik een wedervraag stellen? Komt deze vraag voort uit oprechte belangstelling of uit een verdenking dat hier iets mis is?

Antw. alinea 2: Waar je deze beschuldiging uit mijn woorden haalt weet ik niet. Maar wat hier gezegd word: niet nodig nij Gods extraordinaire werk, en bevinding boven de Schrift plaatsen, waar lees je dat? Want zou ik dat doen, dan dwaal ik, daarom vraag ik u: zeg mij, waar dwaal ik. De rechtvaardige sla mij, zegt de psalmdichter, die ook wel eens wat onderwijs nodig had, en bang was om op een verkeerde weg te zijn.

Antw. alinea 3: Lees eens goed. De saten brengt de mens NIET in de vernedering aan Gods voeten, dat is het onderscheid. Petrus stond in dit geval te hoog, en had een bestraffend onderwijs nodig.

[Johann Gottfried Walther]

Meen dat bevinding, juist is het in eigen hart en leven ervaren dat Gods Woord waar is en Gods Woord persoonlijk wordt.
Dat Christus offer, ook voor mij is geschied, wat mij door Gods Woord bekend is, dat God om Christus wil door het geloof en uit genade mij zonde wil vergeven. En nog veel meer... maar dat Gods Woord ons meld, in eigen hart en leven ervaren en dat Gods Geest het toepast.

Bevinding buiten Gods woord om lijkt me gevaarlijk, en is in Gods Woord ook geen grond voor.


Het lijkt erop of hier toch mensen willen zeggen, als er gezegd wordt het is niet naar Gods Woord, MAAR Gods volk leert anders. Dat is onbestaanbaar, God werkt door en met en naar Zijn Eigen Woord.

En uiteindelijk gaat het niet om onze bevinding, maar om God en om Zijn Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest, die alleen te kennen zijn door Gods Woord.

De Reformatoren en de Gereformeerde vaderen getuigen er juist van dat we het van dat Woord moeten hebben !
Bevinding in relatie tot die hoog heilige God, en niet zoals hier beschreven.

[memento]

Antw. alinea 1: Dit is een werk van God, en daar is geen menselijke wetenschap dit dit kan verklaren, dit is BELEVING, en dat is niet onder woorden te brengen. Zouden we dat proberen. dan zal onze taal te arm blijken te zijn. Mag ik een wedervraag stellen? Komt deze vraag voort uit oprechte belangstelling of uit een verdenking dat hier iets mis is?

Het komt voor uit een vermoeden, dat bepaalde belevingen niet van God, maar van de duivel zijn. Simpelweg omdat ze ingaan tegen Gods woord. Zoals dat "gemeenschap hebben met een overledene", zoals je citeerde uit Mientje Vrijdag. Ik ben daar erg huiverig voor. Zeker omdat je niet de toets van Gods woord toestaat hierover. Wie bekend is met andere religies (Islam (soefisme), Hindoeïsme, wicca, etc) weet dat dit soort gemeenschaps-ervaringen met overleden personen veelvuldig voorkomt. Ik ben er huiverig voor. Op basis van wat de Bijbel mij leert, zie ik het als occult, als afkomstig van de duivel, en niet van God.

Antw. alinea 2: Waar je deze beschuldiging uit mijn woorden haalt weet ik niet. Maar wat hier gezegd word: niet nodig nij Gods extraordinaire werk, en bevinding boven de Schrift plaatsen, waar lees je dat? Want zou ik dat doen, dan dwaal ik, daarom vraag ik u: zeg mij, waar dwaal ik. De rechtvaardige sla mij, zegt de psalmdichter, die ook wel eens wat onderwijs nodig had, en bang was om op een verkeerde weg te zijn.

DIA, bevindingen van Gods kinderen zijn voor jou automatisch waar. Die hoeven niet getoetst te worden. Dát is de bevinding boven Gods Woord stellen. Dát is Dopers, wat onze gereformeerde vaderen als een dwaling zagen die erger was dan Rome. We moeten zijn als die van Berea, die als ze wat hoorden (nota bene van de apostel Paulus zelf) ze dat eerst gingen onderzoeken in de Schriften, of het alzo was.

Antw. alinea 3: Lees eens goed. De saten brengt de mens NIET in de vernedering aan Gods voeten, dat is het onderscheid. Petrus stond in dit geval te hoog, en had een bestraffend onderwijs nodig.

DIA, bij de door jou geciteerde gemeenschap-met-een-overledene ervaring lees ik niets over vernedering aan Gods voeten. Ook lees ik niet dat God centraal staat in die bevinding.

[learsi]

Precies, DIA, geef nu eens antwoord op mijn vraag. Wat is nu precies gemeenschap met een overleden iemand hebben (zoals door Mientje Vrijdag beschreven)...?

En daarnaast: Jouw visie op bevinding is Dopers. De (bevindelijk) gereformeerde visie is dat God de bevinding geeft doormiddel van Zijn woord, met God centraal. Die toets van Gods woord wil jij niet toepassen (met als argument: dat is niet nodig bij Gods extra-ordinaire werk), waarmee je bevinding bóven de Schrift plaatst. Terecht hebben onze vaderen (Calvijn, Guido de Bres, etc) daar sterk tegen gewaarschuwd.

Hier kan DIA geen antwoord op geven omdat dit een ervaring is die persoonlijk beleeft moet worden. Ik ben ook bang dat dit begrip door ons verkeerd verstaan wordt omdat wij ons hier geen indruk van kunnen maken.
Laten we daarom ophouden met discussiëren over zo'n teer en gevoelig onderwerp en ik zou zeggen, vraag het eens aan hen die dit werkelijk hebben beleefd. En ik denk zelfs dat ook zij dat niet kunnen omschrijven, zo'n diepe indruk, zo'n onuitsprekelijke ervaring, daar kun je maar van stamelen.
Dat dit nu nog gebeurt ben ik van overtuigd en mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt die geloven het.

Ik ben het met je eens. Was net zo iets aan het typen. Wie zelf met zo een mogelijk "bijzonder" werk geconfronteerd wordt, is mogelijk beter in staat om over dat werk te oordelen en er op een juiste wijze mee om te gaan.

Wie van ons heeft wel eens iets meegemaakt, dat met zo'n werk enigszins te vergelijken is?

h.g. Learsi

[-DIA-]

Antw. alinea 1: Dit is een werk van God, en daar is geen menselijke wetenschap dit dit kan verklaren, dit is BELEVING, en dat is niet onder woorden te brengen. Zouden we dat proberen. dan zal onze taal te arm blijken te zijn. Mag ik een wedervraag stellen? Komt deze vraag voort uit oprechte belangstelling of uit een verdenking dat hier iets mis is?

Het komt voor uit een vermoeden, dat bepaalde belevingen niet van God, maar van de duivel zijn. Simpelweg omdat ze ingaan tegen Gods woord. Zoals dat "gemeenschap hebben met een overledene", zoals je citeerde uit Mientje Vrijdag. Ik ben daar erg huiverig voor. Zeker omdat je niet de toets van Gods woord toestaat hierover. Wie bekend is met andere religies (Islam (soefisme), Hindoeïsme, wicca, etc) weet dat dit soort gemeenschaps-ervaringen met overleden personen veelvuldig voorkomt. Ik ben er huiverig voor. Op basis van wat de Bijbel mij leert, zie ik het als occult, als afkomstig van de duivel, en niet van God.

Antw. alinea 2: Waar je deze beschuldiging uit mijn woorden haalt weet ik niet. Maar wat hier gezegd word: niet nodig nij Gods extraordinaire werk, en bevinding boven de Schrift plaatsen, waar lees je dat? Want zou ik dat doen, dan dwaal ik, daarom vraag ik u: zeg mij, waar dwaal ik. De rechtvaardige sla mij, zegt de psalmdichter, die ook wel eens wat onderwijs nodig had, en bang was om op een verkeerde weg te zijn.

DIA, bevindingen van Gods kinderen zijn voor jou automatisch waar. Die hoeven niet getoetst te worden. Dát is de bevinding boven Gods Woord stellen. Dát is Dopers, wat onze gereformeerde vaderen als een dwaling zagen die erger was dan Rome. We moeten zijn als die van Berea, die als ze wat hoorden (nota bene van de apostel Paulus zelf) ze dat eerst gingen onderzoeken in de Schriften, of het alzo was.

Antw. alinea 3: Lees eens goed. De saten brengt de mens NIET in de vernedering aan Gods voeten, dat is het onderscheid. Petrus stond in dit geval te hoog, en had een bestraffend onderwijs nodig.

DIA, bij de door jou geciteerde gemeenschap-met-een-overledene ervaring lees ik niets over vernedering aan Gods voeten. Ook lees ik niet dat God centraal staat in die bevinding.

Is dit wartaal? Ik kan er in ieder gaval niets uit maken. En een beschrijving van hoe jij mij hier ziet, zo ken ik mezelf niet, maar goed, een mens is soms ondoorgrondelijk, laten we dat maar steeds bedenken. Verder verval je weer in opmerkingen die ik heb weerlegd, en die duidelijk waren volgen mij?

Voostel: Deze ongeestelijke discussie leidt tot niets. Er is van geen enkele kant een luisteren naar elkaar, zelfs niet naar Gods Woord, nog minder van een onderdoen voor elkaar. Daarom acht ik het zinvol om hier niet verder te gaan.

[memento]

Ik maak uit je woorden op, DIA, dat de beloofde omschrijving van "gemeenschap met een overleden persoon", en de uitleg hoe dit niet strijdig is met Gods Woord (die contact met een overledene verbiedt), niet meer komt?

[artistiek]

Ik maak uit je woorden op, DIA, dat de beloofde omschrijving van "gemeenschap met een overleden persoon", en de uitleg hoe dit niet strijdig is met Gods Woord (die contact met een overledene verbiedt), niet meer komt?

Memento, hier ga je een totaal verkeerde weg in. Contact met overledene is héél wat anders dan heilige gemeenschap met overledene in Christus!
Wat dit inhoud kan jij niet, kan ik niet, kan niemand begrijpen maar dat moet beleefd worden. Het is té hoog, té teer.
Daarom lijkt het me niet gepast hier verder over te discussiëren.

[-DIA-]

Ik maak uit je woorden op, DIA, dat de beloofde omschrijving van "gemeenschap met een overleden persoon", en de uitleg hoe dit niet strijdig is met Gods Woord (die contact met een overledene verbiedt), niet meer komt?

Memento, hier ga je een totaal verkeerde weg in. Contact met overledene is héél wat anders dan heilige gemeenschap met overledene in Christus!
Wat dit inhoud kan jij niet, kan ik niet, kan niemand begrijpen maar dat moet beleefd worden. Het is té hoog, té teer.
Daarom lijkt het me niet gepast hier verder over te discussiëren.

Dat is duidelijk, laten we hier daarom maar ook maar stoppen. Jammer aan de ene kant, maar zo is het ook niet goed.