Verschil tussen Oud en Nieuw Verbond

[PvS]

Het staat je vrij om met Fijnvandraat van mening te verschillen, maar noem het geen 'rammelende' exegese. Meerdere verklaarders, Calvijn bijv., lezen in deze tekst dat de moorman door onderdompeling gedoopt werd.

Mag ik je erop wijzen dat Calvijn bij dit vers zegt "Vs 38. Zij daalden af in het water enz. Hieruit zien wij op welke wijze de ouden plachten te dopen; zij dompelden geheel het lichaam onder water."

De verwijzing naar de ouden vind ik heel anders dan de logische gedachtengang die Fijnvandraat volgt.

Voor Filippus zelf was het natuurlijk niet nodig, dat hij afdaalde in het water. Hij hoefde niet meer gedoopt te worden, evenmin had zijn afgaan in het water enige symbolische betekenis. Maar hij moest wel het water ingaan om de kamerling te kunnen dopen. Zijn afgaan in het water was een praktische noodzakelijkheid om deze handeling te kunnen verrichten. En daaruit volgt weer dat dopen onderdompelen inhoudt, want voor besprenkelen of overgieten had Filippus niet het water hoeven in te gaan en ook de kamerling niet. Dat had eenvoudig aan de kant van het water kunnen gebeuren.

En daarom blijf ik er bij dat het rammelt en ik kan me herinneren dat deze wijze van exegetiseren binnen de reformatorische kerken jouw goedkeuring ook niet weg kon dragen? (alleen ik kan het even niet vinden waar je dat precies melde)

Wie weet de afkomst van deze plaat?

[Mister]

--

[Mister]

@ PvS: is van Rembrandt.

[Afgewezen]

@ Afgewezen jij hebt nog een reactie van mij tegoed maar gelet op alle drukte kom ik daar nog niet aan toe. Alhoewel deze wel in de maak is. Maar eerst een paar andere vragen

Klopt. Maar wat jullie niet zien en wat ik ook al die jaren niet gezien heb, is dat God in de partriarchale en nationale bedeling het genadeverbond liet bedienen door middel van een schaduwverbond. De belofte aan Abraham zag zowel op de komst van het nieuwe verbond (de komst van hét Zaad), dus op het ‘wezen van het genadeverbond’, als op het schaduwverbond (met betrekking tot het natuurlijke zaad).

Waar leidt je deze tweedeling uit af? Waarom staan deze naast elkaar en niet in het verlengde van elkaar?

Omdat van het nieuwe verbond gezegd wordt; al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn. De Heere Jezus zegt hierover: Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij.
In het nieuwe verbond gaat het dus uitsluitend over de gelovigen.
In het oude verbond is het volk Israël 'voorbeeld' van het NT volk van God. Wat zij ontvangen: de verlossing uit Egypte, het ontvangen van het land Kanaän, het offerbloed, zijn beeld, type van de weldaden die de gelovigen - en uitsluitend zij - ontvangen in de NT bedeling.
Ik heb ook altijd gedacht dat de NT bedeling in het verlengde lag van de OT bedeling. Maar dan doe je ernstig tekort aan het nieuwe verbond. Het nieuwe verbond faalt niet. Wie in het oude verbond opgenomen was, kon toch verloren gaan. Wie in het nieuwe verbond opgenomen is, kan niet verloren gaan.
Wie in het oude verbond zalig werd, had deel aan datgene wat het nieuwe verbond aan het licht bracht, maar wat in het oude al wel in de schaduwen, in het schaduwachtige verbond, verborgen lag.

Bij dat schaduwverbond behoorden ook de OT schaduwen: besnijdenis, land, later ook de Mozaïsche wetgeving, het Pascha, enz.

Mijn inziens was de kern van het verbond met Abraham: Ik zal u God zijn en gij zult Mijn volk zijn. De eis die aan deze belofte verbonden is was dat de Israëlieten Gods wetten zouden bewaren (besnijdenis, Mozarisch en 10 geboden). Een deel van deze wetten had een karakter van schaduwen welke zijn vervallen bij het 'is volbracht'. Maar de eis binnen het nieuwe verbond is nog steeds dat wij Gods wetten houden:
in hun verstand zal Ik mijn wetten leggen en in hun zal Ik ze neerschrijven. Waar de Israëlieten onder het oude verbond het keer op keer lieten afweten doen ook zijn kinderen onder het nieuwe verbond dit. Dus hierin zie ik geen wezenlijk verschil. Maar het is wel een beter verbond. Beter in de zin van dat nu aanvullend van Zijn kinderen wordt geëist dat zij erkennen Zijn wetten niet te kunnen houden maar dat Hij Zijn kinderen in Christus als onberispelijk ziet.

Toen het nieuwe verbond aan het licht trad, bleek dat velen van Israël geen ‘Israël’ waren. Zij hadden wel deel aan het oude verbond, maar stonden ongelovig ten opzichte van het nieuwe verbond. Wie echter deel heeft aan het nieuwe verbond, kan niet meer verloren gaan.
De kern van het verbond met Abraham is idd. ‘Ik zal u een God zijn en gij zult Mij tot een volk zijn’. Maar dit heeft een tweeërlei vervulling: een schaduwachtige in het ‘letterlijke’ zaad van Abraham, en een geestelijke in het geestelijke Zaad van Abraham, namelijk Christus. Dat is het fundamentele onderscheid dat we in het oog moeten houden. Natuurlijk zaad van Abraham was je door natuurlijke geboorte, maar geestelijk zaad van Abraham ben je door geestelijke geboorte (wedergeboorte). Wie bij het letterlijke zaad van Abraham behoorde of zich daarbij voegde, werd als hij mannelijk was besneden (schaduwachtig), wie tot het geestelijk zaad van Abraham behoort, wordt gedoopt, teken van het nieuwe verbond.

Na Pinksteren leven we in de tijd van het nieuwe verbond. Dat wordt rechtstreeks bediend, zonder schaduwverbond. Er is geen schaduwachtig volk meer, met schaduwachtige tekenen, enz. Het komt nu aan op het geloof in Christus, op de besnijdenis van het hart.

M.i. kwam het in het oude verbond ook al aan op het geloof. Namelijk Abrahams geloof is hem tot rechtvaardigheid gerekend.

Klopt, zie wat ik boven heb gezegd. Maar je kon in het oude verbond zijn en toch verloren gaan. Je kon in het oude verbond zijn, en toch niet gerechtvaardigd zijn door het geloof. Daar 'voorzag' het oude verbond niet in.
Leden van het oude verbond (Israël) en heidenen uit de volken komen samen in de gemeente van het nieuwe verbond, en die gemeente is dan ook iets 'nieuws' ten opzichte van het oude verbond: alleen wie gerechtvaardigd is door het geloof, is lid van de gemeente, van het lichaam van Christus.
Het oude verbond was niet genoeg tot zaligheid, deel hebben aan het nieuwe verbond was ook toen al noodzakelijk (Abraham zag uit naar de dag van Christus, met alle ware gelovigen van het OT).

Kort samengevat kan jij mij duidelijk maken waarom het oude verbond in twee delen op te delen is. En waarom dit in zijn geheel en niet alleen bepaalde onderdelen schaduwachtig zijn.

Zie wat ik boven schreef over het verbond met Abraham.

[elbert]

Ik denk dat we van beide kanten ervoor op moeten passen om 'alles uit de kast' te halen om te bewijzen dat kinderdoop goed of verkeerd is.
Het is belangrijk de grote lijn in de gaten te houden, namelijk de vraag hoe oud en nieuw verbond zich tot elkaar verhouden.

Inderdaad.

Misschien is het goed om eens op een rijtje te zetten waarin oud en nieuw met elkaar overeenstemmen en waarin ze verschillen?
Interessant is ook de vraag wat er niet nieuw is aan het nieuwe verbond.

Een paar punten die ik daarbij ben tegengekomen:
1. er is geen radicaal onderscheid tussen de volken van het oude en nieuwe verbond: immers, ook het nieuwe verbond is gesloten met het huis van Israel en het huis van Juda. Of je dit nu interpreteert als het joodse volk waarbij later de heidenen zijn ingelijfd, of zonder dit onderscheid kortweg de kerk, in elk geval is er continuiteit v.w.b. de benaming van het volk waarmee het gesloten is.

2. het nieuwe verbond is naar de aard ervan niet anders dan het oude verbond: in beide gaat het ten diepste om het kennen van God, om de waarachtige bekering, om de inwoning van de Geest, de rechtvaardiging door het geloof alleen, door genade alleen, door Christus alleen
a. ook het oude verbond kent dit (Gen. 15:6, Hebr. 6:4-6, Neh. 9:20, Spr. 1:23, Ps. 37:29-31, Ps. 40:8 enz.). Iemand als Calvijn is woest op de wederdopers die beweerden dat de joden slechts een natuurlijke, uitwendige godsdienst kenden. Volgens Calvijn vergelijken de wederdopers daarmee de joden met zwijnen die door God vet gemest zouden zijn om daarna geslacht en verdoemd te worden. Met een keur van argumenten toont hij verder aan dat het oude verbond allereerst geestelijk van aard is, met een vervulling van de beloften in het toekomende leven. Zie daarvoor de Institutie, boek 2, hoofdstuk 10 en 11.
b. bij de bediening van het nieuwe verbond betekent het overigens geen automatisme om zalig te worden. De verbondskinderen worden nog steeds gewaarschuwd om geen verbondsbrekers te blijken te zijn. Zie daarvoor de waarschuwingen in bijv. Hebr 2:1-3; 3:7-4:2; 6:4-8; 10:26-31; 12:25-29; Joh. 15:1-7; Rom. 11:17-24; Hand. 14:22, 1 Kor. 10. We moeten dus oppassen om het zijn van verbondskind gelijk te stellen met uitverkoren te zijn. In het onderwijs dat tot de verbondskinderen komt, worden de kinderen van het nieuwe verbond regelmatig vermaand met dezelfde woorden die ook al in het oude verbond klonken. Dat is met name van belang om op te merken, aangezien 1 van de thema's in de brief aan de Hebreeen het waarschuwen tegen afval is. Daarbij is het ook nog eens het nieuwtestamentische bijbelboek waarin we Jer. 31:33-34 geciteerd zien als zijnde realiteit in Hebr. 8:10-13, terwijl even verderop de volgende waarschuwing klinkt:
Hebr. 10:29 Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?
30 Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk oordelen.
31 Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.

Verder spreekt ook de apostel Paulus van afval (Demas die hem uit liefde voor de tegenwoordige wereld verlaten heeft), komen de apostelen valse discipelen tegen (Ananias en Safira, Simon de tovenaar), wordt gewaarschuwd voor wolven die de kudde niet zullen sparen, waarschuwt Johannes tegen de antichristen die de gemeente proberen te verleiden, en waarschuwt de Heere Jezus in de Openbaring tegen de lauwheid, afval, dwaling enz. van de 7 gemeenten. Ook dit komt bij de bediening van het nieuwe verbond dus voor.
Het is waar dat geen uitverkorene uit Gods hand valt, maar het is evenzeer waar dat onder de bediening van het nieuwe verbond er net zo goed kaf tussen het koren zit als onder de bediening van het oude.

3. het nieuwe verbond kent qua leden geen wezenlijk andere samenstelling dan het oude verbond
- men behoort erbij van de kleinste tot de grootste toe (Jer. 31:34). Het woord kleinste (mikros in Hebr. 8:11), verwijst op andere plekken in het NT naar kleine kinderen, bijv. in Matt. 18:6,10,14 en Luk. 9:48. Dit geldt ook voor het hebreeuwse woord voor kleinste (qaton in Jer. 31:34), zie bijv. Jer. 6:13. Niemand is dus bij voorbaat op grond van leeftijd of "geschiktheid" (in de zin van "kunnen geloven, kunnen begrijpen") uitgesloten van het nieuwe verbond.

4. Elkaar leren en de Heere kennen is niet nieuw in het nieuwe verbond
- door de heilsgeschiedenis heen waren er mensen die de Heere kenden en anderen leerden: profeten, priesters, koningen
- bij de instelling van het nieuwe verbond wordt echter gezegd dat dit niet meer zal geschieden op de manier van het oude verbond. Dat wil echter niet zeggen dat al het leren en onderwijzen is uitgesloten. Men zie daarbij op de gaven van leren die de nieuwtestamentische gemeente kent, bijvoorbeeld in Ef. 4, waar staat dat er herders en leraars zijn aangesteld in de gemeente. Het elkaar niet meer leren in de nieuwe bedeling heeft dus betrekking op iets in de oude bedeling dat verdwijnt. Ik kom daar verderop op terug.

5. Gods genade en vergeving is niet nieuw in het nieuwe verbond: ook in het oude verbond stond dit centraal. En ook was dit op grond van het Middelaarswerk van Christus. Want Abraham is door het geloof gerechtvaardigd, waarbij zijn geloof zich richtte op Christus.

Goed, tot zover de punten waarop het nieuwe verbond geen wezenlijk nieuwe dingen brengt ten opzichte van het oude verbond. Dan is het nu tijd om te kijken in welke opzichten het nieuwe verbond wel verschilt met het oude. Calvijn zegt in de Institutie dat er 4 of 5 verschillen zijn. Hij merkt op dat het verbond met alle vaderen naar zijn wezen en wat de zaak zelf aangaat in geen enkel opzicht verschilt van het verbond met ons, maar het is volstrekt hetzelfde verbond; wat de uitvoering (administratio) betreft is het echter anders.
Hij noemt de volgende punten:

1. Het oude verbond stelt het heil voor onder de gestalte van aardse voorspoed met de bedoeling aldus heen te wijzen naar de hemelse gelukzaligheid.

2. De beelden in het oude testament verwijzen naar de werkelijkheid van Christus. Deze beelden zijn in het nieuwe testament komen te vervallen. Daarbij moeten we denken aan de spijswetten, het levietisch priesterschap, de tempeldienst enzovoorts. De concrete aanhaling van Jer. 31 in Hebr. 8 is daarbij opvallend. De aanhaling van het nieuwe verbond dat nu gekomen is, wordt gebruikt om aan te tonen dat het levietische priesterschap is vervallen en is vervangen door het Hogepriesterschap van Christus. De nieuwheid van het nieuwe verbond is hier dus gelegen in de afschaffing van de ceremoniele aspecten van de wet. Om het positief te duiden: Jezus heeft de wet vervuld. Hij is onze Hogepriester en leraar geworden en heeft onze verzoening met God tot stand gebracht door Zijn offer. Calvijn merkt in zijn commentaar bij Jer. 31 dan ook terecht op dat het bij de instelling van het nieuwe verbond niet om een verandering van wezen gaat, maar om een verandering van vorm. Geen andere wet dus, maar een andere, betere bediening ervan. Kortom: het nieuwe verbond is geen ander verbond, maar een vernieuwd verbond. De priesters, profeten en koningen zijn (als schaduwen) vervangen door de Hogepriester, de Koning en de Profeet Jezus Christus.

3. De Wet wordt door Paulus de leer van de letter genoemd en het Evangelie de leer van de Geest. Van de Wet zegt hij dat zij vorm gekregen heeft in stenen tafels, van het Evangelie dat het in de harten geschreven is. Het gaat hier om een vergelijking die moet dienen om de overvloed van genade onder de aandacht te brengen, waarmee dezelfde God die de Wet gegeven heeft, de verkondiging van het Evangelie opgeluisterd heeft, alsof Hij een nieuwe rol ging vervullen. Het oude verbond brengt de dood, het nieuwe het leven. Vergeleken met het grote aantal van hen die Hij uit alle volken door het Evangelie vergadert, moeten we zeggen dat het maar enkelingen zijn, die voorheen in Israel met de liefde van hun hart en vol overtuiging het verbond van de Heere omhelsd hebben. Aldus nogmaals Calvijn.

4. Uit het derde volgt ook het vierde onderscheid: het oude verbond wordt slavendienst genoemd, het nieuwe vrijheid. Het oude bracht vrees en beven teweeg, door het nieuwe worden we van vrees verlost en met blijdschap vervuld.

5. Het vijfde onderscheid dat er nog aan toegevoegd kan worden: het wegvallen van de scheidingsmuur tussen de volken (Ef. 2). Het oude verbond geldt 1 volk, het nieuwe de gehele wereld.

[MarthaMartha]

Afgewezen: als je in het nieuwe verbond bent en niet meer verloren kan gaan, hoe leg je dan de tekst uit dat de ranken die geen vrucht dragen uitgehouwen zullen worden? en dat als God de natuurlijke takken niet spaart (Israël) Hij het ook de geënte takken (de volkeren) niet zal doen?

[huisman]

Afgewezen: als je in het nieuwe verbond bent en niet meer verloren kan gaan, hoe leg je dan de tekst uit dat de ranken die geen vrucht dragen uitgehouwen zullen worden? en dat als God de natuurlijke takken niet spaart (Israël) Hij het ook de geënte takken (de volkeren) niet zal doen?

Ja @afgewezen Johannes 15 zul je toch moeten uitleggen .

[PvS]

Ik denk dat we van beide kanten ervoor op moeten passen om 'alles uit de kast' te halen om te bewijzen dat kinderdoop goed of verkeerd is.
Het is belangrijk de grote lijn in de gaten te houden, namelijk de vraag hoe oud en nieuw verbond zich tot elkaar verhouden.

Inderdaad.

Misschien is het goed om eens op een rijtje te zetten waarin oud en nieuw met elkaar overeenstemmen en waarin ze verschillen?
Interessant is ook de vraag wat er niet nieuw is aan het nieuwe verbond.

Een paar punten die ik daarbij ben tegengekomen:
1. er is geen radicaal onderscheid tussen de volken van het oude en nieuwe verbond: immers, ook het nieuwe verbond is gesloten met het huis van Israel en het huis van Juda. Of je dit nu interpreteert als het joodse volk waarbij later de heidenen zijn ingelijfd, of zonder dit onderscheid kortweg de kerk, in elk geval is er continuiteit v.w.b. de benaming van het volk waarmee het gesloten is.

2. het nieuwe verbond is naar de aard ervan niet anders dan het oude verbond: in beide gaat het ten diepste om het kennen van God, om de waarachtige bekering, om de inwoning van de Geest, de rechtvaardiging door het geloof alleen, door genade alleen, door Christus alleen
a. ook het oude verbond kent dit (Gen. 15:6, Hebr. 6:4-6, Neh. 9:20, Spr. 1:23, Ps. 37:29-31, Ps. 40:8 enz.). Iemand als Calvijn is woest op de wederdopers die beweerden dat de joden slechts een natuurlijke, uitwendige godsdienst kenden. Volgens Calvijn vergelijken de wederdopers daarmee de joden met zwijnen die door God vet gemest zouden zijn om daarna geslacht en verdoemd te worden. Met een keur van argumenten toont hij verder aan dat het oude verbond allereerst geestelijk van aard is, met een vervulling van de beloften in het toekomende leven. Zie daarvoor de Institutie, boek 2, hoofdstuk 10 en 11.
b. bij de bediening van het nieuwe verbond betekent het overigens geen automatisme om zalig te worden. De verbondskinderen worden nog steeds gewaarschuwd om geen verbondsbrekers te blijken te zijn. Zie daarvoor de waarschuwingen in bijv. Hebr 2:1-3; 3:7-4:2; 6:4-8; 10:26-31; 12:25-29; Joh. 15:1-7; Rom. 11:17-24; Hand. 14:22, 1 Kor. 10. We moeten dus oppassen om het zijn van verbondskind gelijk te stellen met uitverkoren te zijn. In het onderwijs dat tot de verbondskinderen komt, worden de kinderen van het nieuwe verbond regelmatig vermaand met dezelfde woorden die ook al in het oude verbond klonken. Dat is met name van belang om op te merken, aangezien 1 van de thema's in de brief aan de Hebreeen het waarschuwen tegen afval is. Daarbij is het ook nog eens het nieuwtestamentische bijbelboek waarin we Jer. 31:33-34 geciteerd zien als zijnde realiteit in Hebr. 8:10-13, terwijl even verderop de volgende waarschuwing klinkt:
Hebr. 10:29 Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?
30 Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk oordelen.
31 Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.

Verder spreekt ook de apostel Paulus van afval (Demas die hem uit liefde voor de tegenwoordige wereld verlaten heeft), komen de apostelen valse discipelen tegen (Ananias en Safira, Simon de tovenaar), wordt gewaarschuwd voor wolven die de kudde niet zullen sparen, waarschuwt Johannes tegen de antichristen die de gemeente proberen te verleiden, en waarschuwt de Heere Jezus in de Openbaring tegen de lauwheid, afval, dwaling enz. van de 7 gemeenten. Ook dit komt bij de bediening van het nieuwe verbond dus voor.
Het is waar dat geen uitverkorene uit Gods hand valt, maar het is evenzeer waar dat onder de bediening van het nieuwe verbond er net zo goed kaf tussen het koren zit als onder de bediening van het oude.

3. het nieuwe verbond kent qua leden geen wezenlijk andere samenstelling dan het oude verbond
- men behoort erbij van de kleinste tot de grootste toe (Jer. 31:34). Het woord kleinste (mikros in Hebr. 8:11), verwijst op andere plekken in het NT naar kleine kinderen, bijv. in Matt. 18:6,10,14 en Luk. 9:48. Dit geldt ook voor het hebreeuwse woord voor kleinste (qaton in Jer. 31:34), zie bijv. Jer. 6:13. Niemand is dus bij voorbaat op grond van leeftijd of "geschiktheid" (in de zin van "kunnen geloven, kunnen begrijpen") uitgesloten van het nieuwe verbond.

4. Elkaar leren en de Heere kennen is niet nieuw in het nieuwe verbond
- door de heilsgeschiedenis heen waren er mensen die de Heere kenden en anderen leerden: profeten, priesters, koningen
- bij de instelling van het nieuwe verbond wordt echter gezegd dat dit niet meer zal geschieden op de manier van het oude verbond. Dat wil echter niet zeggen dat al het leren en onderwijzen is uitgesloten. Men zie daarbij op de gaven van leren die de nieuwtestamentische gemeente kent, bijvoorbeeld in Ef. 4, waar staat dat er herders en leraars zijn aangesteld in de gemeente. Het elkaar niet meer leren in de nieuwe bedeling heeft dus betrekking op iets in de oude bedeling dat verdwijnt. Ik kom daar verderop op terug.

5. Gods genade en vergeving is niet nieuw in het nieuwe verbond: ook in het oude verbond stond dit centraal. En ook was dit op grond van het Middelaarswerk van Christus. Want Abraham is door het geloof gerechtvaardigd, waarbij zijn geloof zich richtte op Christus.

Goed, tot zover de punten waarop het nieuwe verbond geen wezenlijk nieuwe dingen brengt ten opzichte van het oude verbond. Dan is het nu tijd om te kijken in welke opzichten het nieuwe verbond wel verschilt met het oude. Calvijn zegt in de Institutie dat er 4 of 5 verschillen zijn. Hij merkt op dat het verbond met alle vaderen naar zijn wezen en wat de zaak zelf aangaat in geen enkel opzicht verschilt van het verbond met ons, maar het is volstrekt hetzelfde verbond; wat de uitvoering (administratio) betreft is het echter anders.
Hij noemt de volgende punten:

1. Het oude verbond stelt het heil voor onder de gestalte van aardse voorspoed met de bedoeling aldus heen te wijzen naar de hemelse gelukzaligheid.

2. De beelden in het oude testament verwijzen naar de werkelijkheid van Christus. Deze beelden zijn in het nieuwe testament komen te vervallen. Daarbij moeten we denken aan de spijswetten, het levietisch priesterschap, de tempeldienst enzovoorts. De concrete aanhaling van Jer. 31 in Hebr. 8 is daarbij opvallend. De aanhaling van het nieuwe verbond dat nu gekomen is, wordt gebruikt om aan te tonen dat het levietische priesterschap is vervallen en is vervangen door het Hogepriesterschap van Christus. De nieuwheid van het nieuwe verbond is hier dus gelegen in de afschaffing van de ceremoniele aspecten van de wet. Om het positief te duiden: Jezus heeft de wet vervuld. Hij is onze Hogepriester en leraar geworden en heeft onze verzoening met God tot stand gebracht door Zijn offer. Calvijn merkt in zijn commentaar bij Jer. 31 dan ook terecht op dat het bij de instelling van het nieuwe verbond niet om een verandering van wezen gaat, maar om een verandering van vorm. Geen andere wet dus, maar een andere, betere bediening ervan. Kortom: het nieuwe verbond is geen ander verbond, maar een vernieuwd verbond. De priesters, profeten en koningen zijn (als schaduwen) vervangen door de Hogepriester, de Koning en de Profeet Jezus Christus.

3. De Wet wordt door Paulus de leer van de letter genoemd en het Evangelie de leer van de Geest. Van de Wet zegt hij dat zij vorm gekregen heeft in stenen tafels, van het Evangelie dat het in de harten geschreven is. Het gaat hier om een vergelijking die moet dienen om de overvloed van genade onder de aandacht te brengen, waarmee dezelfde God die de Wet gegeven heeft, de verkondiging van het Evangelie opgeluisterd heeft, alsof Hij een nieuwe rol ging vervullen. Het oude verbond brengt de dood, het nieuwe het leven. Vergeleken met het grote aantal van hen die Hij uit alle volken door het Evangelie vergadert, moeten we zeggen dat het maar enkelingen zijn, die voorheen in Israel met de liefde van hun hart en vol overtuiging het verbond van de Heere omhelsd hebben. Aldus nogmaals Calvijn.

4. Uit het derde volgt ook het vierde onderscheid: het oude verbond wordt slavendienst genoemd, het nieuwe vrijheid. Het oude bracht vrees en beven teweeg, door het nieuwe worden we van vrees verlost en met blijdschap vervuld.

5. Het vijfde onderscheid dat er nog aan toegevoegd kan worden: het wegvallen van de scheidingsmuur tussen de volken (Ef. 2). Het oude verbond geldt 1 volk, het nieuwe de gehele wereld.

Duidelijke post, elbert!
Alleen de aanhaling van Demas heb ik moeite mee want de kanttekenaren leren ons niet dat hij is afgevallen: 2 Tim. 4: 10 kantt. 42) wereld liefgekregen,
Grieks eeuw; dat is, het gemak dezes levens zoekende, om arbeid en gevaar te ontgaan, of om zijn tijdelijke zaken te verzorgen; waaruit dan niet volgt, dat hij ganselijk van het geloof zou afgevallen zijn.

[elbert]

Duidelijke post, elbert!
Alleen de aanhaling van Demas heb ik moeite mee want de kanttekenaren leren ons niet dat hij is afgevallen: 2 Tim. 4: 10 kantt. 42) wereld liefgekregen,
Grieks eeuw; dat is, het gemak dezes levens zoekende, om arbeid en gevaar te ontgaan, of om zijn tijdelijke zaken te verzorgen; waaruit dan niet volgt, dat hij ganselijk van het geloof zou afgevallen zijn.

Ok, bedankt voor de aanvulling. Het voorbeeld van Demas heb ik zo uit de losse pols genoemd. Ik denk dat hier verschil van uitleg kan zijn en dat is gezien de beperkte gegevens die de Bijbel ons aanwijst, ook best verklaarbaar.

[Joannah]

Afgewezen: als je in het nieuwe verbond bent en niet meer verloren kan gaan, hoe leg je dan de tekst uit dat de ranken die geen vrucht dragen uitgehouwen zullen worden? en dat als God de natuurlijke takken niet spaart (Israël) Hij het ook de geënte takken (de volkeren) niet zal doen?

Ja @afgewezen Johannes 15 zul je toch moeten uitleggen .

De ranken die geen vrucht dragen, is het zaad wat naast het pad of in onvruchtbare aarde is gevallen.
Het Nieuwe Verbond geeft aan wat de nieuwe manier is om tot behoud te komen, ik denk dat ook de vergelijking van de hond die terugkeert naar zijn braaksel, een voorbeeld is van de mens die na verlicht te zijn geweest de "tegenwoordige wereld" weer opzoekt.

[huisman]

Afgewezen: als je in het nieuwe verbond bent en niet meer verloren kan gaan, hoe leg je dan de tekst uit dat de ranken die geen vrucht dragen uitgehouwen zullen worden? en dat als God de natuurlijke takken niet spaart (Israël) Hij het ook de geënte takken (de volkeren) niet zal doen?

Ja @afgewezen Johannes 15 zul je toch moeten uitleggen .

De ranken die geen vrucht dragen, is het zaad wat naast het pad of in onvruchtbare aarde is gevallen.
Het Nieuwe Verbond geeft aan wat de nieuwe manier is om tot behoud te komen, ik denk dat ook de vergelijking van de hond die terugkeert naar zijn braaksel, daarvan een voorbeeld is.

Nee want deze ranken zijn in de stam geënt (verbondskinderen) en toch geen vrucht dat is volgens Johannes 15 een mogelijkheid, en m.i. kun je deze gelijkenis alleen verklaren vanuit de tweeërlei kinderen des verbonds, dus voluit verbondskind maar het verbond is niet genoeg in het O.T. niet,merendeel in de woestijn omgekomen vanwege hun ongeloof.
En in het N.T. niet. Het zijn in het verbond maakt niet zalig, maar het geloof in Jezus Christus . Kom je toch uit bij de Drieverbondenleer (wil ik nog wel eens uitleggen maar ga nu naar de Wegwijs)

[Joannah]

Afgewezen: als je in het nieuwe verbond bent en niet meer verloren kan gaan, hoe leg je dan de tekst uit dat de ranken die geen vrucht dragen uitgehouwen zullen worden? en dat als God de natuurlijke takken niet spaart (Israël) Hij het ook de geënte takken (de volkeren) niet zal doen?

Ja @afgewezen Johannes 15 zul je toch moeten uitleggen .

De ranken die geen vrucht dragen, is het zaad wat naast het pad of in onvruchtbare aarde is gevallen.
Het Nieuwe Verbond geeft aan wat de nieuwe manier is om tot behoud te komen, ik denk dat ook de vergelijking van de hond die terugkeert naar zijn braaksel, daarvan een voorbeeld is.

Nee want deze ranken zijn in de stam geënt (verbondskinderen) en toch geen vrucht dat is volgens Johannes 15 een mogelijkheid, en m.i. kun je deze gelijkenis alleen verklaren vanuit de tweeërlei kinderen des verbonds, dus voluit verbondskind maar het verbond is niet genoeg in het O.T. niet,merendeel in de woestijn omgekomen vanwege hun ongeloof.
En in het N.T. niet. Het zijn in het verbond maakt niet zalig, maar het geloof in Jezus Christus . Kom je toch uit bij de Drieverbondenleer (wil ik nog wel eens uitleggen maar ga nu naar de Wegwijs)

Vermeng je hier niet de Wijnstok met de Olijfboom, wat 2 verschillende gelijkenissen zijn, die niet op hetzelfde betrekking hebben?
(Romeinen 11:25 is een gelijkenis die met Israel te maken heeft, de Wijnstok is Jezus)

[Afgewezen]

Duidelijke post, elbert!

Ik hoop er vanavond op terug te komen.

[Erasmiaan]

Interessant artikel over onderdompeling of besprenkeling: http://www.bijbelinfo.nl/Leesvoer/doctr ... index.html.

[elbert]

Interessant artikel over onderdompeling of besprenkeling: http://www.bijbelinfo.nl/Leesvoer/doctr ... index.html.

Lees ik nu goed dat je een artikel van een alverzoeningssite aanbeveelt?