Kinderdoop onbijbels?

[Tiberius]

Waar heb ik gezegd dat je het oude en het nieuwe verbond los moet koppelen? Natuurlijk ging het in het oude verbond over hetzelfde heil als in het nieuwe. Daarmee verschil ik in visie met bijv. het pre-chiliasme.
Maar in het oude verbond was dat heilsverbond 'verpakt' in het nationale verbond met Israël. In het nieuwe verbond is het heilsverbond 'uitgepakt' door de komst van Christus. En hoe meer van de kern zichtbaar wordt, hoe meer ook de sacramenten verbonden zijn aan de kern. Voor het avondmaal erken je dat, vreemd genoeg wél, voor de doop niet (!).

Jouw verpakkingstheorie is aardig gevonden, maar heeft geen greintje schriftbewijs. Ook bij de belijdenisgeschriften vind ik dat niet terug.
En nee, ik erken die verpakkingstheorie niet in het avondmaal, maar ik houd de Bijbelse richtlijnen voor het avondmaal vast. Dat doe ik bij de doop ook.

Natuurlijk probeer ik het in een 'model' te zetten om het inzichtelijk te maken. Daar kun je wat denigrerend over doen, maar dat betekent niet dat dit model geen recht doet aan de werkelijkheid.
Ik denk namelijk dat mijn verpakkingstheorie het meest recht doet aan de Schriftgegevens: enerzijds continuïteit, anderzijds discontinuïteit. Er is continuïteit wat het heil betreft (dit tegen een ver doorgeschoten bedelingenleer), er is discontinuïteit (met de komst van Christus is er wel degelijk iets veranderd).
De belofte van het nieuwe verbond spreekt niet alleen over uitbreiding, maar ook over verdieping (de kern, waar ik het al over had). "Zij zullen állen de Heere kennen." Hier kunnen we heel kort over zijn: van een 'gemengde' gemeente, waar 'tweeërlei kinderen des verbonds' zouden zijn, kan nooit gezegd worden 'zij zullen állen de Heere kennen', of 'zij zullen állen van God geleerd zijn'. Dat geldt alleen voor de gelovigen. Jezus zegt, nadat Hij deze belofte geciteerd heeft: "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij."
Dáár gaat het dus over. Niet over dat er een ander heil is. Wél dat dit heil in het hart gebracht wordt. Dat is dus kenmerkend voor het nieuwe verbond. Geen vinding van mij, maar terug te vinden in de Bijbel.

Ik heb het gevoel dat we een beetje in kringetjes ronddraaien, maar ook onder het oude verbond gold, dat er geen ander heil was dan hetgeen in het hart gebracht wordt. Door Woord en Geest.
Ook mensen onder het Oude Verbond konden niet zonder wedergeboorte en geloof.
Dus dat ontken ik allemaal niet.
Het gaat mij erover, dat er zowel in het oude als in het nieuwe verbond, mensen zijn die wezenlijk tot het verbond behoren, maar ook mensen die daar buiten vallen en nochtans verbondskinderen zijn/waren. Zie hoe de Heere spreekt over "Mijn kinderen" in de profetie van Ezechiël.

Het gaat er mij overigens niet om om denigrerend te zijn, maar om het een naam te geven.

Ze werden niet gedoopt omdat "hun de belofte toekwam en hun kinderen", ze werden pas gedoopt als ze Petrus' woord "gaarne aannamen". Dat is nu net het verschil tussen besnijdenis en doop. De besnijdenis verzegelt de belofte, de doop verzegelt de aangenomen belofte. M.a.w. je hebt geen deel aan het nieuwe verbond louter op grond van toezegging (zoals in het OT), maar er moet ook een aannemen zijn door het geloof.

Klopt. En dat is nog steeds het geval in een zendingssituatie. Maar in een geïnstitueerde gemeente geldt dat niet.

Waar staat dat? Het is een aanname.

Nee, dat is geen aanname. Het bevel tot dopen wordt gegeven in de context van het zendingsbevel.
En uit de handelingen van de apostelen (zoals beschreven in het gelijknamige boek) weten we, dat zij ook kinderen doopten, die nog niet tot hun verstand gekomen zijn.

Heidenen die tot Israël wilden toetreden moesten onder het oude verbond ook op volwassen leeftijd besneden worden. Vervolgens werden ook hun kinderen besneden. Zie daarvoor de voorschriften in Deuteronomium.

Ja, en dús moeten de kinderen van gelovigen ook gedoopt worden? Wees je ervan bewust dat je deze opdracht bij het zendingsbevel in het NT nergens tegenkomt.

Zoals gezegd komt de opdracht tot dopen samen met de opdracht tot zending.

Lees het stuk van Ridderbos nog maar eens. Die kan het je beter uitleggen dan ik waarschijnlijk.

Dat heb ik al gelezen, maar ik denk dat je hem niet helemaal recht doet met je opvatting.

Dat is makkelijk gezegd. Toon dat maar eens aan.

Daar ben ik al pagina's lang mee bezig.

Dat zullen ds. Kersten en ds. Moerkerken en ds. Meeuse je toch niet nazeggen. En ik ben genoeg thuis in de GG om te weten dat daar níét geleerd wordt, dat het heil de kinderen beloofd is maar het nog wel door het geloof moet worden aangenomen. Integendeel, deze gedachte wordt beschouwd als een verbondsontzenuwende leer.
Dus óf jij leest ds. Van Aalst en ds. Harinck niet goed, óf dezen slaan een nieuwe koers in in de GG.

Nee, zij slaan geen nieuwe koers in de GG, maar proberen op eenvoudige wijze lijn van het doopformulier en de catechismus uit te leggen, met name aan de jeugd.

Dat is dan dus de nieuwe koers.

Nee, dat is de koers van het doopformulier en van de belijdenisgeschriften.
Zoals Huisman al aangeeft, legt ds. Kersten in zijn dogmatiek wat andere accenten. Maar als je zijn catechismus verklaring lees van vr+antw 74 dan kan je toch zeker niet zeggen, dat de boekjes van ds. Van Aalst en ds. Harinck (W, geen C) een nieuwe koers inslaan, maar staan ze toch echt in de lijn van ds. Kersten.

Overigens wil ik wel erkennen dat er binnen de GG de doop wel eens onderschat wordt. Dan wordt een visie aangehangen die in het verlengde ligt van accenten van de dogmatiek van ds. Kersten.

[Tiberius]

"Laat de kinderen tot mij komen en verhinderd ze niet" Wij lezen bij deze tekst één van de weinige keren dat Jezus zeer toornig werd
toen de dicipelen wilden voorkomen dat deze kinderen bij Hem gebracht werden. Ik weet het gaat hier niet over de doop maar het is wel een lijn in Gods verbond de kinderen horen daar voluit bij.

Wat bedoel je met 'voluit'?

Volledig, dus niet als een soort aanhangseltje, voor spek en bonen, of zo.

[refo]

Dat is het probleem: een gemengde gemeente bestaat niet. Dat is een menselijke constructie. Het doopsformulier erkent ook geen gemengde gemeente.

Met de gemengde gemeente en de tweeërlei kinderen houd je altijd problemen. Dan vinden we dat de kinderdoopafwijzers wel hier en daar een punt hebben, maar dat hebben ze niet.

[Afgewezen]

Ik heb het gevoel dat we een beetje in kringetjes ronddraaien, maar ook onder het oude verbond gold, dat er geen ander heil was dan hetgeen in het hart gebracht wordt. Door Woord en Geest.
Ook mensen onder het Oude Verbond konden niet zonder wedergeboorte en geloof.
Dus dat ontken ik allemaal niet.
Het gaat mij erover, dat er zowel in het oude als in het nieuwe verbond, mensen zijn die wezenlijk tot het verbond behoren, maar ook mensen die daar buiten vallen en nochtans verbondskinderen zijn/waren. Zie hoe de Heere spreekt over "Mijn kinderen" in de profetie van Ezechiël.

Er was onder het oude verbond ook nog een aards, schaduwachtig heil, zoals heel Israël een schaduwachtig volk was. Die schaduwen zijn als het ware de ‘verpakking’, waar ik over sprak. Heel Israël was als zodanig dan ook verbondsvolk, maar niet ieder deelde in het heil waar de schaduwen op wezen, en dat in het nieuwe verbond tot uitdrukking komt. De ware gelovigen van het OT deelden dan ook in feite al in het heil van het nieuwe verbond.
Maar omdat het oude verbond schaduwachtig was, en opgericht met Israël als ‘gemengd’ volk, konden dáár wel mensen in zijn die tot het verbond behoorden en nochtans ongelovigen waren.
Daarom kon de Heere spreken over "Mijn kinderen". Maar in het NT hebben alleen degenen die Christus hebben aangenomen “macht om kinderen Gods genaamd te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven”. De schaduw is daar weg, het heil is in zijn volle werkelijkheid aan het licht getreden. De komst van Christus is dan ook beslissend, Hij is gesteld tot een "val en opstanding voor velen in Israël". Nú zal blijken wie waarlijk bij Hem horen en wie niet. De eis van geloof treedt op de voorgrond en wie aan die eis voldoet, die wordt gedoopt.

Nee, dat is geen aanname. Het bevel tot dopen wordt gegeven in de context van het zendingsbevel.
En uit de handelingen van de apostelen (zoals beschreven in het gelijknamige boek) weten we, dat zij ook kinderen doopten, die nog niet tot hun verstand gekomen zijn.

Ik citeer graag uit het – nuchtere – boek van prof. J. van Bruggen over de doop:
“Omdat we niet op de hoogte zijn met de praktijk van de eerste christenen, is het soms moeilijk uit te maken hoe bepaalde teksten in Handelingen of de brieven gelezen moeten worden. Wanneer er meer dan eens gezegd wordt dat iemand gedoopt wordt ‘met zijn hele huis (Hnd. 16,15.34), lijkt het mogelijk dat daar ook kleine kinderen bij behoorden en dat ook die gedoopt werden. Gelijktijdig staat er echter dat de cipier in FIlippi zich verheugt dat hij ‘met zijn gehele huis tot het geloof in God is gekomen’(Hnd 16,34, verg. 18,8). Betekent dit soms dat er geen onmondige kinderen in dat huisgezin waren? Die kunnen immers nog niet zelf tot geloof komen! Voor- en tegenstanders van de kinderdoop voeren vanuit deze zogenaamde ‘huis-teksten’ soms een loopgravenoorlog die weinig uitzicht biedt op het overtuigen van elkaar. De lezers van Handelingen lazen dergelijke korte aanduidingen vanuit hun kennis over de gebruikelijke gang van zaken. Mochten zij gewend zijn geweest om te wachten met het dopen van onmondige kinderen, dan zullen zij dat hier als vanzelf hebben ingelezen. Mochten zij gewend zijn geweest aan de doop van deze kinderen samen met de ouders, dan zullen zij deze passages zo ook begrepen hebben. Iets vergelijkbaars doet zich voor wanneer latere christenen passages in de brieven lezen over de avondmaalsviering. Als vanzelf leest men daarin dat de kinderen daar niet bij waren betrokken, maar de teksten zelf maken dat helemaal niet duidelijk. Zij gaan niet over de vraag of er al of niet kleine kinderen gedoopt werden en avondmaal vierden. Het is aan de kerk overgelaten om hier met overleg en wijsheid conclusies te trekken en elkaar daarin zo mogelijk te overtuigen.” (uit: 'Het diepe water van de doop', blz. 67, 68)

Zoals gezegd komt de opdracht tot dopen samen met de opdracht tot zending.

In die opdracht wordt niets gezegd over de kinderen. En de vraag is nu maar: is dat omdat het vanzelfsprekend is dat die óók gedoopt worden of juist omdat het vanzelfsprekend is dat die níét gedoopt worden (zie ook het stuk van Van Bruggen hierboven)?

Daar ben ik al pagina's lang mee bezig.

Een leuk Tiberiusgrapje, maar het is niet waar. Je hebt op geen enkele wijze proberen aan te tonen waarin ik Ridderbos misversta. Ook hij maakt heel duidelijk onderscheid tussen oud en nieuw verbond.

Overigens wil ik wel erkennen dat er binnen de GG de doop wel eens onderschat wordt. Dan wordt een visie aangehangen die in het verlengde ligt van accenten van de dogmatiek van ds. Kersten.

Ik denk dat men daar maar bij die ‘accenten’ moet blijven en zich moet bezinnen op het recht van de kinderdoop.

[Afgewezen]

"Laat de kinderen tot mij komen en verhinderd ze niet" Wij lezen bij deze tekst één van de weinige keren dat Jezus zeer toornig werd
toen de dicipelen wilden voorkomen dat deze kinderen bij Hem gebracht werden. Ik weet het gaat hier niet over de doop maar het is wel een lijn in Gods verbond de kinderen horen daar voluit bij.

Wat bedoel je met 'voluit'?

Volledig, dus niet als een soort aanhangseltje, voor spek en bonen, of zo.

Dus ze worden zalig?

[huisman]

"Laat de kinderen tot mij komen en verhinderd ze niet" Wij lezen bij deze tekst één van de weinige keren dat Jezus zeer toornig werd
toen de dicipelen wilden voorkomen dat deze kinderen bij Hem gebracht werden. Ik weet het gaat hier niet over de doop maar het is wel een lijn in Gods verbond de kinderen horen daar voluit bij.

Wat bedoel je met 'voluit'?

Volledig, dus niet als een soort aanhangseltje, voor spek en bonen, of zo.

Dus ze worden zalig?

Werd heel het verbonsvolk Israël zalig: Nee 1 Kor 10

1 ¶ En ik wil niet, broeders, dat gij onwetende zijt, dat onze vaders allen onder de wolk waren, en allen door de zee doorgegaan zijn;
2 En allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee;
3 En allen dezelfde geestelijke spijs gegeten hebben;
4 En allen denzelfden geestelijken drank gedronken hebben; want zij dronken uit de geestelijke steenrots, die volgde ; en de steenrots was Christus .
5 Maar in het meerder deel van hen heeft God geen welgevallen gehad; want zij zijn in de woestijn ter nedergeslagen.

Ondanks al die weldaden is het merendeel verloren gegaan vanwege hun ongeloof Hebr 3 : 12-19

12 Ziet toe, broeders, dat niet te eniger tijd in iemand van u zij een boos , ongelovig hart, om af te wijken van den levenden God;
13 Maar vermaant elkander te allen dage, zolang als het heden genaamd wordt , opdat niet iemand uit u verhard worde door de verleiding der zonde.
14 Want wij zijn Christus deelachtig geworden , zo wij anders het beginsel van dezen vasten grond tot het einde toe vast behouden ;
15 Terwijl er gezegd wordt: Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo verhardt uw harten niet, gelijk in de verbittering geschied is.
16 Want sommigen, als zij die gehoord hadden , hebben Hem verbitterd, doch niet allen, die uit Egypte door Mozes uitgegaan zijn.
17 Over welke nu is Hij vertoornd geweest veertig jaren? Was het niet over degenen, die gezondigd hadden, welker lichamen gevallen zijn in de woestijn?
18 En welken heeft Hij gezworen, dat zij in Zijn rust niet zouden ingaan, anders dan dengenen, die ongehoorzaam geweest waren ?
19 En wij zien, dat zij niet hebben kunnen ingaan vanwege hun ongeloof .

Dus het verbond maakt niet zalig het teken en zegel (Doop) van dat verbond ook niet maar door het geloof (Hebr11).
En dat geloof wordt ook onze kleine kinderen beloofd bij de doop als pleitgrond "HEERE u hebt u Drieënige Naam willen verbinden met mijn naam wilt u nu geven (geloof) wat Gij eist en dan eisen wat Gij gegeven hebt (Augustinus)

[Tiberius]

"Laat de kinderen tot mij komen en verhinderd ze niet" Wij lezen bij deze tekst één van de weinige keren dat Jezus zeer toornig werd
toen de dicipelen wilden voorkomen dat deze kinderen bij Hem gebracht werden. Ik weet het gaat hier niet over de doop maar het is wel een lijn in Gods verbond de kinderen horen daar voluit bij.

Wat bedoel je met 'voluit'?

Volledig, dus niet als een soort aanhangseltje, voor spek en bonen, of zo.

Dus ze worden zalig?

Wat denk je zelf?

[Afgewezen]

Als je wilt beweren dat kinderen 'voluit' bij het verbond behoren, dan moet je die woorden zelf wel serieus nemen: voluit bij het verbond behoren, betekent deel hebben aan de zaligheid. Alle schone theologieën en theorieën ten spijt.

[huisman]

Als je wilt beweren dat kinderen 'voluit' bij het verbond behoren, dan moet je die woorden zelf wel serieus nemen: voluit bij het verbond behoren, betekent deel hebben aan de zaligheid. Alle schone theologieën en theorieën ten spijt.

Ik heb echt de waarheid niet in pacht maar lees mijn laatste posting (tweede hierboven) en reageer daar eens op .

[Tiberius]

Ik heb het gevoel dat we een beetje in kringetjes ronddraaien, maar ook onder het oude verbond gold, dat er geen ander heil was dan hetgeen in het hart gebracht wordt. Door Woord en Geest.
Ook mensen onder het Oude Verbond konden niet zonder wedergeboorte en geloof.
Dus dat ontken ik allemaal niet.
Het gaat mij erover, dat er zowel in het oude als in het nieuwe verbond, mensen zijn die wezenlijk tot het verbond behoren, maar ook mensen die daar buiten vallen en nochtans verbondskinderen zijn/waren. Zie hoe de Heere spreekt over "Mijn kinderen" in de profetie van Ezechiël.

Er was onder het oude verbond ook nog een aards, schaduwachtig heil, zoals heel Israël een schaduwachtig volk was. Die schaduwen zijn als het ware de ‘verpakking’, waar ik over sprak. Heel Israël was als zodanig dan ook verbondsvolk, maar niet ieder deelde in het heil waar de schaduwen op wezen, en dat in het nieuwe verbond tot uitdrukking komt. De ware gelovigen van het OT deelden dan ook in feite al in het heil van het nieuwe verbond.
Maar omdat het oude verbond schaduwachtig was, en opgericht met Israël als ‘gemengd’ volk, konden dáár wel mensen in zijn die tot het verbond behoorden en nochtans ongelovigen waren.
Daarom kon de Heere spreken over "Mijn kinderen". Maar in het NT hebben alleen degenen die Christus hebben aangenomen “macht om kinderen Gods genaamd te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven”. De schaduw is daar weg, het heil is in zijn volle werkelijkheid aan het licht getreden. De komst van Christus is dan ook beslissend, Hij is gesteld tot een "val en opstanding voor velen in Israël". Nú zal blijken wie waarlijk bij Hem horen en wie niet. De eis van geloof treedt op de voorgrond en wie aan die eis voldoet, die wordt gedoopt.

In het Nieuwe Testament is de verpakking de christelijke gemeente, met daarin kaf en koren. En ook in het Oude Testament hadden alleen diegenen die Christus aannamen "macht om kinderen Gods genaamde te worden".
Daarom zegt Petrus ook vrijmoedig: "Want u komt de belofte toe en uw kinderen".

Nee, dat is geen aanname. Het bevel tot dopen wordt gegeven in de context van het zendingsbevel.
En uit de handelingen van de apostelen (zoals beschreven in het gelijknamige boek) weten we, dat zij ook kinderen doopten, die nog niet tot hun verstand gekomen zijn.

Ik citeer graag uit het – nuchtere – boek van prof. J. van Bruggen over de doop:
“Omdat we niet op de hoogte zijn met de praktijk van de eerste christenen, is het soms moeilijk uit te maken hoe bepaalde teksten in Handelingen of de brieven gelezen moeten worden. Wanneer er meer dan eens gezegd wordt dat iemand gedoopt wordt ‘met zijn hele huis (Hnd. 16,15.34), lijkt het mogelijk dat daar ook kleine kinderen bij behoorden en dat ook die gedoopt werden. Gelijktijdig staat er echter dat de cipier in FIlippi zich verheugt dat hij ‘met zijn gehele huis tot het geloof in God is gekomen’(Hnd 16,34, verg. 18,8). Betekent dit soms dat er geen onmondige kinderen in dat huisgezin waren? Die kunnen immers nog niet zelf tot geloof komen! Voor- en tegenstanders van de kinderdoop voeren vanuit deze zogenaamde ‘huis-teksten’ soms een loopgravenoorlog die weinig uitzicht biedt op het overtuigen van elkaar. De lezers van Handelingen lazen dergelijke korte aanduidingen vanuit hun kennis over de gebruikelijke gang van zaken. Mochten zij gewend zijn geweest om te wachten met het dopen van onmondige kinderen, dan zullen zij dat hier als vanzelf hebben ingelezen. Mochten zij gewend zijn geweest aan de doop van deze kinderen samen met de ouders, dan zullen zij deze passages zo ook begrepen hebben. Iets vergelijkbaars doet zich voor wanneer latere christenen passages in de brieven lezen over de avondmaalsviering. Als vanzelf leest men daarin dat de kinderen daar niet bij waren betrokken, maar de teksten zelf maken dat helemaal niet duidelijk. Zij gaan niet over de vraag of er al of niet kleine kinderen gedoopt werden en avondmaal vierden. Het is aan de kerk overgelaten om hier met overleg en wijsheid conclusies te trekken en elkaar daarin zo mogelijk te overtuigen.” (uit: 'Het diepe water van de doop', blz. 67, 68)

Het zal inderdaad zo geweest zijn, dat mensen vanuit hun gebruikelijke gang van zaken de tekst interpreteerden.
De gebruikelijke gang van zaken bij de besnijdenis was, dat ook kinderen deelnamen, niet alleen voor volwassenen. Daarom zal men bij die "huis-teksten" zonder meer aangenomen hebben, dat ook onmondige kinderen gedoopt waren.

Wat het avondmaal betreft, ligt het iets anders. Ook daar zal men vanuit hun eigen context de tekst hebben willen lezen. En juist daarom heeft Paulus de voorschriften zo helder weergegeven, dat de eigen context niet zou overheersen, maar de inzetting van Christus.

Zoals gezegd komt de opdracht tot dopen samen met de opdracht tot zending.

In die opdracht wordt niets gezegd over de kinderen. En de vraag is nu maar: is dat omdat het vanzelfsprekend is dat die óók gedoopt worden of juist omdat het vanzelfsprekend is dat die níét gedoopt worden (zie ook het stuk van Van Bruggen hierboven)?

In die tijd was het vanzelfsprekend dat kinderen in het sacrament van de besnijdenis meedeelden. Dus was het vanzelfsprekend dat dat ook voor de doop geldt. Tenzij er andere voorschriften zouden zijn, maar die lezen we nergens.

Daar ben ik al pagina's lang mee bezig.

Een leuk Tiberiusgrapje, maar het is niet waar. Je hebt op geen enkele wijze proberen aan te tonen waarin ik Ridderbos misversta. Ook hij maakt heel duidelijk onderscheid tussen oud en nieuw verbond.

Niet als grapje bedoeld, maar misschien ook niet duidelijk genoeg.
Ik bedoel dat Ridderbos hier geen discussiepartner is. Er zijn twee mogelijkheden: of jij interpreteert hem onjuist of hij dwaalt. En dat laatste probeer ik al pagina's lang aan te tonen (met niet al te veel succes overigens, maar dat terzijde).

Overigens wil ik wel erkennen dat er binnen de GG de doop wel eens onderschat wordt. Dan wordt een visie aangehangen die in het verlengde ligt van accenten van de dogmatiek van ds. Kersten.

Ik denk dat men daar maar bij die ‘accenten’ moet blijven en zich moet bezinnen op het recht van de kinderdoop.

Hiermee bedoel ik dat de volgelingen van ds. Kersten wel eens wat verder gaan dan de accenten van ds. Kersten toestaan.

[Tiberius]

Als je wilt beweren dat kinderen 'voluit' bij het verbond behoren, dan moet je die woorden zelf wel serieus nemen: voluit bij het verbond behoren, betekent deel hebben aan de zaligheid. Alle schone theologieën en theorieën ten spijt.

Voluit bij het verbond behoren betekent dat het heil hen voluit wordt toegezegd. God sluit met hen voluit een verbond der genade.

[Afgewezen]

Als je wilt beweren dat kinderen 'voluit' bij het verbond behoren, dan moet je die woorden zelf wel serieus nemen: voluit bij het verbond behoren, betekent deel hebben aan de zaligheid. Alle schone theologieën en theorieën ten spijt.

Ik heb echt de waarheid niet in pacht maar lees mijn laatste posting (tweede hierboven) en reageer daar eens op .

Jij devalueert het verbond. Je zegt 'het verbond maakt niet zalig'. Ik heb vanuit de Schrift aangetoond dat de inhoud van het nieuwe verbond wél de zaligheid is. En wie gelooft, heeft deel aan de weldaden van het nieuwe verbond.
Als je niet gelooft, heb je er ook geen deel aan. Dat is juist waar de door jou geciteerde Bijbelgedeelten op wijzen.
Verder heb je er blijk van gegeven niet zo goed te hebben gelezen wat ik schreef, anders zou je niet met het voorbeeld van het volk Israël aangekomen zijn, waarvan ik nu juist probeer aan te tonen dat je dat niet gelijk kunt stellen met de NT-gemeente. Het ongelovige Israël is beeld van degenen die wel het Evangelie ontvángen hebben, maar het niet hebben gelóófd.

[Afgewezen]

Als je wilt beweren dat kinderen 'voluit' bij het verbond behoren, dan moet je die woorden zelf wel serieus nemen: voluit bij het verbond behoren, betekent deel hebben aan de zaligheid. Alle schone theologieën en theorieën ten spijt.

Voluit bij het verbond behoren betekent dat het heil hen voluit wordt toegezegd. God sluit met hen voluit een verbond der genade.

Voluit tot het verbond behoren, betekent délen in het heil van het verbond. Dat zeg je elders ook, dus waarom nu ineens niet?

[Tiberius]

Verder heb je er blijk van gegeven niet zo goed te hebben gelezen wat ik schreef, anders zou je niet met het voorbeeld van het volk Israël aangekomen zijn, waarvan ik nu juist probeer aan te tonen dat je dat niet gelijk kunt stellen met de NT-gemeente. Het ongelovige Israël is beeld van degenen die wel het Evangelie ontvángen hebben, maar het niet hebben gelóófd.

Dat zal aantonen zal je niet gaan lukken, omdat Paulus al aangetoond heeft, dat het volk Israël wel degelijk een voorbeeld is voor de NT gemeente.

[Afgewezen]

In het Nieuwe Testament is de verpakking de christelijke gemeente, met daarin kaf en koren.

Nee: de verpakking is het land, de sabbat, de besnijdenis, de wet der ceremoniën, etc. etc.

En ook in het Oude Testament hadden alleen diegenen die Christus aannamen "macht om kinderen Gods genaamde te worden".

Nee. Dat lees ik nergens.

Daarom zegt Petrus ook vrijmoedig: "Want u komt de belofte toe en uw kinderen".

Het komt op het aannemen aan.

In die tijd was het vanzelfsprekend dat kinderen in het sacrament van de besnijdenis meedeelden. Dus was het vanzelfsprekend dat dat ook voor de doop geldt. Tenzij er andere voorschriften zouden zijn, maar die lezen we nergens.

Nee. Want iedereen wist óók in die tijd dat doop niet hetzelfde was als besnijdenis. Wees voorzichtig met al die 'vanzelfsprekendheden'.

Hiermee bedoel ik dat de volgelingen van ds. Kersten wel eens wat verder gaan dan de accenten van ds. Kersten toestaan.

Misschien creëer jij je eigen werkelijkheid als het gaat om de GG.
Als je de discussie tussen ds. Kersten en zijn opponenten in de CGK destijds zou lezen, zou je tot dergelijke uitspraken niet meer komen.