Crisis door kerk.

[vogeltje]

Zomaar een vraag: Is het zo dat veel mensen die in een zwarte kousen gemeenschap opgegroeid zijn een soort identiteitscrisis krijgen bij het ouder worden/ of als ze in aanraking komen met andere kerkgenootschappen?

[Luther]

Zomaar een vraag: Is het zo dat veel mensen die in een zwarte kousen gemeenschap opgegroeid zijn een soort identiteitscrisis krijgen bij het ouder worden/ of als ze in aanraking komen met andere kerkgenootschappen?

Alleen als je identiteit samenvalt met buitenkant-zaken, die opeens in een ander licht komen te staan, als men in contact komt met anderen of zelf e.e.a. gaat onderzoeken.

[vogeltje]

De “identiteitscrisis” die bij veel mensen, die een zwaardere kerk achter zich laten voortkomt, komt doordat er een overgang is van ondergeschiktheid en overheerst worden naar zelfstandigheid. Ze weten vaak niet hoe of wat (een leeg gat), doordat ze te veel gedomineerd zijn door kerkenraad en leer van de kerk. Ze hebben nog onvoldoende moeten/kunnen beslissen.
Verantwoordelijkheid en zelfstandigheid staan voor de deur, maar dit kan men meestal niet aan, door de altijd bemoeiende en beslissende omgeving. Na deze crisis proberen veel kerkverlaters wel zelfstandig te functioneren, maar de wereld van zelf moeten beslissen en verantwoording dragen, is vrij nieuwe voor hun.


Eh..ik heb het woordje 'Puber' vervangen voor: mensen die een zwaardere kerk achter zich laten. Enne..in plaats van kerkenraad en leer van de kerk stond: ouders.

[Wilhelm]

ex-zwartekousenkerkganger.

Een verschrikkelijk vervelende benaming, wat riekt naar de toon van een nestbevuiler....

[vogeltje]

ex-zwartekousenkerkganger.

Een verschrikkelijk vervelende benaming, wat riekt naar de toon van een nestbevuiler....

Ik heb het anders neer gezet.
Ik wilde geen nest bevuilen ofzo. Maar ik herken het wel.

[-DIA-]

Zomaar een vraag: Is het zo dat veel mensen die in een zwarte kousen gemeenschap opgegroeid zijn een soort identiteitscrisis krijgen bij het ouder worden/ of als ze in aanraking komen met andere kerkgenootschappen?

Identiteitscrisis klinkt nogal zwaar...

Mensen die langzaam maar zeker, vaak onbewust, verder af komen te staan van de bevindelijke prediking zullen veranderen.
Gods Woord doet iets, de Heilige Geest ontdekt door een prediking die Gods knechten brengen.

Komen die mensen onder een prediking die voorwerpelijk nog waarheid is, dan zullen sommigen, die de gave des ondercheids
hebben dit merken. Ze zullen iets opmerken,wat ze vaak zelf niet kunnen benoemen.

Anderzijds, de meerderheid moeten we helaas zeggen, hebben die onderscheidingsgave niet. Die horen wel het verschil, maar
merken niet dat de predikant niet bediend wordt door de Heilige Geest. Waarom? Omdat ze zelf de Geest des onderscheids missen.
Sommigen voelen zich als het ware 'bevrijd' onder zo'n prediking. Dan denken ze: Zo kan ik ook nog bekeerd worden.

Niet onderscheidende dat de weg ter bekering nooit anders is dan door de onmogelijkheid van 's mensen kant.
Ze worden opgebouwd door die predikkers, en soms al snel denken ze iets goeds van zichzelf, en gaan soms ook
aan het Heilig Avondmaal

Deze mensen die ik hier beschrijf zullen niet snel een identiteitscrisis ervaren,

Er zijn ook anderen.
Daar werkt het anders. Die mensen zijn overtuigd van de Waarheid. Maar door omstandigeheden, van welke aard ook, het
kan slechts een verhuizing zijn, waardoor ze onder een andere prediking komen, zullen ze iets missen in de prediking.
Ze kunnen het meestal niet echt benoemen. Maar de opmerking is er wel, en diep in hun hart verlangen ze weer naar een
ontdekkende prediking waar God op het hoogst wordt verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd.
Ook al zullen ze dat zo niet onder woorden brengen. Dat kan een crisis uitmaken: Hoe ben ik aldus?
Ze begrijpen zichzelf niet meer. En de preek zegt hun ook weinig. De onderling samenkomsten zullen ze niet nalaten,
maar wat is het toch? Het is anders als vroeger, dat is het enige wat ze vaak kunnen zeggen.

Als daar een diepere kennis der Waarrheid bij komt en licht van de Heilige Geest, dan worden ze meer en meer
een vreemdeling op de aarde. Niet dat ze dat gerust stelt. Nee, helemaal niet, ze zoeken, maar weten niet hoe ze het
soms op de verkeerde plek zoeken. Ze zullen (vaak uit hoogachting voor de ambten) ook niet snel aan de voorgangers
twijfelen, wel aan zichzelf.

Dat is wat tegenwoordig op verschillende plaatsen gebeurt. Een geslacht dat opgegroeid id onder de bevindelijke waarheid
en nu terecht komt (zonder dat ze het gezocht hebben) onder een meer voorwerpelijke prediking.
Die mensen worden vaak zichzelf een raadsel. Dan is er maar Eén die hier licht in kan geven. En welgelukzalig is de mens
die dat mag gebeuren. Als Gods Geest ontdekkend werkt ziet men het ontbreken van de Geest (de leegheid in de prediking),
al zegt iedereen: wat heeft de dominee weer mooi gepreekt! Zij kunnen dat niet zien, al kunnen ze wel toestemmen dat het
op zich een 'schone rede' was, maar is was iets wat ze misten....

Als dat leidt tot een crisis, zou ik zeggen: Wel gefeliciteerd! Dan maakt God nog bemoeienissen met je. Waar duizenden bij
duizenden gerust hun weg vervolgen worden zij in de crisis van hun leven ingeleid. Als er dan ontdekkend Licht mag zijn
kan kan dat veel opheldering geven...

[huisman]

Jammer dat altijd de overgang van een "zware godsdienst" naar een "lichte godsdienst" wordt aangehaald.
Mijn eigen weg was andersom. Van een lichte gemeente naar een "zware" en naar mijn overtuiging Bijbelse prediking.
Dat is een prediking niet naar de mens , maar wel Schriftuurlijk en tegen de tijdgeest van eigen kracht.
M.a.w. niet opgegroeid in de zwarte kousen traditie (die m.i. niet bestaat) maar van ganse harte de Bijbelse lijnen
die ook in deze traditie een plaats hebben gekregen toegevallen.

[refo]

Wat DIA aantoont is in ieder geval dat er nergens meer aanbod van genade is. Het hield de mensen halverwege de vorige eeuw nog bezig, nu kan het niemand meer schelen.

Links heeft geen aanbod nodig, want die leeft er al uit. En heeft nauwelijks een idee waarom Jezus nu precies moest lijden en sterven.
Rechts leert alleen nog de gangen aan die er zijn als God een mens bekeert. Het lijden van Jezus doen ze nog eens dunnetjes over. Aanbod van genade is er niet nodig.

Maar waar geen aanbod van genade is komt de genade niet ook. Ook al denken we dat het preken van een door ons goedgekeurde dominee op zich al genade is. De prediker moet uitdeler van menigerlei genade zijn en niet verteller van bekeringsgeschiedenissen of actuele vertellingen.

[-DIA-]

Wat DIA aantoont is in ieder geval dat er nergens meer aanbod van genade is. Het hield de mensen halverwege de vorige eeuw nog bezig, nu kan het niemand meer schelen.

Links heeft geen aanbod nodig, want die leeft er al uit. En heeft nauwelijks een idee waarom Jezus nu precies moest lijden en sterven.
Rechts leert alleen nog de gangen aan die er zijn als God een mens bekeert. Het lijden van Jezus doen ze nog eens dunnetjes over. Aanbod van genade is er niet nodig.

Maar waar geen aanbod van genade is komt de genade niet ook. Ook al denken we dat het preken van een door ons goedgekeurde dominee op zich al genade is. De prediker moet uitdeler van menigerlei genade zijn en niet verteller van bekeringsgeschiedenissen of actuele vertellingen.

Waar zeg ik dat? Dat is een leugen op mijn lippen leggen.
Laten we niemand lichtelijk of overhoord oordelen....

[vogeltje]

Jammer dat altijd de overgang van een "zware godsdienst" naar een "lichte godsdienst" wordt aangehaald.
Mijn eigen weg was andersom. Van een lichte gemeente naar een "zware" en naar mijn overtuiging Bijbelse prediking.
Dat is een prediking niet naar de mens , maar wel Schriftuurlijk en tegen de tijdgeest van eigen kracht.
M.a.w. niet opgegroeid in de zwarte kousen traditie (die m.i. niet bestaat) maar van ganse harte de Bijbelse lijnen
die ook in deze traditie een plaats hebben gekregen toegevallen.

Nou, dat is nog eens een positief bericht.

[Gian]

Zomaar een vraag: Is het zo dat veel mensen die in een zwarte kousen gemeenschap opgegroeid zijn een soort identiteitscrisis krijgen bij het ouder worden/ of als ze in aanraking komen met andere kerkgenootschappen?

Identiteitscrisis klinkt nogal zwaar...

Mensen die langzaam maar zeker, vaak onbewust, verder af komen te staan van de bevindelijke prediking zullen veranderen.
Gods Woord doet iets, de Heilige Geest ontdekt door een prediking die Gods knechten brengen.

Komen die mensen onder een prediking die voorwerpelijk nog waarheid is, dan zullen sommigen, die de gave des ondercheids
hebben dit merken. Ze zullen iets opmerken,wat ze vaak zelf niet kunnen benoemen.

Anderzijds, de meerderheid moeten we helaas zeggen, hebben die onderscheidingsgave niet. Die horen wel het verschil, maar
merken niet dat de predikant niet bediend wordt door de Heilige Geest. Waarom? Omdat ze zelf de Geest des onderscheids missen.
Sommigen voelen zich als het ware 'bevrijd' onder zo'n prediking. Dan denken ze: Zo kan ik ook nog bekeerd worden.

Niet onderscheidende dat de weg ter bekering nooit anders is dan door de onmogelijkheid van 's mensen kant.
Ze worden opgebouwd door die predikkers, en soms al snel denken ze iets goeds van zichzelf, en gaan soms ook
aan het Heilig Avondmaal

Deze mensen die ik hier beschrijf zullen niet snel een identiteitscrisis ervaren,

Er zijn ook anderen.
Daar werkt het anders. Die mensen zijn overtuigd van de Waarheid. Maar door omstandigeheden, van welke aard ook, het
kan slechts een verhuizing zijn, waardoor ze onder een andere prediking komen, zullen ze iets missen in de prediking.
Ze kunnen het meestal niet echt benoemen. Maar de opmerking is er wel, en diep in hun hart verlangen ze weer naar een
ontdekkende prediking waar God op het hoogst wordt verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd.
Ook al zullen ze dat zo niet onder woorden brengen. Dat kan een crisis uitmaken: Hoe ben ik aldus?
Ze begrijpen zichzelf niet meer. En de preek zegt hun ook weinig. De onderling samenkomsten zullen ze niet nalaten,
maar wat is het toch? Het is anders als vroeger, dat is het enige wat ze vaak kunnen zeggen.

Als daar een diepere kennis der Waarrheid bij komt en licht van de Heilige Geest, dan worden ze meer en meer
een vreemdeling op de aarde. Niet dat ze dat gerust stelt. Nee, helemaal niet, ze zoeken, maar weten niet hoe ze het
soms op de verkeerde plek zoeken. Ze zullen (vaak uit hoogachting voor de ambten) ook niet snel aan de voorgangers
twijfelen, wel aan zichzelf.

Dat is wat tegenwoordig op verschillende plaatsen gebeurt. Een geslacht dat opgegroeid id onder de bevindelijke waarheid
en nu terecht komt (zonder dat ze het gezocht hebben) onder een meer voorwerpelijke prediking.
Die mensen worden vaak zichzelf een raadsel. Dan is er maar Eén die hier licht in kan geven. En welgelukzalig is de mens
die dat mag gebeuren. Als Gods Geest ontdekkend werkt ziet men het ontbreken van de Geest (de leegheid in de prediking),
al zegt iedereen: wat heeft de dominee weer mooi gepreekt! Zij kunnen dat niet zien, al kunnen ze wel toestemmen dat het
op zich een 'schone rede' was, maar is was iets wat ze misten....

Als dat leidt tot een crisis, zou ik zeggen: Wel gefeliciteerd! Dan maakt God nog bemoeienissen met je. Waar duizenden bij
duizenden gerust hun weg vervolgen worden zij in de crisis van hun leven ingeleid. Als er dan ontdekkend Licht mag zijn
kan kan dat veel opheldering geven...

Anderen komen bij geval in een kerk waar een prediker staat die het over de Heere Jezus heeft. Plots gaan hun ogen echt open voor het Evangelie en komen ze tot geloof. Terug naar eerdere predikers willen ze niet. Daar leerden ze alleen maar de donder van de wet en hoe diep het waarlijk werk niet al moet gaan. Allerlei indrukwekkende ervaringen van de mens die er uiteindelijk niets toe deden, hoe bevindelijk het ook leek.
Graag zouden ze de ogen van familieleden willen openen; Jezus staat klaar! Klaar om u te ontvangen om niet! Helaas, de familie is ze liever kwijt dan rijk. Ze zouden misleid zijn en heulen nu met het juichende christendom..

[-DIA-]

De crisis IN de kerk...
De tijdgeest.
Zeer lezenswaardig, deze week in De Wachter Sions.
Dhr. L.M.P. Scholten schrijft in zijn rubriek Terzijde over de tijdgeest...

En tegelijk ook een lezenswaardig artikel in De Saambinder
Daar schrijft ds. C. Sonnevelt over "Heilige huisjes omver. Wat is er gebeud?"

Hopelijk dat deze artikelen onder veler ogen mogen komen...

[aboricultura]

Je kunt idd in een soort van crisis raken.

Ik heb door omstandigheden mijn oude kerkverband waar ik 25 jaar (doop)lid was moeten los laten.
Met dit kerkverband was ik innerlijk verbonden was er om zo te zeggen trots op dat ik daar was.
Mijn kerk stond tenminste ergens voor en is uniek.
Nog steeds denk ik met een goed gevoel terug aan mijn tijd daar,en luister af en toe nog een preek ook lees ik nog steeds het kerkblad.
Het heeft mij veel strijd en tranen gekost om er uit te gaan ondanks de vraagtekens die ik heb bij de leer.

Nu ik eenmaal los ben hecht ik mij niet meer zo aan mijn huidige kerk, het zal mij minder pijn om te veranderen als toen.
Ook voel ik mij soms een balling ben eigenlijk nog van die andere kerk maar geen lid vergelijk het met de koning van griekenland,hij noemt zich koning maar woont mischien wel in Parijs.

[Desiree]

Onlangs hoorde ik op Groot Nieuws Radio in een programma dat er een boek is geschreven over hoe omgaan met jezelf en anderen als je veranderd bent van kerk. Dus als je dat als naar ervaren hebt...

Ik weet eerlijk gezegd de titel en schrijfster niet meer, maar als je even via google zoekt, kom je daar hoop ik op.

Succes!

Bij ons in de boekenkast staat het boek: ziek zijn van de kerk. Dat is meer als het gaat om de scheuring in 2004. Het is een beschrijving hoe de dominee een crisis ervaren heeft. Ds. Belder, PKN. Wellicht herken je dingen.

Groetjes,

[huisman]

Ik word zalig door de kerk.....natuurlijk juist in de lijdenstijd weten wij dat wij door Christus borgwerk zalig worden. Maar Hij wil daar de dwaasheid van de prediking voor gebruiken. Ik word dus niet ziek van de kerk (ondanks onvoorstelbaar veel verdrietige zaken in de kerk) maar mag mij zalig luisteren in de kerk. Halleluja.