Dorsvloer vol confetti

[Luther]

Ik snap niet wat er leuk aan is, om ter vermaak te lezen over het negatieve van onze gezindte. Zeker als je weet dat de auteur de kerk de rug heeft toegekeerd, en het doel van het boek puur vermaak is, of laten zien hoe zielig die refo's zijn. En wat beschreven wordt is óf een karikatuur, óf iets wat iedere refo al lang weet.

Maargoed, misschien kan iemand hier uitleggen waarom je wél zulke boeken zou willen lezen...?

Dat heb ik al eerder aangegeven: als een spiegel. Het doel is (evenals alle literatuur) niet vermaak. Dat noem je lectuur of pulp. En de andere doelen die je noemt, zijn haar doelen niet. Maar de bladzijdes die ik gelezen heb, stemmen me weer tot nadenken. Is dat wat in bepaalde gezinnen wordt meegegeven? Is dat wat wij uitstralen?

En dan? Wat weet je dan meer dan wat je al wist?

Dan word ik weer eens met de neus op de feiten gedrukt, hoe ik het in de opvoeding van mijn kinderen en voor de klas niet moet doen. En daarnaast hoop ik ook dat het weer een discussie in de kerken op gang brengt.

[Afgewezen]

Ik snap niet wat er leuk aan is, om ter vermaak te lezen over het negatieve van onze gezindte. Zeker als je weet dat de auteur de kerk de rug heeft toegekeerd, en het doel van het boek puur vermaak is, of laten zien hoe zielig die refo's zijn. En wat beschreven wordt is óf een karikatuur, óf iets wat iedere refo al lang weet.

Maargoed, misschien kan iemand hier uitleggen waarom je wél zulke boeken zou willen lezen...?

Dat heb ik al eerder aangegeven: als een spiegel. Het doel is (evenals alle literatuur) niet vermaak. Dat noem je lectuur of pulp. En de andere doelen die je noemt, zijn haar doelen niet. Maar de bladzijdes die ik gelezen heb, stemmen me weer tot nadenken. Is dat wat in bepaalde gezinnen wordt meegegeven? Is dat wat wij uitstralen?

En dan? Wat weet je dan meer dan wat je al wist?

[Joannah]

Ik snap niet wat er leuk aan is, om ter vermaak te lezen over het negatieve van onze gezindte. Zeker als je weet dat de auteur de kerk de rug heeft toegekeerd, en het doel van het boek puur vermaak is, of laten zien hoe zielig die refo's zijn. En wat beschreven wordt is óf een karikatuur, óf iets wat iedere refo al lang weet.

Maargoed, misschien kan iemand hier uitleggen waarom je wél zulke boeken zou willen lezen...?

Omdat met een beetje naar je zelf kijken, weten waarom je iets doet, en dingen proberen te zien vanuit een andere invalshoek, helemaal geen kwaad kan.
Als je nooit iets negatief mag vinden , zou er nooit ruimte zijn voor verbetering of correctie.
Keert de auteur de kerk de rug toe, of ook God?
Dat is nl ook nog eens een heel verschil..

[Afgewezen]

Ik snap niet wat er leuk aan is, om ter vermaak te lezen over het negatieve van onze gezindte. Zeker als je weet dat de auteur de kerk de rug heeft toegekeerd, en het doel van het boek puur vermaak is, of laten zien hoe zielig die refo's zijn. En wat beschreven wordt is óf een karikatuur, óf iets wat iedere refo al lang weet.

Maargoed, misschien kan iemand hier uitleggen waarom je wél zulke boeken zou willen lezen...?

Omdat met een beetje naar je zelf kijken, weten waarom je iets doet, en dingen proberen te zien vanuit een andere invalshoek, helemaal geen kwaad kan.
Als je nooit iets negatief mag vinden , zou er nooit ruimte zijn voor verbetering of correctie.
Keert de auteur de kerk de rug toe, of ook God?
Dat is nl ook nog eens een heel verschil..

Vergeet niet dat zulke boeken ten diepste geschreven zijn uit vijandschap tegen God. Daar hoeven we ons niet echt aan te laven.

[Lassie]

Hoe weet je dat? Kun je misschien iets meer toelichten?

[Afgewezen]

Hoe weet je dat? Kun je misschien iets meer toelichten?

Lijkt mij duidelijk. Iemand die zich geen christen meer wil noemen en vervolgens zo'n boek schrijft, doet dat bepaald niet uit 'christelijke' overwegingen.
Of gaan we nu echt dat boek nog verdedigen? En gaan we weer de zoveel keurige schaamsessie uitvoeren met zijn allen?

[Lassie]

Hoe weet je dat? Kun je misschien iets meer toelichten?

Lijkt mij duidelijk. Iemand die zich geen christen meer wil noemen en vervolgens zo'n boek schrijft, doet dat bepaald niet uit 'christelijke' overwegingen.
Of gaan we nu echt dat boek nog verdedigen? En gaan we weer de zoveel keurige schaamsessie uitvoeren met zijn allen?

Nou om eerlijk te zijn herken ik me wel in die schrijfster... als ik goed zou kunnen schrijven (daar de gaven voor zou hebben) had ik ook wel zo'n boekje geschreven. Misschien niet op zo'n toon en minder negativiteit (omdat dit komt omdat mijn ouders nu ook anders in het geloof staan dan vroeger).

Maar ik heb het geloof niet de rug toegekeerd.

[Luther]

Vergeet niet dat zulke boeken ten diepste geschreven zijn uit vijandschap tegen God. Daar hoeven we ons niet echt aan te laven.

Nee, eraan laven hoeft niet, maar de beschreven zaken in dat gezin waren ook vijandschap tegen God, weliswaar op een keurige wijze, maar toch... "Eerlijk onbekeerd" , weet je wel.
De vraag is: Hakken we dit boek netjes de pan in, of gaan we toegeven dat er foute structuren in onze gezindte zijn binnengedrongen? Gaan we toegeven dat de afkeer van God, kerk en onze kring bij Franca Treur in de eerste plaats komt, doordat er weinig levend geloof in bepaalde kerken gevonden wordt?
Geen schaamsessie, maar wel een oproep om weer eens in de spiegel te kijken. Daarom hoop ik nog steeds op een warme, betrokken, niet-hooghartige bespreking in de Saambinder of de Daniël. Daarnaast zou ik wel een reactie willen horen of lezen van de toenmalige predikant van Franca: ds. P. van Ruitenburg, die destijds in Meliskerke stond.

[memento]

Vergeet niet dat zulke boeken ten diepste geschreven zijn uit vijandschap tegen God. Daar hoeven we ons niet echt aan te laven.

Nee, eraan laven hoeft niet, maar de beschreven zaken in dat gezin waren ook vijandschap tegen God, weliswaar op een keurige wijze, maar toch... "Eerlijk onbekeerd" , weet je wel.
De vraag is: Hakken we dit boek netjes de pan in, of gaan we toegeven dat er foute structuren in onze gezindte zijn binnengedrongen? Gaan we toegeven dat de afkeer van God, kerk en onze kring bij Franca Treur in de eerste plaats komt, doordat er weinig levend geloof in bepaalde kerken gevonden wordt?
Geen schaamsessie, maar wel een oproep om weer eens in de spiegel te kijken. Daarom hoop ik nog steeds op een warme, betrokken, niet-hooghartige bespreking in de Saambinder of de Daniël. Daarnaast zou ik wel een reactie willen horen of lezen van de toenmalige predikant van Franca: ds. P. van Ruitenburg, die destijds in Meliskerke stond.

Die eens een zoekopdracht op dit forum, en je zal zien dat die problematiek al lang en breed besproken is/wordt. M.i. voegt zo'n boek daar niets aan toe...

[Luther]

Vergeet niet dat zulke boeken ten diepste geschreven zijn uit vijandschap tegen God. Daar hoeven we ons niet echt aan te laven.

Nee, eraan laven hoeft niet, maar de beschreven zaken in dat gezin waren ook vijandschap tegen God, weliswaar op een keurige wijze, maar toch... "Eerlijk onbekeerd" , weet je wel.
De vraag is: Hakken we dit boek netjes de pan in, of gaan we toegeven dat er foute structuren in onze gezindte zijn binnengedrongen? Gaan we toegeven dat de afkeer van God, kerk en onze kring bij Franca Treur in de eerste plaats komt, doordat er weinig levend geloof in bepaalde kerken gevonden wordt?
Geen schaamsessie, maar wel een oproep om weer eens in de spiegel te kijken. Daarom hoop ik nog steeds op een warme, betrokken, niet-hooghartige bespreking in de Saambinder of de Daniël. Daarnaast zou ik wel een reactie willen horen of lezen van de toenmalige predikant van Franca: ds. P. van Ruitenburg, die destijds in Meliskerke stond.

Doe eens een zoekopdracht op dit forum, en je zal zien dat die problematiek al lang en breed besproken is/wordt. M.i. voegt zo'n boek daar niets aan toe...

Kan zijn, maar:
1. Ik ga echt niet alle oude topics hier lezen.
2. De meeste mensen uit onze gezindte leest RF niet. (Misschien maar goed ook... )

[Joannah]

Dit is madam's Kersttoespraak.
Hopelijk komt ze nog eens terug op haar nieuwe "zekerheden"....
http://www.francatreur.nl/pdf/nrc-next_ ... .12.09.pdf

[Luther]

Dit is madam's Kersttoespraak.
Hopelijk komt ze nog eens terug op haar nieuwe "zekerheden"....
http://www.francatreur.nl/pdf/nrc-next_ ... .12.09.pdf

Bedankt voor de link!
Maar misschien is het goed, om eens inhoudelijk in te gaan om wat ze schrijft.

[helma]

oké, ik zal proberen er wat over te zeggen; ik heb het boek net gister terug van mijn ouders.
Ik heb het boek niet als ‘schoppend’ ervaren. Hoewel ik gelukkig zelf ook andere ervaringen heb als opgroeiend in een reformatorisch gezin/milieu is het boek helaas wel herkenbaar. Ik kan niet vergelijken met 't Hart of Siebelink, want die heb ik nooit gelezen en het trekt me ook nog steeds niet om het te lezen.

Dat vind ik met het boek van Franca anders op een of andere manier. Ze staat dichter bij omdat ik kinderen heb die (gaan) studeren en zij juist in de studietijd is afgehaakt van het christelijk geloof. Ondanks een leven in een kerkelijk meelevend gezin van de Gereformeerde Gemeente en na 14 jaar Reformatorisch onderwijs.
De vraag die bij mij opkomt is dan: hoe komt zoiets nou....wat is er verkeerd gegaan?
Hoe kan het dat iemand definitief afstand neemt van alles wat haar is bijgebracht? (kan dat überhaupt...)

In de eerste plaats is dat een vraag die voor mij als moeder van een gezin van levens belang is. Kan mijn opvoeding de reden zijn dat mijn kinderen afhaken van het christelijk geloof?
Dat heb ik mezelf tijdens het lezen van het boek steeds als spiegel voorgehouden.

En ik hou inderdaad na het lezen van het boek in de eerste plaats schuld over...
Is mijn leven altijd een voorbeeld voor mijn kinderen? Is mijn leven altijd oprecht zodat ze echtheid zien?
Zien mijn kinderen het beeld van Christus in mijn leven weerspiegeld?

En dat is tegelijkertijd de pijn in het hele boek.
Wat zijn er weinig mensen in de omgeving van Katelijne die iets uitstralen van de liefde van Christus.
Ze ontdekt ze tenminste niet. Maar ze is zich er ook niet eens van bewust dat het eigenlijk om Christus gaat.
Er is teveel wat er voor in de plaats is gekomen. Thuis draait het toch vooral om het bedrijf. En in de kerk of op school gaat het meer over bevinding en regels.
En dat is schrijnend want Katelijne is eigenlijk zo op zoek. Ze is veel bezig met geestelijke dingen. Ze zoekt antwoorden maar ze vindt ze niet. En er is eigenlijk ook geen plaats voor vragen.
Is er eigenlijk wel iemand die zich oprecht om haar zielenheil bekommert? Misschien oma....
Maar oma waarschuwt meer dan dat ze Katelijne laat zien wie God wil zijn voor een zondaar. Want oma is zo bang voor een bekering die te makkelijk gaat. Of voor mensen die het zoveel over Jezus hebben.


Er is geen hoop in het hele boek. De meester zegt wel dat het een voorrecht is om op het erf van het Verbond geboren te zijn maar wat dat voorrecht dan is wordt niet gezegd. Het blijkt vooral regels met zich mee te brengen, dat erf van het Verbond en het gedoopte voorhoofd. Schrijnend.
Katelijne is dan ook alleen maar bang. Bang voor God en het komende oordeel.
God is rechtvaardig en ziet niets door de vingers. Maar o wat is het erg dat Katelijne van niemand hoort dat God ook barmhartig is en gaarne vergevend.
Ze worstelt met haar zonden. Is bang dat ze de zonde tegen de Heilige Geest heeft gedaan.
Niemand laat weten dat het voor Katelijne ook nog kan. Een passage die me het meest geraakt is als Katelijne aan haar vriendinnetje vraagt wat die het mooiste woord vindt in de Bijbel. Haar vriendinnetje schrikt…zo mag je toch niet over de Bijbel spreken? Alsof het ene woord in de Bijbel mooier kan zijn dan een ander….Katelijne noemt dan het Woord wat ze zelf het mooist vindt: het woord ‘ een iegelijk’. Want “dan kun je doen alsof je ’t zelf bent”
Toen ik dat stukje las was ik zo ontroerd. Ach kind….dat heeft God nu ook juist bedoeld! Geloven is toch je eigen naam invullen?

Deze dingen maken dat ik al lezend van Katelijne ben gaan houden. En het is moeilijk voor mij om Katelijne los te zien van Franca Treur zelf. Dus haar heb ik ook in mijn hart gesloten (ze staat inmiddels in mijn gebedslijstje…)
Ik herkende veel van de dingen waar Katelijne over nadenkt uit mijn eigen kinderjaren. Het besef van zondig zijn; de angst om God te ontmoeten. De angst voor de oordeelsdag en de manier waarop ze met die angst omging. Maar wat ben ik dankbaar dat ik op mocht groeien in een omgeving waar gewezen werd op Christus. Dat ik mensen om me heen had die in hun leven het beeld van Christus vertoonden. Dat ik hoorde van mijn ouders dat ik mocht pleiten op de doop. Dat ik hoorde dat de Heere wacht om genadig te zijn. Dat ik niet opgroeide in een gezin waar het draaide om geld en bezit onder een Reformatorisch vernisje. Waar regels wel belangrijk waren maar niet de plaats van Christus innamen. Dat ik op de lagere school meesters en juffrouwen had die op Christus mochten lijken. En ook mensen had bij wie ik met mijn vragen terecht kon.

En ik zou die hele Reformatorische zuil wel door elkaar willen schudden!! Ik hoop dat de Heere erin gaat blazen. Laat maar omvallen dat zogenaamde veilige bastion. Door die enorme zuil is het kruis nog maar nauwelijks zichtbaar.
En daarom vind ik het lezen van dit boek heel belangrijk voor iedereen in de Reformatorische zuil. Zeker als je te maken heb met leiding geven; of het nu je eigen kinderen zijn of die van anderen. Een schip op het strand is een baken in zee……
Laat door ons (mij…) toch anderen niet verhinderd worden om in te gaan in het koninkrijk der hemelen.

[helma]

Dit is madam's Kersttoespraak.
Hopelijk komt ze nog eens terug op haar nieuwe "zekerheden"....
http://www.francatreur.nl/pdf/nrc-next_ ... .12.09.pdf

wil je niet zo denigrerend over haar praten? dat doet pijn....

bovendien hebben we dat recht niet.

[Luther]

oké, ik zal proberen er wat over te zeggen; ik heb het boek net gister terug van mijn ouders.
Ik heb het boek niet als ‘schoppend’ ervaren. Hoewel ik gelukkig zelf ook andere ervaringen heb als opgroeiend in een reformatorisch gezin/milieu is het boek helaas wel herkenbaar. Ik kan niet vergelijken met 't Hart of Siebelink, want die heb ik nooit gelezen en het trekt me ook nog steeds niet om het te lezen.
(...)

In de eerste plaats is dat een vraag die voor mij als moeder van een gezin van levens belang is. Kan mijn opvoeding de reden zijn dat mijn kinderen afhaken van het christelijk geloof?
Dat heb ik mezelf tijdens het lezen van het boek steeds als spiegel voorgehouden.

En ik hou inderdaad na het lezen van het boek in de eerste plaats schuld over...
(...)
En ik zou die hele Reformatorische zuil wel door elkaar willen schudden!! Ik hoop dat de Heere erin gaat blazen. Laat maar omvallen dat zogenaamde veilige bastion. Door die enorme zuil is het kruis nog maar nauwelijks zichtbaar.
En daarom vind ik het lezen van dit boek heel belangrijk voor iedereen in de Reformatorische zuil. Zeker als je te maken heb met leiding geven; of het nu je eigen kinderen zijn of die van anderen. Een schip op het strand is een baken in zee……
Laat door ons (mij…) toch anderen niet verhinderd worden om in te gaan in het koninkrijk der hemelen.

Heel hartelijk dank, helma, voor deze ontboezeming! Ik denk dat je voorlopig hier op RF de enige bent, die dit boek werkelijk gepeild heeft. Ik denk ook dat we het zo moeten lezen. Ik heb ook gelezen als vader, als docent in het reformatorisch VO en ben steeds meer al tot de conclusie gekomen, die jij ook trekt: En ik zou die hele Reformatorische zuil wel door elkaar willen schudden!! Ik hoop dat de Heere erin gaat blazen. Laat maar omvallen dat zogenaamde veilige bastion. Door die enorme zuil is het kruis nog maar nauwelijks zichtbaar.

In dat kader wil ik ook de oproep van ds. R. van de Kamp in 'In Contact' citeren:

De reformatorische zuil heeft ons geen goed gebracht. Sterker nog, de refozuil heeft averechts gewerkt.
(...)
„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels.
(...)
Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.
(...)
Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.
(...)
Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.