Ter overweging bij het begin van 2010

[-DIA-]

Sommige dingen blijven actueel.
Ook al zijn ze 50 jaar oud.
Ik las een meditatie van 50 jaar geleden.
Het is geschreven door een allom door ons
geliefd en gewaard predikant.
Leest er iemand mee, ter bezinning,
bij de intrde van het nieuwe jaar?

Als dit blad verschijnt, zijn alweer twee weken van het nieuw begonnen jaar voorbij. De Heere bracht ons aan het einde van het vervlogen jaar en wij mochten het nieuwe jaar weer aanvangen. Velen hebben deze jaarwisseling niet meer beleefd; zij waren reeds in de eeuwigheid.

Eenmaal hoorde ik een reeds lang ontslapen dienstknecht des Heeren zeggen op een nieuwjaarsvond: Het is me tegengevallen. Ik had zo gehoopt, dat ik het nieuwe jaar niet meer moest beginnen, maar nu moet ik de reis van 12 maanden weer aanvangen.
Die leraar was toen ongeveer zo oud als David, die in goede ouderdom en zat van dagen ontslapen mocht. De meeste mensen willen graag leven. Doch het is een grote genade om met de onderwerping aan de wil Gods meer betrekking te hebben op de dood dan op het leven.
Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven. De Heere heeft elk zijn bepaling gemaakt, die hij niet overgaan zal. Elk mens moet hier Gods raad uitdienen, bewust of onbewust. Het zijn gelukkige zielen, die met Levi in Mattheus 9 verwaardigd zij geworden om door Christus aangesproken te worden en die stem te hebben mogen horen: Volg Mij.

Die volgzaam gemaakt zijn door de allesoverwinnende genade Gods en die in hun leven er iets van hebben mogen leren, met Gods doen en wil verenigd te worden, ook in betrekking tot ons verblijf hier in dit leven.
O, wat zullen er op de wereld, ten opzichte van de grote massa mensen, weinig zijn die op goede gronden de dood kunnen inwachten. Duizenden bij duizenden hebben geen besef van de eeuwigheid, en brede scharen gaan de eeuwigheid tegemoet met een ingebeelde hemel. In dodelijke gerustheid, steunende op valse gronden, vervolgen zij hun weg.

Bij dat volk, dat waarachtig door God is aangeslagen, is het anders. De meeste van Gods kinderen zien tegen de dood op en zijn de meeste tijd met schrik en vrees vervuld. Ja, al is er bewuste genade aanwezig, dan is er nog genade nodig om te sterven, In het licht zal het niet moeilijk zijn, maar in duisternis, verlating en verberging, zal het niet zo eenvoudig zijn. De apostel Paulus sprak van de dood als van de laatste vijand, die teniet gedaan moet worden.
Christus heeft in de Hof van Gethsémé de doodsstrijd gestreden, en toen werd Zijn zweet als grote droppelen bloeds, die op de aarde nedervielen. Hij heeft de dood overwonnen en satans kop vermorzeld, doch dat moet nu persoonlijk aan ons toegepast en bevestigd worden door de Heilige Geest.

Al dat volk dat door God levend gemaakt wordt, krijgt met God te doen, maar ook met de dood. Ze kennen een tijd in hun leven, dat zij moeten sterven en niet kunnen sterven. Die zielen maken kennis met de vreze des doods, en alleen Christus kan hen daarvan verlossen.
Wij zijn weer een nieuw jaar begonnen. Och dat het was met een vernieuwd hart, met een gereinigd hart, met een hart om God te vrezen en in Zijn wegen te wandelen. Immers dat is noodzakelijk boven alles. Het kan dit jaar ons sterfjaar wel worden.

Het is ons eigen, de dood ver weg te zetten, doch er is niets zekerder dan dat. Wij hebben geen weken- of maandenlang ziekbed nodig om te sterven. O neen, de Heere zegt in Zijn Woord: Neemt Gij hun adem weg, zij sterven. En of wij jong of oud, rijk of arm, sterk of zwak zijn, dat maakt geen verschil. Wij zijn allen opgeschreven ten dode, en elk ogenblik kan de engel des doods komen om ons leven af te snijden. En dan?

Sterven betekent God ontmoeten. En hoe zal nu een mens God kunnen ontmoeten? Niet zonder wedergeboorte, niet zonder Christus. Gods Woord leert het ons duidelijk genoeg wat er nodig is om getroost te kunnen leven en eenmaal zalig te kunnen sterven,
Tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien, Johannes 3 vers 3. En: Zonder heiligmaking zal niemand de Heere zien. Voorwaar, het ligt maar niet op de straat om het op te pakken. En daarenboven, wij hebben er ook niet de minste behoefte aan.

Zeg het nu zelf maar: Waar heeft de arme mens van nature besef van? Wij liggen dood in de zonden en misdaden. En al heeft een mens, wat in onze dagen ook tot de zeldzaamheden behoort, nog een sprekende consciëntie, de waarachtige bekommering wordt toch gemist. Dood is dood.
Vat dit nu niet op, alsof ik de verantwoordelijkheid van de mens wegcijfer, en tot de mens wil zeggen: Leef maar gerust voort in uw doodstaat. Nee, zo is het niet. Ik wil met alles wat in mij is de verantwoordelijkheid van de mens handhaven, doch niet ten koste van de soevereiniteit en het recht Gods.

Over het algemeen wordt in onze dagen de doodstaat van de mens geloochend en het genadeverbond veranderd in een werkverbond. Onder het voorgeven gereformeerd en rechtzinnig te zijn, predikt men niet anders dan een algemene verzoening, een algemene genade en barmhartigheid voor allen, die lopen en willen, bidden en geloven.
God geve ook in dit jaar Zijn geroepen knechten vrijmoedigheid en getrouwheid om zegen en vloek, leven en dood, wet en Evangelie zuiver te prediken, Niet te vragen wat mensen willen, en geen dienstknechten van mensen te worden, maar het Woord recht te snijden.

Het levende Woord laat geen mens in het leven. Begin maar waar God begint. Petrus begon op het Pinksterfeest te Jeruzalem ook in de eeuwigheid. Een prediking, waarin de mens niet verdoemd wordt in zijn zonde en niet afgesneden wordt in zijn eigengerechtigheid, is een valse en misleidende prediking.

Is de zuivere leer dan alleen hel en verdoemenis? O neen, maar wat ik bedoel, is dit, dat voor de Antinomiaan geen ruimte wordt gelaten, en dat de Arminiaan geen grond wordt gegeven. De inhoud van het Evangelie is Christus Jezus en Die gekruist. Onze vaderen hebben geleerd en ons voorgehouden, dat het kenmerk van de zuivere prediking is, dat God op het hoogst verheerlijkt, en de zondaar op het diepst vernederd wordt.
God heeft ons recht gemaakt, maar wij hebben vele vonden gezocht. Wij zijn goed en oprecht uit Gods hand voortgekomen, versierd met Gods beeld: kennis, gerechtigheid en heiligheid. Dat beeld zijn wij verloren, en nu zijn wij, naar Efeze 2, dood in de zonden en in de misdaden.

Dood om enig geestelijk goed te doen, maar niet dood om de dood vruchten te dragen. Doch van dat alles krijgt de mens maar besef wanneer hij uit de dood geroepen wordt tot het leven. Door de onwederstandelijke kracht des Heiligen Geestes worden wij zondaars voor God, later verloren zondaars. Een gezaligde zondaar wordt een arme zondaar.

De Heere heeft overgelaten een ellendig en arm volk, dat op de Naam des Heeren zal vertrouwen. Nee, dat is nooit de vrucht van opvoeding en onderwijs; dat zijn geen zaken die wij onszelf eigen kunnen maken, in eigen kracht. Het één zowel het ander is door de uitnemende grootheid van Gods kracht (Efeze 1 vers 19).
O, wat zou het een weldaad zijn, wanneer dit jaar deze woorden zaken mochten worden. Met een uitwendige roeping kunnen wij Christus wel belijden, maar met een inwendige roeping wordt Christus ons Deel. En dat is het waar het voor elk mens op aankomt.

Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel, het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden (2 Korinthe 5 ver 17). En: Wie Mij vindt, vindt het leven en trekt een velgevallen van de Heere (Spreuken 8 ver 35). Met de godsdienst worden wij opgeblazen, maar de vreze Gods is het beginsel van alle ware wijsheid.
Wij leven onder donkere wolken van verlating, onthouding en inhouding van Gods Geest. Zo moeten wij het nieuwe jaar weer beginnen. God heeft een twist met de inwoners der aarde, maar Hij heeft ook een twist met Zijn wijngaard.

Wat zou het een weldaad zijn, als wij er niet langer over heen konden leven, maar dat wij, gelijk beschreven is in Hosea 5 vers 15, onszelf schuldig mochten kennen, en Gods aangezicht zoeken. Doch wat is het nu bij ogenblikken bang omdat het niet benauwd is. Laten we het maar eerlijk voor God en mensen bekennen.
Het ongelukkigste is, dat het over het algemeen een ander gedaan heeft, en dan zijn wij nog wel schuldig met onze mond, maar ons hart is er zo ver vandaan. Was het met ons hart gewond, verwond en gebroken, dan zou het ook waar worden in ons persoonlijk leven: Komt, en laat ons wederkeren tot de Heere, want Hij heeft verscheurd, en Hij zal genezen; Hij heeft geslagen, en Hij zal ons verbinden (Hosea 6 vers 1).

God ziet naar waarheid in het binnenste. En nu is helaas ook in onze dagen het op ons zo van toepassing: Ik zou hen wel verlossen, maar zij spreken leugen tegen Mij (Hosea 7 vers 13).
Dat het nog eens een jaar van Gods welbehagen mocht zijn! Dat de Vader er nog velen trekken mocht met de koorden van Zijn eeuwige liefde, uit de ongerechtigheid en de eigengerechtigheid. Dat Hij Zijn scepter zwaaien mocht van de zee tot aan de zee en van de rivieren tot aan de einden der aarde.

Het is toch Zijn werk om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. En die gezegende Middelaar heeft toch Zelf betuigd: En zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal ik ze allen tot Mij trekken. Hier en daar zullen er toch nog liggen onder het zegel der eeuwige verkiezing. De aarde moet toch vol worden van de kennis des Heeren, gelijk de wateren de bodem der zee bedekken.
En voor het nu zo zeer verharde Jodendom liggen er nog onvervulde beloften. Christus kan toch niet verschijnen op de wolken des hemels, tenzij de laatste der uitverkorenen is toegebracht, en al de beloften zijn vervuld. Het gebed mocht vermenigvuldigen: Uw Koninkrijk kome!

Alles is zo weggezonken, zo verward, verstrooid, verdeeld en verscheurd. De stok liefelijkheid en samenbinding ligt zo verbroken, en wie draagt er in waarheid leed over? Maar o, dat de Heere mocht wederkeren met ontfermingen tot Sion, en dat de tijd, de bestemde tijd om haar genadig te zijn mocht aanbreken.
Wat zou het in onze harten, gezinnen, gemeente en kerk, land en volk er anders uitzien. Het zou in de vrucht openbaar worden als God een herleving en een opleving schonk.

We horen wel van massale bekeringen, en in sommige landen van velen, die op gezag van mensen, Christus aannemen en daarvoor hun naam tekenen, maar och, werk van mensen houdt geen stand en dat mist alle grond. Wat we bedoelen, is de waarachtige bekering van de zondaar door God tot God.

Het eenzijdige werk Gods, dat openbaar wordt in een droefheid over de zonde naar God, en een hartelijke blijdschap en vreugde in God door Christus. Maar ook, dat God met Zijn volk doortrekt, opdat Sion door recht verlost zal worden, dat zij eens Anderen worden en met bewustheid roemen in Christus als in de hoop der heerlijkheid, ja, dat zij tot volle verzekering des geloofs mogen komen.

God mocht allerwegen dit jaar nog mensen verwekken, die in de kracht Gods, en in de mogendheden des Heeren HEEREN het eeuwig Evangelie mogen verkondigen, en als rovers van de hel op de wereld gesteld worden. Die de hel mochten afbreken en de hemel mochten planten.
Dat in dit jaar die Geest, Die van de Vader en de Zoon uitgaat en een werkzame Geest is, nog uitgezonden mocht worden in vele harten. Het is immers die Geest, Die levend maakt.
Die Geest, Die overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel. Die Geest, Die Christus verheerlijkt. Die Geest, Die het geloof werkt, waardoor de ziel met Christus verenigd wordt en al Zijn weldaden deelachtig maakt.

Niet door het werk van een mens, maar alleen in de arbeid van de drie-enige God wordt God verheerlijkt, en bekomt een in zichzelf rampzalig mens, de volkomen zaligheid.
Het mocht in dit jaar, dat wij weer mochten aanvangen, onze verzuchting wel zijn: Ontwaak noordenwind, en kom gij zuidenwind, doorwaai mij hof, dat zijn specerijen uitvloeien. De Geest van ontdekking, ontbloting en uitzuivering, maar ook de Geest der vertroosting, versterking en bevestiging. Het zou wat groots zijn, als al het onze eens weg mocht waaien en de glans en de heerlijkheid van Gods werk eens aanschouwd werd.

We lezen in Hooglied 8 vers 13: Doe ze mij horen. Nu horen we over het algemeen de mens maar, en het is maar een pronken met onszelf en een ijveren voor onszelf, wat al die ellende en verwoesting teweegbrengt waarin we thans leven en verkeren. O, dat het in dit jaar eens anders mocht worden. Dat het onze praktijk daartoe mocht zijn en worden: Doch op U zien mijn schreiend’ ogen (Psalm 141 vers 9).

De Heere mocht om Zijns Zelfs wil, om Zijns groten Naams wil, om Zijns eeds en verbonds wil, om Christus’ wil’ het ons uit genade schenken. Bij ons zijn er nooit redenen waarom God het zou kunnen doen, en die zullen er ook nooit komen. Zij zijn er ook nooit geweest, maar God heeft van eeuwigheid redenen uit Zichzelf genomen. Ik doe het niet om uwentwil, dat zij u bekend, maar om Mijns heiligen Naams wil.

De Heere mocht Zijn waarlijk bekommerde volk verzekeren, en de verzekerden in waarachtige bekommering om de dadelijke gemeenschap hun weg doen vervolgen. De heiligheid is Uwen huize sierlijk, Heere, tot lange dagen. De Heere mocht Zijn volk bij elkaar slaan, al zou het zijn door verdrukking en vervolging.
Ons vlees beeft en siddert als wij er aan denken, want wie zal dan van Jakob blijven staan? Maar tot beschaming van de hel en tot verheerlijking van Gods doorluchte Naam, en dat we nog eens weer leven aan onze ziel mochten krijgen.

De duivel lacht, en de wereld spot; doch al zal het weinig zijn, maar toch zal er hier en daar nog wel één zuchten: Och, dat Israëls verlossing uit Sion kwame! De Heere vervulle uit de volheid Zijner algenoegzaamheid, om Christus’ wil, al onze noden en behoeften.
O, wat zijn wij in alle opzichten steil en diep afhankelijk van de Vader de lichten, van Wie alle goede gaven en volmaakte giften afdalen. Onze hoop en onze verwachting ook voor de toekomst, mocht op en van Hem zijn. Hij mocht in de toorn nog des ontfermens gedenken.

De Heere vervulle ons en onze kinderen met Zijn vreze, om de zonde te haten en te laten, de wereld te verzaken en in taal, gewaad en daad, de wereld af te sterven en de gerechtigheid na te jagen. Israël moest een volk zijn, dat alleen moest wonen, en onder de heidenen niet gerekend worden.
De Heere mocht ons nog zegenen met alle tijdelijke, geestelijke en eeuwige zegeningen in Christus Jezus. Ja, dat ons leven aan Hem geweid en geheiligd, een voor- en toebereiding mocht zijn voor de eeuwigheid.

God mocht onze Leidsman zijn in alle omstandigheden van het leven. Hij zij onze gedurige Toevlucht in alle weg en pad, in nood en dood, in licht en donker, in voor- en tegenspoed.
Ons betrouwen zij op die God, Die Zijn volk beloofd heeft: Ik zal u onderwijzen, Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn (Psalm 32 vers 8). Met die God kunne wij het leven in, door en uit.
We zijn wederom een nieuw jaar begonnen, maar toch is het, wat de tekenen der tijden ons prediken, aan de avond en de dag is gedaald. Zij het onze gedurige verzuchting en behoefte: Heere, blijf bij ons; verlaat ons niet al te zeer…

Denk aan mij toch in genâ,
Om Uw goedheid eer te geven

[Bert Mulder]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

[-DIA-]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

Deze predikant heeft onze gemeente in Rijssen mogen dienen tot
1947, daarna was hij tot 1984 leraar in de gemeente van the First Netherlands Reformed Congregation in Grand Rapids (USA)

[Bert Mulder]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

Deze predikant heeft onze gemeente in Rijssen mogen dienen tot
1947, daarna was hij tot 1984 leraar in de gemeente van the First Netherlands Reformed Congregation in Grand Rapids (USA)

En zijn naam was....

(ik hou niet van dit soort raadspelletjes)

[Hendrikus]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

Deze predikant heeft onze gemeente in Rijssen mogen dienen tot
1947, daarna was hij tot 1984 leraar in de gemeente van the First Netherlands Reformed Congregation in Grand Rapids (USA)

En zijn naam was....

(ik hou niet van dit soort raadspelletjes)

Lamain

[Joannah]

Wat maakt het uit wie de boodschap brengt. Het gaat er toch niet om wie, maar wat er gepreekt wordt, lijkt me.

[-DIA-]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

Deze predikant heeft onze gemeente in Rijssen mogen dienen tot
1947, daarna was hij tot 1984 leraar in de gemeente van the First Netherlands Reformed Congregation in Grand Rapids (USA)

En zijn naam was....

(ik hou niet van dit soort raadspelletjes)

Als er bij ons in een leesdienst een preek van wijlen ds. W.C. Lamain wordt gelzen hoeft de ouderling aan het eind van de dienst eigenlijk niet eens te zeggen dat de gelezen preek van ds. Lamain was... Zo kernachtig is zijn stijl en manier van uitdrukken. Dat komt ook in deze meditatie duidelijk naar voren. Ik dacht dat zijn naam vermelden daarom niet zo nodig was, aangezien ik veronderstelde dat iedereen dat wel zou opmerken....

[Hendrikus]

Als er bij ons in een leesdienst een preek van wijlen ds. W.C. Lamain wordt gelzen hoeft de ouderling aan het eind van de dienst eigenlijk niet eens te zeggen dat de gelezen preek van ds. Lamain was... Zo kernachtig is zijn stijl en manier van uitdrukken. Dat komt ook in deze meditatie duidelijk naar voren. Ik dacht dat zijn naam vermelden daarom niet zo nodig was, aangezien ik veronderstelde dat iedereen dat wel zou opmerken....

Kom kom, je rekent bij jezelf af, maar ik weet zeker dat het grote gros van de kerkgangers die antenne niet heeft en absoluut niet hoort van wie die preek is, totdat het afgezegd wordt.

[Bert Mulder]

Wat maakt het uit wie de boodschap brengt. Het gaat er toch niet om wie, maar wat er gepreekt wordt, lijkt me.

Het is goede vorm, nee het is de wet die bepaalt, dat als je iemand citeert, dat je dan ook bronmelding doet.

[Bert Mulder]

Kom kom, je rekent bij jezelf af, maar ik weet zeker dat het grote gros van de kerkgangers die antenne niet heeft en absoluut niet hoort van wie die preek is, totdat het afgezegd wordt.

Precies...

Nu wist ik wel dat het niet van Calvijn was...

Maar geen idee van wie het wel was... Ken Ds. Lamain helemaal niet...

Is hij een nieuwe messiah soms

(nou ja, zijn naam wel eens horen zeggen...)

[Gijs83]

En wie is deze predikant dan wel...

Dat heb je denk ik vergeten te melden...

Hoewel dat toch vereist is....

Deze predikant heeft onze gemeente in Rijssen mogen dienen tot
1947, daarna was hij tot 1984 leraar in de gemeente van the First Netherlands Reformed Congregation in Grand Rapids (USA)

En zijn naam was....

(ik hou niet van dit soort raadspelletjes)

Als er bij ons in een leesdienst een preek van wijlen ds. W.C. Lamain wordt gelzen hoeft de ouderling aan het eind van de dienst eigenlijk niet eens te zeggen dat de gelezen preek van ds. Lamain was... Zo kernachtig is zijn stijl en manier van uitdrukken. Dat komt ook in deze meditatie duidelijk naar voren. Ik dacht dat zijn naam vermelden daarom niet zo nodig was, aangezien ik veronderstelde dat iedereen dat wel zou opmerken....

Nou als het van Ds.Lamain heb ik vaak niet het gevoel dat is van hem. Ik kon dat ook niet uit deze meditatie opmaken.
Ik heb gisteravond nog een stukje uit zijn levensbeschrijving gelezen. Dat hij zoveel belangstelling trok als hij in Nederland kwam preken. Er werd geschreven over juli 1982 op een doordeweekse avond dat de Petrakerk in H.I.Ambacht tot op de preekstoel gevuld(niet alleen de dominee) gevuld was. De schrijver van dat stukje vroeg zich waarom er zoveel mensen gekomen waren, had hij dan zo'n bijzondere prediking, die in NL. niet meer gehoord werd, dat meende hij van niet. Toch waren er mensen van allerlei kerkelijke denominaties aanwezig daar. Zetten ze hem op voetstuk? Wellicht, maar daar was hij zelf wars. Er werd nog psalmvers geciteerd, wat hij zelf daarvan zei: dat God alleen de eer moet ontvangen! Mensen leven toch wat een bepaald gevoel... Tja, Lamain heeft naam...
Een predikant die ik soms wel wat kan onderscheiden in een preek is Ds.A.Hoogerland, soms heb ik het mis of als het Ds.J.Koster is dan heb ik het gevoel, daar heb ik wel eens eerder een fijne en goede preek van gehoord.

[Hendrikus]

Kom kom, je rekent bij jezelf af, maar ik weet zeker dat het grote gros van de kerkgangers die antenne niet heeft en absoluut niet hoort van wie die preek is, totdat het afgezegd wordt.

Precies...

Nu wist ik wel dat het niet van Calvijn was...

Maar geen idee van wie het wel was... Ken Ds. Lamain helemaal niet...

Is hij een nieuwe messiah soms

(nou ja, zijn naam wel eens horen zeggen...)

lamajn, zeggen ze dan

[jvdg]

Nou als het van Ds.Lamain heb ik vaak niet het gevoel dat is van hem. Ik kon dat ook niet uit deze meditatie opmaken.
Ik heb gisteravond nog een stukje uit zijn levensbeschrijving gelezen. Dat hij zoveel belangstelling trok als hij in Nederland kwam preken. Er werd geschreven over juli 1982 op een doordeweekse avond dat de Petrakerk in H.I.Ambacht tot op de preekstoel gevuld(niet alleen de dominee) gevuld was. De schrijver van dat stukje vroeg zich waarom er zoveel mensen gekomen waren, had hij dan zo'n bijzondere prediking, die in NL. niet meer gehoord werd, dat meende hij van niet. Toch waren er mensen van allerlei kerkelijke denominaties aanwezig daar. Zetten ze hem op voetstuk? Wellicht, maar daar was hij zelf wars. Er werd nog psalmvers geciteerd, wat hij zelf daarvan zei: dat God alleen de eer moet ontvangen! Mensen leven toch wat een bepaald gevoel... Tja, Lamain heeft naam...

Gijs, je bent veuls te jong om een "Lamain-kenner" te zijn.

[-DIA-]

Als er bij ons in een leesdienst een preek van wijlen ds. W.C. Lamain wordt gelzen hoeft de ouderling aan het eind van de dienst eigenlijk niet eens te zeggen dat de gelezen preek van ds. Lamain was... Zo kernachtig is zijn stijl en manier van uitdrukken. Dat komt ook in deze meditatie duidelijk naar voren. Ik dacht dat zijn naam vermelden daarom niet zo nodig was, aangezien ik veronderstelde dat iedereen dat wel zou opmerken....

Nou als het van Ds.Lamain heb ik vaak niet het gevoel dat is van hem. Ik kon dat ook niet uit deze meditatie opmaken.
Ik heb gisteravond nog een stukje uit zijn levensbeschrijving gelezen. Dat hij zoveel belangstelling trok als hij in Nederland kwam preken. Er werd geschreven over juli 1982 op een doordeweekse avond dat de Petrakerk in H.I.Ambacht tot op de preekstoel gevuld(niet alleen de dominee) gevuld was. De schrijver van dat stukje vroeg zich waarom er zoveel mensen gekomen waren, had hij dan zo'n bijzondere prediking, die in NL. niet meer gehoord werd, dat meende hij van niet. Toch waren er mensen van allerlei kerkelijke denominaties aanwezig daar. Zetten ze hem op voetstuk? Wellicht, maar daar was hij zelf wars. Er werd nog psalmvers geciteerd, wat hij zelf daarvan zei: dat God alleen de eer moet ontvangen! Mensen leven toch wat een bepaald gevoel... Tja, Lamain heeft naam...
Een predikant die ik soms wel wat kan onderscheiden in een preek is Ds.A.Hoogerland, soms heb ik het mis of als het Ds.J.Koster is dan heb ik het gevoel, daar heb ik wel eens eerder een fijne en goede preek van gehoord.

Ds. A. Hoogerland is vaak ook aan de stijl te herkennen. Vaak met heel eenvoudige voorbeelden uit het allegaagse leven. En heel ernstvol en bevindelijk. Wat dat betreft had hij veel gemeen met ds. J. Koster. Maar de verwoording van ds. Koster was iets algemener. Let op, dat ds. Koster vrij vaak Psalm 89 (berijmd) citeert (Niet feilen in Mijn trouw, noch Zijn verbond ooit schenden...). Ds. Lamain spreekt veel over "een leraar", als hij een dominee bedoelt. En vaak begint het een zin met "Vanzelf..." en de aanspraak tot de gemeente met "Mensen"...
Een andere reeds overleden predikant met dezelfde bevindelijke ligging, maar wel een totaal andere, wel heel herkenbare stijl was ds. E. Venema. Volgens mij is dit wel de meest herkenbare stijl! Ik vind die wel uniek.

[vogeltje]

ds W.C Lamain, hij was een erg charismatishe man toch?
Voorspelde het bombardement op Rijssen.
Wist ook dat er mannen levend uit DLD terug zouden komen enzo.