Ik denk dat een goede dominee wel degelijk op het gevoel moet preken, we moeten als het ware afgebroken worden tot het nivo van een kind, voordat we weer kunnen gaan opbouwen.Onze wil moet gebroken worden.Luther schreef:Ik vind dit niet zo'n sterk topic, omdat het niet echt op de vraag achter de vraag gaat.
Volgens mij is niemand hier voorstander van "preken op het gevoel". Letterlijk betekent dat dat de predikant maar zegt wat hij voelt. Welnu, dat is nooit de bedoeling van de prediking geweest en mag dat ook nooit worden.
Dan heb je verder nog: "het gevoel van de hoorders bespelen". Nou, dat is uiteraard ook niet de bedoeling.
Ook is er prediking die "gevoelens beschrijft". Naar mijn stellige overtuiging is dat ook niet de bedoeling van de prediking.
Het Woord moet gepredikt worden en als de Geest erin mee komt, en aan dat Woord gepaard wordt, zullen we het Woord gaan ondervinden, geloven en dat gaat niet zonder gevoel. Maar nooit in de omgekeerde volgorde!
In Jezus tijd bekeerden mensen zich na 1 of meer preken, denk ik.(Nu hadden ze natuurlijk wel de beste Leermeester ooit.)
Maar ook onder de apostelen bekeerden zich velen tegelijk en spontaan.
Zij lieten zich vervolgens dopen.