-DIA- schreef:vogeltje schreef:albion schreef:helma schreef:
Ik loop al een poosje mee hier op het forum, maar hier heb ik nog nóóit van van gemerkt.
Ik durf te beweren dat er niemand op het forum actief is waar deze uitspraak voor geldt.
Wel kan je zeggen dat, als je jezelf hebt leren kennen, je houding zo moet zijn: het kon voor mij ook, dus het kan voor jou zeker.
Als ik zie hoeveel geduld de Heere met mij heeft, ondanks mij......
was ik zaterdagmiddag op bezoek bij een refoforummer (die nooit meedoet) en waarom niet? Ze vindt het zo hakkerig op het rf vergeleken met andere forums.

Klopt, ik zit ook op een ander forum en daar worden niet zulke discussies gehouden als hier.
Er is daar mee warmte en aandacht voor elkaar.
Voor discussie moet je bij refo's zijn.
Voor warmte en aandacht bij de evangelischen.

Prik daar nu eens dwars doorheen! Mensen, of ze zich nu Evangelisch of Reformatorich noemen zijn in wezen niet verschillend. Evangelischen maken hooguit wat minder problemen van hoogsternstige zaken. Ze leven meer oppervlakking (ook al zullen ze het zelf vaak niet door hebben). Of dat een pluspunt is waag ik te betwijfelen. De 'warmte' die ze voor het gevoel kunnen uitstralen is in feite niet meer als algemene medemenselijkheid, niet meer en niet minder. Niet dat dat verkeerd is, maar wat heb je er aan als je je daarop gaat verlaten,en je je voor de eeuwigheid bedriegt?
Tjonge... Je hebt je oordeel wel weer klaar staan. Ik heb een hoop contacten met Evangelischen en als ik iets niet herken is dat de door jou genoemde oppervlakkigheid. Ik merk er minstens zoveel diepgang.... die zich niet uit in mooie praatjes maar in een dicht bij God leven, bidden, in alles wat ze doen Zijn wil en weg zoeken. En ik zie dat ze dat ook in de praktijk brengen door klaar te staan voor anderen, samen te bidden, een hechte eenheid vormen... Misschien is dat wel beter om na te streven dan andere uitwerkingen als: "Hoofdschuddend anderen veroordelen, met het vingertje wijzen, oudvaders lezen en je bevinding vooral niet teveel delen want dat is veel te persoonlijk en gevoelig".
Ik pak even Galaten 5 erbij, over het leven door de Geest:
19 Het is bekend wat onze eigen wil allemaal teweegbrengt: ontucht, zedeloosheid en losbandigheid, 20 afgoderij en toverij, vijandschap, tweespalt, jaloezie en woede, gekonkel, geruzie en rivaliteit, 21 afgunst, bras- en slemppartijen, en nog meer van dat soort dingen.
Ik heb even vet gemaakt wat ik bij gereformeerden veel tegenkom.
22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
En als ik kijk naar veel evangelischen en naar gereformeerden, denk ik dat we nogal achterblijven op sommige punten. Liefde? Ja, voor mensen die precies zo denken als wij. Maar voor de wereld? Ze moeten maar naar de kerk komen en als ze niet komen of het niet snappen is dat jammer voor ze. Vreugde? Weinigen die die kennen en als we die kennen gaan we die natuurlijk niet uiten. Vrede? We slaan elkaar liever het hoofd in, voeren constant met woorden, gedachten of daden strijd tegen elkaar. Geduld? Met vernieuwing hebben we wel geduld... met bekering misschien ook... afwachten... maar verder? Goedheid? Zo zitten we niet in elkaar. Geloof? Het merendeel heeft historisch geloof, tijdsgeloof etc maar zeker geen waarzaligmakend geloof. Zachtmoedigheid? Is vaak ver te zoeken, als ik lees hoe scherp we hier naar elkaar kunnen zijn.
Kijk, als we toch met karikaturen gaan smijten.... Laten we eens ophouden gelijk met een oordeel over anderen klaar te staan en daarmee onszelf op de borst te kloppen... bij ons is het allemaal nog niet zo slecht. Bij die anderen, daar is het helemaal verkeerd. Laten we maar eens de hand in eigen boezem steken, ons eigen gedrag kritisch bekijken... in plaats van met ons vingertje naar anderen te wijzen. Daar is zo weinig diepgang... bij ons gaan we echt de diepte in... moeilijke woorden, veel dogmatiek... en ondertussen zijn we individualistisch, delen we veel te weinig met elkaar en is de liefde vaak ver te zoeken. Laten we die balk in onze eigen ogen eerst maar eens aanpakken voordat we telkens naar de splinter van de evangelischen te wijzen.