Postmodernisme

[scape]

http://www.refdag.nl/artikel/1448246/De ... .html</a>.

Ik ben benieuwd naar jullie mening.

We willen wel gereformeerd zijn, maar op een postmoderne manier. In mijn omgang met medestudenten moet ik niet aankomen met normen, die regels voorschrijven, maar laat ik een persoonlijk getuigenis horen. Om zo te laten zien wat de inspiratiebron van mijn leven is.”

Ik herken veel van de kritiek die Willem uit op de reformatorische kerken, maar kom alsjeblieft niet aan met het postmodernisme als oplossing. De zuil vormt ter rechterzijde een bedreiging van het authentieke, christelijke geloof, maar het postmodernisme vormt ter linkerzijde een zeker zo groot gevaar! Want in het postmodernisme kun je per definitie geen waarheidsclaims meer handhaven. Dus sluiten christelijk geloof en postmodernisme elkaar per definitie uit.

Zou je dan het midden zo kunnen verwoorden: Christus volgen en belijden te midden van de hedendaagse (=post-moderne) wereld. Dan is het begrip waarheidsclaim niet meer het enige wat we ons afvragen in dit vraagstuk.

Daarnaast heb ik grote moeite met de tegenstelling tussen 'regels' en 'getuigenis'. De christelijke gemeente is altijd een 'buitenbeentje' geweest en viel altijd op door haar afwijkende manier van leven. Niet omdat dat 'moest', maar omdat allerlei 'normen, die regels voorschrijven' in haar hart geschreven staan. Ofwel: doordat ze zich bindt aan regels die van harte nageleefd worden, geeft de christelijkge gemeente een getuigenis af. En dat mis ik nogal in de visie van Willem Lock.

De consequentie dat het instituut voor veel mensen om ons heen niet meer vanzelfsprekende autoriteit heeft kan juist betekenen dat de mensen het dan van jou persoonlijk willen weten. Dus hoe beantwoord je de vraag waarom de dingen zo zijn?

Deze interactie is een proces, kost tijd, aandacht en vraagt maatwerk. M.i. moet de kerk hierop anticiperen en ruimte gaan scheppen voor interactie met onze omgeving. Volgens mij doelen veel christenen hierop als ze meer ruimte voor getuigenis willen. Dan zou je bijvoorbeeld het kerkgebouw in gebruik wel eens anders moeten gaan inrichten. Dit hoeft geen huidige vormen uit te sluiten. Maar naast de kansel zal de kerk ook op andere wijzen het woord moeten laten klinken en onderzoeken.

[scape]

Inderdaad is de inhoud vaak heel anders. En ten diepste is de inhoud ook niet te vergelijken. Bij het postmodernisme de mens die zichzelf zoekt en bij het christendom de mens die zichzelf verloochent. Dat is wel waar.

Maar als ik bijvoorbeeld denk aan het liederen zingen. Ik zal dit voorzichtig zeggen maar mijns inziens gaat dat niet enkel om de beleving die ik ervaar als ik de tekst op mij in laat werken maar ook om een uiting die overeenkomt met die diepere beleving. Die uiting telt in de gereformeerde gezindte vaak niet mee. Dat vind ik jammer. En ik denk dat we daarin van het postmodernisme kunnen leren. Een muzikaliteit die zo sober mogelijk dient te zijn omdat anders de doorgang van het Woord in de harten van de mensen 'overruled' wordt door een 'platvloerse' muzikale beleving is toch echt niet bijbels?

Ik zou zeggen, voeg vooral zaken toe die je mist . . . . er is nog een groot onontgonnen gebied. en op de christelijke "industrie / media" zit ik persoonlijk niet te wachten.

Geldt er niet een nieuw principe: niemand is consument, ieder is producent.