Job bezigt toch wel wat stevige taal richting God (vervloekt zijn geboorde dag (3), 'ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren'(9), etc). En Jobs vrienden gaan daarop in en zeggen dat Job toch wel een erge zonde moet begaan zijn, omdat hem zoveel lijden overkomt.
Uiteindelijk in Job 42 zegt God tegen Elifaz, nadat Job zich heeft vernederd (v3, 6): "Mijn toorn is ontstoken tegen u, en tegen uw twee vrienden, want gijlieden hebt niet recht van Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job. ". Dit tot 2x toe, en dan in v9 "..en de HEERE nam het aangezicht van Job aan."
Als je in lijden bent en je bent het niet eens met God en je zegt dit onomwonden tegen Hem en je blijft je desondanks vastklampen aan God, dan spreek je 'recht van God', zegt God Zelf....
Dit is niet echt een houding van 'in tegenspoed geduldig' (HC-10), 'het lijden aanvaarden' of het eens zijn met de weg die God met je gaat, zoals wel geleerd wordt.
Opmerkelijke gedachtegang vond ik het. Hoe denken anderen hierover?
PS Iets anders opmerkelijks vond ik wel dat 'Job' nergens op het forum voorkomt dan nu deze topic...
