Bert Mulder schreef:For this purpose the Son of God was manifested He repeats in other words what he had before said, that Christ came to take away sins. Hence two conclusions are to be drawn, that those in whom sin reigns cannot be reckoned among the members of Christ, and that they can by no means belong to his body; for wherever Christ puts forth his own power, he puts the Devil to flight as well as sin. And this is what John immediately adds; for the next sentence, where he says that those who sin not are born of God, is a conclusion from what is gone before. It is an argument drawn from what is inconsistent, as I have already said; for the kingdom of Christ, which brings righteousness with it, cannot admit of sin. But I have already said what not to sin means. He does not make the children of God wholly free from all sin; but he denies that any can really glory in this distinction, except those who from the heart strive to form their life in obedience to God.
The Pelagians, indeed, and the Catharians did formerly make a wrong use of this passage, when they vainly imagined that the faithful are in this world endued with angelic purity; and in our own age some of the Anabaptists have renewed this dotage. But all those who dream of a perfection of this kind, sufficiently shew what stupid consciences they must have. But the words of the Apostle are so far from countenancing their error, that they are sufficient to confute it.
He says that they sin not who are born of God. Now, we must consider, whether God wholly regenerates us at once, or whether the remains of the old man continue in us until death. If regeneration is not as yet full and complete, it does not exempt us from the bondage of sin except in proportion to its own extent. It hence appears that it cannot be but that the children of God are not free from sins, and that they daily sin, that is, as far as they have still some remnants of their old nature. Nevertheless, what the Apostle contends for stands unalterable, that the design of regeneration is to destroy sin, and that all who are born of God lead a righteous and a holy life, because the Spirit of God restrains the lusting of sin.
The Apostle means the same thing by the seed of God; for God’s Spirit so forms the hearts of the godly for holy affections, that the flesh and its lusts do not prevail, but being subdued and put as it were under a yoke, they are checked and restrained. In short, the Apostle ascribes to the Spirit the sovereignty in the elect, who by his power represses sin and suffers it not to rule and reign.
And he cannot sin Here the Apostle ascends higher, for he plainly declares that the hearts of the godly are so effectually governed by the Spirit of God, that through an inflexible disposition they follow his guidance. This is indeed far removed from the doctrine of the Papists. The Sorbons, it is true, confess that the will of man, unless assisted by God’s Spirit, cannot desire what is right; but they imagine such a motion of the Spirit as leaves to us the free choice of good and evil. Hence they draw forth merits, because we willingly obey the influence of the Spirit, which it is in our power to resist. In short, they desire the grace of the Spirit to be only this, that we are thereby enabled to choose right if we will. John speaks here far otherwise; for he not only shews that we cannot sin, but also that the power of the Spirit is so effectual, that it necessarily retains us in continual obedience to righteousness. Nor is this the only passage of Scripture which teaches us that the will is so formed that it cannot be otherwise than right. For God testifies that he gives a new heart to his children, and promises to do this, that they may walk in his commandments. Besides, John not only shews how efficaciously God works once in man, but plainly declares that the Spirit continues his grace in us to the last, so that inflexible perseverance is added to newness of life. Let us not, then, imagine with the Sophists that it is some neutral movement, which leaves men free either to follow or to reject; but let us know that our own hearts are so ruled by God’s Spirit, that they constantly cleave to righteousness.
Moreover; what the Sophists absurdly object, may be easily refuted: they say that thus the will is taken away from man; but they say so falsely: for the will is a natural power; but, as nature is corrupted, it has only depraved inclinations. It is hence necessary that the Spirit of God should renew it, in order that it may begin to be good. And, then, as men would immediately fall away from what is good, it is necessary that the same Spirit should carry on what he has begun, to the end.
As to merit, the answer is obvious, for it cannot be deemed strange that men merit nothing; and yet good works, which flow from the grace of the Spirit, do not cease to be so deemed, because they are voluntary. They have also a reward, for they are by grace ascribed to men as though they were their own.
But here a question arises, Whether the fear and love of God can be extinguished in any one who has been regenerated by the Spirit of God? for that this cannot be, seems to be the import of the Apostle’s words. They who think otherwise refer to the example of David, who for a time labored under such a beastly stupor, that not a spark of grace appeared in him. Moreover, in the fifty-first Psalm, he prays for the restoration of the Spirit. It hence follows that he was deprived of him. I, however, doubt not but that the seed, communicated when God regenerates his elect, as it is incorruptible, retains its virtue perpetually. I, indeed, grant that it may sometimes be stifled, as in the case of David; but still, when all religion seemed to be extinct in him, a live coal was hid under the ashes. Satan, indeed, labors to root out whatever is from God in the elect; but when the utmost is permitted to him, there ever remains a hidden root, which afterwards springs up. But John does not speak of one act, as they say, but of the continued course of life.
Some fanatics dream of something I know not what, that is, of an eternal seed in the elect, which they always bring from their mother’s womb; but for this purpose they very outrageously pervert the words of John; for he does not speak of eternal election, but begins with regeneration.
There are also those who are doubly frantic, who hold, under this pretense, that, everything is lawful to the faithful, that is, because John says that they cannot sin. They then maintain that we may follow indiscriminately whatever our inclinations may lead us to. Thus they take the liberty to commit adultery, to steal, and to murder, because there can be no sin where God’s Spirit reigns. But far otherwise is the meaning of the Apostle; for he denies that the faithful sin for this reason, because God has engraven his law on their hearts, according to what the Prophet says (Jeremiah 31:33.)
Misschien dat iemand dit hele stuk in het Nederlands beschikbaar heeft....
Want dat kleine citaat geplaatst door Grace doet Calvijn geen recht (hier rood geplaatst)...
Daar Calvijn veel meer zegt....
Calvijn in het Nederlands:
Verder, ik heb reeds boven aangeroerd wat hier beteekent niet zondigen. Want hij stelt de kinderen Gods niet vrij van alle gebrek, maar hij zegt, dat ze ten onrechte op den naam roemen, tenzij ze van harte hun leven tot de gehoorzaamheid Gods pogen te schikken. Het is wel zoo, dat de Pelagianen en Katharen eertijds dit getuigenis misbruikt hebben, versierende dat de geloovigen in deze wereld een engelen-zuiverheid hebben, en dat in onzen tijd sommige wederdoopers deze razernij vernieuwd hebben. Maar die dusdanige volmaaktheid droomen, geven genoeg te kennen wat een ongevoelige conscientie zij hebben. Zoo verre is het ook, dat deze woorden des apostels hunne dwaling toestemmen, dat ze genoegzaam zijn om die te wederleggen. Hij zegt: Zij zondigen niet, die uit God geboren zijn. Nu is te bezien, of ons God wederbaart in één oogenblik. Maar het is klaar, dat de wedergeboorte alzoo in ons begonnen wordt, dat de overblijfselen van den ouden mensch tot den dood toe in ons blijven. Zoo nu de wedergeboorte nog niet volkomen en gansch is, zoo bevrijdt ze ons maar van den dienst der zonde, naar hare mate. Hieruit blijkt, dat het onmogelijk is,dat de kinderen Gods met geene gebreken zouden behangen zijn, en dagelijks zondigen, namelijk in zooveel, als zij nog wat overig hebben van de oude natuur. Evenwel dit blijft vast, dat de apostel wil beweren, dat dit het einde is der wedergeboorte, dat de zonde vernield wordt, en dat daarom allen, die uit God geboren zijn, rechtvaardig en godzalig leven, dewijl Gods Geest de begeerte der zonde bedwingt. En dit verstaat de apostel door het zaad Gods. Want de Geest Gods maakt dat de harten der godvruchtigen alzoo tot het goede genegen worden, dat het vleesch met zijne begeerten de overhand niet krijgt, maar dat het getemd, en als onder het juk gehouden wordt. In één woord, de apostel schrijft den Heiligen Geest in de uitverkorenen toe die voornaamste deelen, als dat Hij door zijn kracht de zonde bedwingt, en niet toelaat krachtig te zijn.
En hij kan niet zondigen. Hier klimt nu de apostel hooger, want hij zegt ronduit dat de harten der godvruchtigen, krachtig van den Geest Gods geregeerd worden, zoodat ze met eene onbuigzame genegenheid Zijn leiding volgen. Maar dit is zeer verre van de paapsche leer. De leeraars van de Sorbonne bekennen wel, dat des menschen wil, tenzij hij van den Geest Gods geholpen worde, niets kan begeeren dan wat recht is; dan, zij versieren eene zoodanige beweging des Geestes, die ons laat de vrije keur van goed en kwaad.
Hieruit trekken zij de verdiensten, omdat wij den Geest der genade uit onszelven gehoorzaam zijn, denwelken in onze macht ware te verwerpen. Eindelijk zij beschrijven dit alleen te wezen de genade des Geestes, dat wij goed kunnen willen, indien het ons lust. Maar Johannes leert hier heel anders: want hij leert niet alleen dat wij vermogen niet te zondigen, maar dat de beweging des Geestes zoo krachtig is, dat Hij ons noodzakelijk in de gestadige gehoorzaamheid der gerechtigheid is houdende. Ook is het deze plaats der Schrift alleen niet, die leert, dat de wil alzoo geformeerd wordt, dat hij niet dan recht kan zijn. Want God getuigt, dat Hij Zijnen kinderen een nieuw hart wil geven, en belooft te maken, dat ze in Zijne geboden zullen wandelen, Ez. 36 : 26. Hierbij gevoegd, dat Johannes niet alleen leert, hoe krachtig God in den mensch werkt eenmaal, maar zegt klaarlijk en voor zeker, dat Zijn Geest de genade in ons achtervolgt tot het einde toe, alzoo dat de nieuwigheid des levens vergezelschapt wordt met een onbezwijklijke volharding.
Hierom, laat ons met de Sophisten niet inbeelden eene beweging tusschen twee, die in des menschen vrijheid sta te volgen of te verwerpen: maar laat ons weten, hoe onze harten van den Geest Gods geregeerd worden, zoodat ze de gerechtigheid gestadig aankleven. Dat de Sophisten hier opwerpen, dat zulks ongerijmd is, wordt lichtelijk wederlegd. Zij zeggen, dat aldus den mensch ontnomen wordt zijn wil, maar valschelijk, want de wil is van nature.
Maar dewijl de verdorvenheid der natuur alleen kwade genegenheden baart, zoo moet de Heilige Geest die noodzakelijk verbeteren, opdat ze beginnen goed te worden.
Ten andere, aangezien de menschen terstond van het goede zouden vallen, zoo is het noodig, dat dezelfde Geest wat Hij begonnen heeft, tot het einde volvoere.
Nopens de verdienste, daarop is licht te antwoorden. Want men zal niet voor ongerijmd achten, dat de menschen niets verdienen, en dat nochtans die werken niet ophouden voor goede gerekend te worden, die uit de genade des Geestes vloeien, aangezien ze vrijwillig zijn. Zij hebben ook hun loon, want ze worden den menschen genadig toegekend, alsof het hunne werken waren. Dan, hier rijst een vraag, of ook, zoo haast iemand door Gods Geest wedergeboren is, de vreeze Gods en de godzaligheid in hem nimmer kan uitgebluscht worden: want de woorden des apostels schijnen aldus te luiden. Die anders gevoelen, brengen bij het voorbeeld van David, die voor een tijd zóó is overvallen met eene beestelijke ongevoeligheid, dat niet één vonksken in hem blijkt, ja ook in Ps. 51 : 12, begeert hij, dat hem de Geest wedergegeven worde: waaruit volgt dat hij daarvan beroofd was geweest. Ik twijfel nochtans niet, of het zaad, waardoor God zijne verkorenen wederbaart, gelijk het onverderfelijk is, behoudt ook alzoo een gedurige kracht. Ik laat toe dat het geschieden kan, dat het onderwijl verstikt wordt, als in David: maar toch, wanneer alle godzaligheid in hem scheen uitgebluscht te zijn, zoo was daar nog een levende kool onder de asch verborgen. Satan arbeidt wel om uit de verkorenen uit te roeien al wat zij van God hebben: maar waar hem ook veel toegelaten wordt, blijft altijd een verborgen wortel, die daarna uitspruit. Doch Johannes spreekt hier niet van een werking, maar van den gedurigen stand des levens. Sommige onzinnigen droomen ik weet niet wat een eeuwig zaad in de uitverkorenen, dat zij altijd medebrengen van moeders lijf: maar zij verdraaien hiertoe geheel tegen den zin de woorden van Johannes: want hij disputeert hier niet van de eeuwige verkiezing, maar hij begint van de wedergeboorte. Daar zijn nog anderen tweemaal onzinniger, die onder dit deksel willen, dat den geloovigen alles toegelaten zij, omdat Johannes zegt, dat ze niet kunnen zondigen. Zoo willen zij dan, dat wij zonder onderscheid volgen, waarheen ons de lust drijft. Alzoo maken zij ruimheid tot stelen, hoereeren en doodslaan, omdat er geen zonde zijn kan, waar Gods Geest regeert. Maar de meening des apostels is heel anders: want hij zegt, dat de geloovigen niet zondigen, omdat God Zijn wet in hunne harten ingegraven heeft, gelijk bij den profeet staat.
Eén ding weet ik, dat ik blind ben en niet zie...
, nu kun je het orkest ook zien spelen?