albion schreef:memento schreef:albion schreef:Als ik hier van sommigen de quotations leest dan vraag ik me echt af of de media soms overdrijven. In Urk waren er moeilijkheden in de barretjes, op de Veluwe zitten ze bij elkaar in schuren, in Zeeland komen ze bij elkaar en zeker niet om elkaar stichtelijk te onderwijzen.
Het ziet er veel somberder uit dan wij wel denken. En ik ben echt niet pessimistisch van aard.
Het lijkt wel of er in sommige kerken alles van een leien dakje gaat.
Urk, Staphorst, aantal gemeenten op de Veluwe, etc zijn echt heel erg. Ze halen ook niet voor niets de media. Wel opvallend trouwens, dat dit allemaal zeer rechtse gemeenten zijn, waar weinig nadruk ligt op de verantwoording die de mens tegen God heeft...
Ik ben het niet eens. Waar haal je het vandaan dat er weinig nadruk ligt op de verantwoording die de mens tegen God heeft??????
Goed, laat ik het anders uitdrukken: Het zijn gemeenten die zich kenmerken door een theologische ligging, waarbij sterk de nadruk ligt op de uitverkiezing, en in verhouding daartoe minder op de verantwoordelijkheid van de mens.
albion schreef:Memento schreef:
Gelukkig is dat lang niet overal zo. Er zijn genoeg gemeenten (ook vele GG's) waar dat veel minder voorkomt. Zo ken ik wel een aantal voorbeelden van gemeenten waarbij het aantal jongeren wat zich openlijk uitleeft (kroeg- of keetbezoek, etc) ruim onder de 10% zit.
een unicum denk ik.
Ik mag hopen van niet. Misschien kunnen wat andere mensen aangeven hoe dat in hun gemeente zit, want mijn ervaringen zijn ook maar beperkt tot enkele gemeenten. Maar ik hoop van ganser harte dat je er echt naastzit.
albion schreef:Memento schreef:
Verder: De jeugd is een product van hun opvoeding. Zijn hun ouders levende voorbeelden van het leven met de Heere? Leeft dat echt voor de ouders? Of wordt er nooit over die dingen gepraat? Als we met een vinger moeten wijzen, laten we dan naar ons zelf wijzen (ook niet-ouders), dat wij onze jeugd niet goed voorleven, in plaats van met de vinger altijd maar weer naar de jeugd te wijzen.
Geloof je nu echt dat de jeugd die ontspoort de jeugd is die thuis niet groot gebracht zijn in de dingen van de eeuwigheid???
Dus vlgs jou is het de jeugd waarvan de ouders zich hypocritiesch gedragen? Ik denk juist dat het de jeugd is van die gezinnen waar ze rekening houden met Gods Woord (in praat en daad). Waar de kinderen gewaarschuwd worden dat ze maar 1 ziel voor de eeuwigheid hebben, dat ze er op gewezen worden dat als ze doorgaan op de hun ingeslagen weg er alleen ellende van kan komen. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen en juist zij die niet beter zijn, maar wel beter weten worden door de wereld, eigen vlees en duivel veel erger lastig gevallen dan degenen die het niet zo nauw nemen.
Dat zeg ik niet. Wel zeg ik, dat ik de grootste raddraaiers stil heb horen worden, als een kind van God uit zijn eigen leven verteld. Ja, de grootste boeven waren het, die de vraag stelde of die persoon iets uit eigen leven vertellen wilde.
De jeugd voelt aan, of het uit je hart komt. Of het echt is. En heeft daar respect voor. Ook al wil dat lang niet altijd zeggen dat ze dat behoedt voor een uitleven in de wereld. Maar het laat onuitwisbare indrukken na. Veel meer dan vermaningen die niet voortkomen uit een hart dat brand van de liefde tot God.
Wat ik wilde zeggen, is dat we niet moeten wijzen naar de jeugd, maar de schuld eerst bij onszelf moeten zoeken. Heb ik de jeugd wel goed voorgeleefd (want voorleven vormt jongeren veel meer dan waarschuwen, gebieden en verbieden). Hebben ze aan mij kunnen zien hoe gelukkig je wordt van het dienen van de Heere. Heb ik ze, toen waarschuwen nodig was, met de nodige liefde en bewogenheid aangesproken? Etc. Wie dat doet, ontdekt een wereld van schuld. En niet alleen als je zelf nog onbekeerd bent. En wie zijn eigen schuld beleefd, wijst niet meer zo hard naar de ander...
