Beweegredenen tot het geloof

[Bert Mulder]

En die belofte geldt dan mij omdat de Heere bij mijn doop Gods beloften op mijn naam zette? Of zie ik dat verkeerd? Hij zegt dan toch: ‘Ik ben de Heere, jouw God...!’

Klopt. Bij de doop heeft de Heere bevestigd dat Hij Zijn beloften ook aan jou toezegt.

Maarre... ik neem als de Heere een belofte toezegd Hij die ook uitvoert in een mensenleven, maar vele gedoopte mensen gaan toch verloren of blijven duidelijk onbekeerd. Dus er klopt ergens iets niet.

Nee, zo werkt het niet. Als wij ons in ongeloof verharden, laten we Gods beloften 'ongebruikt'. Denk maar aan het volk Israël in de woestijn: God had beloofd hen in Kanaän te brengen. Maar de oudere generatie bleef, op Jozua en Kaleb na, achter in de woestijn en stierf daar. God heeft Zijn belofte aan hen dus niet gehouden.
Waarom niet? Om hun ongeloof. Zó lezen we dat in Hebreeën 4.

Dus de mens zit op de troon, en genade is niet langer onwederstandelijk....

[refo]

Dus de mens zit op de troon, en genade is niet langer onwederstandelijk....

Nee, maar jij zit steeds op Gods troon.

Gods werken ziijn Hem van eeuwigheid bekend.
En toch: predikt alle creaturen!
De Geest werkt onwederstandelijk.
Toch kan de Geest weerstaan worden.
Uit jouw opmerkingen blijkt dat jij dat allemaal aan de kant schuift en dat God alleen Zijn verkorenen op het oog heeft.
Dat kan niet waar zijn.

[Bert Mulder]

Dus de mens zit op de troon, en genade is niet langer onwederstandelijk....

Nee, maar jij zit steeds op Gods troon.

Gods werken ziijn Hem van eeuwigheid bekend.
En toch: predikt alle creaturen!
De Geest werkt onwederstandelijk.
Toch kan de Geest weerstaan worden.
Uit jouw opmerkingen blijkt dat jij dat allemaal aan de kant schuift en dat God alleen Zijn verkorenen op het oog heeft.
Dat kan niet waar zijn.

En waar blijkt dan uit de Schrift dat God de verworpenen op het oog heeft?

(niet alsof ik niet een voorstander van de prediking aan allen ben)

[Marnix]

Dat klinkt dan een tikkeltje Kuyperiaans

De beloften zijn hoofd voor hoofd, maar tellen ook een eis. En die twee kan je niet loskoppelen. Je moet hier onderscheid maken tussen de belofte en het in vervulling gaan van die beloften. Je ziet dat heel vaak in de Bijbel. God zegt dan bijv. tegen Israel: Ik zal jullie zegenen en tot een groot volk maken als jullie mij dienen (belofte) maar als jullie andere goden achterna lopen zal ik jullie daarvoor straffen. (eis). En zo kent de doop ook beloften, die voor alle gedoopten gelden, maar ook een eis die voor hen allen geldt, en waar het in vervulling gaan van de beloften aan gekoppeld is. De beloften gelden voor allen, de eis ook en de beloften gaan slechts voor hen in vervulling die zich aan de eis houden. Maar iemand die gedoopt is en Hem de rug toekeert kan nooit zeggen: Mij was niets beloofd. Dan kunnen we verder een hele discussie voeren over de rol van uitverkiezing hierbij, welke verantwoordelijkheid we kunnen nemen en welke niet etc. maar je kan niet zeggen dat de doop die toch hoofd per hoofd bediend wordt, slechts een collectieve belofte is, wat je persoonlijk helemaal niets hoeft te zeggen. Dat vind ik juist een flinke dwaling. Je moet beloften voor allen, en de vervulling die niet voor allen is, niet door elkaar gaan halen.

Alsof de doop zelf genade is?

Dat is net rooms. Maar in de Schrift leren we, dat niet de natuurlijke kinderen, maar de kinderen der belofte voor het zaad gerekend worden...

sorry hoor, maar van dit onjuiste argument word ik onderhand een beetje moe. De doop zelf is geen genade, maar het is het teken en zegel van Gods genade. Het hele doopformulier gaat daar over. De beloften van genade en daarbij ook de eis. Dat heb ik gezegd en daar is geen woord Rooms bij. De Bijbel is hier heel duidelijk in. Wat je dan dus niet moet gaan doen is dat uitspelen tegen de uitverkiezingsleer en dan stellen: als niet alle gedoopten behouden worden was de doop blijkbaar niet voor hen en stelden het alleen in collectief opzicht wat voor. Zoals afgewezen al zegt, de was ook voor hen maar ze konden vanwege hun ongeloof niet ingaan en verkregen daardoor het beloofde niet. Misschien moeilijk te accepteren omdat het voor jou in strijd lijkt met de onwederstandelijke genade en Gods soevereiniteit, maar dat is het zeker niet. De bijbel leert beiden dus moeten we beiden ook laten staan.

[Afgewezen]

Nee, zo werkt het niet. Als wij ons in ongeloof verharden, laten we Gods beloften 'ongebruikt'. Denk maar aan het volk Israël in de woestijn: God had beloofd hen in Kanaän te brengen. Maar de oudere generatie bleef, op Jozua en Kaleb na, achter in de woestijn en stierf daar. God heeft Zijn belofte aan hen dus niet gehouden.
Waarom niet? Om hun ongeloof. Zó lezen we dat in Hebreeën 4.

Dus de mens zit op de troon, en genade is niet langer onwederstandelijk....

Met dit soort suggestieve uitspraken, waaruit een verborgen dreiging spreekt ("o, jij ketter!"), kan ik niet zoveel. En ze gaan ook niet in op wat ik zeg.
Lees het Woord! Lees ik verkeerd?

Edit> Ik heb al gezegd: ik dacht dat jij een Calvijnlezer was? Ook Calvijn leert heel duidelijk dat het heil aan alle verbondskinderen toegezegd wordt en dat allen als kinderen van God aangenomen worden.
Echter, "ten opzichte van het verborgen heiligdom Gods worden geen anderen als kinderen Gods beschouwd dan zij, in wie de belofte door het geloof verwerkelijkt is".
Met twee woorden spreken dus: dat doet de Schrift, en Calvijn doet dat ook, in navolging van de Schrift. En dit spreken moet niet getorpedeerd worden met rechtzinnig klinkende oneliners, want daarmee maak je Gods Woord krachteloos.

[vogeltje]

[quote="Bert Mulder.[/quote]

En waar blijkt dan uit de Schrift dat God de verworpenen op het oog heeft?[/quote]

Dat is toch echt een onbijbelse vraag?
Het is voor ons oog verborgen wie er wel of niet tot geloof zal komen, spreken over 'verworpenen' is iets wat aan deze kant van het graf echt niet thuis hoort.
Wij mogen het doen met Gods geopenbaarde wil, met dingen die wel openbaar zijn en dat zijn in iedergeval de beloften van het Evangelie.
Ik ben denk ik een beetje te dom om het allemaal goed te begrijpen.

[pierre27]

Hoofdstuk 1 artikel 15 van de DL

15 Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker

[refo]

Hoofdstuk 1 artikel 15 van de DL

15 Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker

Onnoemelijk jammer dat dt artikel is opgenomen. Het is meer een redeneren ('dat moet wel zo zijn') dan een de Bijbel naspreken.

[refo]

Hoofdstuk 1 artikel 15 van de DL

15 Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker

Onnoemelijk jammer dat dt artikel is opgenomen. Het is meer een redeneren ('dat moet wel zo zijn') dan een de Bijbel naspreken.

[pierre27]

Hoofdstuk 1 artikel 15 van de DL

15 Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker

Onnoemelijk jammer dat dt artikel is opgenomen. Het is meer een redeneren ('dat moet wel zo zijn') dan een de Bijbel naspreken.

Onnoemelijk fijn dat dit artikel is opgenomen. Het geeft samen met de verkiezing Gods soevereiniteit weer in het omgaan met de wereld.
Zie ook Art.16 N.G.B.

[pierre27]

Voor de rest heb ik geen in een discussie over verwerping en verkiezing op zich. Ik kan mij goed vinden in de grondslag:
Als grondslag wil deze website de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid hanteren. Ze wil staan in de lijn van de Reformatie en de Nadere Reformatie.
Mijn posting was een reactie op de posting dat het spreken over verwerping aan deze kant van het graf echt niet thuis hoort.

[Bert Mulder]

Met dit soort suggestieve uitspraken, waaruit een verborgen dreiging spreekt ("o, jij ketter!"), kan ik niet zoveel. En ze gaan ook niet in op wat ik zeg.
Lees het Woord! Lees ik verkeerd?

Edit> Ik heb al gezegd: ik dacht dat jij een Calvijnlezer was? Ook Calvijn leert heel duidelijk dat het heil aan alle verbondskinderen toegezegd wordt en dat allen als kinderen van God aangenomen worden.
Echter, "ten opzichte van het verborgen heiligdom Gods worden geen anderen als kinderen Gods beschouwd dan zij, in wie de belofte door het geloof verwerkelijkt is".
Met twee woorden spreken dus: dat doet de Schrift, en Calvijn doet dat ook, in navolging van de Schrift. En dit spreken moet niet getorpedeerd worden met rechtzinnig klinkende oneliners, want daarmee maak je Gods Woord krachteloos.

Kan ook niet veel met wat jij hier schrijft...

Over mijn originele bijdrage op dit onderwerp...

Meende te weten dat je nogal met Ds. v/d Groe op hebt...

Sla even zijn catechismus preek op over zondag 27, deel 2 blz. 51 (den Hertog editie)...

Eindelijk, wat aanbelangt die vraag, welke in het Sacrament des doops aan de ouders geschiedt, of zij niet bekennen, dat onze kinderen in Christus geheiligd zijn, en daarom als lidmaten Zijner gemeente behooren gedoopt te wezen?

Daaromtrent moet wel worden aangemerkt, dat deze vraag niet gedaan wordt in het algemeen, omtrent alle kinderen, die uiterlijk gedoopt worden; ook niet omtrent dat kind, of die kinderen in het bijzonder, die ten doop gepresenteerd, of aangeboden worden; maar deze vraag geschiedt omtrent onze kinderen in het gemeen; dat is, omtrent die kinderen van ons, gelovigen, die in Gods Verbond zijn, en die van Hem nog krachtdadig in het toekomstige geroepen zullen worden, tot dewelken de belofte Gods behoort.

Enz.

Zij ik iets anders?

Wist nooit dat ik het soms nog zo goed met Ds. v/d Groe eens zijn kon!

[Afgewezen]

Met dit soort suggestieve uitspraken, waaruit een verborgen dreiging spreekt ("o, jij ketter!"), kan ik niet zoveel. En ze gaan ook niet in op wat ik zeg.
Lees het Woord! Lees ik verkeerd?

Edit> Ik heb al gezegd: ik dacht dat jij een Calvijnlezer was? Ook Calvijn leert heel duidelijk dat het heil aan alle verbondskinderen toegezegd wordt en dat allen als kinderen van God aangenomen worden.
Echter, "ten opzichte van het verborgen heiligdom Gods worden geen anderen als kinderen Gods beschouwd dan zij, in wie de belofte door het geloof verwerkelijkt is".
Met twee woorden spreken dus: dat doet de Schrift, en Calvijn doet dat ook, in navolging van de Schrift. En dit spreken moet niet getorpedeerd worden met rechtzinnig klinkende oneliners, want daarmee maak je Gods Woord krachteloos.

Kan ook niet veel met wat jij hier schrijft...

Over mijn originele bijdrage op dit onderwerp...

Meende te weten dat je nogal met Ds. v/d Groe op hebt...

Sla even zijn catechismus preek op over zondag 27, deel 2 blz. 51 (den Hertog editie)...

Eindelijk, wat aanbelangt die vraag, welke in het Sacrament des doops aan de ouders geschiedt, of zij niet bekennen, dat onze kinderen in Christus geheiligd zijn, en daarom als lidmaten Zijner gemeente behooren gedoopt te wezen?

Daaromtrent moet wel worden aangemerkt, dat deze vraag niet gedaan wordt in het algemeen, omtrent alle kinderen, die uiterlijk gedoopt worden; ook niet omtrent dat kind, of die kinderen in het bijzonder, die ten doop gepresenteerd, of aangeboden worden; maar deze vraag geschiedt omtrent onze kinderen in het gemeen; dat is, omtrent die kinderen van ons, gelovigen, die in Gods Verbond zijn, en die van Hem nog krachtdadig in het toekomstige geroepen zullen worden, tot dewelken de belofte Gods behoort.

Enz.

Zij ik iets anders?

Wist nooit dat ik het soms nog zo goed met Ds. v/d Groe eens zijn kon!

Helaas ga je niet in op wat ik zeg, met name met betrekking tot Hebreeën 4.

[Bert Mulder]

Helaas ga je niet in op wat ik zeg, met name met betrekking tot Hebreeën 4.

Ik antwoorde op de originele kwestie. Meende dus dat dit wegviel:

Nee, zo werkt het niet. Als wij ons in ongeloof verharden, laten we Gods beloften 'ongebruikt'. Denk maar aan het volk Israël in de woestijn: God had beloofd hen in Kanaän te brengen. Maar de oudere generatie bleef, op Jozua en Kaleb na, achter in de woestijn en stierf daar. God heeft Zijn belofte aan hen dus niet gehouden.
Waarom niet? Om hun ongeloof. Zó lezen we dat in Hebreeën 4.

Ok, niet dus.

Hetzelfde soort antwoord, evenwel. Net zoals de doopbelofte niet ieder kind, hoofd voor hoofd geldt, heeft God ook nooit en te nimmer beloofd iedereen naar Kanaan te leiden, hoofd voor hoofd, die uit Egypte weggeleid waren.

Dus blijft toch weer staan, dat God getrouw is, en dat onze zaligheid niet van onze wil (of onwil) afhankelijk is, zoals jij wilt stellen. Alsof God Zijn belofte niet hield, omdat men ongelovig was. Dan zouden we geen van alle zalig worden, want van onszelf geloven we geen van allen ooit.

Zoals we ook belijden met de woorden van de Dordtse Leerregels: 3/4:7

7 Deze verborgenheid van Zijn wil heeft God in het Oude Testament aan weinigen ontdekt, doch in het Nieuwe Testament (het onderscheid der volken nu weggenomen zijnde) heeft Hij haar aan meer mensen geopenbaard. Van welke onderscheiden uitdeling de oorzaak niet moet gesteld worden in de waardigheid van het ene volk boven het andere, of in het beter gebruik van het licht der natuur, maar in het gans vrije welbehagen en de onverdiende liefde Gods; waarom ook diegenen wien buiten, ja, tegen alle verdiensten zo groot een genade geschiedt, haar met een nederig en dankbaar hart moeten erkennen, maar in de anderen, wien deze genade niet geschiedt, moeten zij met den apostel de gestrengheid en rechtvaardigheid van Gods oordelen aanbidden en die geenszins curieuselijk onderzoeken

[refo]

Hier heb je ook nog een citaatje.

Wanneer ze willen verdedigen het verschil van het verbond, met welk een barbaarse vermetelheid verscheuren en bederven zij dan de Schrift! En dat niet op één plaats, maar zo, dat ze niets ongedeerd of ongeschonden laten. Want zij schilderen ons de Joden als zo vleselijk, dat ze meer op beesten gelijken dan op mensen: zeggende namelijk, dat het met hen gesloten verbond niet verder reikt dan het tijdelijke leven, en dat de hun gegeven beloften betrekking hebben op tegenwoordige en lichamelijke goederen. Indien dit leerstuk waarheid is, wat blijft er dan anders over dan te zeggen, dat het Joodse volk een tijdlang met Gods weldaad verzadigd is geweest, evenals men een kudde varkens in het hok vetmest, opdat het eindelijk door een eeuwig verderf zou omkomen?