memento schreef:Tiberius schreef:Luther schreef:Tiberius schreef:Nog een ander citaat van ds. W. Pieters:
Als we met elkaar belijden, dat er drie stukken nodig zijn te weten, opdat we in de enige troost in zondag 1 genoemd zalig leven en sterven mogen, zou dat voor de bijbelheiligen dan anders zijn?
Inderdaad. Maar ik neem dat je hierin geen voorwaarden vindt qua diepgang en allerlei extra's die DWW aangeeft.
Ik zou het sowieso geen voorwaarden willen noemen, maar kenmerken.
Ik zou liever zeggen: Door zalig te worden ga je vanzelf ellende, verlossing en dankbaarheid beleven. Het is iets wat je overkomt als God je zalig gaat maken. Het is niet iets waarvan je een deel eerst moet beleven alvorens geschikt te zijn (voorwaarde). M.i. kan je beter niet zeggen (m.n. richting de bekommerden en kerkmensen, niet tegenover het linkse christendom) dat het iets is wat je moet hebben wil je zalig kunnen zijn (kenmerken).
Dan zou ik het liever als volgt zeggen. Het stuk der ellende, der verlossing, en der dankbaarheid, worden geleerd en ondervonden wanneer een verkoren zondaar tot de gemeenschap met Christus wordt getrokken, door een weg van Gods heilige recht. De trekking tot dit recht, kan verschillen in tijdsduur, maar de verlossing en de dankbaarheid geschieden alle in ene stonde. Een zondaar leert zijn ellende niet kennen als hij zalig wordt, zoals Memento hierboven stelt. Nee, hij wordt juist eerst innerlijk rampzalig voordat hij zalig wordt. Want, de zaligheid ligt niet in het stuk der ellende, maar juist in de verlossing, waarop de dankbaarheid nooit uit kan blijven. De trekking tot het Recht duurde bij de moordenaar naast Jezus wellicht niet langer dan een kwartier. Waarna hij volkomen in zijn ellende stond middels een onhoudbare nood, en tot Jezus ging als een vermoeide en een belaste ziel. Helaas kunnen velen in onze dagen soms wel 10 of 15 jaar in het stuk der ellende lopen. Kijk, dit is on-Bijbels. Hierin moet de weg der ontdekking onderscheiden worden van het stuk der ellende uit de HC. Het stuk der ellende is namelijk het stuk waar de zondaar verloren gaat voor God. Daarom dienen wij de HC altijd als een eenheid te verstaan, die gelezen moet worden in het licht van Gods heilige recht. Wat de zondaar daar leert, en geschonken krijgt, wordt in ene stonde geleerd en geschonken. Kijk, dit is nu het verschil tussen de stondelijke heilsleer vanuit de Reformatie, en de standelijke leer van de GG.