Leer der Gereformeerde Gemeenten...

[DWW]

Hiermee zou ik tekort doen aan het wonder van zaligworden door een weg van recht en gerechtigheid.

Dus dit is voor jou de kern. Dat is mooi, want daar legt de Schrift de kern ook. Sion zal door recht verlost worden, profeteerde Jesaja. En toen Christus uitriep: Het is volbracht! is die profetie op een manier tot vervulling gekomen die in het hart van geen mens was opgekomen.
Maar wat bedoel jij er precies mee? Als ik spreek over 'zalig worden door een weg van recht en gerechtigheid' dan bedoel ik: door (=door middel, niet op grond van) het geloof in Christus staat de zondaar rechtvaardig voor God. Omdat Christus de prijs heeft betaald en een volkomen gerechtigheid heeft verworven. Met andere woorden: plaatsvervanging. Ik voor u. Door de weg van het geloof, al is dat als een kind (of juist?) of zo groot als een mosterdzaadje, schenkt God al deze weldaden aan de zondaar, rekent Hij die toe (1 Kor 1:30).
Maar, hoewel jij deze zaken zult erkennen, ben ik bang dat jij iets heel anders bedoelt als je deze uitdrukking gebruikt. Jij bedoelt met een weg van recht en gerechtigheid wat zich afspeelt in de ziel van de zondaar. En hoewel ik geloof dat daar dingen gebeuren in de wedergeboorte en in het komen tot geloof die niet ongemerkt voorbijgaan, verplaats jij de kern van het evangelie.
Hieronder weer een citaat van ds. Huisman. Misschien een omstreden dominee, maar hij formuleert het beter dan ik het kan doen. Dit is wat mij betreft de kernzin, die ik ook hierboven heb proberen te onderschrijven: het zwaartepunt van de rechtvaardiging wordt verlegd vanuit het offer van Christus naar de beleving van het recht van God in de ziel.
Graag je reactie, hoewel ik dit citaat wel eens eerder in dit verband heb gepost. Ik denk echter dat we hier fundamenteel van mening verschillen. Met deze belangrijke opmerking: je hebt je mening nog niet kunnen onderbouwen op grond van de Schrift.

Christus is een Middelaar van verwerving, maar ook een Middelaar van toepassing, beste Jongere. De verworven Zaak, wordt toegepast aan het hart van de verkoren/verloren zondaar, in een weg van Gods heilige Recht, Jes. 1:27. Zonder deze toepassing ga je voor eeuwig verloren. Met ds. Huisman ben ik het niet eens, hier hoop ik straks even op terug te komen.

[Afgewezen]

Sion zal door recht verlost worden

Ik vraag me überhaupt af of die tekst wel ziet op het gericht dat wordt voltrokken.
In de context van het vers en het hoofdstuk, kan het heel goed betekenen: Sion zal verlost worden wanneer er weer recht in haar geschiedt (door de rechters) en er rechtvaardig in haar wordt rechtgesproken.
Dan gaat het hier eigenlijk meer over de heiligmaking dan over de rechtvaardigmaking.

[Jongere]

Misschien vergeestelijk ik de tekst nog teveel in reactie op een bepaalde uitleg, memento.
Toch geloof ik dat je in dit verband wel mag zeggen

En toen Christus uitriep: Het is volbracht! is die profetie op een manier tot vervulling gekomen die in het hart van geen mens was opgekomen.

Ten eerste omdat een profetie met betrekking tot terugkeer uit de ballingschap vaak wijst op het werk van Christus, en omdat in Hem alle beloften van God ja en amen zijn. Hij is de diepste vervulling van al die beloften.
Ten tweede omdat de rest van Jesaja op zo'n rijke en duidelijke wijze spreekt over bijvoorbeeld plaatsvervanging, dat het niet onwaarschijnlijk is dat ook deze belofte een diepere vervulling kent.
En ook omdat het verband van het hoofdstuk wijst op recht en vergeving, zie enkele verzen ervoor:
Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
Het richten van de Heere loopt uit op vergeving, op kwijtschelding van de schuld. Is dat recht doen? Ook in dat verband mag je deze tekst lezen.

In heel Jesaja zie je toch dat er meer is dan alleen de ballingschap. Het volk heeft schuld en die schuld moet worden opgelost.

Maar ik begrijp jullie opmerkingen. Het was ook voornamelijk mijn bedoeling om het verkeerd gebruik van de tekst tegen te gaan zoals DWW dat doet, ook weer in zijn laatste reactie:

Christus is een Middelaar van verwerving, maar ook een Middelaar van toepassing, beste Jongere. De verworven Zaak, wordt toegepast aan het hart van de verkoren/verloren zondaar, in een weg van Gods heilige Recht, Jes. 1:27. Zonder deze toepassing ga je voor eeuwig verloren. Met ds. Huisman ben ik het niet eens, hier hoop ik straks even op terug te komen.

Wát wordt toegepast, DWW?
De verdiensten van Christus die Hij heeft verworven voor de kerk? Namelijk de vrijspraak van de schuld?
Of de weg van Christus die Hij is gegaan voor de kerk?

[Zacheüs]

--- SNOEI, heeft geen bijdrage---

[Afgewezen]

--

[memento]

Misschien vergeestelijk ik de tekst nog teveel in reactie op een bepaalde uitleg, memento.
Toch geloof ik dat je in dit verband wel mag zeggen

En toen Christus uitriep: Het is volbracht! is die profetie op een manier tot vervulling gekomen die in het hart van geen mens was opgekomen.

Ten eerste omdat een profetie met betrekking tot terugkeer uit de ballingschap vaak wijst op het werk van Christus, en omdat in Hem alle beloften van God ja en amen zijn. Hij is de diepste vervulling van al die beloften.
Ten tweede omdat de rest van Jesaja op zo'n rijke en duidelijke wijze spreekt over bijvoorbeeld plaatsvervanging, dat het niet onwaarschijnlijk is dat ook deze belofte een diepere vervulling kent.
En ook omdat het verband van het hoofdstuk wijst op recht en vergeving, zie enkele verzen ervoor:
Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.
Het richten van de Heere loopt uit op vergeving, op kwijtschelding van de schuld. Is dat recht doen? Ook in dat verband mag je deze tekst lezen.

In heel Jesaja zie je toch dat er meer is dan alleen de ballingschap. Het volk heeft schuld en die schuld moet worden opgelost.

Van mij mag je die lijnen ook zeker doortrekken hoor. Maar wat opvalt is het dat God aan het handelen is, dat Hij het regelt. Vers 27 hoort m.i. bij vers 26, en is daarmee onderdeel van het 3 maal: "Ik zal". De geestelijke lijnen die er hier liggen gaan dus over het Goddelijk handelen (in en door Christus), en niet over de menselijke doorleving.

(de goede lezer had trouwens op kunnen merken dat de kanttekenaren de lijnen ook doortrekken, en dat hun uitleg alles behalve niet-geestelijk is)

[Afgewezen]

Sion zal door recht verlost worden

Ik vraag me überhaupt af of die tekst wel ziet op het gericht dat wordt voltrokken.
In de context van het vers en het hoofdstuk, kan het heel goed betekenen: Sion zal verlost worden wanneer er weer recht in haar geschiedt (door de rechters) en er rechtvaardig in haar wordt rechtgesproken.
Dan gaat het hier eigenlijk meer over de heiligmaking dan over de rechtvaardigmaking.

Overigens heeft de klassieke uitleg goede papieren. En waar het om gaat, is dat iedereen het er wel over eens is, dat aan Gods recht voldaan moet worden, wil een zondaar zalig kunnen worden.

[DWW]

Hier ligt de verkoren zondaar geestelijk verslonden in het welbehagen Gods

Volgens mij weet je zelf niet wat deze termen betekenen anders zou je ze zo niet achter elkaar zetten. Wat wil je hier nu zeggen?

Sommigen vertalen dit met: 'Heere, gooi mij maar in de hel.'

Maar, daar moet ik werkelijk niets van hebben, vanwege dat het geheel on-Bijbels is. Niemand kan een betrekking of ook maar enige genegenheid tot de eeuwige rampzaligheid hebben. Deze doorleving moet je verstaan als een geestelijke doorleving wat in een zeer korte tijdsstonde geschiedt. Het verloren gaan voor God, geschiedt als in een oogwenk, en het gered worden in en door beloften uit Christus geschiedt gelijk daarna, waarna het wonder van aanbidding overblijft, Joh. 9:38. De trekking des Vaders tot dat heilige Recht, waarbij de zondaar geheel en volkomen in zijn ellende voor God staat middels een onhoudbare nood, duurt bij de één langer dan de ander. Maar, dit is zulk een zielenood, dat daar iets moet geschieden. Vergelijk het met het baren van een Kind. Een vrouw, wanneer zij baart, heeft droefheid, dewijl haar ure gekomen is; maar wanneer zij het kindeken gebaard heeft, zo gedenkt zij de benauwdheid niet meer, om de blijdschap, dat een mens ter wereld geboren is.(Joh. 16:21)

Wat zijn deze woorden uitgekomen toen mijn lieve vrouwtje bevallen moest van ons vijfde kindje. De bevalling was voor haar een martelgang. Met veel smart en pijn moest zij ons kindje baren. Vlak voor de geboorte verging ze bijna van de pijnen, en kreeg ze lachgas tegen de hevige pijn. Maar wat was daar een vreugde en blijdschap, toen ons kindje eenmaal geboren was geworden, en op haar buik werd gelegd. “Oh Daan", zei ze, “ik ben zo blij, zo blij…!!” Ik zat te wenen op mijn stoeltje, vanwege dat ik niet kon begrijpen dat God mijn lieve vrouwtje nog gespaard en bewaard had, en nog door had willen helpen. We werden werkelijk van Gods’ wege verblijd met de geboorte van dit nieuwe kindje. Om heel eerlijk te zijn, mijn vrouw nog veel meer als ik. Want, was daar een vreugde en blijdschap bij haar, na al die smarten en gedragen pijnen. Al die smart en pijn was in één klap vergeten, want zij was verlost geworden, en ons nieuwe kindje was geboren...
Hoevele malen temeer is dit van toepassing aangaande de geestelijke uitleg ervan.

“Alzo zullen de vrijgekochten des HEEREN wederkeren, en met gejuich tot Sion komen; en eeuwige blijdschap zal op hun hoofd wezen; vreugde en blijdschap zullen zij aangrijpen, treuring en zuchting zullen wegvlieden, Jes. 51:11”

Lees hier hoe ds. J. Fraanje, een geacht predikant uit de Ger. Gem, deze zaak doorleefde : http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... raanje.pdf

Maak er niet teveel studie van, dat kan een moeder die bevallen moet ook niet, ondanks dat zij er wel doorheen moet...
De één doorleefd dit dieper dan de ander, maar één ding is zeker, hoe dieper de nood, hoe groter de blijdschap en de vrede die er daarna overblijft, vanwege het wonder der aanbidding in de ziel tot Hem, die in die nood zijn Redder wilde wezen.

[memento]

Maak er niet teveel studie van, dat kan een moeder die bevallen moet ook niet, ondanks dat zij er wel doorheen moet...
De één doorleefd dit dieper dan de ander, maar één ding is zeker, hoe groter de nood, hoe groter de blijdschap en de vrede die er daarna overblijft, vanwege het wonder der aanbidding in de ziel tot Hem, die in die nood zijn Redder wilde wezen.

Je vergelijking met een bevalling is een mooi beeld. Met daarbij de opmerking: Ik moet de eerste moeder nog tegenkomen die meer over de moeite van de bevalling praat, dan over hoe een lief kind ze gekregen heeft...

[DWW]

Maak er niet teveel studie van, dat kan een moeder die bevallen moet ook niet, ondanks dat zij er wel doorheen moet...
De één doorleefd dit dieper dan de ander, maar één ding is zeker, hoe groter de nood, hoe groter de blijdschap en de vrede die er daarna overblijft, vanwege het wonder der aanbidding in de ziel tot Hem, die in die nood zijn Redder wilde wezen.

Je vergelijking met een bevalling is een mooi beeld. Met daarbij de opmerking: Ik moet de eerste moeder nog tegenkomen die meer over de moeite van de bevalling praat, dan over hoe een lief kind ze gekregen heeft...

Amen

[Wilhelm]

Maak er niet teveel studie van, dat kan een moeder die bevallen moet ook niet, ondanks dat zij er wel doorheen moet...
De één doorleefd dit dieper dan de ander, maar één ding is zeker, hoe groter de nood, hoe groter de blijdschap en de vrede die er daarna overblijft, vanwege het wonder der aanbidding in de ziel tot Hem, die in die nood zijn Redder wilde wezen.

Je vergelijking met een bevalling is een mooi beeld. Met daarbij de opmerking: Ik moet de eerste moeder nog tegenkomen die meer over de moeite van de bevalling praat, dan over hoe een lief kind ze gekregen heeft...

Amen

Waarom is het dan bij jou andersom ??

[DWW]

Maak er niet teveel studie van, dat kan een moeder die bevallen moet ook niet, ondanks dat zij er wel doorheen moet...
De één doorleefd dit dieper dan de ander, maar één ding is zeker, hoe groter de nood, hoe groter de blijdschap en de vrede die er daarna overblijft, vanwege het wonder der aanbidding in de ziel tot Hem, die in die nood zijn Redder wilde wezen.

Je vergelijking met een bevalling is een mooi beeld. Met daarbij de opmerking: Ik moet de eerste moeder nog tegenkomen die meer over de moeite van de bevalling praat, dan over hoe een lief kind ze gekregen heeft...

Amen

Waarom is het dan bij jou andersom ??

De blijdschap van die moeder is er pas, wanneer ze haar kindje met smarten heeft gebaard. Bij jou begint het kennelijk met blijdschap en vrede, maar alzo heeft nog nimmer een moeder haar kindje gebaard. Geestelijk precies eender. Achter de vloek, ligt de zegen, en achter de dood het leven. Jij wilt de geestelijke barensweeën overslaan, en dat gaat niet, beste Wilhelm. Hier heb je meteen ook de reden, waarom ik telkens zo hamer op de benodigde geestelijke bediening der Wet ten dode, die werkelijk niets van een zondaar over laat, ten opzichte van Gods heiligheid en Gods rechtvaardiheid.

[Tiberius]

De blijdschap van die moeder is er pas, wanneer ze haar kindje met smarten heeft gebaard.

Ik denk, dat je daar toch schromelijk in vergist; we spreken niet voor niets over "in blijde verwachting" zijn.
Het is nog onbijbels ook.
Maar dat volkomen terzijde.

[Wilhelm]

Je vergelijking met een bevalling is een mooi beeld. Met daarbij de opmerking: Ik moet de eerste moeder nog tegenkomen die meer over de moeite van de bevalling praat, dan over hoe een lief kind ze gekregen heeft...

Amen

Waarom is het dan bij jou andersom ??

De blijdschap van die moeder is er pas, wanneer ze haar kindje met smarten heeft gebaard. Bij jou begint het kennelijk met blijdschap en vrede, maar alzo heeft nog nimmer een moeder haar kindje gebaard. Geestelijk precies eender. Achter de vloek, ligt de zegen, en achter de dood het leven. Jij wilt de geestelijke barensweeën overslaan, en dat gaat niet, beste Wilhelm. Hier heb je meteen ook de reden, waarom ik telkens zo hamer op de benodigde geestelijke bediening der Wet ten dode, die werkelijk niets van een zondaar over laat, ten opzichte van Gods heiligheid en Gods rechtvaardiheid.

Ach beste DWW, steeds laat ik me weer verleiden om een korte reactie te plaatsen, en ik was van plan om daarmee te stoppen, omdat ik eigenlijk helemaal geen tijd heb om postings te schrijven.
Tot slot toch nog een reactie.

Om in jou beeldspraak te blijven : je hebt moeders die bijna pijnloos baren. En ik zeg niet dat je dit ontkent, want na een stevige en stellige posting , ben je vaak ook bereid om je weer wat te nuanceren. Daar ben ik op zich nog blij om
Alleen , het is zoals Memento het verwoord, de moeder spreekt over de blijdschap en niet zozeer over de barensnood. Bij jou hoor ik het vaak geheel anders.
Jij ziet een aantal punten over het hoofd :

1.
Er zijn weinig posters hier die ontkennen dat het leven in de nood geopenbaard en toegepast wordt. Wie zou er een verlangen kennen naar verlossing als hij niet iets heeft geleerd van zijn zonden en misdaden, en dan gaat veelal de smart nog het meest over onze eigengerechtigheid, dat wij niet hebben willen bukken, dat wij niet geloofde wat God in Zijn Woord ons openbaard. Wat smart het als we zien dat we de Heere enkel tegen hebben gewerkt, levend onder het werkverbond proberen om zelf iets mee te brengen. Om dan uitgewerkt te raken en in de nood van de onmogelijkheid ons oog op Christus wordt gericht en het uit Zijn mond te horen : Ik heb u verlost. Nogmaals deze waarheden worden door weinigen hier geloochend.

2.
Het is een slecht teken als we onze eigen belevingsweg leidend gaan houden voor een ieder ander. Als we uit de mond van een ander horen dat Hij gelooft in Christus en in zijn of haar leven vruchten mag voortbrengen , komt ons het oordeel niet toe maar hebben we te oordelen in de liefde, want het hart des mensen is ons onbekend, maar het is God die ziet in het binnenste. Wij kunnen ons zo vergissen

3.
Je verwijt iedereen te dwalen en sluit hoegenaamd geen dienstknecht Gods en geen kerkverband uit. Ik zal niet zeggen dat je op alle punten ongelijk hebt. Alleen hoe behoort onze houding daaronder te zijn ? Een Anna en Simeon bleven de tempel bezoeken, de Heere heeft ons gegeven dat de kerken nog open mogen zijn, en als we dan aan Gods eis geen boodschap hebben door te breken met alle kerken , vraag ik me in alle oprechtheid af wat we nog voor recht van spreken hebben.

4.
De beleving van het recht stel jij hoger dan het geloof in Jezus Christus. Hiermee treedt je ook weer terug in het werkverbond. De gronden die jij eist liggen in de mens door ongeloof, en niet in het naakte geloof van een ontledigde zondaar die het allemaal niet meer weet maar door het geloof op Christus mag zien.

Tot slot :
Ten diepst wil een ieder van nature alles overslaan wat genade heet. Toch geloof ik dat als God de mens bearbeidt het niets anders wordt dan : Heere Uw wil geschiedde, wat voor weg het ook moet zijn. Maar wat werkt Hij dan wonderlijk, houdt rekening met karakter, kennis en omstandigheden. En dan is Hij een verassend God, dat een ieder het wel moet belijden dat het zo waar is wat de HEERE spreekt in Zijn Woord: Jes 42: En Ik zal de blinden leiden door den weg, dien zij niet geweten hebben, Ik zal ze doen treden door de paden, die zij niet geweten hebben; Ik zal de duisternis voor hun aangezicht ten licht maken, en het kromme tot recht; deze dingen zal Ik hun doen, en Ik zal hen niet verlaten.
Dan zal er ook iets geleerd worden van liefde tot Zijn dienst, Zijn knechten en Zijn volk, van uit een houding die Paulus zo mooi beschrijft :
Gal 5 :22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
23 Tegen de zodanigen is de wet niet.

En dan is het vaak in het leven dat we het moeten belijden : Heere verheerlijk Uw naam in mn leven , en laat mij deze vruchten des Geestes dragen , want in mezelf is alles te kort, alles te kort. Ken jij dat ook ?

[refo]

Het gaat helemaal niet over 'moeder' bij het geloof, maar over het kind.