Stelling:
De zonde van de verdeeldheid is, dat men zichzelf rechtvaardigt om de oren te sluiten voor juist díe bijbelse noties, die in andere kerken wél, maar in eigen kring niet aan de orde komen.
(dat impliceert, dat de impasse van de verdeeldheid doorbroken zou kunnen worden, wanneer predikanten van verschillende kerkverbanden gedwongen zouden worden om op elkaars kansels voor te gaan: zo leert een lichte gelovige nog eens de Wet te waarderen en een zware gelovige het Evangelie; ik weet, het is tegen het vlees, maar.....was die weerbarstigheid niet net een kenmerk van de bijbelse prediking?)
gravo
impasse
-
limosa
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Interessante stelling Gravo.
Het is inderdaad verrijkend om eens wat anders te horen dan het 'oude vertrouwde'. Zo spreek de Heidelberger ook: wat is ons nodig te geloven? Antwoord: alles wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft. Dus geen favouriete selectie daarvan. We hebben vaak ene vooringenomen standpunt wat we te vuur en te zwaard verdedigen, zonder te luisteren wat de ander nu eigenlijk zegt, laat staan- bedoelt.
Zo heb ik al heel wat postings gedaan met teksten van voorgangers die niet door de keuring zouden komen, als ik hun naam eronder had vermeld.
Wie oren heeft om te horen, die hoort (alles) wat de Geest tot de gemeente zegt. De gemeente is uiteraard breder dan je eigen kerkverband, en dus ook da accenten en onderwerpen.
Het kader waarbinnen dit gebeurt moet wel de Heilige Schrift zijn.
[Aangepast op 22/4/05 door Miscanthus]
Het is inderdaad verrijkend om eens wat anders te horen dan het 'oude vertrouwde'. Zo spreek de Heidelberger ook: wat is ons nodig te geloven? Antwoord: alles wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft. Dus geen favouriete selectie daarvan. We hebben vaak ene vooringenomen standpunt wat we te vuur en te zwaard verdedigen, zonder te luisteren wat de ander nu eigenlijk zegt, laat staan- bedoelt.
Zo heb ik al heel wat postings gedaan met teksten van voorgangers die niet door de keuring zouden komen, als ik hun naam eronder had vermeld.
Wie oren heeft om te horen, die hoort (alles) wat de Geest tot de gemeente zegt. De gemeente is uiteraard breder dan je eigen kerkverband, en dus ook da accenten en onderwerpen.
Het kader waarbinnen dit gebeurt moet wel de Heilige Schrift zijn.
[Aangepast op 22/4/05 door Miscanthus]
Het was niet de bedoeling om het te beperken tot de spanning Wet-Evangelie. Er zijn op tal van punten eenzijdigheden ontstaan door sterke ideniteiten van kerkgenootschappen. Alle aandacht voor het eigene en de neus ophalen voor wat die anderen allemaal zeggen en doen.Oorspronkelijk gepost door Pim
Ik vraag me af of het een kwestie van Wet-Evangelie is.
Sommige mensen weten gewoon niet wat 'geloven en vertrouwen' is. Zie topic 'Geloof en Zekerheid' en de besprekingen van dat boek.
De stelling gaat erover dat allerlei eenzijdigheden alleen maar gecorrigeerd kunnen worden, wanneer dat heilige 'op -zichzelf-zijn' wordt doorbroken.
Het is een droom, maar toch...stel je eens voor dat je eigen predikant met zijn eigen boodschap voor zou mogen gaan bij de buren. Dat is een stuk erkenning van zijn boodschap, maar ook van zijn hoorders.
Andersom zouden we dan ook zo genereus moeten zijn om te beseffen, dat een dergelijk verlangen ook leeft bij de buren. We zouden ons dan ook open moeten stellen om de boodschap van de naburige predikant tot ons te nemen en hem en zijn toehoorders daarin als relevant te erkennen.
Jammer genoeg gebeurt het allemaal maar weinig, omdat vooral dat laatste punt zo moeilijk te verkroppen lijkt.
Een echte impasse.
En toch...vanuit de bezinnig op de diepe eenheid, waarvoor Jezus heeft gebeden en waartoe Hij heeft opgeroepen, moeten we deze droom niet al te meesmuilend af doen.
De voordelen van een samen optrekken en een erkennen van elkaar mogen in een geseculariseerde omgeving ook wel eens overwogen worden.
Wij zeggen wel, dat we vreemdelingen op aarde zijn, maar we voelen ons soms teveel thuis in onze eigen instituties, die als het er op aankomt, ook teloor zullen gaan.
En als anderen ook gaan vinden dat we vreemdelingen zijn, maar dan omdat we elkaar niet kunnen luchten of zien, dan zijn we echt ver van huis (ver van het Vaderhuis, waar we geacht worden om de tijd met God en met elkaar door te komen).
gravo
-
Gerrie
-
Gerrie
Er wordt in onderstaand stukje een andere oplossing aangereikt.
Lees met name de vette stukjes.
Om over na te denken.
De Waarheidsvriend 21 april 2005
IN HET BRONGEBIED VAN HET PIËTISME
Oecumene van het belijden
In Neuendettelsau, een karakteristieke Beierse plaats, vlakbij Nürnberg, werd van 31 maart t/m 2 april een theologische bezinningsbijeenkomst gehouden. De organisatie ervan was in handen van het 'Theologisch Konvent' . Dit behoort tot de zogeheten 'Internationalen Konferenz Bekennender Gemeinschaften'. Sinds jaar en dag berust de leiding ervan in de vaste hand van prof. dr. Peter Beyerhaus. Beyerhaus is vooral als missioloog aan de universiteit van Tübingen bekend geworden. In 1969 heeft hij het Theologisch Konvent mede opgericht. Sinds 1978 is hij voorzitter van de bovengenoemde internationale conferentie geworden. Deze internationale beweging van belijdende gemeenten probeert met overtuigingskracht de 'oecumene van het belijden' voor het voetlicht te krijgen. Door grote bijbelse thema's te agenderen en verkeerde hedendaagse trends te fileren, proberen ze de ver- bondenheid van belijdende christenen de stimuleren.
Om deze beweging van dichterbij te leren kennen, maar vooral vanwege het aangesneden thema, was mijn belangstelling voor de bijeenkomst gewekt. Al werd me het bekende conferentieleed van een diep snurkende kamergenoot niet bespaard, de inhoud legde genoeg gewicht in de schaal om er met dankbaarheid op terug te zien.
Vroomheidsbeweging
Thema voor de conferentie was 'Nieuw leven door sterven en opstaan met Christus.' Bijzondere aanleiding ervoor was het driehonderdste sterfjaar van een van de grondleggers van het 'piëtisme', Philip Jacob Spener (1635-1705). Het in de volksmond aanvankelijk wat schamper genoemde 'piëtisme' is een van de meest belangwekkende geestelijke stromingen in de protestantse kerkgeschiedenis geworden. Aan de door Spener nagelaten erfenis werd op de conferentie ruime aandacht besteed.
Het trof me hoe vitaal dit erfgoed van de grondlegger van deze Lutherse vroomheidsbeweging in Duitsland nog steeds is. Zijn bekenst geworden geschrift is getiteld de Pia desideria (vrome verlangens). Daarin trekt hij van leer tegen de 'theologia spinosa', de spitsvondige, rationele theologie. De na-reformatorische scholastiek had een machtige positie in de lutherse kerk en haar opleiding. Prof. dr. Helmut Burkhardt gaf aan in zijn lezing dat Spener de oorzaak voor veel kerkelijke problemen zag in het feit dat veel van haar predikanten niet wedergeboren waren. Daardoor was hun prediking niet 'in Geest en kracht', maar meer in menselijke wijsheid.
Kerkelijke opleiding
Om tot een actuele toespitsing te komen: de aandacht van Spener voor een 'Geestrijker' kerkelijke opleiding met het oog op de reformatie van de kerk is, geloof ik, ook vandaag van wezenlijk belang. De opleidingen van de Protestantse Kerk zijn er sterk op gefocust om 'deskundigen' op te leiden. Naar 'wedergeboorte' is mij in Utrecht nooit gevraagd. Deze wordt - in Kuyperiaanse zin - ook niet meer 'verondersteld'. 't Is slechts een voetnoot in de academische theologenkraamkamer. En de 'atheïstische' historisch-kritische methode is nog steeds hoofdmoot in de bijbelvakken. Of overdrijf ik?
Minder bekend is dat Spener een reusachtige correspondentie heeft nagelaten van naar schatting wel zo'n 2300 (!) brieven. Daarin komt hij naar voren als een liefdevol pastor, die duidelijk leiding wist te geven, zo hield prof. dr. Dietrich Blaufuss ons voor: Zijn brieven zijn 'hulpmiddelen tot het geloof'. Van het Duitse Piëtisme, het Engelse Puritanisme is de Nadere Reformatie de Nederlandse variant. Verschillende van haar vertegenwoordigers hebben een aansprekende geestelijke erfenis nagelaten. Inspirerend tot op de dag van vandaag. Bij sommigen ontbrak echter de bredere agenda van het 'piëtisme’ en kwam een te zwaar accent te liggen op de ‘psychologie van het geloof’. Ik bedoel: de aandacht kwam bij sommige predikers sterk te liggen op verschillende stadia, voorafgaand aan het daadwerkelijk geloven, alsook op de zogenoemde 'schijngestalten van het geloof'.
Dat vind je bij Spener zo niet, bij mijn weten. Het 'piëtisme' van Spener had de reformatie van de kerk scherp in het vizier. Het kwam ook niet in een maatschappelijk isolement terecht.
Dat was aan zijn bediening in Straatsburg, Frankfurt, Dresden en Berlijn te merken. Neem ook in aanmerking de impulsen tot zending en diaconale hulpverlening, die uit de door hem gegronde beweging voortkwamen. Ook voor vandaag kunnen we nog heel wat vruchtbare aanzetten in het werk van deze 'grote' in het koninkrijk van God vinden.
Handreiking
Bezinning op de erfenis van het Piëtisme past helemaal in de agenda van de 'internationale conferentie van belijdende gemeenten'. Wat mij betreft komt 'de oecumene van het belijden' ook in de Protestantse Kerk in het 'hart van de kerkelijke agenda. Het appèl Christus, onze hoop van de hand van verschillende modaliteitenorganisaties is een verwachtingsvoIle handreiking. Naar we hopen en bidden zal 'de oecumene van het belijden' de versplintering van belijdende christenen tegengaan en zal de kerk in haar geheel meer op Christus gericht worden.
L. P. Blom HULSHORST/NUNSPEET
Lees met name de vette stukjes.
Om over na te denken.
De Waarheidsvriend 21 april 2005
IN HET BRONGEBIED VAN HET PIËTISME
Oecumene van het belijden
In Neuendettelsau, een karakteristieke Beierse plaats, vlakbij Nürnberg, werd van 31 maart t/m 2 april een theologische bezinningsbijeenkomst gehouden. De organisatie ervan was in handen van het 'Theologisch Konvent' . Dit behoort tot de zogeheten 'Internationalen Konferenz Bekennender Gemeinschaften'. Sinds jaar en dag berust de leiding ervan in de vaste hand van prof. dr. Peter Beyerhaus. Beyerhaus is vooral als missioloog aan de universiteit van Tübingen bekend geworden. In 1969 heeft hij het Theologisch Konvent mede opgericht. Sinds 1978 is hij voorzitter van de bovengenoemde internationale conferentie geworden. Deze internationale beweging van belijdende gemeenten probeert met overtuigingskracht de 'oecumene van het belijden' voor het voetlicht te krijgen. Door grote bijbelse thema's te agenderen en verkeerde hedendaagse trends te fileren, proberen ze de ver- bondenheid van belijdende christenen de stimuleren.
Om deze beweging van dichterbij te leren kennen, maar vooral vanwege het aangesneden thema, was mijn belangstelling voor de bijeenkomst gewekt. Al werd me het bekende conferentieleed van een diep snurkende kamergenoot niet bespaard, de inhoud legde genoeg gewicht in de schaal om er met dankbaarheid op terug te zien.
Vroomheidsbeweging
Thema voor de conferentie was 'Nieuw leven door sterven en opstaan met Christus.' Bijzondere aanleiding ervoor was het driehonderdste sterfjaar van een van de grondleggers van het 'piëtisme', Philip Jacob Spener (1635-1705). Het in de volksmond aanvankelijk wat schamper genoemde 'piëtisme' is een van de meest belangwekkende geestelijke stromingen in de protestantse kerkgeschiedenis geworden. Aan de door Spener nagelaten erfenis werd op de conferentie ruime aandacht besteed.
Het trof me hoe vitaal dit erfgoed van de grondlegger van deze Lutherse vroomheidsbeweging in Duitsland nog steeds is. Zijn bekenst geworden geschrift is getiteld de Pia desideria (vrome verlangens). Daarin trekt hij van leer tegen de 'theologia spinosa', de spitsvondige, rationele theologie. De na-reformatorische scholastiek had een machtige positie in de lutherse kerk en haar opleiding. Prof. dr. Helmut Burkhardt gaf aan in zijn lezing dat Spener de oorzaak voor veel kerkelijke problemen zag in het feit dat veel van haar predikanten niet wedergeboren waren. Daardoor was hun prediking niet 'in Geest en kracht', maar meer in menselijke wijsheid.
Kerkelijke opleiding
Om tot een actuele toespitsing te komen: de aandacht van Spener voor een 'Geestrijker' kerkelijke opleiding met het oog op de reformatie van de kerk is, geloof ik, ook vandaag van wezenlijk belang. De opleidingen van de Protestantse Kerk zijn er sterk op gefocust om 'deskundigen' op te leiden. Naar 'wedergeboorte' is mij in Utrecht nooit gevraagd. Deze wordt - in Kuyperiaanse zin - ook niet meer 'verondersteld'. 't Is slechts een voetnoot in de academische theologenkraamkamer. En de 'atheïstische' historisch-kritische methode is nog steeds hoofdmoot in de bijbelvakken. Of overdrijf ik?
Minder bekend is dat Spener een reusachtige correspondentie heeft nagelaten van naar schatting wel zo'n 2300 (!) brieven. Daarin komt hij naar voren als een liefdevol pastor, die duidelijk leiding wist te geven, zo hield prof. dr. Dietrich Blaufuss ons voor: Zijn brieven zijn 'hulpmiddelen tot het geloof'. Van het Duitse Piëtisme, het Engelse Puritanisme is de Nadere Reformatie de Nederlandse variant. Verschillende van haar vertegenwoordigers hebben een aansprekende geestelijke erfenis nagelaten. Inspirerend tot op de dag van vandaag. Bij sommigen ontbrak echter de bredere agenda van het 'piëtisme’ en kwam een te zwaar accent te liggen op de ‘psychologie van het geloof’. Ik bedoel: de aandacht kwam bij sommige predikers sterk te liggen op verschillende stadia, voorafgaand aan het daadwerkelijk geloven, alsook op de zogenoemde 'schijngestalten van het geloof'.
Dat vind je bij Spener zo niet, bij mijn weten. Het 'piëtisme' van Spener had de reformatie van de kerk scherp in het vizier. Het kwam ook niet in een maatschappelijk isolement terecht.
Dat was aan zijn bediening in Straatsburg, Frankfurt, Dresden en Berlijn te merken. Neem ook in aanmerking de impulsen tot zending en diaconale hulpverlening, die uit de door hem gegronde beweging voortkwamen. Ook voor vandaag kunnen we nog heel wat vruchtbare aanzetten in het werk van deze 'grote' in het koninkrijk van God vinden.
Handreiking
Bezinning op de erfenis van het Piëtisme past helemaal in de agenda van de 'internationale conferentie van belijdende gemeenten'. Wat mij betreft komt 'de oecumene van het belijden' ook in de Protestantse Kerk in het 'hart van de kerkelijke agenda. Het appèl Christus, onze hoop van de hand van verschillende modaliteitenorganisaties is een verwachtingsvoIle handreiking. Naar we hopen en bidden zal 'de oecumene van het belijden' de versplintering van belijdende christenen tegengaan en zal de kerk in haar geheel meer op Christus gericht worden.
L. P. Blom HULSHORST/NUNSPEET
Wat is dat nu voor een opmerking!Oorspronkelijk gepost door GerrieDan ben je zeker wel erg blij met de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).Oorspronkelijk gepost door gravo
De voordelen van een samen optrekken en een erkennen van elkaar mogen in een geseculariseerde omgeving ook wel eens overwogen worden.
Wil je me daarmee in de hoek zetten? Zoek je instemming van andere OSW-ers die de PKN ook niet zien zitten?
Geef nu eens een relevant tegengeluid, als je het niet met me eens bent!
Is het dan zo gek om, gezien de secularisatie en de verwereldlijking en opkomend heidendom, de onderlinge verschillen van kerkgenootschappen eens kritisch te bezien.
Is het dan geen gevaar, dat een protestantse kerk (welke dan ook), omringd door andere protestantse kerken, zichzelf als de enige, de beste, de zuiverste gaat zien?
En mag zo'n houding dan helemaal niet eens ter sprake worden gebracht?
Of ben je dan wel gelukkig met de gebroken bakken van de protestantse traditie in Nederland?
Ik ben lid van de PKN, om althans dit samengaan (in gehoorzaamheid aan Jezus' opdracht tot eenheid) mee te maken. Ik zie er echter ook de nadelen wel van.
Ik verlaat geen ideale kerk.
Ik bewoon geen ideale kerk.
Wat mij betreft zouden meer kerkaanbidders die (schuld)belijdenis mogen doen.
Verder, de pietistische richting is nu net de richting waarmee ik me verwant voel. Contacten die ik heb in Sachsen, bevestigen mij, dat ze ook in lutherse omgevingen nog steeds een belangrijke aanvulling zijn op het behoorlijk rationele kerk- en geloofsverstaan daar.
gravo
-
Toeschouwer
- Berichten: 951
- Lid geworden op: 19 jul 2004, 22:47
Als ik ook een duit in het zakje mag doen. Een paar maanden geleden kreeg ik in een gesprek met een Jood, die in Yeshua als ook zijn Messias gelooft, het over de Nederlands kerkelijke situatie. Hij woonachtig in een plaats dichtbij Jeruzalem zei tegen mij: wat houdt jij je toch bezig met kerkelijke instituten het gaat in de bijbel om de knesset, de vergadering, waar twee of drie in Mijn naam vergadert zijn, daar gaat het om.
Ook een synagoge is een knesset, een gemeente is een knesset.
Waar Gravo op doelt, daar kan ik me in vinden. Wij zullen de kerkelijke structuren niet kunnen dorbreken, maar het zou al heel wat zijn, als we in de ander ook iets herkennen als een lid van het lichaam van Christus. Maar wat jij wilt Gravo zal niet van boven af tot stand komen. Wij jij en ik kunnen laten zien dat kerkelijke structuren toch niet het één en al is. Al vind ik het wel een dilemma om in een andere gemeente naar de kerk te gaan waar ik geen lid van ben, ik doe het wel, maar ik heb dan toch een schuldgevoel.
Ik moet je eerlijk zeggen dat het RD van donderdag me wel eens doet belanden in een andere kerk. Zelf ben ik PKN, we hebben nu in mijn woonplaats 4 soorten Hervormd en in 3 er van ga ik wel eens naar de kerk. Trouwens ook buiten onze Geref. gezindte hoor kun je een bijbelse prediking horen, met accenten die je in mijn gemeente niet hoort. Kortom, ik heb geen verwachting van kerkelijke leiders, dat die zullen gaan doen wat jij graag wilt, maar wij kunnen dat wel doorbreken, door zelf contacten te zoeken met andere christenen.
Ook een synagoge is een knesset, een gemeente is een knesset.
Waar Gravo op doelt, daar kan ik me in vinden. Wij zullen de kerkelijke structuren niet kunnen dorbreken, maar het zou al heel wat zijn, als we in de ander ook iets herkennen als een lid van het lichaam van Christus. Maar wat jij wilt Gravo zal niet van boven af tot stand komen. Wij jij en ik kunnen laten zien dat kerkelijke structuren toch niet het één en al is. Al vind ik het wel een dilemma om in een andere gemeente naar de kerk te gaan waar ik geen lid van ben, ik doe het wel, maar ik heb dan toch een schuldgevoel.
Ik moet je eerlijk zeggen dat het RD van donderdag me wel eens doet belanden in een andere kerk. Zelf ben ik PKN, we hebben nu in mijn woonplaats 4 soorten Hervormd en in 3 er van ga ik wel eens naar de kerk. Trouwens ook buiten onze Geref. gezindte hoor kun je een bijbelse prediking horen, met accenten die je in mijn gemeente niet hoort. Kortom, ik heb geen verwachting van kerkelijke leiders, dat die zullen gaan doen wat jij graag wilt, maar wij kunnen dat wel doorbreken, door zelf contacten te zoeken met andere christenen.
-
Gerrie
Beste Gravo,Oorspronkelijk gepost door gravo
Wat is dat nu voor een opmerking!
Wil je me daarmee in de hoek zetten? Zoek je instemming van andere OSW-ers die de PKN ook niet zien zitten?
Geef nu eens een relevant tegengeluid, als je het niet met me eens bent!
Is het dan zo gek om, gezien de secularisatie en de verwereldlijking en opkomend heidendom, de onderlinge verschillen van kerkgenootschappen eens kritisch te bezien.
Is het dan geen gevaar, dat een protestantse kerk (welke dan ook), omringd door andere protestantse kerken, zichzelf als de enige, de beste, de zuiverste gaat zien?
En mag zo'n houding dan helemaal niet eens ter sprake worden gebracht?
Of ben je dan wel gelukkig met de gebroken bakken van de protestantse traditie in Nederland?
Ik ben lid van de PKN, om althans dit samengaan (in gehoorzaamheid aan Jezus' opdracht tot eenheid) mee te maken. Ik zie er echter ook de nadelen wel van.
Ik verlaat geen ideale kerk.
Ik bewoon geen ideale kerk.
Wat mij betreft zouden meer kerkaanbidders die (schuld)belijdenis mogen doen.
Verder, de pietistische richting is nu net de richting waarmee ik me verwant voel. Contacten die ik heb in Sachsen, bevestigen mij, dat ze ook in lutherse omgevingen nog steeds een belangrijke aanvulling zijn op het behoorlijk rationele kerk- en geloofsverstaan daar.
Ik stelde alleen maar een vraag.
Om aan te geven, dat je niet de enige bent, niet om je in een hoek te zetten.
(Ik ben ook nog PKN, maar ik weet niet hoelang nog).
Als het gaat over eenheid, dan bedoel je vast niet, dat die eenheid moet gaan, ten koste van de waarheid.
En wat is nu waarheid?
Misschien is er wel een forummer, die hierop een antwoord weet te formuleren.
Toeschouwer,
Door af en toe eens naar een andere kerk te gaan, kun je een vorm van eenheid proberen te bereiken. Het is dan aardig om dit met meerderen (uit verschillende kerken) te doen, dan kun je praten over overeenkomsten en verschillen.
Maar verder kun je beter zoveel mogelijk bij één kerk blijven en gemeenschap beoefenen in je eigen gemeente. Daarmee hoef je andere gemeenten nog niet te veroordelen.