Onbekeerd, en goed kunnen slapen?

[Duuk]

Er is slechts één volk wat slecht slaapt en dat is Gods volk... 'k Bracht de nachten door met klagen...
Hebben we wel eens werkelijk een nacht wakker gelegen?

Nee, nog nooit. Is dat een meetlat-norm voor het bekeerd zijn? Ik lag en sliep gerust, van 's Heren trouw bewust.

Gods volk is ver heen als het niet goed slaapt vanwege twijfel, zondekennis enz.

Job:
Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Samuël:
en hij riep tot den HEERE den gansen nacht.

David:
Ik ben moede van mijn zuchten; ik doe mijn bed den gansen nacht zwemmen; ik doornat mijn bedstede met mijn tranen.


Nicodemus:
Deze kwam des nachts tot Jezus...

Zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Allemaal kinderen Gods ver van hun plaats?
Maar hoe menigmaal lezen we ook in de Bijbel dat God juist in de nacht Zijn volk opzocht?

Je moet goed lezen wat ik schreef. Als je 's nachts wakker ligt vanwege de blijdschap en verwondering dat God bij je is, dan is Gods volk niet ver heen. Maar als je bedrukt bent vanwege zondekennis en twijfel, ben je nog niet waar je zijn moet: aan de voet van het kruis waar alleen blijdschap en verwondering te vinden is.

Dan nog blijft dat een of meerdere keren wakker liggen is GEEN voorwaarde voor bekering. Al heb je nooit wakker gelegen en je gelooft in Jezus, zijn je zonden vergeven wacht je de eeuwige heerlijkheid.

[denkertje21]

Als je 's nachts wakker ligt vanwege de blijdschap en verwondering dat God bij je is, dan is Gods volk niet ver heen.

‘k zal Zijn lof, zelfs in de nacht,
zingen, daar ik Hem verwacht;
en mijn hart, wat mij moog' treffen,
tot de God mijns levens heffen.

[artistiek]

Dan nog blijft dat een of meerdere keren wakker liggen is GEEN voorwaarde voor bekering. Al heb je nooit wakker gelegen en je gelooft in Jezus, zijn je zonden vergeven wacht je de eeuwige heerlijkheid.

GEEN voorwaarde maar heilige vanzelfsheid!
Als God een mens bekeert gaat zo'n mens worstelen aan de troon van Gods genade. Dan gaat zo'n mens dag en nacht vurig bidden om vergeving van zonden (bewijzen uit de Bijbel te over). Maar ook na ontvangen genade heeft de mens nog vele worstelingen.
Maar goed hier moet je tegenwoordig niet meer mee aan komen want men zegt: als je gewoon gelooft dat Jezus voor je gestorven is, zijn je zonden vergeven en hoef je dus in feite niet meer wakker te liggen.

Maar inderdaad liggen kinderen Gods 's nachts ook weleens wakker om God te loven, Hem te prijzen voor al Zijn weldaden. Ook daar kunnen we van lezen in de Bijbel.

[Mister]

Dan nog blijft dat een of meerdere keren wakker liggen is GEEN voorwaarde voor bekering. Al heb je nooit wakker gelegen en je gelooft in Jezus, zijn je zonden vergeven wacht je de eeuwige heerlijkheid.

GEEN voorwaarde maar heilige vanzelfsheid!
Als God een mens bekeert gaat zo'n mens worstelen aan de troon van Gods genade. Dan gaat zo'n mens dag en nacht vurig bidden om vergeving van zonden (bewijzen uit de Bijbel te over). Maar ook na ontvangen genade heeft de mens nog vele worstelingen.
Maar goed hier moet je tegenwoordig niet meer mee aan komen want men zegt: als je gewoon gelooft dat Jezus voor je gestorven is, zijn je zonden vergeven en hoef je dus in feite niet meer wakker te liggen.

Maar inderdaad liggen kinderen Gods 's nachts ook weleens wakker om God te loven, Hem te prijzen voor al Zijn weldaden. Ook daar kunnen we van lezen in de Bijbel.

Geen voorwaarde maar toch wel een beetje?

[Democritus]

GEEN voorwaarde maar heilige vanzelfsheid!

Dit is geen Bijbelse taal. Volgens mij zijn er legio voorbeelden te noemen waar dit niet gaat op de wijze zoals je aangeeft: Zacheus, moordenaar aan het kruis, bloedvloeiende vrouw, etc.

Maar wat doe je met de onderscheiding die Brakel aanbrengt? Uit het hoofd onderkent Brakel 5 of 7 ''grondmanieren'' hoe mensen tot geloof kunnen komen. Waarvan er één inderdaad is door middel van een sterk zondebesef maar een andere meer door de weg van de geleidelijkheid.

Brakel stelt zelfs dat als we bepaalde kenmerken bij onszelf waarnemen dat we de conclusie (sluitrede) mogen trekken gered te zijn. In principe doet ons avondmaal formulier hetzelfde. Jezelfs mishagen, vertrouwen op g\Gods beloften en het verlangen heilig te leven.

Waar komt toch die drang vandaan om van alles eenheidsworst te willen maken. God is niet gebonden aan enige methode of manier. Uiteindelijk is er maar één ding gelijk. Afzien van jezelf en alles van Hem verwachten.

[memento]

Dan nog blijft dat een of meerdere keren wakker liggen is GEEN voorwaarde voor bekering. Al heb je nooit wakker gelegen en je gelooft in Jezus, zijn je zonden vergeven wacht je de eeuwige heerlijkheid.

GEEN voorwaarde maar heilige vanzelfsheid!
Als God een mens bekeert gaat zo'n mens worstelen aan de troon van Gods genade. Dan gaat zo'n mens dag en nacht vurig bidden om vergeving van zonden (bewijzen uit de Bijbel te over). Maar ook na ontvangen genade heeft de mens nog vele worstelingen.
Maar goed hier moet je tegenwoordig niet meer mee aan komen want men zegt: als je gewoon gelooft dat Jezus voor je gestorven is, zijn je zonden vergeven en hoef je dus in feite niet meer wakker te liggen.

Maar inderdaad liggen kinderen Gods 's nachts ook weleens wakker om God te loven, Hem te prijzen voor al Zijn weldaden. Ook daar kunnen we van lezen in de Bijbel.

En gelukkig slapen ze ook heel vaak:

Ik lag en sliep gerust,
van 's Heeren trouw bewust,
Tot ik verfrist ontwaakte

[-DIA-]

En gelukkig slapen ze ook heel vaak:

Ik lag en sliep gerust,
van 's Heeren trouw bewust,
Tot ik verfrist ontwaakte

Dat doet me denken aan iets wat me bij blijft.
Mijn (Godvrezende) tante had een zoon (een neef van me dus). Hij kreeg verkering met een 'werelds meisje'.
Er werd gepraat, gewaarschuwd, maar alles ging door. Toen de dag van de bruiloft.
Mijn tante had gezegd: Ik kom natuurlijk wel op jullie bruiloft, maar als de muziek begint te spelen moet
ik naar huis gaan (daar was vooraf een ernstige waarschuwing geweest om geen muziek op de bruiloft
te hebben, en dat was in de wind geslagen).
Toen die avond de muziek begon te spelen was intussen hun (hervormde) dominee er ook eens goed bij gaan
zitten. Die had geen last van de muziek. Toen nam mijn tante afscheid...
Mijn tante had de vrede van God in haar ziel zo ging ze naar bed. En... sliep gerust...
Die nacht ontlaadde zich een hevig onweer bover de plaats. Zo erg dat de muziek moest stoppen...
De volgende morgen werd mijn tante gevraagd: Wat een noodweer vannacht he? Mijn tante had niks
gehoord (ze was doof). Maar ze mocht wel getuigen:

Ik lag en sliep gerust
Van 's Heeren trouw bewust
Tot ik verfrist ontwaakte...
Want God was aan mijn zij
Hij ondersteunde mij!

[Tiberius]

En laten we gewoon heel nuchter zijn: het is ook je plicht om de volgende dag weer uitgerust op je werk te verschijnen of je voor je gezin in te zetten.

[memento]

En laten we gewoon heel nuchter zijn: het is ook je plicht om de volgende dag weer uitgerust op je werk te verschijnen of je voor je gezin in te zetten.

Dat is zo. Maar ik ken voorbeelden van mensen die na een nacht vol geestelijke strijd wonderlijk uitgerust waren. Maargoed, dat gebeurt niet dagelijks...

[artistiek]

GEEN voorwaarde maar heilige vanzelfsheid!

Dit is geen Bijbelse taal. Volgens mij zijn er legio voorbeelden te noemen waar dit niet gaat op de wijze zoals je aangeeft: Zacheus, moordenaar aan het kruis, bloedvloeiende vrouw, etc.

Wij weten van deze personen verder niets dus wij weten ook niet of deze 's nachts geworsteld hebben. De moordenaar aan het kruis had geen tijd meer om 's nachts wakker te liggen maar ook hij ging beseffen dat hij het verzondigd had.

Maar wat doe je met de onderscheiding die Brakel aanbrengt? Uit het hoofd onderkent Brakel 5 of 7 ''grondmanieren'' hoe mensen tot geloof kunnen komen. Waarvan er één inderdaad is door middel van een sterk zondebesef maar een andere meer door de weg van de geleidelijkheid.

Hoe een mens tot God bekeerd wordt is onderscheiden, absoluut maar ze krijgen allemaal met een rechtvaardig God te maken Die van ons eist wat we nooit meer geven kunnen. Daarom zal, hoe geleidelijk we ook tot Hem getrokken worden, er een droefheid over de zonde komen!

Brakel stelt zelfs dat als we bepaalde kenmerken bij onszelf waarnemen dat we de conclusie (sluitrede) mogen trekken gered te zijn. In principe doet ons avondmaal formulier hetzelfde. Jezelfs mishagen, vertrouwen op g\Gods beloften en het verlangen heilig te leven.

Welke kenmerken noemt Brakel?
Jezelf mishagen, is een walging van jezelf hebben, jezelf leren kennen als verdorven, verdoemelijk voor God! Wat zullen er dan bittere tranen geweend worden, dan zullen we onze knieën kapot kruipen voor Zijn heilig aangezicht. Ons bed doorweekt worden van tranen.

Waar komt toch die drang vandaan om van alles eenheidsworst te willen maken. God is niet gebonden aan enige methode of manier. Uiteindelijk is er maar één ding gelijk. Afzien van jezelf en alles van Hem verwachten.

Geen 'eenheidsworst' maar God werkt onderscheiden omdat de mens onderscheiden is. De Heere weet exact wat wij als individu nodig hebben. Maar, en dat zeg je terecht, het moet allemaal dezelfde kant op: Ik niets, God alles! Wat blijft er dan van een mens over?

[Jac]

Jezelf mishagen, is een walging van jezelf hebben, jezelf leren kennen als verdorven, verdoemelijk voor God! Wat zullen er dan bittere tranen geweend worden, dan zullen we onze knieën kapot kruipen voor Zijn heilig aangezicht. Ons bed doorweekt worden van tranen.

Die eerste regel zal ieder kind van God onderschrijven.
De overige regels hangen sterk af van de mate waarin wij dit beleven, je karakter, hoe je tot geloof bent gekomen, hoe sterk of zwak je geloof is.
Opvallend is dat de overtreffende trap van ellendekennis als kenmerk van het ware wordt voorgehouden. (sommigen zouden zelfs het behang van de muur krabben e.d.)
Dit is een volkomen onbijbelse visie.
Die tollenaar stond daar achter (uit het zicht en zonder herrie) in de tempel zijn zonden te belijden.
Het hart van Lydia werd geopend (verstand verlicht) zodat het Woord zeggingskracht kreeg.

Op deze manier accenten leggen, legt een onterechte claim op het ware geloof en stelt Christus niet centraal.

[artistiek]

Jezelf mishagen, is een walging van jezelf hebben, jezelf leren kennen als verdorven, verdoemelijk voor God! Wat zullen er dan bittere tranen geweend worden, dan zullen we onze knieën kapot kruipen voor Zijn heilig aangezicht. Ons bed doorweekt worden van tranen.

Die eerste regel zal ieder kind van God onderschrijven.
De overige regels hangen sterk af van de mate waarin wij dit beleven, je karakter, hoe je tot geloof bent gekomen, hoe sterk of zwak je geloof is.
Opvallend is dat de overtreffende trap van ellendekennis als kenmerk van het ware wordt voorgehouden. (sommigen zouden zelfs het behang van de muur krabben e.d.)
Dit is een volkomen onbijbelse visie.
Die tollenaar stond daar achter (uit het zicht en zonder herrie) in de tempel zijn zonden te belijden.
Het hart van Lydia werd geopend (verstand verlicht) zodat het Woord zeggingskracht kreeg.

Op deze manier accenten leggen, legt een onterechte claim op het ware geloof en stelt Christus niet centraal.

Gewoon in de wind slaan dan maar en leunen op je eigen conclusies.
Tollenaar slaande op zijn borst... wat hij verder beleefde lezen we niet dus ook niet over speculeren.
Van Lydia lezen we ook geen persoonlijke belevenissen dus ook daar kunnen we niet van zeggen dat ze dit niet doorleeft heeft. Er staat wel dit van wat ze zei: Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben... Hoe blijkt hieruit dat ze zocht naar verzekering van haar geloof? Ja zelfs zeer verlangde naar de verzekering want Paulus zegt: En zij dwong ons
Maar wat betreft de cynische 'overtreffende trap': hoe groter de nood, hoe groter de verlossing, hoe meer dankbaarheid. Is dat niet Gode welbehaaglijk, komt Hij niet juist daardoor centraal te staan? Ik denk het wel.

[Jac]

hoe groter de nood, hoe groter de verlossing, hoe meer dankbaarheid. Is dat niet Gode welbehaaglijk, komt Hij niet juist daardoor centraal te staan? Ik denk het wel.

Dat ben ik helemaal met je eens.
Maar daar gaat het punt ook niet om.
Ik ageer tegen het feit dat de plastisch omschreven wijze van ellendebeleving een voorwaarde zou zijn om tot het heil te komen en dat dit een gangbare weg is die iedereen zou gelden.
Dan ben je bezig flink te ontsporen van de bijbelse lijn.

Gewoon in de wind slaan dan maar en leunen op je eigen conclusies.

Bekering is in het grieks "metanoia" wat veranderen van denken betekend.
Bekering heeft dus alles te maken met je verstand, dingen worden duidelijk en inzichtelijk. Je verstaat wat je leest, het dringt tot je door.
Dat kan heftig gebeuren met veel emotie en gevoel, maar het kan ook op een bedaarde manier.
Brakel stelt deze bekering dan ook aan de orde in zijn redelijke godsdienst.
Dat is dus wat anders dan eigen conclusies gaan trekken.
Bovendien zijn we het hopelijk eens dat emotie en gevoel van voorbijgaande aard zijn, dus nooit de grondslag of voorwaarde mogen zijn.

[Jongere]

Maar wat betreft de cynische 'overtreffende trap': hoe groter de nood, hoe groter de verlossing, hoe meer dankbaarheid. Is dat niet Gode welbehaaglijk, komt Hij niet juist daardoor centraal te staan? Ik denk het wel.

Nee, ik denk het niet. Tenminste niet zoals jij hier 'nood' bedoeld, namelijk 'beleefde nood'. God ontvangt wel 'meer' eer door de grootte van de nood waaruit Hij red, maar niet door de mate van lijden van de zondaar.
Hoorde onlangs nog deze uitspraak van een puritein: meer zondekennis willen dan nodig is om tot Christus te gaan is pure hoogmoed.

[artistiek]

Maar wat betreft de cynische 'overtreffende trap': hoe groter de nood, hoe groter de verlossing, hoe meer dankbaarheid. Is dat niet Gode welbehaaglijk, komt Hij niet juist daardoor centraal te staan? Ik denk het wel.

Nee, ik denk het niet. Tenminste niet zoals jij hier 'nood' bedoeld, namelijk 'beleefde nood'. God ontvangt wel 'meer' eer door de grootte van de nood waaruit Hij red, maar niet door de mate van lijden van de zondaar.
Hoorde onlangs nog deze uitspraak van een puritein: meer zondekennis willen dan nodig is om tot Christus te gaan is pure hoogmoed.

Christus komt niet aan de eer door het lijden van de zondaar, maar wel door de dankbaarheid van de verloste zondaar. Maar zonder nood, geen verlossing en ook geen dankbaarheid. Als nood niet beleeft wordt behoeft men ook geen verlossing, waarvoor moet men dan dankbaar zijn?
Nogal opgeblazen opmerking: meer zondekennis willen dan nodig is... waar wordt dit geleerd? Welk voordeel trekt de hoogmoedige daaruit?
Zo kan ik ook de opmerking plaatsen: géén zondekennis nodig achten is pure angst voor zelfbedrog.