Hij maakt een gedicht waar God op een wijze wordt aangesproken die geen enkel bijbelfiguur heeft gebezigd. Al waren ze ook boos op God, ze gingen Hem niet aanroepen met 'god van het stuitje'. Ook Calvijn, die 'revolutionair' was in zijn tijd, heeft God nooit op dergelijke wijze aangesproken.
Zelf refo's voelen mee met dit gedicht, kunnen zich er in vinden, worden er stil van, etc. En dat verbaasd me.
Natuurlijk schieten er bij mij ook wel eens gedachten door mijn hoofd dat ik God direct moet belijden Hem zo oneerbiedig aangesproken te hebben. Wat anders is als je dit in een gedicht of psalm giet en het gaat voordragen aan heel Nederland.
Calvinisten (over)reageren op dit gedicht en ook dat zal niet altijd even beschroomd zijn geweest, kan ik me voorstellen.
Nu duikt hij in de slachtoffer-rol en legt daarmee de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf: 'Uw kwetsuur ligt alleen buiten mijn macht'. Dat is waar, maar de oorzaak daarvan niet.
Enkele opmerkingen:
Niets te zien van een zoeker naar God, alswel een cynische dichter óver God(...)
Dat brengt ons op God. Of liever, op God zoals u hem wilt hebben: Eentje die mij zal straffen. Want mijn gedicht ’doet geen recht aan God’.
Wat fijn dat u voor God opkomt. Die kan wel wat hulp gebruiken.
Daarom moeten we ook niet over-reageren op deze soort zaken. Maar we hoeven er zeker niet mee in te stemmen, mee te voelen, of wat dan ook.„Ik heb hem verteld dat hij eenmaal verantwoording voor dit gedicht zal moeten afleggen bij God.”
Dat heeft u zeker, meneer Staat, maar waarom vertelt u niet het hele verhaal? Mijn antwoord daarop luidde nu juist dat deze psalm mijn verantwoording is. En ook dat de uitkomst daarvan iets zal zijn tussen mij en God. Hij zal mij straffen als ik iets heb misdaan - niet u. Hoe vervelend ook, u zult niet nodig zijn wanneer de grote dag aanbreekt. Dat kan Hij alleen af. Uitgerekend ons calvinisme heeft een rechtstreekse verbinding tussen Hem en mij aangelegd, zonder tussenkomst van heiligen of van meneer Staat.
Daarom is Nasr ook geen directe gesprekspartner. Je hebt een totaal verschillende visie op de bijbel. Je komt er nooit uit, en dat moet je ook niet willen.Wie denkt dat de Bijbel het onwrikbare, door God Zelf gegeven woord is, kan gekwetst worden indien iemand anders een nieuwe psalm schrijft. Wie de Bijbel woord voor woord letterlijk opvat, kan gekwetst worden indien iemand anders de schitterende verhalen en beelden beschouwt als metaforen. Dus ja, toen ik u zei dat de Bijbel voor mij persoonlijk sublieme en fenomenale literatuur is, werd u gekwetst. Toen ik zei te vermoeden dat de Bijbel door mensen is geschreven, kwetste ik u nogmaals.
Dat is natuurlijk onzin, hij schrijft zelf dat gedicht, dus had het zeker wel kunnen voorkomen, maar waarschijnlijk niet willen voorkomen. Dat is wat anders.Ik kan niet voorkomen dat u gekwetst zult worden, want ik geloof in schrijvers.
Dat is wat Nasr doet, niet (alle) dichters verhaspelen de Waarheid...En wanneer ik uit bestaande Bijbelteksten put om een nieuw gedicht samen te stellen, dan zult u dat wellicht als duivels ervaren, aangezien ik de Waarheid zou verhaspelen. Maar dat is wat dichters doen.
(...)
de Bijbel is van God, voor iedereen.Wij houden beiden van het woord, meneer Staat, en wel op tegengestelde wijze. Van mij mogen die twee manieren naast elkaar bestaan. Voor u niet, want ik neem u iets af wat u als uw hoogsteigen bezit beschouwt. De Bijbel is echter niet uw bezit: hij is van iedereen.
.. en daar is niets mis mee, al is er meer.Zijn metaforen, zijn poëzie en zijn onmetelijke zeggingskracht zullen mensen blijven verbluffen, juist omwille van de vele betekenissen die erin besloten liggen. Ik, en vele anderen met mij, voel me aangetrokken tot de Bijbel omwille van de grootheid van de literatuur en omwille van de zoekende mens.
knap gevonden. Op deze manier is Dhr. Staat zijn eigen kwetser.. Nee, Nasr, jij begonU beschouwt het leven zelf als blasfemisch. Op die manier zult u zichzelf blijven kwetsen.
Ook als poëzie verdragen wordt zullen we Calvijn lezenAls u dan werkelijk geen poëzie verdraagt, lees dan tenminste Calvijn: ’Ware deugd is vooral, zelf juist te handelen, zó dat u anderen niet dwingt naar uw voorbeeld als naar een regel’.
Dat vraag ik me ook wel eens af ja.Calvijn was een revolutionair, een radicale vernieuwer. Ik vraag me af waarom sommige van zijn aanhangers zo star en angstvallig in hun enkelvoudig verleden blijven steken.
