De staat van ontbinding van de reformatorische gezindte

[Bert Mulder]

Het geweten stel ik centraal, de voorbereiding en het onderzoek voor het HA. Wanneeer er dan na veel worsteling geen vrijheid is , ook niet tijdens de bediending van het HA, dan is het niet goed om aan het HA te gaan, ook al ben je een kind van God. Bij mist niet uitvaren.

Dus ongehoorzaam zijn aan God? Bewust zijn nodiging afslaan als er geen zwaarwegende redenen zijn? Dan heeft het ongeloof de overhand. En daarmee de zonde. Bovendien staat jouw geweten niet centraal.

ALs God je in je geweten geen vrijheid geeft om aan het HA te gaan, ben je niet ongehoorzaam. Maar tegenwoordig is in sommige gemeentes de avondmaalsdrang zo groot dat je je goed beet moet houden aan je kerkbankje om niet meegezogen te worden.
Wat Gods kinderen betreft: als die niet aangaan, denk dan maar dat daar een groot verdiet en schuld zit hoor, dus oordeel niet lichtvaardiglijk over hen.

Dus God spreekt zichzelf, in je geweten tegen, waar Hij zelf in Zijn Woord gebiedt: "Doet dat, tot Mijn gedachtenis?"

Dat is niet de God van de reformatie, maar die van de pinkstergemeenten!

ps: als een belijdend lid bij ons niet aangaat, kan hij/zij beslist een bezoek van onze kerkeraad verwachten.

[Mister]

Gods werk en werk van de mens word zo niet onderscheiden.
Elke kruimel geloof (ook heel zwak) is van God zelf. Dus mogen we dit niet verachten.
Gods werk is ook armmakende genade! Dan voelt men zich denk ik inderdaad te onwaardig om aan te gaan. Is dat dan hoogmoed om af te blijven??

Ja, want dan voel je jezelf te slecht. Dat gevoel is menselijk, maar daarmee twijfel je aan (de waarheid/volkomenheid van) Gods genade. Moet er dan toch nog iets van de mens bij?

[Bert Mulder]

Onderzoek is goed en nodig, maar we moeten onszelf ook recht onderzoeken. Onderzoek mag nooit leiden tot het ontkennen van wat God in je leven gedaan heeft (áls Hij wat gedaan heeft), en mag nooit leiden tot afblijven van het avondmaal. Een recht onderzoek richt zich niet op hetgeen in de mens is (want wie zou dan ooit aanmogen), maar op hetgeen God gedaan heeft.

Zo zegt Paulus niet: "onderzoek of je aan mag gaan." Nee, dit zegt hij:


"28 Maar de mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het brood en drinke van den drinkbeker."

Met andere woorden: 'ten eerste je zelf onderzoeken (en verootmoedigen). Dan aangaan, ter versterking van je geloof'

[helma]

als je jezelf te onheilig vindt/te onrein dan onderschat je het offer van Christus en besef je niet de reikwijdte van Zijn verzoenend sterven
eigenlijk sta je dan toch te hoog met jezelf

en w.b het heilig Avondmaal; als de grote Koning nodigt wie is Gods kind dan om die nodiging af te slaan om welke reden dan ook
(of er moet iets bijzonders zijn, o.a het voorbeeld wat Avi noemde)
Christus is de grote Gastheer en Hij nodigt: Alle dingen zijn gereed
het is de Gastheer onwaardig als de genodigden geen belang hebben bij de nodiging

En toen Thomas niet aanwezig was liep hij het bezoek van de opgstane Levensvorst mis
We lezen wel dat de Heere Jezus Petrus opzoekt buiten de discipelkring om maar Thomas moet toch echt eerst de plaats innemen waar hij hoort te zijn
En dan krijgt hij een ontmoeting met Jezus.
En wordt hij bestraft.
nergens in de Bijbel wordt ongeloof goedgepraat. En dat is helaas vandaag de dag wel het geval

Dus als je bekeerd bent, moet je je nergens meer druk om maken, niet worstelen, geen voorbereiding, maar gewoon aangaan.

waar lees je dat ik zeg dat het geen worsteling is? Juist is het iedere keer een worsteling. Want het gaat tegen mijn vlees in om met lege handen te komen. Ik wil zo graag optellen en er is altijd alleen maar af te tellen. En tóch val ik iedere keer in de valkuil om weer in mezelf te zoeken of er enige waardigheid is in mezelf. Wil ik zo graag zelf wat mee brengen.
De neiging om af te blijven is soms zo groot. want wie ben ik om die gang maar weer te maken? de gemeente moest eens weten wie ik werkelijk ben. Wat er in me omgaat soms...wát! De gemeente? Hoe kan ik tot Gód naderen?? Hij weet nog veel beter wie ik eigenlijk ben dan alle gemeenteleden. Zijt heilig want Ik ben heilig. En alles aan die tafel spreekt van Zijn heiligheid. dat smetteloze wit...dat rode bloed...moet ik daar mijn bezoedelde handen naar uisteken? maar daar klinkt Zijn roepstem; Sta op Mijn vriendin, Mijn schone en kom! Wát? Ik Zijn vriendin? Ik een schone? O Heere, als ik dan mag komen is het alleen om Uw werk. Omdat U alles hebt aangebracht wat ik tekort kom. Dan kom ik alleen op Uw rekening. Dan ben ik zwart in mezelf, maar tóch schoon omdat U me aan wilt zien (uit genade...!!!!) in Christus.
En dan kán je niet meer blijven zitten. Is Hij het niet waard om hem te belijden in het midden van de gemeente? 'k Zal bij den kelk des heils Zijn Naam vermelden. En roepen Hem met blijd' erkentnis aan. De kelk des heils voor mij...omdat Hij de beker van Gods toorn heeft leeggedronken in mijn plaats...
dáár, naar zón Zaligmaker, daar strekt zich al mijn lust en liefde heen!!

[Oude Paden]

Gods werk en werk van de mens word zo niet onderscheiden.
Elke kruimel geloof (ook heel zwak) is van God zelf. Dus mogen we dit niet verachten.
Gods werk is ook armmakende genade! Dan voelt men zich denk ik inderdaad te onwaardig om aan te gaan. Is dat dan hoogmoed om af te blijven??

Ja, want dan voel je jezelf te slecht. Dat gevoel is menselijk, maar daarmee twijfel je aan (de waarheid/volkomenheid van) Gods genade. Moet er dan toch nog iets van de mens bij?

En hiermee loochen je m.i. dat het dragen van de lammetjes in Jezus armen een liefdesdaad is!
Het is geen menslijk gevoel van armoede maar een door GOD gewerkte armoede. Gods eigen werk kan geen hoogmoed als vrucht geven!

[Bert Mulder]

Gods werk en werk van de mens word zo niet onderscheiden.
Elke kruimel geloof (ook heel zwak) is van God zelf. Dus mogen we dit niet verachten.
Gods werk is ook armmakende genade! Dan voelt men zich denk ik inderdaad te onwaardig om aan te gaan. Is dat dan hoogmoed om af te blijven??

Het is Gods Woord verachten, waar we gemaant worden de middelen te gebruiken. Het is het zelfde als een (lichamelijk) zieke, die niet alleen de medicijnen, maar ook eten en drinken veracht. In die zin lijkt het zelfs op (geestelijke) zelfmoord.

[raka]

Wat Gods kinderen betreft: als die niet aangaan, denk dan maar dat daar een groot verdiet en schuld zit hoor, dus oordeel niet lichtvaardiglijk over hen.

Jij lijkt dit (in weerwil van ons formulier) dit geen kwalijke zaak te vinden?

Ik vind het geen goede zaak en d epersoon in kwestie zal dit ook niet vinden. Maar hoe jullie je als leeuwen op deze mensen storten is weerzinwekkend.

[Mister]

Gods werk en werk van de mens word zo niet onderscheiden.
Elke kruimel geloof (ook heel zwak) is van God zelf. Dus mogen we dit niet verachten.
Gods werk is ook armmakende genade! Dan voelt men zich denk ik inderdaad te onwaardig om aan te gaan. Is dat dan hoogmoed om af te blijven??

Ja, want dan voel je jezelf te slecht. Dat gevoel is menselijk, maar daarmee twijfel je aan (de waarheid/volkomenheid van) Gods genade. Moet er dan toch nog iets van de mens bij?

En hiermee loochen je m.i. dat het dragen van de lammetjes in Jezus armen een liefdesdaad is!
Het is geen menslijk gevoel van armoede maar een door GOD gewerkte armoede. Gods eigen werk kan geen hoogmoed als vrucht geven!

Dus Gods werk is dan 'gewerkte armoede' waardoor je van tafel af moet/kan blijven?

[Oude Paden]

Beste mensen,
Ik ga deze discussie verlaten.
Koud, theoretisch en eenzijdig.......anders kan ik er voor mezelf niet van maken....

Ik blijf meelezen

[henriët]

als je jezelf te onheilig vindt/te onrein dan onderschat je het offer van Christus en besef je niet de reikwijdte van Zijn verzoenend sterven
eigenlijk sta je dan toch te hoog met jezelf

en w.b het heilig Avondmaal; als de grote Koning nodigt wie is Gods kind dan om die nodiging af te slaan om welke reden dan ook
(of er moet iets bijzonders zijn, o.a het voorbeeld wat Avi noemde)
Christus is de grote Gastheer en Hij nodigt: Alle dingen zijn gereed
het is de Gastheer onwaardig als de genodigden geen belang hebben bij de nodiging

En toen Thomas niet aanwezig was liep hij het bezoek van de opgstane Levensvorst mis
We lezen wel dat de Heere Jezus Petrus opzoekt buiten de discipelkring om maar Thomas moet toch echt eerst de plaats innemen waar hij hoort te zijn
En dan krijgt hij een ontmoeting met Jezus.
En wordt hij bestraft.
nergens in de Bijbel wordt ongeloof goedgepraat. En dat is helaas vandaag de dag wel het geval

Dus als je bekeerd bent, moet je je nergens meer druk om maken, niet worstelen, geen voorbereiding, maar gewoon aangaan.

waar lees je dat ik zeg dat het geen worsteling is? Juist is het iedere keer een worsteling. Want het gaat tegen mijn vlees in om met lege handen te komen. Ik wil zo graag optellen en er is altijd alleen maar af te tellen. En tóch val ik iedere keer in de valkuil om weer in mezelf te zoeken of er enige waardigheid is in mezelf. Wil ik zo graag zelf wat mee brengen.
De neiging om af te blijven is soms zo groot. want wie ben ik om die gang maar weer te maken? de gemeente moest eens weten wie ik werkelijk ben. Wat er in me omgaat soms...wát! De gemeente? Hoe kan ik tot Gód naderen?? Hij weet nog veel beter wie ik eigenlijk ben dan alle gemeenteleden. Zijt heilig want Ik ben heilig. En alles aan die tafel spreekt van Zijn heiligheid. dat smetteloze wit...dat rode bloed...moet ik daar mijn bezoedelde handen naar uisteken? maar daar klinkt Zijn roepstem; Sta op Mijn vriendin, Mijn schone en kom! Wát? Ik Zijn vriendin? Ik een schone? O Heere, als ik dan mag komen is het alleen om Uw werk. Omdat U alles hebt aangebracht wat ik tekort kom. Dan kom ik alleen op Uw rekening. Dan ben ik zwart in mezelf, maar tóch schoon omdat U me aan wilt zien (uit genade...!!!!) in Christus.
En dan kán je niet meer blijven zitten. Is Hij het niet waard om hem te belijden in het midden van de gemeente? 'k Zal bij den kelk des heils Zijn Naam vermelden. En roepen Hem met blijd' erkentnis aan. De kelk des heils voor mij...omdat Hij de beker van Gods toorn heeft leeggedronken in mijn plaats...
dáár, naar zón Zaligmaker, daar strekt zich al mijn lust en liefde heen!!

Ik wil me volledig aansluiten bij deze posting, ik kan het zelf allemaal moeilijk onder woorden brengen, maar hier kan ik volmondig mijn instemming geven.

[Mister]

Wat Gods kinderen betreft: als die niet aangaan, denk dan maar dat daar een groot verdiet en schuld zit hoor, dus oordeel niet lichtvaardiglijk over hen.

Jij lijkt dit (in weerwil van ons formulier) dit geen kwalijke zaak te vinden?

Ik vind het geen goede zaak en d epersoon in kwestie zal dit ook niet vinden. Maar hoe jullie je als leeuwen op deze mensen storten is weerzinwekkend.

Beste raka, dit is onbijbels en dan mag daar niets over gezegd worden? Dwalingen worden in de regel niet met zachte hand bestreden hoor. Er is heus oog voor de pastorale kant, maar het kan niet zo zijn dat Gods kind in de regel niet aangaat. Men hoort bezoek te krijgen van de kerkenraad, wat uiteraard een pastorale kant heeft. Waar hier tegen geageerd wordt, is dat deze praktijk normaal/vanzelfsprekend zou zijn.

[Bert Mulder]

Beste mensen,
Ik ga deze discussie verlaten.
Koud, theoretisch en eenzijdig.......anders kan ik er voor mezelf niet van maken....

Ik blijf meelezen

Fout, OP.

Warm en pastoraal.

Net als het Heilig Avondmaal zoals Christus die zelf ingesteld heeft.

Het manen van afblijven is koud, nee dodelijk.

[henriët]

Beste mensen,
Ik ga deze discussie verlaten.
Koud, theoretisch en eenzijdig.......anders kan ik er voor mezelf niet van maken....

Ik blijf meelezen

Beste O P
weet dat ik voor je bidden zal!
Zie op Hem!
tot dv horens
Jet

[Oude Paden]

Gods werk en werk van de mens word zo niet onderscheiden.
Elke kruimel geloof (ook heel zwak) is van God zelf. Dus mogen we dit niet verachten.
Gods werk is ook armmakende genade! Dan voelt men zich denk ik inderdaad te onwaardig om aan te gaan. Is dat dan hoogmoed om af te blijven??

Ja, want dan voel je jezelf te slecht. Dat gevoel is menselijk, maar daarmee twijfel je aan (de waarheid/volkomenheid van) Gods genade. Moet er dan toch nog iets van de mens bij?

En hiermee loochen je m.i. dat het dragen van de lammetjes in Jezus armen een liefdesdaad is!
Het is geen menslijk gevoel van armoede maar een door GOD gewerkte armoede. Gods eigen werk kan geen hoogmoed als vrucht geven!

Dus Gods werk is dan 'gewerkte armoede' waardoor je van tafel af moet/kan blijven?

Geen inlegkunde in mijn woorden aub!
Gods werk word in elk kind van God volbracht. Deze arme zal ook eens Christus mogen omhelzen als zijn/haar borg. Maar.............alles in 1 dag??
Vanaf het eerste moment zijn het echter wel Gods eigen werkingen. Die mogen we niet verachten!
En..............ik heb weinig gemerkt van het weiden van de lammeren in deze discussie!

[chapman]

Als een mens wedergeboren is zou hij (volgens 1 Petr. 2:2) zeer begerig moeten zijn naar de redelijke en onvervalste melk (het Woord). De mens heeft de plicht zichzelven te onderzoeken en begerig te zijn naar het woord. Zelfonderzoek. Men moet in Christus zijn.
God moet onze Vader zijn. Dat kan worden aangevochten of worden bestreden, maar het staat als met Gods vinger in het hart gegraveerd. In Hem.

Als in het natuurlijke een vader zijn kinderen aan tafel roept, dan is er wat mis als dat kind niet komt, lijkt mij. Zo'n vader zal er dan toch wel voor zorgen dat dit kind aan tafel komt? Zal het kind niet gehoorzaam zijn? Het moet vlak liggen tussen de vader en zijn kind.

Als dat niet vlak is, zal in het geestelijke de Geest voor een rechte droefheid zorgen naar God (vgl. David en Petrus, dus bij een waargelovige), die een onberouwlijke bekering tot zaligheid werkt.