De staat van ontbinding van de reformatorische gezindte

[Auto]

We vergaten dat onze eerste roeping niet is onze groep te organiseren, maar ons voor God te verootmoedigen voor onze zonden, ons te bekeren en ons tot Christus te wenden. We vergaten dat de Waarheid niet een leerstellig systeem is, maar een Persoon, Die we zullen moeten leren kennen. Wij trachtten de waarheid te bewaren, maar dachten er niet aan dat de Waarheid Zichzelf aan ons bekend moet maken.

Onze eerste roeping is te leven vanuit Christus. Verstaan 'we' (wie dat ook precies mogen zijn) dát nog wel? Het probleem in onze gezindte is nu juist dat mensen op zijn best hun hele leven bezig zijn met bekeerd te worden, zodat haast niemand meer weet hoe het is om een christen te zijn.

Van harte mee eens!
Het heeft niet zoveel zin om de ontbinding in de krant te zetten.
De prediking moet er elke week enerzijds op gericht zijn dat niemand rust mag hebben buiten Christus, en hen die Hem kennen gewezen moeten worden op hun rijkdom in hen en wat dat voor de maandag-zaterdag inhoudt.

Hierb ben ik ook van harte meen eens!

[Tiberius]

Hij is geen dominee maar doctorandus.

[pjf]

We vergaten dat onze eerste roeping niet is onze groep te organiseren, maar ons voor God te verootmoedigen voor onze zonden, ons te bekeren en ons tot Christus te wenden. We vergaten dat de Waarheid niet een leerstellig systeem is, maar een Persoon, Die we zullen moeten leren kennen. Wij trachtten de waarheid te bewaren, maar dachten er niet aan dat de Waarheid Zichzelf aan ons bekend moet maken.

Onze eerste roeping is te leven vanuit Christus. Verstaan 'we' (wie dat ook precies mogen zijn) dát nog wel? Het probleem in onze gezindte is nu juist dat mensen op zijn best hun hele leven bezig zijn met bekeerd te worden, zodat haast niemand meer weet hoe het is om een christen te zijn.

Van harte mee eens!
Het heeft niet zoveel zin om de ontbinding in de krant te zetten.
De prediking moet er elke week enerzijds op gericht zijn dat niemand rust mag hebben buiten Christus, en hen die Hem kennen gewezen moeten worden op hun rijkdom in hen en wat dat voor de maandag-zaterdag inhoudt.

Hierb ben ik ook van harte meen eens!

Daar ben ik het ook mee eens. Echter, ik denk dat het probleem niet zozeer zit in de prediking. In de reformatorische hoek heb ik niet de indruk dat er niet genoeg gewezen wordt op deze zaken, een aantal uitzonderingen daar gelaten. Het probleem is dat mensen afgestompt zijn en daardoor onder een zo'n ernstige boodschap onbewogen kunnen zitten. Maar heeft dat ook niet te maken met ons verdorven bestaan en ons harde hart? Er is niets nieuws onder de zon.

[Marnix]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Ik hoop "christelijk" Niet dat reformatorisch dat niet is, maar als je "reformatorisch" zegt denken veel mensen aan donkere kleren, lange rokken, hoeden, oud taalgebruik. We moeten meer van de binnenkant laten zien, dat we van Christus zijn. Dat moet onze boodschap zijn en niet wat we allemaal doen en niet mogen doen, welke offers we brengen etc.

Aanmerkingen zullen er allicht te maken zijn. Is het niet het bekende zout op de slak, dan wel wat over de schrijver. Er zal allemaal wel een waarheid in de kritische noten zitten. Maar wat betreft de INHOUD van het artikel: Ik ben bang dat de schrijver heeeeel dicht bij de kern zit van onze gezindte (onszelf ingesloten).

Inkeer en wederkeer gewerkt door God zelf is nodig om onze verstijfde refozuil tot leven te wekken.

Klopt. Het wordt een probleem als mensen zeggen: God moet inkeer en wederkeer werken om de situatie te verbeteren. Dus is het wachten daarop. En vervolgens gebeurt er niks als mensen niet tot inkeer komen en zich tot Hem bekeren.

Daar ben ik het ook mee eens. Echter, ik denk dat het probleem niet zozeer zit in de prediking. In de reformatorische hoek heb ik niet de indruk dat er niet genoeg gewezen wordt op deze zaken, een aantal uitzonderingen daar gelaten. Het probleem is dat mensen afgestompt zijn en daardoor onder een zo'n ernstige boodschap onbewogen kunnen zitten. Maar heeft dat ook niet te maken met ons verdorven bestaan en ons harde hart? Er is niets nieuws onder de zon.

Dat kan. Of ze blijven onbewogen, of ze blijven passief onder het motto: Ik kan het zelf niet, het moet gegeven worden en daar wachten we maar op en bidden we om.

[pjf]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Ik hoop "christelijk" Niet dat reformatorisch dat niet is, maar als je "reformatorisch" zegt denken veel mensen aan donkere kleren, lange rokken, hoeden, oud taalgebruik. We moeten meer van de binnenkant laten zien, dat we van Christus zijn. Dat moet onze boodschap zijn en niet wat we allemaal doen en niet mogen doen, welke offers we brengen etc.

Ik snap wel wat je bedoelt, en zo zou het moeten zijn. Maar helaas is christelijk verworden tot een holle term. wat zich tegenwoordig allemaal christelijk noemt is het helaas maar al te vaak niet. De rooms-katolieke kerk valt ook onder christelijk bijvoorbeeld. Zelfs uiterst vrijzinnig noemt zich vaak nog christelijk. Laten we dan maar zeggen, reformatorisch christelijk , dat is welliswaar ook al wel uitgehold, maar wel een stuk minder.
Maar in de kern is christelijk: Een ieder die Christus toebehoort. En dan moeten we toch bang zijn dat er maar een fractie overblijft van alles wat zich christelijk noemt. Dat geldt helaas ook voor de reformatorische hoek.

[refo]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Ik hoop "christelijk" Niet dat reformatorisch dat niet is, maar als je "reformatorisch" zegt denken veel mensen aan donkere kleren, lange rokken, hoeden, oud taalgebruik. We moeten meer van de binnenkant laten zien, dat we van Christus zijn. Dat moet onze boodschap zijn en niet wat we allemaal doen en niet mogen doen, welke offers we brengen etc.

Ik snap wel wat je bedoelt, en zo zou het moeten zijn. Maar helaas is christelijk verworden tot een holle term. wat zich tegenwoordig allemaal christelijk noemt is het helaas maar al te vaak niet. De rooms-katolieke kerk valt ook onder christelijk bijvoorbeeld. Zelfs uiterst vrijzinnig noemt zich vaak nog christelijk. Laten we dan maar zeggen, reformatorisch christelijk , dat is welliswaar ook al wel uitgehold, maar wel een stuk minder.
Maar in de kern is christelijk: Een ieder die Christus toebehoort. En dan moeten we toch bang zijn dat er maar een fractie overblijft van alles wat zich christelijk noemt. Dat geldt helaas ook voor de reformatorische hoek.

Jaja.
En gelukkig heb jij daar oog voor, dat is iedereen ook niet gegeven. Goed hoor!

Maar: wie weet? Valt het allemaal nog mee. Volgens de HC is wat een christen nodig is te geloven: " Al wat ons in het Evangelie beloofd wordt, hetwelk ons de Artikelen van ons algemeen en ongetwijfeld Christelijk geloof in een hoofdsom leren." Nou, als we de 12 artikelen als uitgangspunt nemen hebben we een heel grote christelijke gemeenschap.
En wie zijn wij om anderen de maat te nemen met aanvullende artikelen.

[pjf]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Ik hoop "christelijk" Niet dat reformatorisch dat niet is, maar als je "reformatorisch" zegt denken veel mensen aan donkere kleren, lange rokken, hoeden, oud taalgebruik. We moeten meer van de binnenkant laten zien, dat we van Christus zijn. Dat moet onze boodschap zijn en niet wat we allemaal doen en niet mogen doen, welke offers we brengen etc.

Ik snap wel wat je bedoelt, en zo zou het moeten zijn. Maar helaas is christelijk verworden tot een holle term. wat zich tegenwoordig allemaal christelijk noemt is het helaas maar al te vaak niet. De rooms-katolieke kerk valt ook onder christelijk bijvoorbeeld. Zelfs uiterst vrijzinnig noemt zich vaak nog christelijk. Laten we dan maar zeggen, reformatorisch christelijk , dat is welliswaar ook al wel uitgehold, maar wel een stuk minder.
Maar in de kern is christelijk: Een ieder die Christus toebehoort. En dan moeten we toch bang zijn dat er maar een fractie overblijft van alles wat zich christelijk noemt. Dat geldt helaas ook voor de reformatorische hoek.

Jaja.
En gelukkig heb jij daar oog voor, dat is iedereen ook niet gegeven. Goed hoor!

Maar: wie weet? Valt het allemaal nog mee. Volgens de HC is wat een christen nodig is te geloven: " Al wat ons in het Evangelie beloofd wordt, hetwelk ons de Artikelen van ons algemeen en ongetwijfeld Christelijk geloof in een hoofdsom leren." Nou, als we de 12 artikelen als uitgangspunt nemen hebben we een heel grote christelijke gemeenschap.
En wie zijn wij om anderen de maat te nemen met aanvullende artikelen.

Ik wil helemaal niet beweren dat ik daar oog voor heb. Maar ik weet wel dat een ieder die een verzoening buiten Christus leert óf meent te hebben, niet christelijk genoemd mag worden.

[Avi]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Een persoonlijke opwekking, dat is wat we allemaal heel hard nodig hebben. ( ik snak er naar) Of we nou refo zijn, evangelisch of baptist...

[pjf]

We kunnen toch ook niet ontkennen dat God Zijn zegen nog niet onthoudt over het reformatorisch erfdeel. Wel is het zo, en daar ben ik zelf ook zeker mede debet aan, dat het woord reformatorisch de laatse 10 jaar ernstig is uitgehold. De tijd dat het woord reformatorisch als keurmerk gezien mocht worden van christelijk en behoudend, is voorbij. Ik ben benieuwd wat de opvolger van het woord 'reformatorisch' zal zijn.

Een persoonlijke opwekking, dat is wat we allemaal heel hard nodig hebben. ( ik snak er naar) Of we nou refo zijn, evangelisch of baptist...

Dat is inderdaad het beste het mooiste wat er gebeuren kan.

Dan wordt de opvolger van het woord 'reformatorisch' misschien wel 'opgewekt' Avi

[Marnix]

Ik hoop "christelijk" Niet dat reformatorisch dat niet is, maar als je "reformatorisch" zegt denken veel mensen aan donkere kleren, lange rokken, hoeden, oud taalgebruik. We moeten meer van de binnenkant laten zien, dat we van Christus zijn. Dat moet onze boodschap zijn en niet wat we allemaal doen en niet mogen doen, welke offers we brengen etc.

Ik snap wel wat je bedoelt, en zo zou het moeten zijn. Maar helaas is christelijk verworden tot een holle term. wat zich tegenwoordig allemaal christelijk noemt is het helaas maar al te vaak niet. De rooms-katolieke kerk valt ook onder christelijk bijvoorbeeld. Zelfs uiterst vrijzinnig noemt zich vaak nog christelijk. Laten we dan maar zeggen, reformatorisch christelijk , dat is welliswaar ook al wel uitgehold, maar wel een stuk minder.
Maar in de kern is christelijk: Een ieder die Christus toebehoort. En dan moeten we toch bang zijn dat er maar een fractie overblijft van alles wat zich christelijk noemt. Dat geldt helaas ook voor de reformatorische hoek.

Jaja.
En gelukkig heb jij daar oog voor, dat is iedereen ook niet gegeven. Goed hoor!

Maar: wie weet? Valt het allemaal nog mee. Volgens de HC is wat een christen nodig is te geloven: " Al wat ons in het Evangelie beloofd wordt, hetwelk ons de Artikelen van ons algemeen en ongetwijfeld Christelijk geloof in een hoofdsom leren." Nou, als we de 12 artikelen als uitgangspunt nemen hebben we een heel grote christelijke gemeenschap.
En wie zijn wij om anderen de maat te nemen met aanvullende artikelen.

Ik wil helemaal niet beweren dat ik daar oog voor heb. Maar ik weet wel dat een ieder die een verzoening buiten Christus leert óf meent te hebben, niet christelijk genoemd mag worden.

Klopt, maar dat is heeeeel wat anders dan het beperken tot "reformatorisch christelijk" Gelukkig maar. We moeten Gods kerk niet groter maken dan hij is, maar zeker ook niet smaller

[pjf]

Klopt, maar dat is heeeeel wat anders dan het beperken tot "reformatorisch christelijk" Gelukkig maar. We moeten Gods kerk niet groter maken dan hij is, maar zeker ook niet smaller

Helemaal met je eens. Ik bedoelde ook niet dat dat beperkt is tot de reformatorische christenen, daarom noemde ik rooms-katoliek en uiterst vrijzinnig als voorbeeld. Maar dat kwam niet helemaal zo over geloof ik.

[Afgewezen]

Daar ben ik het ook mee eens. Echter, ik denk dat het probleem niet zozeer zit in de prediking. In de reformatorische hoek heb ik niet de indruk dat er niet genoeg gewezen wordt op deze zaken, een aantal uitzonderingen daar gelaten. Het probleem is dat mensen afgestompt zijn en daardoor onder een zo'n ernstige boodschap onbewogen kunnen zitten. Maar heeft dat ook niet te maken met ons verdorven bestaan en ons harde hart? Er is niets nieuws onder de zon.

Ik denk dat het het probleem is van veel reformatorische prediking dat men steeds maar bezig is met het uitmeten en uitspitten van het bekeringsproces. Daardoor blijft veel uit de Bijbel onderbelicht. Illustratief is wat ds. Karels zei in De Saambinder, als advies aan studenten van de Theologische School: "Blijf maar niet bij de context staan. Heb het maar over de bekering, dat is het belangrijkste."
Ds. Karels zal het goed bedoelen, maar ik ben het toch niet met hem eens. Diep de Bijbel maar eens uit, zou ik zeggen. En het belangrijkste van de prediking is niet het steeds hebben over bekering. In de brieven van Paulus lees ik dat ook niet. De gemeente van Christus moet niet steeds bij de 'eerste beginselen' blijven steken (Hebr. 6:1), maar er moet ook vaste spijze komen. Waar blijft die? Wordt de gemeente nog echt gefundeerd in het Woord? En als we het over de gemeente hebben, is er überhaupt nog wel een 'gemeente', of is deze verworden tot een groep gelijkgezinden (die beëvangeliseerd moet worden), met daartussen een enkeling die tot 'Gods volk' behoort?

[Gajus]

Wat ik zie bij een grote groep jongeren is een leven heel dicht bij de Heere. Het verwondert mij dat God door gaat met Zijn werk. Wat mij enorm stoort aan de refo's, en daardoor valt het gebouw ook om, is dat ze wat de buitenkant van het leven betreft precies weten wat wel en niet mag, vooral ook wat anderen wel en niet mogen, maar ondertussen zelf zeggen dat ze onbekeerd zijn. Zelfs ouderlingen en diakenen. Dan denk ik: hoe durven ze in een kerkenraad te zitten, hoe durven ze jongeren te leren. Jongeren knappen af op mensen die van buiten witgepleisterde graven zijn en van binnen dorre doodsbeenderen. Zij zoeken echtheid. Vrede met God, die ons Zijn vriendschap biedt. Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult behouden zijn. Dat vraagt oprecht geloof, zonder deze woorden weer in het refostraatje te verdraaien, om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen. Dat geeft een vast gebouw i.p.v. een bouwwerk dat instort!

[Avi]

Wat ik zie bij een grote groep jongeren is een leven heel dicht bij de Heere. Het verwondert mij dat God door gaat met Zijn werk. Wat mij enorm stoort aan de refo's, en daardoor valt het gebouw ook om, is dat ze wat de buitenkant van het leven betreft precies weten wat wel en niet mag, vooral ook wat anderen wel en niet mogen, maar ondertussen zelf zeggen dat ze onbekeerd zijn. Zelfs ouderlingen en diakenen. Dan denk ik: hoe durven ze in een kerkenraad te zitten, hoe durven ze jongeren te leren. Jongeren knappen af op mensen die van buiten witgepleisterde graven zijn en van binnen dorre doodsbeenderen. Zij zoeken echtheid. Vrede met God, die ons Zijn vriendschap biedt. Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult behouden zijn. Dat vraagt oprecht geloof, zonder deze woorden weer in het refostraatje te verdraaien, om onder je eigen verantwoordelijkheid uit te komen. Dat geeft een vast gebouw i.p.v. een bouwwerk dat instort!

Hee Gajus, is dat niet een beetje generaliserend

[Gajus]

Avi,
Natuurlijk is het wel een beetje generaliserend. Door dingen uit te vergroten worden ze duidelijker.
Maar het is wel, wat ik heel dichtbij en ook verder weg zie en hoor. Ik ken persoonlijk verschillende ambtsdragers die mij zeggen geen nieuw hart te hebben en niet aan het avondmaal te kunnen. Ondertussen weten ze precies hoe je alle wetjes moet houden.